Dank je wel, Rosa.
Onlangs kwam ik te weten dat ze zich in het ziekenhuis waar mijn man verbleef zorgen maakten over mij. Waarom spraken ze me dan nooit aan, belden ze nooit? Het zou deugd gedaan hebben, ik voelde me zo alleen.
En nu, nu vraagt nog zelden - eigenlijk zowat nooit - iemand of het gaat. Behalve hier dan.
Raar eigenlijk.