Raar met die angsten. Ik vraag me wel es af hoe ze ooit verdwenen. Bij mij dan.
Keihard erdoorheen gegaan soms. Dingen toch maar gaan doen.
Blijven doen. Soms felle energie erin gooien!
Op de snelweg dan weer die plotselinge gedachte "o als die vrachtwagen nu es...."... en dan even een korte flits van het begin van angst,
maar die als den donder wegduwen: vertrouw! En als het mijn tijd is... dan zij dat maar zo @Rapilos: hoe gaat het rijden bij jou nu? Vast al veel beter!
Schreef of zei het laatst ook ergens. Voor mij heeft de factor tijd ook een rol gespeeld; en relativeren (leren...) later wordt het beter/wat zomaar kan gaan kloppen... (blijf erin geloven!!)
Het moest en moest en moest. Ik moest en zou van de angst af.
En nu ken ik mijn zwakke punten inmiddels. Ik weet vrij exact wat spanning en angst oproept. Werken b.v. Ik kan het wel, daar gaat het niet om, maar er is altijd ook enige weerzin vanwege die spanning. Ben ik er eenmaal dan is het okay.
En alcohol: angst en spanning worden zo verdraaide versterkt na alcoholgebruik!
Niet doen dus!
Overigens had ik dat vroeger nooit in de gaten. Hadden jullie dat al wel snel in de gaten?
Ik wil hiermee overigens niets zeggen over angst bij anderen of de mate van knokken er tegen, want dat kan niet.
Ik zie dat dit per mens verschilt door allerlei omstandigheden. Angst is het ergste wat er is. Vechten? Wat zijn instandhoudende factoren? Het blijven vermijden, omdat.....? Levert angst ook iets op? Soms wel hoor
Is het waar dat liefde de tegenhanger is? ... klinkt ook weer zo bespottelijk he.. iets daarin begrijp ik wel. Het is een geheen-en- weer. Wat mij betreft tussen vertrouwen en wan-trouwen.
Mijn loge R is er. Bijzondere dagen... dagen waarin ik mijn eigen vertrouwen en wantrouwen test. Eigen items tegen het licht kan houden. Daar ben ik alleen maar dankbaar om.
En nu zwermt er een groot eng beest naar binnen en ga ik maar es slapen, gauw de deur dicht.
liefs, smart