Langzaam aan klim ik weer omhoog en kom ik wat terug in mijn kracht. Was best een behoorlijke dip.
Herken je dat, dat je in een dip kunt raken omdat je iemand anders sterk ziet zijn? Niet dat je het de ander niet gunt, maar het kan zon spiegel zijn, je eigen zwakheid van dat moment wordt dan zo benadrukt....
Maar voel me sterker. Heb mooie gesprekken met collega's en vrienden , net of ik op een ander level van communicatie beland ben. T is meer open, minder angst voor de kwetsbaarheid.
Denk dat ik meer en meer mezelf aan t worden ben en dat voelt fijn. En weet je..... Vind mezelf best Oke ...
Wat was mijn zoektocht ook weer..." .thuiskomen bij mezelf" ... Denk dat ik eindelijk op t goede paadje wandel ......
En verder?
Heb me opgegeven voor de ouderraad van de middelbare school van puberzoon. Maandagavond eerste vergadering. Nieuwe mensen, nieuw uitdaginkje, wat positieve energie op doen.
En vandaag? Vandaag was er zomaar een collega die me achter in de 30 schatte , lol, terwijl ik toch 46 ben.
She made my day