Spring naar bijdragen

Basta


basta

Aanbevolen berichten

Dag allemaal,

Ik wil me graag aansluiten bij dit forum. Ik lees al een tijdje mee en ben onder de indruk van jullie strijd én onderlinge steun. Al een jaar of twintig drink ik teveel, maar vooral te graag. Het is met name de verslaving waar ik zo verschrikkelijk graag van af wil. Ik heb onlangs een zeer intensieve workshop gevolgd over 'wilskracht', ook heb ik zo'n beetje alles gelezen over het onderwerp 'verslaving', het wordt nu tijd om het in de praktijk te brengen.

Ik ben al honderd keer gestopt, maar nog nooit was ik zo vastberaden als nu. (Hoop ik)

Ik wens jullie allemaal veel sterkte!

Basta.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank jullie wel voor dit welkom. Ja, stoppen lukte me altijd wel goed...

Maar ik heb bij die workshop wel weer veel nieuwe tips en inzichten gekregen. Ik ga nog even verder lezen op dit forum, als ik ze (die inzichten en tips) nergens teruglees, zal ik er verslag van doen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank je wel, Gipsy. Ik had dat filmpje inderdaad bekeken, heel erg herkenbaar en confronterend en het sluit naadloos aan bij hoe ik het probleem ervaar. Het neurale drama van de verslaving, De Grote Valkuil...

Ik moet er niet meer op vertrouwen dat ik straks, tegen borreltijd, dezelfde standvastige persoon ben als degene die hier nu zit. Ik zal vervangen worden door iemand die zegt dat het allemaal wel meevalt, en één wijntje, wat is nou één wijntje... 

Ik las dit:

Een man die drinkt,’ zegt hij, ‘zijn er twee; een pakt de fles, de ander slaat hem erbij weg; het is niet één mens, het zijn er twee en ze gaan met elkaar op de vuist om de macht over een fles te krijgen.’

(Laing, Olivia. 'Het uitstapje naar Echo Spring)

 

Mijn probleem is dat er geen gevecht is, de wissel van de wacht gebeurt bijna ongemerkt, er is ineens iemand die 'Ja, graag.' zegt.

Dat is het uitgangspunt van mijn plan, ik moet mijn schepen vóór me verbranden.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bedankt! 

Vooruitkijken en anticiperen... ja, ik moet de onbewaakte ogenblikken voor zijn.

Ik lees nu Kieft. 

 

'Het was voor het eerst dat ik echt inzag dat ik totaal machteloos was tegenover dat teringspul. Maar dan ook echt totaal. Zolang je jezelf nog steeds wijsmaakt dat je ongestraft wel kunt gebruiken, of dat je het kunt controleren, ben je niet te helpen.'

(het teringspul is in dit geval coke)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

O ja! Ik dacht dat 'oudgediende' op 'gestopt sinds...' sloeg.

Zou iemand mij kunnen zeggen hoe ik iemands draadje kan vinden? Dus: hoe kan ik in de 'even voorstellen-rubriek', niet op datum maar op naam zoeken?

Ik heb dag twee soldaat.

En 13 berichten geschreven, nog 9987 en ik ben oudgediende.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag drie. Ik vind het zó fijn om niet te drinken, geen gedoe om aan mijn tax te komen zonder op te vallen, geen gevecht tegen: meer, meer, meer. Daarna: niet die onstuitbare moeheid na het eten, met vervolgens een mentale dip om niet te zeggen put. Geen rotgevoel over mezelf: slappeling, junk, waarom dóe je het dan weer!!! Gewoon naar bed, lekker slapen.

Waarom, als de positieve kant van de balans zoveel zwaarder weegt, waarom in hemelsnaam ga ik dan toch weer beginnen, over een week of een maand. Want zo opgelucht en sterk voel ik me altijd als ik de uit-knop weer eens heb gevonden.

Waarom is dit gevoel niet genoeg om nooit, nooit meer te beginnen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag drie, goed gedaan!

Bij mij kwamen er na een korte periode van niet drinken altijd gedachten op, waardoor ik weer ging drinken. Bijvoorbeeld " vanavond drink ik wel, dat kan best, dan ga ik morgen weer verder met stoppen...".

Het smoezenboek.

Voor mij was het een kwestie van volhouden, de eerste weken. Niet luisteren naar alle slimme smoesjes, vooruit kijken en patronen doorbreken.

Daarna komen er andere fasen, maar doe heg maar dag voor dag.

succes!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

die laatste vraag basta

die kun je niet beantwoorden nog

want misschien is het nu wel genoeg

dag per dag

uur per uur soms

sommigen gebruiken een kookwekker

op moeilijke momenten.

Ze gaan altijd weer voorbij die trek-momenten

en als je ze leert uitzitten (of afleiding zoekt)

dan komen ze minder vaak, minder lang en minder heftig.

Bij mij zijn ze al jaren weg.

ik ben nu gewoon verslaafd aan het forum ;)

wel zo gezond.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

(...)

Bij mij zijn ze al jaren weg.

ik ben nu gewoon verslaafd aan het forum ;)

wel zo gezond.

 

Lady jane, als het te erg wordt, kun je altijd nog naar www.forumdebaas.nl. :)

 

Ik heb me voorgenomen: Elke dag minstens een half uur Rational Recovery, ivm onderhoudswerkzaamheden.

Gisteren heb ik om die reden naar The Bubble-Hour geluisterd, een lezing van Dr Kelly over: changing the attitude of addiction through science.

Belangrijkste les voor mij: Je streeft naar volledige onthouding, want dat is wat je wilt, maar niemand kan het in één keer. Uitglijers horen bij het proces van genezen.

Opstaan, wonden likken en weer doorgaan. Als je leert schaatsen blijf je ook niet liggen zodra je bent gevallen. 

En, eindigde hij hoopgevend, ineens kan je schaatsen, ook al blijft het ijs spekglad.

Volhouden! Ik ga naar het dagpact.

bewerkt door basta
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Als je in de kreukels ligt en snakt naar goeie hulpverlening heb je niks aan deze theoretische fijnslijperij.[/size][/font]

Daarom hou ik het op dit draadje, omdat ik er zelf wel iets aan heb, geloof ik.

Vandaag las ik over de rol van dopamine bij verslaving. (in een boek van K. mc Gonigal)

Neurowetenschappers hebben het effect van dopamine tal van namen gegeven, zoals zoeken, willen, hunkeren en verlangen. Maar één ding is duidelijk: het is geen bevrediging, genot, geluk of echte beloning.

Dopamine veroorzaakt slechts de belófte van geluk.

Het maakt dat we genot gaan najagen, vaak ten koste van ons eigen welzijn. Wanneer de dopamine ons op een beloning uitstuurt, veranderen we in de meest risicozoekende, impulsieve en onbeheerste versie van onszelf.

We voelen een mogelijkheid om ons gelukkig te voelen en zijn bereid daarvoor te werken. Het brein gebruikt dus de belofte van geluk, en niet het geluksgevoel zelf, om ons aan het jagen, verzamelen, werken en vrijen te houden.

bewerkt door basta
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...