Jannigje

Ah, dat zou mooi zijn als het werkt. Laat je weten of het is gelukt?

Hallo allemaal. Geen tijd om me te vervelen, dat komt over een paar weken weer denk ik.

Wat moet die backing soda voor werk doen? Vlekken eruit?

Hoewel: vanochtend hoorde ik vrij vroeg geboor, het leek dichtbij. Gelukkig duurde het niet lang. Afijn, ik moest weer naar het nieuwe huis, dus ik ging de deur uit. Zie ik opeens een sleutelkastje aan mijn deurpost hangen! Hè? Wat is dit? Ik stapte net naar buiten, maar controleerde toch even of ik niet “uit de verkeerde flat” was gekomen. Dat geboor was dus naast mijn voordeur. Zeker al voor de nieuwe bewoner(S). Voelt toch raar, ik ben nog niet eens verhuisd en nu zijn ze al voor anderen bezig aan wat nu nog mijn huis is. Ik voelde me weggestuurd, schiet op, wegwezen. Mijn gevoel, ik weet het.

Nou zeg, nu is mijn kasteel weg, het moet niet gekker worden.

Goedenavond en welterusten voor velen meteen ook maar. Ik hoop dat het meevalt @nancy, ik stuur een virtuele dreamcatcher, misschien helpt het.

Vorige week wist ik opeens niet meer waar ik was, vandaag bleek plotseling de brievenbus verdwenen. Echt hoor, hij was weg! Mijn hele verdieping trouwens. Ik woon er al zo lang en vandaag kon ik die brievenbus voor het eerst niet vinden, absurd! Toch ook weer wat angstig, het voelde alsof ik in een enge film was terechtgekomen. Na een tijdje bleek hij er natuurlijk wel te zijn. Het was naar, ik snap wel waarom het gebeurt, maar toch. Vanmiddag moest ik allerlei dingen opmeten, voor gordijnen ed. Tjonge dat duurde lang! Ik dacht dat ik geconcentreerd was, maar ik was nog niet bij mijn blaadje papier of ik was het alweer kwijt. Het duurde even, dat meten. Teveel druk, teveel spanning . Nog 6 dagen. Mijn kasteel komt een andere keer

Dit is mijn kasteel, heb ik daar wel eens over verteld? Het is nu al laat, ik stuur nu alleen het plaatje.

Ik ben geloof Ik de hekkensluiter voor vandaag, alle vroege vogels zijn al naar bed. Ik Wens jullie allen een goede nacht.

Goedemorgen Heeft nog iemand het Wilhelmus meegezongen om 10.00 uur? Ik was de enige in deze giga flat (van 500 mensen) Ik heb heel zachtjes gezongen.

Fijn, dank je

Dank je!

Dank jullie wel lieve @Lika en @Cleo. Vertrouwen hebben lukt me vaak niet, op gevoelsniveau bedoel ik dan. Daarom lift ik dan zoveel mogelijk mee op het vertrouwen van anderen, jullie in dit geval, en dat doe ik dan rationeel. Ik weet niet zo goed hoe ik dit uit moet leggen.

Afscheid nemen vind ik moeilijk, altijd al gevonden. Nu moet ik hier afscheid nemen van meer dan de helft van mijn leven, ongelofelijk! We zijn hier samen gekomen, in 1986, met de bedoeling na een paar jaar te verhuizen naar buiten de stad. Wij kwamen allebei van het platteland en wilden daar naar terug. Maar na heel veel moeilijke en verdrietige jaren was er geen “wij” meer, ik moest alleen verder en durfde de grote stap naar buiten niet te nemen. Ik had een baan, een (beperkt) sociaal leven en angsten. Ik kan dat niet, ik durf dat niet. De jaren in deze flat zijn niet gelukkig geweest, opeens dringt dat besef heel sterk tot me door. Ik ben hier niet gelukkig geweest!! Er ligt hier veel verdriet en eenzaamheid, pijnlijk afscheid ook. Afscheid van mijn echtgenoot van wie ik eens zielsveel hield, afscheid van werk gedwongen door mijn gezondheid of eigenlijk mijn gebrek aan gezondheid. Depressies zijn hier tot uiting gekomen, deels ook hier ontstaan, deels al lang latent aanwezig. Het leven kwam op een manier die ik nooit had verwacht, die ik nooit zou hebben “gekozen”. In ieders leven gebeuren mooie en minder mooie dingen, verdrietige, pijnlijke, bijzondere. Eerlijk gezegd vind ik mijn portie “moeilijk” wel veel, het had minder gemogen, Ik begreep van Lars zo goed dat hij niet meer kon. Op 6 maart 2017 vertelde de oncoloog mij dat ik binnen afzienbare tijd dood zou gaan, een vergissing naar later bleek. Op 6 maart 2020 is mijn nieuwe woning aan mij toegewezen. Dat vind ik wel heel bijzonder. Terwijl ik, regelmatig de wanhoop nabij, orde probeer te scheppen in de chaos en probeer in te pakken neem ik afscheid. Afscheid van veel spullen die ik in de loop van de jaren heb verzameld, spullen die ik niet opgeruimd kreeg. Ik neem ook afscheid van een een stuk verleden, dat hoop ik tenminste. Misschien lukt het me om een deel van “het moeilijke” hier achter te laten. Misschien lukt het me om mijn leven nu echt een andere wending te geven, in ieder geval te blijven bewegen.

De eerste keer dat ik de brievenbus hoorde stormde ik naar buiten, tot schrik van de postbode. Sorry hoor zei ik, maar dit is mijn eerste post hier. Ze keek me aan en zal wel gedacht hebben........

Dag allemaal. Ik heb een slechte dag, de stress eist zijn tol. Van alles ben ik kwijt, heb ik al ingepakt of ergens op een “logische plaats” neergelegd die daarna volstrekt niet meer logisch lijkt. Mijn paspoort is bijvoorbeeld zoek. Bah. En ik zie niet meer hoe ik alles ingepakt moet krijgen en alles regelen. Ik,sta met dingen in mijn handen en weet vervolgens niet wat ik er mee moet. Ik wou dat ik kon janken, maar dat kan ik niet. Ik ben overigens niet bang om dood te gaan aan Corona, maar wel voor de manier waarop, ik krijg vaak longproblemen als ik bijvoorbeeld griep heb, dus ik ben toch extra voorzichtig.

Er gaat iets mis.

70

Vanavond zouden wij een prachtig concert hebben gezongen: het Magnificat van Rutter en het Requiem van Fauré. Zo mooi, die muziek, Helaas, ook dat gaat niet door. Ik was vandaag echt buiten, op de fiets, ik moest even in de buitenlucht zijn na al dat binnenwerk. Ik vond het druk, daar raakte ik door in de war. Ik vond dat menigeen niet genoeg afstand hield, ik werd er onrustig van. Na wat gedoe in een winkel (ze snapten niet wat ik bedoelde) ging ik weer naar buiten en wist opeens niet meer waar ik was. Dat was eng. Ik liep naar waar ik mijn fiets dacht te weten, maar nee, geen fiets, alleen maar onbekend terrein. Het was echt eng. Uiteindelijk vond ik mijn fiets weer en herkende ik ook weer waar ik was. Kortsluiting in mijn hoofd, geen wonder, het is allemaal erg veel en heftig. Vanuit mijn isolement thuis, vanuit inactiviteit op het gebied van wonen, wordt ik nu op allerlei fronten in het diepe gegooid, alles komt tegelijkertijd en ik probeer overeind te blijven, niet ten onder te gaan. En ondertussen ook nog aandacht te hebben voor de mensen om me heen die mij helpen. Het is erg gemakkelijk om in deze fase in egocentrisme terecht te komen omdat ook nog aandacht voor anderen hebben er bijna niet meer bij kan. Maar dat vind ik niet goed, dus ik probeer het wel. Luk T niet altijd. Nu echt slapen, morgen een telescoopl.addder ophalen, al vroeg.

Ja het is een reis, niet een eenvoudige. Ik merk dat ik moeite heb om dingen weg te gooien omdat er zo veel herinneringen zijn , dingen die ik heb gekregen. VAn dees of gene, dus er zit vaak een verhaal aan vast. Het spinnenwiel van mijn ouders bijvoorbeeld, daar heeft mijn vader in WOII wol op gesponnnen terwijl mijn moeder op een fiets met dynamo trapte om zo wat licht te hebben. Van die wol breidde zij een truitje voor mijn oudste. Broer. En er zijn huwelijksfoto’s én scheidingspapieren, prachtige. VAkantiefoto’s waarin mijn gevoel van eenzaamheid, somberheid en wanhoop voor mij bijna tastbaar zijn. Ja, er is veel.

Ja hoor, ze vliegen naar het huis waar vieze, tot op de draad versleten kittenspullen zijn afgeleverd. Kan niet missen.

Ach gut , dat vogeltje. Kan hij ook hyper zijn juist omdat hij zijn maatje mist? Geen idee hoor, ik weet niets van vogels. (Eksters en stadsduiven uitgezonderd). Hoe is het nu voor jou.? @Jopieik denk vaak aan je de laatste weken. Jij in je bus, met alleen het hoognodige en ik met zóveel spullen. Ik heb al heel veel weggedaan, maar er blijft nog heel veel over. Het is overigens wel heilzaam om alles eens door te moeten spitten. Aar leuk vind ik het niet.

Ja dat klopt @Sowhat, ik heb er al drie gesignaleerd in de omgeving.

Ai @lady jane, dat is schrikken! En wat een gedoe weer om alles gerepareerd te krijgen. Maar het contact met je dochter is inderdaad wel een cadeau.

Goedemorgen Dit bericht markeer ik als niet gelezen Yvonne . Voorlopig blijf ik even in ontkenning. Ik wacht op de eksters van @Reacher en stuur alle duiven wel door naar jou.