Klassement

Ik meld me droog af. Welterusten!

WK 2014.... Kan me niet heugen dat ik WK voetbal heb gekeken zonder bier. Daarom vond ik t ook zo leuk. Wuppie's, leeuwtjes , ballonnen, vlaggen, oranje Tiroler jurkje , oranje wimpers en bier. Veel bier. Maar dat t me nou zo om t spelletje ging...? Andere jaren al dagen in de weer met uitnodigen van mensen, het opzetten van een groot scherm, bedenken van hapjes( passende bij het land van de tegenstander) en het verzinnen van blinde poultjes. Gisteravond las ik de eerste helft een boek. Geen lallende voetbalkenners om me heen. Gewoon stilte in huize Skip Maar ik ben wel een beetje in de war. Wat ben ik toch veranderd

ja het gaat razendsnel en lijkt veel sportiever dan voetbal en ze hebben zeker gebitsbeschermers in? dacht eerst, wat een paardegebitten

.

Een nieuwe periode breekt aan...dat andere was je alweer gewend Nieuw..omdat je nu weer anders ziet , voelt,ervaart Totdat deze periode weer normaal is dan volgt er weer een nieuwe Telkens een nieuw stapje totdat de cirkul rond is...dan beginnen we weer over nieuw maar dat weer met andere ogen en weer een stuk wijzer Levenscirkul noemt mijn peut het...continue jezelf ontdekken Eigenlijk best mooi en helemaal niet saai Je gaat goed theetje..mooi om je te volgen

Het gaat hier niet over verouderde elektronica, computers of iets dergelijks, maar over mensen, mensenlevens, leefstijl en levenswijze. ADB worden gaat meestal niet over één nacht ijs.

alsof we ze er zelf in geschoten hebben he haha tot de volgende wedstrijd

Kohtje, Gefeliciteerd met je 2,5 jaar!!! Knap van je! Klinkt goed, een stok die niet slaat maar die je de goede richting wijst. Net lag ik even op bed en bedacht: "waarom moet ik die stok eigenlijk búiten mezelf zoeken? Waarom is mijn "innerlijke" stok niet genoeg?" Het antwoord weet ik niet. Geef ik de ander meer macht dan mezelf? Geen idee.

Ik heb geen commentaar op jou, bb. Jij staat 9 maanden droog, dan doe je toch zeker iets goed tot nu toe. Wat ik probeer te zeggen is dat een pilletje alleen, voor mij niet mijn problemen met het leven wegneemt. Zo'n pil zou me op weg hebben kunnen helpen om zonder die zuigende trek orde op zaken te stellen, mezelf te bezien en te bestuderen waarom ik verslaafd geraakt ben en er dan wat aan te doen. Ja, ik had en heb erg veel problemen met het leven. Met mijn leven. Met de realiteit. Het ging en gaat bijna nooit zoals ik dat voor ogen had of heb. Daar had ik vooral in het verleden veel moeite mee, kon dat niet accepteren. Gevolg: weerstand, opstandigheid, in de contramine, altijd mezelf moeten verdedigen en verantwoorden. Ik wilde altijd de realiteit naar MIJN hand zetten i.p.v. mezelf aan te passen aan de realiteit. Niet prettig voor mij, zeker niet prettig voor anderen. Enige oplossing die ik kende was: mezelf voor de gek houden, vluchten. Ik zie trek of craving als iets dat het gevolg is van herkenning. Herkenning van een bepaalde situatie, me daar ongemakkelijk bij voelen en dan de mij zo bekende gemakkelijke vluchtweg van verdoving te willen kiezen. Ook een in mijn herinnering prettige situatie waarin ik begon te drinken (bijv. feestjes e.d.) kan craving opwekken. Nu realiseer ik me dat ook dáár drinken een vlucht was. Een vlucht voor emoties die op zich wel prettig waren maar waar ik diep van binnen helemaal niet mee om kon gaan. Ik was bang voor de realiteit, op zich ook weer een gevoel dat ik uit de weg probeerde te gaan met vluchtgedrag, in mijn geval drinken, maar ook vreetbuien, afsluiten van de buitenwereld met boeken, onnodige dingen kopen, wegdromen in fantasiewerelden etc. Ik was op de lagere school al een "dromer". Ik zit ondertussen niet meer op de lagere school en ik constateer dat het leven, ondanks al mijn vluchtweken, -maanden, -jaren gewoon is doorgegaan en dat al mijn vluchtpogingen niet zozeer het door mij gewenste resultaat hebben opgeleverd als wel dat al mijn vluchtpogingen gewoon deel uit blijken te maken van diezelfde realiteit die ik steeds probeerde te ontvluchten. Kortom: mijn verslaving met alles wat daar bij hoort is realiteit, ik kan de werkelijkheid niet ontvluchten. Door dat onder ogen te zien kan ik er nu zelfs om lachen en ik kan ook lachen om trekmomenten. Ze zijn geen bedreiging meer voor me maar een stukje van mij. Ik hoef niet meer te vluchten, zelfs niet voor mijn trekmomenten, ik neem ze mee in mijn realiteit en bezie het leven vanuit een ander perspectief. Ik ben niet meer het middelpunt van het leven, ik maak er deel van uit. Een piepklein deel. Gelukkig maar, dan hoef ik niet meer in m'n uppie de verantwoordelijkheid voor de hele wereld op mijn schouders te nemen maar alleen maar mijn bescheiden bijdrage te leveren. Trek is evenredig moeilijk of makkelijk te hanteren aan hoe groot je geloof in jezelf is. Geloof in mezelf heb ik moeten opbouwen vanaf dag 1 door vooral eerst in andere herstellende verslaafden te gaan geloven. Als zij het konden, kon ik dat ook. Met de dag groeide dit geloof in mezelf. En nog steeds groei ik dag voor dag. En trek zal me altijd kunnen blijven verrassen en ik zal nooit genezen zijn van mijn verslaving, maar de angst ervoor is weg.