Basta

[basta]

Nou, wat gezellig! Jij ook goeiemorgen, Claartje. Jij hebt hem ook nog droog, hè? Met opeengeklemde kaken, begreep ik. Dat wordt steeds makkelijker hoor, eerlijk waar. Hou die schellen nog maar even voor je ogen, dan kun je je goed concentreren op één ding: niet drinken.

Meer niet.

[basta]

Nog een toevoeging: ik merk dat als ik niet wegvlucht voor het gevoel, dat dit op zich al als een beloning voelt. Door vluchten/ontkennen lekt er onbewust veel energie weg en het voorkomt dat je de gebruikelijke levensproblemen die er zijn echt aanpakt.

 

Mooi, en ook eigenlijk wel logisch, Etty. Ik heb het nog niet zo bekeken. (of eigenlijk: bevoeld). Mijn lievelingstante, die af en toe ongegeneerd chagrijnig is, zegt: 'Ik wil alle seizoenen voelen.'

Bedoel je zoiets?

[kruidenthee67]

Ja, eigenlijk toch mooi dat je jezelf toestaat om te 'voelen'?

Er is wat er is...niet meer weglopen, niet meer wegstoppen.

'Beweging', ruimte, keuzes.....leven....zijn.

[basta]

Ja, dat is waar. Maar ik vind dat nog zo moeilijk, mijn kop zit al jaren in het zand, en in het glas.

[basta]

'Dronkenschap is niets anders dan vrijwillige krankzinnigheid.'

Seneca

En dan vraag ik me af hoe vrijwillig het is als de alcohol je echt in de klauwen heeft.

28 juli 2016 bewerkt door basta

[basta]

Dat verzet herken ik: Gelukkig zijn, dat betekent zo min mogelijk negatieve gevoelens hebben.

En negatief is: bang, boos, verdrietig, jaloers, gefrustreerd enz.

(met de pen van Kohtje was dit een mooiere zin geweest, maar ja)

28 juli 2016 bewerkt door basta

[Sita2]

Of tegen: je niet vervelend mogen voelen.  Als je in staat bent om anders tegen  negatieve emoties aan te kijken,  dus als je andere dingen leert denken als de emotie wordt getriggerd of opkomt,  en vervolgens de emotie voelt, ook in je lichaam, dan is er zoals ik het ervaar niet of veel minder behoefte aan beloning oftewel troost. 

 

 

Beste Basta en Etty,

Fijn om dit te lezen. Hier zit denk voor mij een belangrijke waarheid in. 

Sita

[basta]

Uit: Tonic. (Ralph Moren)

Ik heb een gratis doel in mijn leven gekregen: niet drinken. En dat is genoeg. Geweldig relativeringsgereedschap ook. Wat er ook gebeurt, ik kan altijd denken: maar ik drink niet. 

Alles is beter dan drinken. Alles.

[basta]

Relapse is a proces, not an event, and using is the end of the proces.

Ik ben bang voor het moment dat ik ineens 'ja graag' gezegd blijk te hebben, in plaats van 'nee, dank je'. Het 'what-the-fuck' moment.

Brrrr...

[basta]

Dank je wel voor de reactie, MG. Zo werkt het denk ik bij mij ook: ik moet waakzaam blijven, altijd. Mijn automatische piloot heeft nu eenmaal een afwijking, als ik het stuur loslaat gaat het mis. Ik heb me aangesloten bij een groep van Rational Recovery, die houden me bij de les.

Ik gebruik deze draad als notitieblok. Kruidenthee schoot in de roos toen ze (lief) vroeg of ik college aan het geven was, het is púúr theoretisch, maar mij helpt het.

Fijne dag, ik hoop dat het een goed-in-je-vel-zittende is!

[kruidenthee67]

Dank jullie wel...

 

Want na het weten,beseffen, voelen dát je moet stoppen,

komt de onvermijdelijke vraag: Hoe?

(....hoe hou ik het vol........)

 

Bij de les blijven dus.

[Sita2]

Relapse is a proces, not an event, and using is the end of the proces.

Ik ben bang voor het moment dat ik ineens 'ja graag' gezegd blijk te hebben, in plaats van 'nee, dank je'. Het 'what-the-fuck' moment.

Brrrr...

 

 

Dat beangstigt me dat dit dus je hele verdere leven een rol speelt. Aan de andere kant is dat dus blijkbaar ook hoe het is.

Sita

29 juli 2016 bewerkt door SvDolphin

[basta]

Mij beangstigt dat ook heel erg, Sita.

Maar ik sprak iemand die het als een sport opvatte. (hij was absoluut geen licht geval!). 

Hij had een doel met hardlopen: zoveel kilometer binnen een kwartier of zo, én een doel met drinken: nul.

Het was een vrolijke jongen, echt waar, maar (want) hij stond al acht jaar kurkdroog. 

 

Hij citeerde deze zin:

Ik heb een gratis doel in mijn leven gekregen: niet drinken.

[kruidenthee67]

Hoi,

 

O, heel herkenbaar die angst...

En angst is een slechte raadgever.

 

Fijn dat jullie dat zo uitspreken. 

 

Ik merk aan mezelf dat die angst benoemen

(bij huisarts laatst, partner, praktijkondersteuner)

hem ook wat kleiner heeft gemaakt, lichter misschien.

Ik kan het niet zo goed verwoorden.

Het lezen van jullie sterkt me daar ook in.

 

 

Het heeft misschien te maken met wat MG hierboven schrijft,

de strijd opgeven. Onder ogen zien wat er is. En waar ik aan moet werken.

Daar speelt ook 'angst'.

Het is (nog) niet gemakkelijk, ook in mijn relatie gebeurt veel,

maar uiteindelijk is dat positief. Een beweging de goeie kant op.

 

En ik hou me vast aan: het komt goed en het is het waard.

 

Ik ben het waard...jij, jullie ook.

[basta]

Wat een mooie en kwetsbare reacties. Daar ga ik maar eens flink op kauwen, dank jullie wel!

[basta]

Hé Urania, wat fijn dat je reageert. Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik ons gepingpong ineens afbrak.

Dat om te beginnen.

[basta]

Over niet stoppen met stoppen:

Niet meer drinken is het begin van een nieuw pad, dat vind ik een duidelijk beeld, MG. Je zet een dikke streep, maar daaronder is het wit.

'Het werken aan jezelf om niet terug te vallen wordt dan onderdeel van de nieuwe leefwijze.' Dat onbewaakte ogenblik waar ik zo bang voor ben kun je dus voor zijn.

En inderdaad, Kruidenthee: de strijd opgeven. Handdoek in de ring. Voor sommigen was het een eerlijke wedstrijd, ik denk dat er vals werd gespeeld, maar hoe dan ook: we staan naast de ring. Hè, hè!

En gaandeweg wordt angst vervangen door trots... Daar moet ik op vertrouwen, Urania, want eerlijk gezegd knijp ik 'm nu nog.

[basta]

Etty, die groep is een pilot waar ik aan mee mag doen. Het is wel een groep, maar het delen staat niet voorop, er zijn sprekers, deskundigen, therapeuten, onderzoekers enz. Els Noorlander zou ertussen passen.(hoewel zij wel een uitschieter zou zijn)

Na deze proefperiode wordt het openbaar. Of niet, want dan is het geflopt.

[basta]

Etty, ik ben bang voor het onbewaakte ogenblik. Voor mijn gevoel ben ik daar zelf niet bij, er komt ineens één of andere yolo-puber tevoorschijn, en die zegt: 'Ja lekker, rood graag!' als iemand een glas wijn aanbiedt.

Er is geen overweging, geen wilskracht-gevecht. Ik noem het 'puber' omdat ik op zo'n moment die houding heb: 'Ik doe alles al zo braaf. Flikker op met je regeltjes. Aanstellerij, ik ben helemaal niet verslaafd. Morgen stop ik wel weer.'

En 'avonds in bed ben ik er zelf weer, en dan bijt ik in het laken van woede en machteloosheid, want ik weet dat ik er weer in zit. (In de bekerplant, zegt Alan Carr) We zijn weer met z'n tweeën, en morgen om een uur of vijf zegt die ander weer: 'Ja graag, lekker!'

En soms duurt het maanden voordat ik 'de knop' weer heb gevonden. Ik kom er nooit, nooit meer vanaf, denk ik dan.

Maar om even wat luchtiger te eindigen: ik heb nu echt alle hens aan dek, ik geloof dat het nu eindelijk klaar is.

Nou, nou, wat een betoog. Dank je wel voor je vraag.

[basta]

Trouwens, Etty, ik citeer je even, want ik vind hem geweldig:

 

"Ik breek liever de tafelpoot dan mijn been."

 

 

 

(O ja, even de context:

 

Dan maar even teveel chips en borrelnoten: Alles mag, behalve drinken.)

30 juli 2016 bewerkt door basta

[basta]

Vinkentering!

(Ik riskeer een waarschuwingspunt)

En over de rest ga ik even heel diep nadenken.

[basta]

Ha, ha, gered!

[lady jane]

ik kende het hele scheldwoord niet

hoezo braaf?

[basta]

Dan is daarmee mijn allerlaatste smoes om te zwichten uit de wereld geholpen. Bedankt, LJ!

[basta]

Ik merk dat drinken mij juist braver en aangepaster maakt.  Zo gaat dat: ik ga voor de bijl, drink veel te veel en schaam me dood. In mijn hoofd heeft iedereen nu het recht om mij af te wijzen, en ik doe het zelf het hardst.  Ik was de controle kwijt door de drank en dat maakt dat ik me overgeleverd voel aan de genade van mijn omgeving. Ik word enorm bang dan dat ik het hebt verziekt.  Een beetje als een klein kind dat nog spontaan is en geen weet heeft van wat wel en niet mag qua gedrag, die heeft ook geen controle, is nog niet aangepast, weet nog niet hoe het pijnlijke afwijzing kan voorkomen.

 

Na mijn drinkgelag ga ik me voornemen dat ik mezelf nooit meer zo in gevaar ga brengen,  ik zorg dat er niets meer op mij aan te merken is.  Niet drinken is daar dan een onderdeel van.  Ik stop dan dus met drinken om te voorkomen dat ik afgewezen ga worden.  En dan gaat het fout: want op het moment dat ik me afgewezen voel, beoordeeld,  terwijl ik al een tijd niet drink, dan klopt dat plannetje dus niet meer: en de reden om niet te drinken verdwijnt als sneeuw voor de zon: krijg allemaal maar de.... 

 

Als aan niet drinken nog iets braafs kleeft,  een voorwaarde om me geaccepteerd te voelen, dan kan ik wachten op het toenemende verzet in mezelf tegen die voorwaardelijkheid.

 

Ik moet dus ook andere redenen hebben om niet te drinken, en die zijn er genoeg gelukkig:)

Ja, dat is een waterdichte analyse, Etty. Wat is het toch afschuwelijk, die angst, schaamte, zelfafwijzing... Wat zul jij (ook) blij zijn dat je weer op het droge staat. En je hebt een periode van acht jaar in de pocket!

Overigens: niet-drinken gelijkstellen aan braafheid, dat doet het fluisterduiveltje op mijn schouder.

Ik vind het juist zo dom om het 'echte genieten, het grote feestvieren en het leuke leven' zo onlosmakelijk aan alcohol te koppelen. (Ook al heb ik zelf die neiging nog wel)

Had jij in die acht jaar ook last van bang zijn om afgewezen te worden? Of komt dat echt door de drank-schaamte.