Alle activiteit

En daar zijn we weer lieve mensen. 19 jaar geleden was ikvoor het eerst sinds jaaaaren 1 dag zonder drank1 dag werden er 2, 3, 4, 5 en nuben ik 19 jaar verderups en downs maar ik ben ongelovelijk dankbaar dat mijn obsessie om te drinken niet meer aanwezig is. Het eerste half jaar vond ik veel steun op dit forum. Ik merkte echter dat ik meer nodig had om nuchter te worden. Ik dronk niet maar ik wist niet goed hoe ik het leven het hoofd moest bieden. Na veel aarzeling ben ik naar de AA gegaan en daar heb ik veel aan. De twaalf stappen van AA geven mij houvast. Ik kan ook anderen helpen, net zoals mensen mij hebben geholpen. Het leven en alles wat er op mijn pad komt vind ik niet altijd gemakkelijk. Ik kan het echter het hoofd bieden, voelen en handelen zonder te verlangen naar alcohol. In al de jaren dat ik gedronken heb, ongeveer 24 jaar, kon ik mij een leven zonder drank niet voorstellen. Nu is het andersom. Per dag, gewoon per dag. Dank aan allen die hier nog schrijven en mij tot steun zijn geweest. Ik heb veel geleerd door hier te schrijven. Zelfinzicht, gespiegeld worden, lol gemaakt, vrienden gemaakt. Liefde gevonden wat een extra bonus is waar ik zo blij mee ben. Het is mogelijk om een leven te leiden zonder alcohol. Het komt echter niet vanzelf, het is vaak hard werken heb ik ondervonden. Maar zeer, zeer de moeite waard. BB

Ja @lady jane Ik weet ook niet welke van mijn huidige kwalen met mijn alchohol verleden te maken hebben. Mijn vader was zeker tijdens zijn laatste 15 levensjaren een erg onaangename man om mee samen te leven en dat wijt ik zeker aan het alchohol gebruik. Voeg er inderdaad egocentrisch maar aan toe. Hij zag alleen nog wat belangrijk voor hem was.

zou die hartkwaal van je vader niet ook iets met zijn drankgebruik te maken kunnen hebben denk je? En er zijn natuurlijk altijd de uitzonderingen die de regels bevestigen Maar je hoeft er niet aan dood te gaan, het feit dat je (sociale) leven en gezondheid niet optimaal zijn, depressies en angststoornissen veroorzaken, van mensen erg egocentrische mensen maken, waar bezoek niet graag komt? En zo kunnen we wel even doorgaan, er is erg veel eenzaamheid onder alcohol- afhankelijke mensen.

dit schreef je nadat je moeder vertelde van kanker stadium 4. Waarom zoek je haar niet op en vraag haar of je het aan je vader mag vertellen? langs de nog andere kant, kijk wat je nog voor haar kunt doen. Het valt me op dat je je niet echt betrokken naar haar uitlaat. Natuurlijk zitten daar dingen achter, die gaan ons niets aan, maar het is wel je moeder en je kunt maar een keer afscheid nemen op een manier waar je later goed op terugkijkt. En zo niet voor jezelf, dan voor haar? Niks mis mee om een stervend mens te eren, wat er ook aan vooraf is gegaan. Hoe zou jij het zelf willen tzt?

Mijn cafébuddy van toen ik nog een twintiger was dronk veel meer als ik, is veel ouder dan ik en leeft nog steeds. Mijn vader was een onverbeterbare alcoholist, dronk iedere dag veel alchohol en was 82 toen hij overleed aan een hartkwaal. Ik weet van geen cafékennissen, ex collega's of familieleden die overleden zijn door alchohol.

Dit verbaasd mij weer een beetje. Ik dronk al vroeg stevig en omdat ik bruine kroegen bezocht was het merendeel van mijn kennissenkring toen ik twintiger was personen die de vijftig al gepasseerd waren. Heb er eigenlijk redelijk veel het loodje weten leggen door de (in)directe gevolgen van alcohol. Leukste momenten daarbij was als je een stevige verslaafde in het ziekenhuis zag wanneer zijn lever het begeven had en deze in een opwelling van helderheid jou herkende en alle kabeltjes uittrok om mee naar buiten te gaan; echt alcohol zo'n goede vriend dat hij niet liever doet dan je kapot maken. En ondanks al die zooi gezien te hebben, ben ik nog niet ontsnapt aan zijn greep.

Persoonlijk ken ik geen mensen die zich dood gedronken hebben. Maar ik zal niet veel mensen persoonlijk kennen. Een ding is zeker, alchohol drinken heeft mijn gezondheid zeker niet bevorderd. Mijn zenuwstelsel was zeker al tijdelijk aangetast door mijn alchohol misbruik. Ook van mijn lever had ik slechte waarden.

Absoluut eens, daarom ook dat ik expliciet zei dat het niets was om fier op te zijn. Weer heel fijn: daarnet twee uur kunnen slapen en ondertussen drie telefoons van mijn moeder gemist. Heb ze daarnet aan de lijn gehad en het ging over spullen die ik misschien wou hebben. Heb gevraagd hoe we konden afspreken en of ze met de bus naar hier kon komen als ik haar begeleide: kennelijk kan ze al niet meer stappen. Weer een van die fijne dingetjes die ze mij wel laat weten maar niet aan mijn broer of vader wanneer ze met hen belt, zelfs al heb ik haar vijf jaar niet gesproken voordien. Nu kamp ik met de vraag of ik haar ex-man (mijn vader dus) moet inlichten hoe ver ze eigenlijk staat, of dat ik deze info voor mij hou.

Dat was één receptje maar eerlijk ik zou een boek vol kunnen schrijven, kook al sinds mijn twaalfde en de afgelopen acht jaar was het met aanpassingen (gluten-, suiker-, lactosevrij en dan nog eens lekker voor stiefzoon met ass). Om in het kader van alcoholisme te blijven: ik denk dat dit een van mijn grootste reddingen geweest is. Hoezeer ik ook dronk ik lette ook altijd op mijn maaltijden, goed soms sloeg ik ze over, maar verder zorgde ik altijd voor veel groenten, fruit en de nodige koolhydraten. Bij ongeveer iedereen die ik begraven heb door alcoholisme was een van de tekenen dat ze niet meer of slechts zeer eenzijdig aten.

Als jarenlange fan kon deze niet ontbreken:

Het is een mooie dag geworden met een heerlijke boswandeling en onverwachts fantastisch eten in een restaurantje. Ik fietste ook nog even langs 'mijn' bos waar ik allerlei plekjes ken, bij de kromme eik rechtsaf want daar staat vaak eekhoorntjesbrood en vanaf daar 30 meter naar het oosten waar 2 enorme beuken half vergroeid zijn, daar vind ik vaak stekelzwammen... Maar ach, mijn hart, ze hebben er wel 200 oude beuken omgezaagd, het is er een treurig modderig slagveld en de stammen van die lieve majestueuze bomen liggen op lange rijen langs het pad. Ik heb er een potje bij staan huilen.

Ach wat is ertegen kunnen. Van de 3 alcoholisten die ik het beste kende zijn er nu 2 dood. Uiteindelijk konden ze er niet tegen ook al dachten ze jarenlang van wel.

Voor soep kan je mij snachts wakker maken @renaldo61. Bij ons zal het ook soep worden vanavond met een broodje kroket! Vriend is altijd best laat thuis van het werk en we moeten vanavond nog boodschappen doen.

Vandaag veel soep gemaakt. Met ajuin, champignons, groene selder, boterbonen, bouillon en zeer veel peper. Ik kan er dan natuurlijk niet vanaf blijven.

Ben je zeker dat je ertegen kunt? Met kunnen om de meest alchohol te drinken zijn er in ieder geval geen prijzen te winnen.

Ik dacht zoals @lady jane dikwijls nu of nooit meer. Maar meestal na enkele minuten of uren was ik weer alchohol aan 't gebruiken. Nochtans zeer dikwijls zeer ziek van geweest in de vorm van overgeven en niet kunnen eten. Ik dacht zelfs dat alchohol het enigste was dat binnen bleef. Nu ben ik lang genoeg nuchter om te beseffen dat ik toen zeer verkeerd bezig was. Zeer veel geld aan uitgegeven en zeker niet goed voor mijn gezondheid.

Deze middag had ik Vis, aardappelen en groenten.

@Yana, gefeliciteerd met je halve jaar alcoholvrij @Mormel, je recepten klinken goed, ook lekker licht verteerbaar na veel alcoholgebruik. Goed om op krachten te komen, maar helaas zie ik je niet op het dagpact vandaag. Wat een gevecht weer.

Ik heb vele malen gedacht dat ik het kantelpunt bereikte, maar dat kwam meer voort uit het gevoel; dit nooit meer. Het echte kantelpunt kon ik pas erna herkennen. Ik wist zeker de knop is om. Dankzij dit forum heb ik zo veel geleerd over valkuilen, tiggers en dingen denken t.o. van dingen doen. Dus je hebt wel invloed of je van dit moment een kantelpunt gaat maken. Ga maar wel naar de AA, tenslotte kun je ook koekjes bakken en visite ontvangen? Doe dit voor jezelf en blijf jezelf serieus nemen. Cut the crap. Ik weet geen ned. uitdrukking die de lading dekt nu.

Het rustig aan doen, heb ik ook moeten leren. Ik ging voorheen altijd over mijn grenzen. Ondanks blessures ben ik altijd maar doorgegaan. Veel blessures kwamen ook door drankgebruik. Een gebroken arm, wat ik niet eens opmerkte en een week later pas mee naar het ziekenhuis ging. Mijn arm totaal daarna niet ontzien, maar gewoon maar doorgaan. Nu heb ik een blessure, wat gelukkig niet drankgerelateerd is. Het maakt het niet minder pijnlijk, maar ik neem wel mijn rust. Ik forceer niets meer. Vandaag dus ook zo'n dag, waar ik mijn rust pak. Gisteren een leuk optreden gehad, dus daar kan ik vandaag wel even op teren.

Dit is niets om fier over te zijn, maar mijn lijf kan enorm goed tegen alcohol (ben ook tamelijk groot). Denk ondertussen een fles of vier binnen te hebben en daarnet ben ik nog twee uur in de keuken bezig geweest met koekjes bakken en appelsap te persen. Beide bezoeken zijn achter de rug en verliepen eigenlijk goed. Had mijn vrouw gisteren enkele berichten gestuurd waarin ik mijn kwaadheid uitte over haar reactie, maar zij weet ook dat ik nooit kwaad kan blijven. Weet oprecht niet of AA vanavond gaat lukken, maar dit moment voelt voor mij wel aan als een kantelpunt. Als ik eindelijk mijn kutmoeder kan begraven. Waarna ik weer verder kan.

Praten kan steeds helpen, ik ging ooit stomdronken naar een AA meeting, maar dat had ik beter niet gedaan.

@Oskar Je geeft me weer iets om over na te denken. Ze zien het bij de AA inderdaad als een eeuwige strijd. Waardoor ze je ook vragen wekelijks terug te komen. Zoals ik al eerder plaatste is het voor mij moeilijk om te weerstaan als het binnen handbereik is. Daarom haal ik geen alchohol meer in huis. Naar de AA ga ik ook niet meer. @Lonster1 Het komt nog steeds onverwacht bij mij op, de zin om weer achohol te gebruiken. Ik vind het ook redelijk onzinnig om voor mij een signaleringsplan op te stellen. Er zijn bij mij denk ik geen duidelijke signalen.