Basta

[basta]

Uit Neurowetenschappelijk onderzoek blijkt dat het brein onder invloed van stress – inclusief negatieve emoties als woede, verdriet, gebrek aan zelfvertrouwen en angst – op zoek gaat naar beloningen. Daardoor hunkeren we naar de middelen of bezigheden die ons brein associeert met beloning, en zijn we ervan overtuigd dat deze ‘beloning’ de enige manier is om ons beter te voelen'

Onder stress legt 'zelfbeheersing het af tegen dat andere doel: je beter voelen.

[kruidenthee67]

Hé Basta, ga je ons college's geven?

 

Interessant...door te 'weten' ga ik steeds beter begrijpen hoe het bij me werkt.

En dat ervaar ik als helpend...

[basta]

En er komt ook een overhoring, kruidenthee! 

Ik heb hetzelfde, ik moet snappen hoe het werkt, daarna voelen, en aan de hand daarvan handelen.

Anders ben ik alleen maar verbijsterd over mijn stommiteiten.

[kruidenthee67]

Toch geen onverwachte hoop ik? 

[basta]

Ja, ik snap wat je bedoelt, Etty. Alle kleuren van het palet horen erbij, ook grijs en zwart. Laat maar komen, in plaats van klokklokklok weg ermee.

[Claartje]

Kom je even een goede morgen wensen basta

[basta]

Nou, wat gezellig! Jij ook goeiemorgen, Claartje. Jij hebt hem ook nog droog, hè? Met opeengeklemde kaken, begreep ik. Dat wordt steeds makkelijker hoor, eerlijk waar. Hou die schellen nog maar even voor je ogen, dan kun je je goed concentreren op één ding: niet drinken.

Meer niet.

[basta]

Nog een toevoeging: ik merk dat als ik niet wegvlucht voor het gevoel, dat dit op zich al als een beloning voelt. Door vluchten/ontkennen lekt er onbewust veel energie weg en het voorkomt dat je de gebruikelijke levensproblemen die er zijn echt aanpakt.

 

Mooi, en ook eigenlijk wel logisch, Etty. Ik heb het nog niet zo bekeken. (of eigenlijk: bevoeld). Mijn lievelingstante, die af en toe ongegeneerd chagrijnig is, zegt: 'Ik wil alle seizoenen voelen.'

Bedoel je zoiets?

[kruidenthee67]

Ja, eigenlijk toch mooi dat je jezelf toestaat om te 'voelen'?

Er is wat er is...niet meer weglopen, niet meer wegstoppen.

'Beweging', ruimte, keuzes.....leven....zijn.

[basta]

Ja, dat is waar. Maar ik vind dat nog zo moeilijk, mijn kop zit al jaren in het zand, en in het glas.

[basta]

'Dronkenschap is niets anders dan vrijwillige krankzinnigheid.'

Seneca

En dan vraag ik me af hoe vrijwillig het is als de alcohol je echt in de klauwen heeft.

28 juli 2016 bewerkt door basta

[basta]

Dat verzet herken ik: Gelukkig zijn, dat betekent zo min mogelijk negatieve gevoelens hebben.

En negatief is: bang, boos, verdrietig, jaloers, gefrustreerd enz.

(met de pen van Kohtje was dit een mooiere zin geweest, maar ja)

28 juli 2016 bewerkt door basta

[Sita2]

Of tegen: je niet vervelend mogen voelen.  Als je in staat bent om anders tegen  negatieve emoties aan te kijken,  dus als je andere dingen leert denken als de emotie wordt getriggerd of opkomt,  en vervolgens de emotie voelt, ook in je lichaam, dan is er zoals ik het ervaar niet of veel minder behoefte aan beloning oftewel troost. 

 

 

Beste Basta en Etty,

Fijn om dit te lezen. Hier zit denk voor mij een belangrijke waarheid in. 

Sita

[basta]

Uit: Tonic. (Ralph Moren)

Ik heb een gratis doel in mijn leven gekregen: niet drinken. En dat is genoeg. Geweldig relativeringsgereedschap ook. Wat er ook gebeurt, ik kan altijd denken: maar ik drink niet. 

Alles is beter dan drinken. Alles.

[basta]

Relapse is a proces, not an event, and using is the end of the proces.

Ik ben bang voor het moment dat ik ineens 'ja graag' gezegd blijk te hebben, in plaats van 'nee, dank je'. Het 'what-the-fuck' moment.

Brrrr...

[Gast]

Relapse is a proces, not an event, and using is the end of the proces.

Ik ben bang voor het moment dat ik ineens 'ja graag' gezegd blijk te hebben, in plaats van 'nee, dank je'. Het 'what-the-fuck' moment.

Brrrr...

 

Voor mijzelf heb ik het beeld, dat ik alleen maar droog kan blijven door scherp en alert te blijven. Als ik mijn niet drinken als iets vanzelfsprekends ga beschouwen, dan ben ik bang dat ik op mijn snufferd ga. Dat is de belangrijkste reden dat ik iedere dag wel op het forum actief ben. En een zelfhulpgroep bezoek. En contacten met lotgenoten op nog andere manieren heb.

De WTF-momenten heb ik natuurlijk ook, evenals de chagrijnige buien, de slecht in mijn vel zittende dagen... Ze horen erbij. Soms kost het moeite om er doorheen te komen. Ik weet zeker dat het me tot nog toe goed is gelukt omdat ik .aan het werk ben en blijf op dit aspect van mezelf.

[basta]

Dank je wel voor de reactie, MG. Zo werkt het denk ik bij mij ook: ik moet waakzaam blijven, altijd. Mijn automatische piloot heeft nu eenmaal een afwijking, als ik het stuur loslaat gaat het mis. Ik heb me aangesloten bij een groep van Rational Recovery, die houden me bij de les.

Ik gebruik deze draad als notitieblok. Kruidenthee schoot in de roos toen ze (lief) vroeg of ik college aan het geven was, het is púúr theoretisch, maar mij helpt het.

Fijne dag, ik hoop dat het een goed-in-je-vel-zittende is!

[kruidenthee67]

Dank jullie wel...

 

Want na het weten,beseffen, voelen dát je moet stoppen,

komt de onvermijdelijke vraag: Hoe?

(....hoe hou ik het vol........)

 

Bij de les blijven dus.

[Sita2]

Relapse is a proces, not an event, and using is the end of the proces.

Ik ben bang voor het moment dat ik ineens 'ja graag' gezegd blijk te hebben, in plaats van 'nee, dank je'. Het 'what-the-fuck' moment.

Brrrr...

 

 

Dat beangstigt me dat dit dus je hele verdere leven een rol speelt. Aan de andere kant is dat dus blijkbaar ook hoe het is.

Sita

29 juli 2016 bewerkt door SvDolphin

[basta]

Mij beangstigt dat ook heel erg, Sita.

Maar ik sprak iemand die het als een sport opvatte. (hij was absoluut geen licht geval!). 

Hij had een doel met hardlopen: zoveel kilometer binnen een kwartier of zo, én een doel met drinken: nul.

Het was een vrolijke jongen, echt waar, maar (want) hij stond al acht jaar kurkdroog. 

 

Hij citeerde deze zin:

Ik heb een gratis doel in mijn leven gekregen: niet drinken.

[Gast]

Toen ik dan eindelijk nu ruim tweeënhalf jaar geleden met een ander gevoel stopte, kreeg ik al snel door dat het stoppen niet het einde was van mijn pad, maar juist het begin van een nieuw pad. Er kwamen wat zaken naar boven, die ik jaren onder de alcohol had bewaard (daar blijven ze fijn in tact). Daar moest ik wat mee. Ik besefte dat ik jarenlang in veel opzichten had stilgestaan in mijn ontwikkeling. En dat ik waarschijnlijk moest blijven werken aan mezelf en mijn verslaving om niet terug te vallen. Wat overigens altijd kan gebeuren. Maar vandaag niet.

 

Net als hier nu beschreven wordt, vond ik dat ook geen fijn idee. De werkelijkheid is anders.

Ik ben gewend geraakt aan een andere manier van leven. Het werken aan mezelf om niet terug te vallen is onderdeel geworden van mijn aangepaste leefwijze. Dat gaat vrijwel automatisch. Soms realiseer ik me 's ochtends bij het opstaan, dat ik nuchter ben en me goed voel. Laat de dag maar komen. Soms moet er 's avonds onverwacht iets gebeuren, of belt er iemand laat. Dan ben ik er. Ik heb nieuwe, leuke, lieve, interessante, dappere mensen leren kennen. Mijn leven is zoveel rijker geworden dan het was, van fles naar fles naar...

 

Kort samengevat: het komt goed en het is het waard. 

[kruidenthee67]

Hoi,

 

O, heel herkenbaar die angst...

En angst is een slechte raadgever.

 

Fijn dat jullie dat zo uitspreken. 

 

Ik merk aan mezelf dat die angst benoemen

(bij huisarts laatst, partner, praktijkondersteuner)

hem ook wat kleiner heeft gemaakt, lichter misschien.

Ik kan het niet zo goed verwoorden.

Het lezen van jullie sterkt me daar ook in.

 

 

Het heeft misschien te maken met wat MG hierboven schrijft,

de strijd opgeven. Onder ogen zien wat er is. En waar ik aan moet werken.

Daar speelt ook 'angst'.

Het is (nog) niet gemakkelijk, ook in mijn relatie gebeurt veel,

maar uiteindelijk is dat positief. Een beweging de goeie kant op.

 

En ik hou me vast aan: het komt goed en het is het waard.

 

Ik ben het waard...jij, jullie ook.

[basta]

Wat een mooie en kwetsbare reacties. Daar ga ik maar eens flink op kauwen, dank jullie wel!

[Gast]

Hoi, en 'fijn' dat je weer schrijft Basta. Je rakelt voor mij boeiende onderwerpen op.

Over het WTF-moment en angst daarvoor:

ook ik herken het, nog steeds. Het houdt mij alert inderdaad. En gaandeweg, maar hopelijk nooit helemaal, wordt angst vervangen door trots. Naarmate ik langer nuchter leef, en menig obstakel/tegenslag nuchter heb doorstaan, groeit een trots op hoe ik het doe in het algemeen. Want ja ook: '...maar ik drink tenminste niet' is geweldig relativeringsgereedschap. Die paste ik zeker in de eerste tijd vaak toe, langer dan een jaar. 

 

Alert blijven gaat toch vooral via verbinding met mensen die het (her)kennen. 
Dus dank je wel, en: blijf zo doorgaan zonder die fles(sen), katers en malaise...
Succes!
 

[basta]

Hé Urania, wat fijn dat je reageert. Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik ons gepingpong ineens afbrak.

Dat om te beginnen.