Klassement

Vandaag een maand zonder de benzo en dat voelt als een overwinning. Vier weken niet de gewoonte om tabletten in te nemen en te slapen, vier weken niet "als een roos slapen" en toch moe wakker worden en vier weken niet de drang om (ongeacht het tijdstip) benzo's te nemen. Zoals eerder beschreven heb ik last gehad van ongemakken en niet de heftige ontwenningsverschijnselen die hier door mensen beschreven zijn. Sinds afgelopen maandag zijn die ongemakken vrijwel volledig weg. Niet meer trillen, nauwelijks spierpijn, minder transpireren en vooral beeld en geluid weer "normaal kunnen verwerken". Ik heb wel een aantal "vage" situaties gehad. Afgelopen zondag was ik in een bioscoop (met 3D brillen) en ik had een aantal rare reacties (leken wel hallucinaties) tijdens de film. Tevens is mijn gewichtswisseling absurd (consequent gewogen op de ochtend). Zaterdag woog ik nog 94 kilo, maandag was dat 97,8 kilo en vanmorgen 94,6. Dergelijke wisselingen lijken mij buitenproportioneel. Vanaf afgelopen maandag gaat het ronduit goed. Ik denk er steeds minder aan en vooral: ik bemerk significante verbeteringen. Het opstaan blijft lastig, maar als ik eenmaal op de weg/op kantoor zit gaat het goed. Eindelijk weer normale gesprekken, lekker rondrijden in het land. Afgelopen dinsdag was een top dag. Uitgerust, lekker geslapen en zeer productief. Het werk waar ik normaliter 3 dagen over doe, was nu binnen 1 dag afgerond. Ik heb gewoon zin om weer te denken, dingen te ondernemen en voel me fit en vrijwel (er blijft iets van een mist in mijn hoofd) fit. Er zijn moeilijke momenten (kinderen die ineens wakker worden, s'nachts wakker, vroeg wakker), maar ik neem me voor dat het nog beter is om alleen te liggen dan een tablet in te nemen. Resultaat is dat ik uiteindelijk (kan een paar uur duren) in slaap val een voldoende rust heb. Tevens bemerk ik een verschil in het ademhalen. Ademhalen gaat zo relaxt en zorgt voor minder druk op mijn borst. Hierdoor heb ik geen paniekaanvallen en lijkt het (of voelt het) of ik beter in conditie ben. Net alsof de benzo's de afgelopen periode mijn ademhaling negatief hebben veranderend en nu hersteld is. Het stoppen met de benzo's lijkt zich terug te betalen. Ik hoop oprecht dat een ieder die stopt met benzo's zich uiteindelijk zich zo voelt.

Ja dat weer ik ook wel. Anders zou ik niet zo mijn best doen om ervan af te geraken. Zoiezo als ik zwanger wil raken wil ik eerst van alle medicatie af zijn. Dat is natuurlijk een prachtig streven

Hoi Jan, Wil je mij op het jaarpact zetten? Startdatum is 14 maart 2016. Alvast bedankt

Tjee, wat hevig voor jou. Maar wat goed dat je al zo lang zonder doet! Je mag trots zijn. Voor mij een mooi voorbeeld.

Dank jullie wel. Daar heb ik wel wat aan. zojuist een uur gewandeld, was heerlijk. Vandaag maar gewoon op tijd naar bed, dan is er geen verleiding dadelijk. Dank jullie wel. Mijn eerste dag zit er bijna op, en vandaag voelt als een eerste stapje...

http://www.telegraaf.nl/tv/opmerkelijk/26202194/__Parkiet_zingt_nummer_Addams_Family__.html

hey Kanarie, nee, niet iedereen krijgt deze stoornis zomaar opgeplakt, nu draaf je door. :-) het is een hele nare aandoening, die soms op oudere leeftijd kan uitdoven. het is een aandoening, die niet zo moeilijk is, om vast te stellen, meestal. vaak ligt er een vroegkinderlijk trauma aan ten grondslag ( in de vroege fase van de emotionele ontwikkeling) of je kunt er niet zijn, omdat je gebruikt/misbruikt enz. word. Het gaat dan al fout aan de basis. wel vind ik dat ze tegenwoordig, alles wat maar afwijkt, te snel, een plakker geven. (ADD, ADHD, PSYCHOTRAUMA'S) aan dat laatste stoor ik mij wel. in de psychiatrie moeten ze diagnoses stellen, anders wil de zorgverzekeraar het niet vergoeden, dit vind ik vreselijk...een krankzinnig systeem.. hey Anouk, je kunt na minderen van 1 druppel steeds wachten tot je wat stabieler bent, dus je kunt er zo lang over doen, als je wilt. Ja, dat kan ook, later overstappen op diazepam. je kunt kiezen, voor borderline kies je niet, het overkomt je. dag !

Topper

Jaaa het gaat goed Dag 7 hoe is het mogelijk ☺

Sneeuwhoen, ik denk dat je je vergist, ik heb het stukje van dat dood vogeltje niet geschreven. Ik ben nog steeds redelijk goed. Anouk heeft idd al een zware weg afgelegd, maar vraag me wel af wanneer de diagnose borderline gesteld is, was dit tijdens gebruik van medicijnen? Want dit kan de oorzaak dan wel zijn. En als je mss helemaal benzo vrij bent, dat er helemaal geen sprake meer is van borderline. Bij mijn tante, die alcoholiekster is, is deze diagnose ook gesteld. En ik ben er van overtuigd dat zij dit nooit gehad heeft. Maar ze hebben haar in de kliniek vol gestoken met allerlei medicatie. Ik weet niet dat dit bij jou zo is he, maar wil het maar aanhalen dat dit wel is het geval kan zijn. Hoop dat je snel terug kan genieten van het leven! Liefs, Ellendig

Hoi Anouk, Voor iemand die zwaar aan de drugs is geweest, gebruik je nog maar weinig medicatie, joh. Wat ben jij van ver gekomen. Jeetje. Petje af ! Ik ken ex- verslaafden, die nog aan een equivalent van 150 mg diazepam of meer zitten. Wat jij nog slikt, valt reuze mee. Hartstikke goed, dat je dit al bereikt hebt ! Ellendig, dat je nu als een dood vogeltje op de bank ligt. Jammer, dat het gelukkige gevoel weg is. Borderline problematiek, naar. Knap, dat je al 4 jaar een relatie hebt. Begint vroeg in de ontwikkeling. Separatie/individuatie problemen. Moeilijk, hè? en dan de rest nog. Wat een rugzak vol....extra large... Geen CT doen hoor, met die rivotril. Handig, dat er ook rivotril in druppelvorm bestaat, als je het niet ziet zitten om het om te zetten naar diazepam, wat ik me kan voorstellen, omdat je juist van een hogere dosering hebt afgebouwd naar 4 mg, dan lijkt mij dat geen gek idee, hoor. Zo kan het natuurlijk ook, heel langzaam afbouwen. Niet impulsief plotseling stoppen, hoor. Je hebt al veel voor de kiezen gekregen, jij bent sterk, ook al voel je je nu een levenloos vogeltje. Sterkte !!!

@ Gaba Helemaal akkoord een forum is van levensbelang, had ik jou vorig jaar niet leren kennen op het ander forum dan was ik er misschien ook niet meer geweest. En dan daarna met de hulp en steun van Snoes, Sneeuwhoen, en alle anderen kwam de hoop op genezing terug. Hoop en vertrouwen was (is) voor mij het allerbelangrijkste in dit proces. @ Ellendig Bedankt voor de uitleg had mij een venster helemaal anders voorgesteld. Dacht dat men tijdens een venster zich terug helemaal terug de oude voelde. Liefs

Bijna een week!

Zeker fijn dat mijn vriend achter me staat. En ik ben ook blij dat hij het probleem al die tijd bij mij gelaten heeft. Nooit veel mee heeft bemoeid. Deels omdat hij het probleem zelf niet kent, denk ik. Maar het stoppen komt nu echt vanuit mijzelf. En ja lady jane, ik ben nu inderdaad sterker dan ik dacht. Heb echt de juiste mindset te pakken. Ik moest er lang op wachten, maar het is er nu. Eind mei zou ik nog 'even' twee weken niet drinken. Had het ook al tegen mijn vriend en een vriendin gezegd, stom. Want lukte totaal niet. Na de 3e dag zat ik alweer in de garage 'mijn ding' te doen. Dit gebeurde al zo vaak dat mij allang het gevoel was bekropen dat ik in de greep van iets zat, slaaf van iets was. Ik had er geen zeggenschap meer over. Het voelt erg goed dat mijn wilskracht nu de touwtjes in handen heeft. Wel dubbel, want het was toch ook altijd een fijn momentje. Om in die roes te verdwijnen, just me myself and I. Daar kon ik van te voren al echt naar uitkijken, op weg van werk naar huis bijvoorbeeld. Dat 'pleziertje' woog veel zwaarder dan de katers de dag erna. Maar vanochtend was ik blij dat ik niet ook nog een kater had, want heb een heel zwaar hoofd en mijn lijf voelt moe. Voel me een beetje labielig. Nu ik de verhalen lees van anderen op dit forum, probeer ik te kijken naar de functie van alcohol voor mij. Dat het sinds mijn tienerjaren een rode draad in mijn leven is, is helaas een feit. Alcohol drinken in gezelschap begrijp ik heel goed; dat losser voelen, dat 'gezellig een wijntje drinken', een keer uit de band springen. Maar daarnaast dronk ik ook vaak in mijn eentje. Om een soort van inspiratie op te roepen, een sfeer van diepgang te creëren, mij te laten meeslepen in gevoel, muziek, emotie. De laatste paar jaar ook vaak om de stress en spanning weg te nemen (van werk) en toch ook regelmatig uit verveling, omdat ik niks beters te doen wist. Daar moet dan nu een andere activiteit voor in de plaats komen. Iets constructiefs. Ik weet alleen totaal nog niet wat. Ik kan wel wat dingen bedenken, maar nergens maakt mijn hart een sprongetje van. Heb het gevoel dat ik niet meer goed weet wat ik nou echt leuk vind. En ben ook bang dat ik alleen maar leegte zal vinden in mijzelf. Dat ik eigenlijk heel saai ben, kleurloos. Iemand ben die ik niet wil zijn. Dat ik me kapot ga vervelen met mijzelf. Ik word daar nu best emo van, van die gedachte. Moet maar even de zinnen verzetten.