Klassement

Goedemorgen Lucide,Eline..en de rest die volgen, Het begin van een druk weekend. Mag het hele weekend werken. Morgen en overmorgen op de Libelle Zomerweek. Dus mocht je een vrouw zien met een spaatje rood in haar handen dan ben ik het En maandag bloemen verkopen op de Coolsingel voor de Roparun. Mijn probleem is dat is alles leuk vindt om te doen. Dus vanaf volgende week echt even pas op de plaats! Fijne dag (het is hier nog stevig bewolkt)

buikspieroefeningen versterken de rugspieren en vaak gaat dan de pijn ook weg zei mijn spinninginstructeur. Ik kies vaak voor de luie weg en plak dan een warmtepleister ook lekker☺

Ik weet niet of IJsland wel zo'n goede keuze was. IS lijkt hier ook al flink aanwezig zo te zien aan de kentekens op auto's...... ;-) Prachtig land! Vanavond na het eten even downtown.

Dank je wel Pinkman! Heb getracht me hier een beetje in te lezen, maar zou een dagtaak worden : ) Wat is dit forum groot en uitgebreid zeg! Ook heel overzichtelijk, fijn! Voel me weer echt een nieuwkomer (en ben ik hier natuurlijk ook), net zoals vier maanden geleden toen ik startte met het programma/forum elders... Beetje vreemd gevoel. Even terug in de tijd of zo.... En weer een beetje onwenning.... MG, ook van jou eea gelezen, wat ben jij hier betrokken zeg! En wat heb jij ontzettend veel actie ondernomen om te komen waar je nu bent, al meer dan een jaar droog, super! Ga me wel een beetje afvragen of alleen een forum volstaat, of dat ik ook naar meetings moet gaan, net als jij.... Heb het al eerder overwogen, en als ik maar even het gevoel krijg dat dit niet volstaat, zal dat ook het eerste zijn wat ik er bij ga doen. Drinken is geen optie, zeg ik ook altijd. En drinken lost mijn problemen niet op, alleen een enorm probleem erbij! Had laatst een bijzondere gewaarwording... er was een lastige situatie die mij erg raakte, en toen ik naar bed ging na een avond piekeren en verdriet, besefte ik me ineens dat mijn vroegere Pavlov reactie: stress? WIJN! die avond niet door mijn hoofd gegaan was.... Voelt als weer een stapje. Het komt steeds minder vaak voor.. Bagatelliseren doe ik niet meer, eerder een paar maanden 'droog' gestaan, maar zonder begeleiding, niet echt overtuigd, soort van op mijn tandvlees doorzetten en toen het alom bekende 'eentje kan wel'. Dit keer voelt het anders. Ik hoop geen overmoed, blijf alleen bij vandaag. En blijf letten op triggers, valkuilen. Maar na zo'n rotavond tot het besef komen dat het niet eens in mijn hoofd op gekomen was, is wel heel erg fijn!

Hm, ik moet het woord polyneuropathie opzoeken, want ik wist niet wat het betekende. Klinkt lekker zo'n tostada, nbw-tje! Toine, je flash in je browser doet het niet (meer). Kan aan je browser liggen, een update, een instelling die veranderd is, corrupt geraakte software, eventueel zelfs aan de instellingen van een proxy als je die hebt, of omdat het operating systeem het niet ondersteund zoals ipad, iphone. Botte bijl oplossing is browser opnieuw installeren als het ooit heeft gewerkt. Ik heb net een oud wietmaatje van vroeger gezien. Heb hem al zeker vijf jaar niet gezien. Hij traint nu voor een triathlon, dus geen bier of wiet meer voor hem. Of in ieder geval heel weinig. Leuk om te zien dat mensen op een goede manier kunnen veranderen. Spijkermatje uitgeprobeerd bij de lokale yoga shop. Misschien is het wel iets voor me. Beetje pijnlijk in het begin, maar daarna niet meer. Ik heb daarna twee keer een hele kleine verandering van ontspannenheid gevoel in mijn rug.

Goeiedag. Yo, wat een positief bericht. Ja, stoppen met drinken en leuker werk kunnen veel doen. Vertrouwen van binnen uit is daarbij de motor, het belangrijkst. Ik werd vanmorgen wakker uit een droom waarin ik heel blij aan het rondvertellen was dat ik een nieuwe baan had. Veel te vroeg wakker, boek uitgelezen en weer weggedommeld. Met een goed gevoel. Kabouter, ik heb het nooit zo op fysiotherapie die zeer doet. Is er geen zachtere manier om te proberen je te ontspannen. Ik ben ook blij dat je niet doordrinkt, dat gaat je echt niet helpen. Goed gedaan vrouwtje.

Hallo allemaal, Phaedra, Yogajuf, Ietjefietje, Royco, MijnGerrit, Casper, Lady Jane, Lucide, Katey (en wie ik vergeet), Wat was ik stil hier, maar wat heb ik veel aan jullie woorden gehad. Ik nam ze mee naar Genève, waar ik naartoe ging voor een bruiloft van een Canadese vriend met een Zwitsers-Afrikaanse vrouw. Met stapels werk in mijn tas voor aan de randen van de dag. Met een heel mooi waterflesje in mijn tas. En een feestjurk natuurlijk. Zoals ik zei had ik sommige van jullie opmerkingen opgeschreven. Dingen die me raakten, of waarin ik me herkende. De contradictie in ‘drinken om niet saai gevonden te worden’ en ‘angst dat ze zien hoeveel ik drink’ waar onder anderen Royco me op wees. Het feit dat ‘healthfreak’ en ‘drankprobleem’ slechts rollen zijn waarmee ik me heb geïdentificeerd maar die ik niet per se zelf bén (Yogajuf). De gedachte dat ik misschien iets heb overgeslagen in de overgang van ongezond naar gezond leven, iets wat zich nu uit in alcohol (Lady Jane). Dat er wat dingen zullen gaan ‘doordreunen bij me’ door te stoppen met drinken (MijnGerrit), De opmerking dat ik misschien helemaal niet zo slecht zal zijn in sociale gebeurtenissen als ik denk, en dat alcohol misschien de remmingen loshaalt, maar me daarmee nog geen interessanter mens maakt (onder anderen Royco). En hoe fijn het is om echter te zijn, echte verbindingen aan te gaan, geen kunstmatige barrières (drank) op te werpen tussen jezelf en anderen (Yogajuf). Het is maar een greep uit wat ik ervan heb meegenomen. Met die ingrediënten op zak ben ik het vliegtuig ingestapt. Samen met een vriendin die nu en dan een biertje drinkt, maar een natuurlijke rem voelt na een of twee drankjes. Ik heb haar in het vliegtuig verteld dat ik niet meer drink. Niet ‘ik ben van plan’ of ‘ik probeer’. Maar: ‘ik heb besloten’. Zij reageerde daar heel normaal op, en ik realiseerde me dat mijn angst dat zij het heel stom zou vinden alleen moest zijn voortgekomen uit de wetenschap dat ik het zélf heel erg zou hebben gevonden als een vriendin me zoiets aan het begin van een vakantie had verteld, omdat het míj minder gelegenheid zou hebben gegeven om te drinken. Voor haar heeft drinken niet de betekenis die het heeft voor mij, het zal haar een zorg zijn wat ik drink, zij kan toch wel van haar (schuldgevoelloze) ene biertje genieten. Toen was ik er klaar voor. Ik had toen al vijf dagen niets gedronken – mijn voornemen stond gewoon vast na de geboorte van mijn nichtje. Ik had op vrijdagavond een alcoholvrij biertje gekocht. Ik houd niet van zoete smaken, ik gebruik geen suiker, van de hele dag water en thee word je op een gegeven moment slap, ik dacht: als ik nu eens de smaak van een biertje zou proeven – en het werkte, de smaak was genoeg, het markeerde de overgang van een lange werkdag naar nog een paar uurtjes vrij, en een zo’n blikje was voldoende. Dus die escape had ik op zak. In Genève heb ik voor het eerst weer goed geslapen (ik was ook bekaf na vijf halfslapeloze nachten) en heb ik overdag en ‘s avonds heel veel water gedronken. Ons hotel zat vol met andere bruiloftsgasten van over de hele wereld – het was een weekend vol ontmoetingen. En het grappige was: er waren zoveel indrukken en ik moest me zo hard inspannen om de hele dag Frans (en Engels) te praten, dat ik heimelijk heel blij was dat ik in deze groep gewoon iemand was die alleen water dronk. We hebben zelfs een uur lang tijdens een diner over wijnen zitten praten – houtrijping, kersenaroma’s, goede druivensoorten en -gebieden – en ik heb gewoon mee zitten praten, terwijl ik intussen de hele fles spa op tafel in mijn eentje leegdronk, en NIEMAND zei of vroeg me daar iets over! Het was geweldig, ik was me steeds heel bewust van mezelf en van wat anderen me vertelden, ’s nachts in bed repeteerde ik wat iedereen me had verteld en ik realiseerde me dat ik veel meer had onthouden, dat ik veel opener stond, wat ik ook merkte was trouwens dat die contacten daardoor veel vermoeiender waren – aan het eind van de rit was ik helemaal kapot. Maar ook heel voldaan en trots. Eén keer, na een lange bruiloftsdag, én het opruimen van de feestzaal, toen we voor de laatste keer met die hele groep in een café zaten, snakte ik echt naar bier (véél! Zo’n gevoel van: “Zo, nu heb ik het volbracht, what the f***, kom maar door met die drank, het masker kan af”). Gelukkig wist ik in mijn achterhoofd ook wel dat dat een soort recalcitrantie uit vermoeidheid was, dat ik mijn masker juist had áf gezet, niet op, en dat alle verandering met (de dreiging van) terugval gepaard gaat. Toen heb ik een alcoholvrij bier besteld, en dat leverde nog iets heel leuks op, want een paar Canadezen om me heen aan tafel hadden daar nog nooit van gehoord, ze vonden het een ‘awesome’ oplossing (“wow, you can drink beer without getting a hang-over!?”) en ze bestelden er allemaal ook een, alsof ik ze net echt iets heel hips had laten zien (ik vertelde ze maar niet van Youp van ’t Hek). En het hielp, dat biertje smaakte gewoon naar een biertje (je wordt er toch een soort placebo-relaxed van), en het leverde ook weer geinige gesprekken op met het Canadese smaakpanel. De vraag waarom ik geen alcohol dronk, waarom alcoholvrij bier, waarom verder alleen water, werd me de hele reis door NIEMAND gesteld. Eye-opening. En nu heb ik dus elf dagen niets gedronken. Ik merk het aan mijn ogen, die gaan ’s ochtends sneller open en in de spiegel kijk ik helderder dan voorheen. Het sporten gaat vreemd genoeg juist moeizamer, ik denk omdat mijn lijf hard aan het ontwennen is (en mijn hoofd vol zit met nieuwe indrukken). Het is niet erg, ik blijf gewoon mijn schema afwerken, het zal vanzelf weer soepeler gaan. Met Alcohol de Baas (het programma waarvoor ik me inschreef en hoe ik ook hier op het forum terechtkwam) ben ik nog niet begonnen, de huisarts heeft nog altijd geen verwijsbrief afgegeven. Maar dat komt nog wel, voorlopig gaat het zo ook wel goed, ook door hier een beetje rond te lezen (ik reageer nog niet zo vaak). Dit is wel een erg lang verhaal. Ik ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is. Ik ga snel weer lezen. Nog een vraag aan Yogajuf: doe je echt yoga, welke vorm? Ik zoek nog. Liefs! Lucia

Goeiemorgen beste allemaal Ik word zo ontzettend blij van mijn nieuwe energie! Veel ups en downs gehad qua energie en vermoeidheid, maar nu na 7 maanden gestopt te zijn lijkt de boel zich een beetje te stabiliseren en in balans te komen. Wat zeker ook helpt is dat ik bezig ben met dingen waar ik echt gelukkig van word, qua werk en studie, en gestopt ben met werk waar ik minder mee had - of liever: helemaal niets meer. Het is allemaal niet alleen leuk natuurlijk, ook mega-spannend en eng, maar op de een of andere manier ben ik nu gezegend met een grote dosis vertrouwen. Zojuist ingeschreven voor vrijwilligerswerk in de buurt, als maatje voor demente bejaarden. Heel leuk gesprek met een coördinator gehad die prompt op de proppen kwam met de mogelijkheid om daarnaast ook vrijwilligerswerk te gaan doen binnen het vakgebied waarin ik me wil gaan specialiseren. Ik had geen idee dat dat ook kon. Mooi toch? Verder nog wel bezig met de nasleep van mijn vermoeidheidsverschijnselen. Ben de medische molen ingestuurd, dus dat blijft nog even spannend. Maar nu voel ik me eigenlijk goed, dus misschien was het toch een combi van mijn werk en langetermijn-ontwenningsverschijnselen. Alleen verder minderen met roken lukt nog niet echt, daar moet ik nog wel iets mee… Fijne dag allemaal en een knuf van Yo

Kaboutertje, Als een rouwverwerking niet goed verloopt, dan blijft een intens verdriet inclusief depressie en woede bestaan. Ik denk dat op forums voor rouwverwerking van eigen kind vooral mensen waarbij de verwerking niet zo goed verloopt, nog na vele jaren blijven schrijven. En in mindere mate blijven mensen schrijven waarbij de verwerking wel goed verloopt. Ik denk dat je het goed aanvoelt om hier te blijven. Het verdriet wat je voelt is veel te groot. Dat kan ook niet in 1 keer gevoeld worden. Dat moet beetje bij beetje binnenkomen. Pas als al het verdriet binnen is, kan aan de eigenlijke rouwverwerking worden begonnen, het accepteren ervan. Tot die tijd, zul je veel ongeloof, woede, protest en depressie ervaren. Wees niet boos dat je nu niet anders kunt voelen. Er zijn wel een paar lichtpuntjes in het duister vind ik. Je was al een paar maanden gestopt met drinken voordat clowntje kwam te overlijden. Rouwverwerking en dagelijks alcohol drinken lukt niet samen. Gelukkig, vind ik, dat je in ieder geval niet drinkt. En ook niet blijft drinken na een terugval. Hopelijk lukt het je om alcohol voorgoed te laten staan.

Ook ik denk te veel. Wonend in mijn brein heb ik zelden een ander levend wezen nodig, ik zal me niet vervelen. Wat jammer dat het werkelijke contact met mijzelf niet plaats vindt op brein-niveau. Als ik wil weten wat ik écht nodig heb en wat ik écht wil communiceren zal ik toch 30 cm lager dan mijn brein moeten luisteren. Luisteren naar emoties, gevoelens. "Je moet niet alles geloven wat je denkt." Daar had ik het wel moeilijk mee. Mijn brein kan op hol slaan, ontsporen, alles eigenlijk behalve stil vallen. Het schijnt te leren te zijn, mediteren dus, om het brein te stoppen. En luisteren wat er dán komt. Ik was er altijd stiekem trots op dat ik zo snel kan denken, zo veel en zo ver vooruit. Marcel van Dam zou nog veel van me kunnen leren. (duh) Hoe jammer dat ik het überhaupt belangrijk vond. Het werkte tegen me bij het leren accepteren en loslaten. Voorafgaand aan het loslaten had ik uren en uren met een onderwerp doorgebracht in mijn brein, daar liep ik niet zómaar bij weg. Mindfulness heeft me op weg moeten helpen om niet voortdurend in mijn koppie te blijven hangen. Al was het alleen maar voor mijn nachtrust, het is beter voor mij.