Lucia76

Super Yo(gajuf)! Ik woon in Amsterdam, dus... Kom maar op. Ik vind het ook wel een fijn idee om tegenover stoppen-met-drank iets anders 'nieuws' te hebben om me in vast te bijten. Niet dat alcohol per se vervangen moet worden door iets anders natuurlijk, yoga niet als middel, maar het is een fijne plus tegenover de min. Het is altijd zo leuk om te beginnen met (en je te verdiepen in) iets nieuws, ik ben ook gek op hardloop-websites enzo. En ik weet ook uit eerdere ervaringen dat het fijn is om 'stoppen met iets wat slecht voor je is' te kunnen koppelen aan 'beginnen met iets wat goed voor je is'. Ik ben begonnen met sporten toen ik stopte met roken en die twee dingen zijn in mijn hoofd dus ook heel erg verbonden, roken en sporten sluit elkaar nu dus uit, ik wil sporten, dus ik rook niet. (En daarmee zeg ik niet dat niemand die sport zou kunnen roken of dat niemand die rookt zou kunnen sporten hè - maar voor mij zijn die dingen geassocieerd geraakt). Fijne koppelingen zijn dat. Ik las hier ook iemand op het forum die er nog maar net is en die ineens nu ze is gestopt met drinken het huishouden weer is gaan doen, zoiets kan het ook zijn. Een schoon huis = niet drinken. Hoe fijner je dat schone huis gaat vinden, hoe minder het een opoffering is om niet te drinken. Volgens mij is dat wel een soort sleutel. Ik surf snel naar doyogawithme!

Ha MijnGerrit, Ja, alcoholvrij bier is net zoiets als vleesvervangers. Die nam ik ook alleen in de eerste weken dat ik vegetarisch ging eten, haha. Maar voor nu is het fijn om er (af en toe) naar te kunnen uitwijken. Thuis blijf ik aan het eind van de werkdag meestal maar gewoon aan de thee en het water. Dat blijft overigens raar voelen, er is geen overgang meer tussen dag en avond (wij eten meestal pas rond 21.00 uur). Maar die gaat zich vast vanzelf in andere dingen manifesteren. Het is eigenlijk ook een raar cultureel verschijnsel dat we na 17.00 uur massaal kurken uit flessen trekken en blikjes opentrekken en dan roepen dat we het verdiend hebben. Wat drinken jullie als alternatieven? Veel koffie misschien? Of frisdrank? Ik drink graag tomatensap, misschien moet ik dat gaan inslaan als 'hartig' drankje. Aan yoga doe ik al, maar ik probeer tot nu toe allerlei vormen (proeflessen) en heb nog niet de juiste gevonden, ik zoek nog. Welke doe jij? Wat brengt je dat, wat vind je er fijn aan, wat kom je in jezelf tegen (hoef je uiteraard niet te vertellen als dat te privé is)? Ben benieuwd naar ervaringen op dat vlak. En Royco, Nee, ik was juist heel blij, maar ze reageerde ook niet van 'pfff lekker belangrijk'. Het is een van mijn liefste vriendinnen, en ik vertelde het ook niet heel enthousiast en gemotiveerd, ik zei het gewoon als feit (wat het ook is). 'Ik heb besloten geen alcohol meer te drinken,' zij: 'waarom niet?' ik: 'Dat is niet goed voor mij'. Volgens mij vond ze dat wel stoer (zij heeft me natuurlijk ook wel vaak dronken gezien) en vervolgens hadden we een gesprek over waarom het de een wel lukt om het bij een of twee drankjes te houden (haar) en dat de ander telkens de mist ingaat (ik). Was juist wel fijn. Ik zei nog dat ik wel een glas champagne zou drinken op de bruiloft als die er was (ik ben dol op champagne) maar uiteindelijk heb ik met mijn roze champagne geproost en hem weggegeven aan een man die toen allang dronken was. En die omhelsde me alsof ik hem net een Royce cadeau had gedaan, dus dat bleek ook weer iets moois: met alcohol kun je anderen blij maken. :-) (Dat is trouwens nog dubieus, ik zou NOOIT iemand een stuk vlees cadeau doen, hoe blij hij er ook van werd.) De grootste uitdaging voor mij nu is: borrels van mijn werk en feestjes in mijn eigen vriendenkring overleven. Dat lijkt me moeilijker dan tussen allemaal vreemde mensen, maar tegelijk is het goed dat ik de vuurdoop nu heb gehad. Anyway. Genoeg ruimte gevuld weer op dit forum. Hoe is het met jullie? Wat zijn jullie uitdagingen deze dagen? Liefs!

Hallo allemaal, Phaedra, Yogajuf, Ietjefietje, Royco, MijnGerrit, Casper, Lady Jane, Lucide, Katey (en wie ik vergeet), Wat was ik stil hier, maar wat heb ik veel aan jullie woorden gehad. Ik nam ze mee naar Genève, waar ik naartoe ging voor een bruiloft van een Canadese vriend met een Zwitsers-Afrikaanse vrouw. Met stapels werk in mijn tas voor aan de randen van de dag. Met een heel mooi waterflesje in mijn tas. En een feestjurk natuurlijk. Zoals ik zei had ik sommige van jullie opmerkingen opgeschreven. Dingen die me raakten, of waarin ik me herkende. De contradictie in ‘drinken om niet saai gevonden te worden’ en ‘angst dat ze zien hoeveel ik drink’ waar onder anderen Royco me op wees. Het feit dat ‘healthfreak’ en ‘drankprobleem’ slechts rollen zijn waarmee ik me heb geïdentificeerd maar die ik niet per se zelf bén (Yogajuf). De gedachte dat ik misschien iets heb overgeslagen in de overgang van ongezond naar gezond leven, iets wat zich nu uit in alcohol (Lady Jane). Dat er wat dingen zullen gaan ‘doordreunen bij me’ door te stoppen met drinken (MijnGerrit), De opmerking dat ik misschien helemaal niet zo slecht zal zijn in sociale gebeurtenissen als ik denk, en dat alcohol misschien de remmingen loshaalt, maar me daarmee nog geen interessanter mens maakt (onder anderen Royco). En hoe fijn het is om echter te zijn, echte verbindingen aan te gaan, geen kunstmatige barrières (drank) op te werpen tussen jezelf en anderen (Yogajuf). Het is maar een greep uit wat ik ervan heb meegenomen. Met die ingrediënten op zak ben ik het vliegtuig ingestapt. Samen met een vriendin die nu en dan een biertje drinkt, maar een natuurlijke rem voelt na een of twee drankjes. Ik heb haar in het vliegtuig verteld dat ik niet meer drink. Niet ‘ik ben van plan’ of ‘ik probeer’. Maar: ‘ik heb besloten’. Zij reageerde daar heel normaal op, en ik realiseerde me dat mijn angst dat zij het heel stom zou vinden alleen moest zijn voortgekomen uit de wetenschap dat ik het zélf heel erg zou hebben gevonden als een vriendin me zoiets aan het begin van een vakantie had verteld, omdat het míj minder gelegenheid zou hebben gegeven om te drinken. Voor haar heeft drinken niet de betekenis die het heeft voor mij, het zal haar een zorg zijn wat ik drink, zij kan toch wel van haar (schuldgevoelloze) ene biertje genieten. Toen was ik er klaar voor. Ik had toen al vijf dagen niets gedronken – mijn voornemen stond gewoon vast na de geboorte van mijn nichtje. Ik had op vrijdagavond een alcoholvrij biertje gekocht. Ik houd niet van zoete smaken, ik gebruik geen suiker, van de hele dag water en thee word je op een gegeven moment slap, ik dacht: als ik nu eens de smaak van een biertje zou proeven – en het werkte, de smaak was genoeg, het markeerde de overgang van een lange werkdag naar nog een paar uurtjes vrij, en een zo’n blikje was voldoende. Dus die escape had ik op zak. In Genève heb ik voor het eerst weer goed geslapen (ik was ook bekaf na vijf halfslapeloze nachten) en heb ik overdag en ‘s avonds heel veel water gedronken. Ons hotel zat vol met andere bruiloftsgasten van over de hele wereld – het was een weekend vol ontmoetingen. En het grappige was: er waren zoveel indrukken en ik moest me zo hard inspannen om de hele dag Frans (en Engels) te praten, dat ik heimelijk heel blij was dat ik in deze groep gewoon iemand was die alleen water dronk. We hebben zelfs een uur lang tijdens een diner over wijnen zitten praten – houtrijping, kersenaroma’s, goede druivensoorten en -gebieden – en ik heb gewoon mee zitten praten, terwijl ik intussen de hele fles spa op tafel in mijn eentje leegdronk, en NIEMAND zei of vroeg me daar iets over! Het was geweldig, ik was me steeds heel bewust van mezelf en van wat anderen me vertelden, ’s nachts in bed repeteerde ik wat iedereen me had verteld en ik realiseerde me dat ik veel meer had onthouden, dat ik veel opener stond, wat ik ook merkte was trouwens dat die contacten daardoor veel vermoeiender waren – aan het eind van de rit was ik helemaal kapot. Maar ook heel voldaan en trots. Eén keer, na een lange bruiloftsdag, én het opruimen van de feestzaal, toen we voor de laatste keer met die hele groep in een café zaten, snakte ik echt naar bier (véél! Zo’n gevoel van: “Zo, nu heb ik het volbracht, what the f***, kom maar door met die drank, het masker kan af”). Gelukkig wist ik in mijn achterhoofd ook wel dat dat een soort recalcitrantie uit vermoeidheid was, dat ik mijn masker juist had áf gezet, niet op, en dat alle verandering met (de dreiging van) terugval gepaard gaat. Toen heb ik een alcoholvrij bier besteld, en dat leverde nog iets heel leuks op, want een paar Canadezen om me heen aan tafel hadden daar nog nooit van gehoord, ze vonden het een ‘awesome’ oplossing (“wow, you can drink beer without getting a hang-over!?”) en ze bestelden er allemaal ook een, alsof ik ze net echt iets heel hips had laten zien (ik vertelde ze maar niet van Youp van ’t Hek). En het hielp, dat biertje smaakte gewoon naar een biertje (je wordt er toch een soort placebo-relaxed van), en het leverde ook weer geinige gesprekken op met het Canadese smaakpanel. De vraag waarom ik geen alcohol dronk, waarom alcoholvrij bier, waarom verder alleen water, werd me de hele reis door NIEMAND gesteld. Eye-opening. En nu heb ik dus elf dagen niets gedronken. Ik merk het aan mijn ogen, die gaan ’s ochtends sneller open en in de spiegel kijk ik helderder dan voorheen. Het sporten gaat vreemd genoeg juist moeizamer, ik denk omdat mijn lijf hard aan het ontwennen is (en mijn hoofd vol zit met nieuwe indrukken). Het is niet erg, ik blijf gewoon mijn schema afwerken, het zal vanzelf weer soepeler gaan. Met Alcohol de Baas (het programma waarvoor ik me inschreef en hoe ik ook hier op het forum terechtkwam) ben ik nog niet begonnen, de huisarts heeft nog altijd geen verwijsbrief afgegeven. Maar dat komt nog wel, voorlopig gaat het zo ook wel goed, ook door hier een beetje rond te lezen (ik reageer nog niet zo vaak). Dit is wel een erg lang verhaal. Ik ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is. Ik ga snel weer lezen. Nog een vraag aan Yogajuf: doe je echt yoga, welke vorm? Ik zoek nog. Liefs! Lucia

Dankjewel Casper! Ik las ook al even bij jou, goed dat je zo fijn bezig bent, je hebt je eerste week dus al gehad, super. Ik heb vandaag dag 2 van mijn water-feestje. Het gaat goed. Alleen de afgelopen nacht was hel. Ik had de hele nacht het idee dat ik stikte, schrok elk uur een paar keer wakker, geen idee wat er aan de hand was, dat kan toch niet van één avond water drinken komen, ik drink heus wel vaker een avond niks... Nou goed, het kan ook gewoon met de opwinding te maken hebben. Verder zou ik jullie iets willen vragen. Als ik me voorstel dat ik niet drink ben ik blij, als ik denk aan: sporten, gezond eten, fit zijn, een helder hoofd, 's ochtends vroeg wakker worden, sterk zijn, daadkracht, een keuze maken en daarvoor staan. En dan ben ik blij. Maar als ik denk aan elke willekeurige sociale gebeurtenis die me te wachten staat denk ik: hoe kom ik die in ...naam door? En dan is het niet het idee dat ik geen alcohol zou drinken dat me beangstigt (dat komt pas op de tweede plaats), en nee zeggen zal me ook nog wel lukken, maar het idee dat ik toch met mensen zal moeten praten. Ik ben bang dat ik na twee zinnen uitgepraat ben. Als ik naar een feestje moet, zie ik er eigenlijk altijd tegenop, totdat ik denk aan wat ik daar zal drinken (ja, sorry, is erg). En zodra ik drie glazen heb gedronken heb ik veel plezier, interessante gesprekken, en ga ik als laatste weg. Maar zonder die glazen? Volgens mij ken ik dan de regels van dat hele sociale spelletje niet meer. Hoe doen jullie dat, op feesten/etentjes/borrels/familiebijeenkomsten/...? Of is dat een heel ander probleem, dat niks met alcohol te maken heeft. Moet ik eigenlijk in een sociale-fobie-therapie. Pfft. Dag dag voor nu! Allemaal een goede nacht.

Ha Gipsy25, Leuk dat je (wat vaker) vegetarisch wilt gaan eten. Ik ben ook vegetariër en eet als ik thuis ben helemaal plantaardig. Het bevalt heel goed, je moet zorgen dat je je eiwitten goed vervangt. Als je een beetje van koken houdt zijn de vegetarische kookboeken van Yotam Ottolenghi aan te raden (Plenty en Plenty More). Je moet er soms wel ingrediënten voor hebben die je niet overal kunt krijgen, maar vaak zijn er vervangende opties. En veel specerijen kun je ook online bestellen als je niet in een grote stad woont. 'Eigentijds Vegetarisch' van Maria Elia is ook een leuk boek. En zoals Ietjefietje zegt, online is ook veel te vinden (en op Facebookigroepen enzo). Als je ook eens iets helemaal plantaardigs wilt uitproberen kun je op de website van de Vegan Challenge kijken (twee keer per jaar gaan mensen een maand lang veganistisch eten, het is net weer voorbij, maar er staan dus ook gewoon makkelijke recepten op die site met ingrediënten die gewoon in elke supermarkt te vinden zijn). Veganistisch klinkt misschien enger dan vegetarisch, maar er zit dan gewoon geen zuivel, kaas en eieren in; veel vegetarische gerechten (vooral uit internationale keukens) zijn sowieso al plantaardig omdat ze elders toch al niet zoveel met kaas en zuivel koken als bij ons. De Indiase keuken heeft veel vegetarische recepten: veel linzencurry's, dals en soepen. Waar hou je van, dan kunnen we nog extra tips geven. Altijd een leuk onderwerp, koken (en het opeten). :-) Groet!

Hallo allemaal, Wauw, ik ben stil en dankbaar en ook wat hyper zelfs door al jullie reacties, ik kan daar niet zo snel op reageren, maar ik heb wat dingen die jullie schrijven voor mezelf opgeschreven en ga daar eerst eens wat langer over nadenken, daar ga ik een goede start mee maken denk ik. Het blijkt maar weer dat anderen veel genuanceerder naar je eigen verhaal kunnen kijken dan je dat zelf misschien kunt. 'Anderen', dat is wel een thema ja. En 'extremen'. En hokjes. En bij het woord 'eenzaamheid' schrok ik even, omdat ik mezelf daar nooit mee zou hebben geassocieerd maar ineens dacht: ja. Ja. Dat is vast ook voor velen iets herkenbaars. Vandaag is er nog iets moois gebeurd: mijn nichtje is geboren. Ik maakte een wandeling door het bos omdat ik niet meteen naar haar toe kan (ze woont ver weg). De zon scheen, ik dacht aan dat nieuwe, frisse leven – met zo'n mengeling van verdriet, opgetogenheid en opwinding die daarbij hoort. En ik nam me voor dat vandaag een mooie dag is om niet meer te drinken. Nu ik jullie reacties lees, voel ik me daar meteen in gesterkt. Dus dat is dan nu mijn besluit. Tot gauw, ik trek me nu eerst even terug met heel veel om over na te denken.

Hallo allemaal, Ik las hier al wat mee. Ik vind het eigenlijk opdringerig om me voor te stellen maar op eerdere fora heb ik gemerkt dat het heel vervelend kan zijn als mensen zich zomaar met je gesprek bemoeien van wie je helemaal niet weet wie het zijn, dus ik zet me over die schroom heen. Ik ben net begonnen met Alcohol de Baas, heb het aan niemand verteld, zelfs niet aan mijn geliefde, ik ben benieuwd hoe dat gaat werken. Jullie zijn nu de eersten voor wie ik dit verwoord. (Ik hoop, door het te formuleren, het straks ook makkelijker met anderen te kunnen delen.) Mijn belangrijkste probleem is dat ik (vrij) veel drink en daar veel last van heb, terwijl niemand het weet. Daarom vind ik het zo moeilijk om er iets aan te doen. Even het plaatje voor de buitenwereld: ik ben freelance eindredacteur en journalist en werk veel, met plezier. Ik let erg op mijn gezondheid en ben graag fit. Ik sport zes keer per week (fietsen, hardlopen, zwemmen, roeien, krachttraining), dat is echt mijn grote plezier en het helpt me om stress buiten de deur te houden. Ik eet plantaardig en suikervrij en koken met natuurlijke ingrediënten (en etentjes geven) is mijn hobby. Ik ben zelfs zo'n miep die met groene smoothies ontbijt. Zelf vind ik dat heerlijk, maar tegelijk is aan dat alles een soort schaamte verbonden. 'Straks denken de mensen dat ik een saaie tut ben. Snel, verstop de gojibessen.' Dat is ook de reden, denk ik, om steeds maar te (blijven) drinken. Water staat zo freakerig. Ik voel me ook zo mensenschuw op water. Ik wil liever dat ze denken: 'Hee, die slaat gewoon gezellig een fles wijn achterover, en loopt morgen weer tien kilometer op d'r sloffen' (zo is het natuurlijk helemaal niet), dan dat ze denken: 'Tssss, omdat zij morgen zeker weer tien kilometer moet rennen, gaat ze vast weer de hele avond aan het water.' Tegelijk haat ik mijn eigen (drank)gedrag, en dat wordt steeds erger. Ik wil zo graag fit zijn en profijt hebben van al dat bewegen en mijn gezonde leven, maar drank verpest het elke keer opnieuw. Ik heb zo'n spreidingstactiek waar ik me nog het meest schuldig over voel: eerst drink ik een halve fles wijn bij een etentje met een vriendin, dan spreek ik af met een vriend met wie ik een paar drankjes drink aan een bar, dan ga ik naar huis en zeg tegen mijn geliefde: 'Zo, nu lust ik wel een wijntje' – en hij, blij dat ik thuis ben, en dat de kurk van de fles mag (want hij drinkt nooit alleen of stiekem), maakt een goeie fles wijn open, en we drinken de fles leeg en nemen nog een jenevertje toe. En hij kijkt me dan aan alsof hij heel gelukkig is op dat moment en ik denk: fuck, morgen weer een waardeloze training (of een gemiste deadline) voor de boeg, en wéér moet ik doen alsof ik maar vier glaasjes heb gedronken, in plaats van tien. En ik voel gewoon m'n lever in m'n lichaam stuiteren terwijl ik de volgende ochtend om half acht – zogenaamd niks aan de hand – koffie sta te maken en de spinazie voor m'n ontbijtsap vast uit de koelkast haal. En dan ben ik nu, na dit verhaal, weer bang dat jullie denken: ja, zo'n gezondheidsfreak, die móet wel aan de drank gaan, want dat is gewoon té erg (sorry als ik het voor jullie invul). Maar het is eigenlijk andersom. Tot 2010 was ik heel depressief, ik leefde op koffie, wijn en sigaretten, at nauwelijks, sportte niet (ook nooit gedaan), ik was grijs en somber, ik werkte alleen maar, al het andere vond ik onzin. Toen ben ik in therapie gegaan en heb ik geleerd van het leven te houden, blij te zijn, voor mezelf te zorgen en om anderen te geven. Ik ontdekte dat sporten tegen depressie hielp, dat de behoefte aan sigaretten een 'bedachte behoefte' was die helemaal niet uit mij voortkwam maar uit 'wat ik dacht dat de anderen zouden denken', ik leerde ook dat ik mijn depressies kon voorkomen door gezond te eten. Ik werd voor het eerst van mijn leven echt gelukkig. Maar dan is er dus nog altijd dat ene hardnekkige ding, die drank. Het voelt als iets van vroeger dat ik nog moet vasthouden, omdat ik anders die gezondheidsfreak, die tut word die ik juist niet wil zijn. Was ik mezelf (zoals ik nu ben) tien jaar geleden tegengekomen, dan had ik mezelf echt verafschuwd. Een sporter! Een gezonde eter! Een blije eikel! Bah bah bah. Het drinken is het laatste restje vroegere 'ik' dat van me over is. Ik haat het, ik wil dat het vertrekt. Maar tegelijk koester ik het ook, merk ik, en ben ik bang het los te laten. Ik weet helemaal niet of iemand zich in mijn verhaal herkent. Misschien is het veel te abracadabra. Of juist veel te specifiek. Maar dit is het, wat ik nu te delen heb. Dan weten jullie wie met jullie mee zit te lezen en op heel veel wat jullie schrijven instemmend zit te knikken, zonder dat ik er (nog) op reageer. Het is eng om op 'Plaats Nieuw Onderwerp' te klikken. Maar ik doe het toch. Ik ben benieuwd naar jullie commentaar (ook als het negatief is) maar ben er tegelijk bang voor. Toch zeg ik nog: houd je niet in. Het is door de ogen van de anderen dat we onszelf vaak beter leren kennen. (En voor wie denkt: dit is om half vijf 's ochtends geschreven, dat moet met een borrel op zijn; dat is niet zo. Ik kon niet slapen.)