Zondag, 27 maart 2016

[Nadia]

Goede morgen

 

Dagpact:

jowan

Rosa

Rapilos

Albert

Tine

Nadia 

fijne dag

[Nadia]

Gisteren de mist ingegaan en ook níet zo zuinig.

Ik snap wel waarom: al een paar dagen somber en pijn, hongerig op de verkeerde tijd de supermarkt in en misschien was ik er stiekem al een paar dagen mee bezig. Want gisteren ook níet op het dagpact gaan staan.

Afijn, nu voor het eerst in bijna 4 maanden dus een kater. Bah.

[rapilos]

Goedemorgen allemaal,

 

Alweer 2 uurtjes werk erop zitten.

Ga zo naar ex, want pas om 17.30 weer beginnen.

Eerste bakkie koffie net op.

Kreeg van mijn clienten, paaskoekjes en een lammetje van boter.

Lief he

Wens jullie een fijne dag allemaal,

 

Nadia

Balen, is dart zeg, na 4 maanden..

Heb ik ook een paar keer gehad, na 4 maanden..

Zo zonde he

Nou joh, sterkte maar dan, en weer gaan met die banaan he

[mikki]

Goedemorgen allen,

 

Weer moe wakker geworden; hoofpijn, lamlendig, geen energie.

Het hele weekend veel geslapen, geslapen en amper wat gedaan.

Om moedeloos van te worden. Ik word er ook somber van merk ik.

Maar goed, ik kan er niet veel aan veranderen. Ik maak me er wel zorgen om. Zou ik iets over gehouden hebben van de jaren roofbouw? Nu ben ik gestopt en doe nog minder dan toen ik nog dronk. Het huishouden moet gedaan worden, de administratie en ik, ik doe helemaal niets. Dood en dood moe..

 

Jammer Nadia. Pak je het vandaag weer op? Gewoon weer verder gaan meid.

[Tine]

Hoi Nadia, herkenbaar.

Zelf baal je er t meeste van.

Weer jezelf slap en zwak vinden.

Weer jezelf straffen.

Niet doen!!!!

Je doet t goed!!

4 maanden!!

Wel weer oppakken, alleen voor jezelf!!!!!

Succes!!!

Voor mij ook weer dag 2.

Komt goed!!!

[bolletje]

Ik heb toch altijd een vrij sterk gebit gehad Jane, maar ja gebreken komen met de jaren.  

Begin dan alvast maar te oefenen met lachen Wijfie.

Mikki heb jij ook last van een winderdepressie? Als je drinkt voel je dat minder.  Er is trouwens erg weinig te vinden wat dat betreft.

Misschien hier eens een draadje openen. Kan geen kwaad?

Nadia heel veel sterkte weer met een nieuwe start

[Nadia]

Jullie zijn lief.

Het is me wel weer knalhard duidelijk waarom ik dit ook alweer doe. Straks een paaslunch waar er zeker gedronken wordt. Pak sap zit al in de tas.

[Nadia]

Haha, dank voor de humor! Ook al is de aanleiding pet.

[mikki]

En winter depressie Bolletje, daar had ik nog niet aan gedacht. Wellicht, wie weet.

Zal er eens onderzoek naar doen.

[smart]

Goede Pasen gewenst voor jullie allen!

 

Er komen kleine lekdruppeltjes uit mijn plafond... zonder naar buiten te kijken wist ik al dat het geregend moest hebben.

Ik woon in een houten huis... met soms een kleine ergernis als dit.

Fijn is wel dat nu de kalkkorrels op het gras goed in de grond zullen trekken door de regen. Voors en tegens weer...

 

Gisteren later in bed dan ik wilde door wordfeud en tv. maar wel knus met de kaarsjes aan.

 

Ik moet me zo haasten; wandelvriendin komt. En hopen dat het droog wordt?

 

Nadia: KOP OP! Lekker aan het sap dus.

Voor allemaal een beetje   :sun:  

[smart]

Ah zielig Lars...........

[Tine]

Lars...hihi!!!

[Tine]

Beetje kriepie fie plaatjes!

[Asterix]

Lars, als je nu elke dag kiest

om niet te drinken, heb je kans

dat je straks die keus ook echt

kunt maken. Ook al veranderen dan

de omstandigheden, jij weet dan al hoe

je ermee om wilt gaan. Ook nu al dus.

Je legt als het ware zelf de basis al dan.

En op de korte termijn geeft het misschien

toch ook al wat aan motivatie?

Nu lijkt het alsof je vanuit somberte

niet kiest. Maar niet kiezen is ook een keuze he.

Maak er wat van Lars. Van de rotdagen word

je uiteindelijk sterker dan van makkelijke dagen.

 

Misschien is deze vraag

al vaker

gesteld, maar waarom

schrijf jij met zulke korte

zinnetjes? Dat leest wat lastig

namelijk...

 

[lidia]

Dagpact:
jowan
Rosa
Rapilos
Albert
Tine
Nadia
Wijfie
Lars

Lidia

[lidia]

Zo, ik zit met nat haar aan de ontbijttafel waar ik mijn gasten om 9.00 uur een licht ontbijt heb geserveerd, na een slechte nacht, een paar keer even geslapen. Ik had mezelf beloofd dat ik als ze weg waren, nog terug zou gaan. Dat beloof ik mezelf wel vaker, maar er komt nooit an.

Als ik er uit ben, vind ik dat zonde en ben bovendien veel te wakker,  maar na de thee zat ik al te gapen en ben gewoon er weer in gekropen en heb goed geslapen. Dat is toch beter dan de hele dag brak zijn.

Ik krijg die vette letter niet weg, is niet omdat dit zo'n belangrijk bericht is.  

Ben toch nog op het dagpact gaan staan, want de buren die wel eens vragen of ik gezellig een wijntje kom drinken zijn thuis, de auto staat er en ik rook de houtkachel. Heb trouwens niet zo'n zin, want die buurman doet maar wat bij mij wat hij bij andere buren niet hoeft te flikken.

Kwam ik van mijn bootreis terug, staat er een wieg in mijn berghok, bij de tas met golfclubs die er al stond.

Komt hij gisteren naar me toe met een tas folders (referendum), of ik wilde folderen. Dank, maar ik ben al bijna klaar. Dit doet hij wel meer, die dingen aanpakken (van zijn zuster) en dan net doen of hij ze bezorgd, terwijl we het samen doen. Als ik geluk heb.

Zegt hij  "ik laat ze hier even staan, want ik moet.........

Staan hier nog en ik heb zelf al over.

Wat vervelender is, hij heeft mijn groene bak volgeplempt met een struik, lijkt net een bos bloemen in een vaas. Als je er met een beetje humor naar kijkt, maar het waait flink, dus ik heb de bak neergelegd. Leuk gezicht met de Pasen. Had zelf plannen om wat dooie planten uit de tuin te trekken.

Dit was eergisteren en er wordt dus niets gezegd, uitgelegd of gevraagd.

Sommige mensen zijn gewoon heel erg makkelijk.

Zo, dat ben ik kwijt, mijn brood is ontdooid, ga brunchen met toost, mayo, gerookte Ierse zalm , roerei met bieslook erop. Dat zal lekker smaken.

Sorry, ik vind het zo leuk om emoticons te gebruiken sinds dat hier kan.

[lidia]

Jaag ik nu altijd iedereen weg hier of is dat toeval?

[Jannigje]

Sterkte Lars.

27 maart 2016 bewerkt door Jannigje

[Gast]

Even voor Mikki, een hart onder de riem zoals dat heet.
Probeer niet teveel te 'moeten' van jezelf, je mág doodmoe zijn. Ik vind het niet verwonderlijk. Kan best veel langer duren dan jij zou willen maar geloof me: beter nu goed aan toegeven dus werkelijk uitrusten dan toch doorgaan en jezelf daarmee weeeeeer over grenzen duwen die je lichaam aangeeft even niet te willen.
Rustig aan!
Somber is naar, zwaar, misschien helpt het dat er aan je wordt gedacht?

 

Ook las ik Nadia... veel tijd om te reageren heb ik niet, maar wat ik wil zeggen - wat mij weer is gezegd destijds, want ik heb veel terugvallen gehad voordat ik nu kan stellen ruim 2,5 jaar nuchter te zijn:

iedere terugval heeft een betekenis voor je, durf ernaar te kijken en leer.
Ik hoop wel dat het je 'geneest' - want het werkt ontmoedigend voor jezelf.
Geef het niet op!

 

Tot zover, fijne dag verder - wees zacht voor jezelf.
 

[mikki]

Herkenbaar Jannigje. Ik kom ook niet verder dan de voordeur en heb mij er maar bij neer gelegd. Probeerd gedachten als; ik zou toch iets leuks moeten doen vandaag? ik moet schoonmaken en ik moet zus en zo.., maar los te laten.

Het baal gevoel gaat daardoor gelukkig weg en ik zak in de modus: ik MOEt niks doen, ik mag niksen

Met mijn stomme hoofd op facebook gekeken, waar ik al maanden niet te vinden ben. Nu weet ik weer waarom. Het versterkt het gevoel van: ik heb het niet leuk, ik MOET naar een paasbrunch, uit eten, het gezellig hebben en uitgaan.

Het is de realiteit niet. Nu weet ik weer waarom ik er maanden geleden vanaf ging. Het helpt mij niets.

Niets doen is ook prima.

[mikki]

Grappig Gerrit, tegelijkertijd een bericht haha.

Heel fijn, dat er aan mij gedacht wordt. Dat helpt mij zeker, die bemoedigende woorden hier.

Het is knokken, vooral tegen mijn brein wat van alles vind, maar ik moet inderdaad niets, niets dan uitrusten en mijn lijf en kop de tijd gunnen voor dit herstel.

Ik wens jou ook een mooie dag en nogmaals dank je voor het meedenken  

[bolletje]

Lars mijn man had Asperger en zat het liefst de hele dag thuis in z'n eigen hoekje op z'n eigen stoel met allemaal eigen spulletjes uitgestald zodat hij niet op hoefde te staan. Daar voelde hij zich het veiligst en prettigst bij. Als het te druk was of b.v. bij zijn laatste verhuizing, was ik hem kwijt. Hij zat in de schuur in z'n uppie, want het was te druk voor hem.

Toch heeft hij zich er overheen gezet en ging af en toe een rondje samen met mij lopen, maar alleen als hij dit zelf aangaf, ik dwong hem nergens toe. Het is inderdaad zo dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen doen en laten dus ook voor zijn of haar herstel.

Of je moet inderdaad heel erg ver en diep in de shit zitten dat jezelf geen keuze meer kan maken maar ik denk niet dat dat bij jou het geval is. Die angst raak je alleen kwijt door, hoe moeilijk ook, stappen te zetten.

Is er niemand die in het begin samen met jou wil gaan lopen? Heb je dat al gevraagd?

[lidia]

Nee, Lars, ik was niet weg, ik was aan het smullen van mijn paasbrunch en even wat afgewassen. De gasten moeten door mijn kamer naar de eettafel, dus het moet wel netjes zijn.

Ik heb niet vaak op jou gereageerd, maar wel je hele draad gelezen, toen ik 6 weken "moest" bij lezen na mijn cruise. Ik werd gegrepen door je verhaal en dan laat me dat niet meer los. Daardoor duurde het nog langer voor ik weer volledig op de hoogte was van het wel en wee van de mensen hier.

Het is niet nieuw voor je als ik zeg dat ik je heel dapper en goed bezig vind. Je hele bestaan staat op zijn kop, incl. dat je een persoonlijkheidsstoornis blijkt te hebben. Zo heet dat toch? Hoop niet dat ik je beledig, dat is niet de bedoeling, ik bedoel dat het nogal een ontdekking moet zijn als je bijna opa wordt en dan zoiets ineens ontdekt wordt. 

Wat jammer dat je niet dicht bij woont, dan zouden we samen met Jannigje elke dag een stukje kunnen lopen. 

Hier woont een vrouw, iets ouder dan ik die elke dag, wat voor weer het ook is, om 13.30 uur op de fiets stapt. Eerst liep ze altijd, maar dat schijnt moeilijker te gaan.

O ja, en een buurvrouw van 85 doet precies hetzelfde. Dwz. ze loopt elke dag 3km. Moet voor mijn rug zegt ze. En in een tempo dat ik denk haar niet te kunnen bijhouden. Toen het een keer gesneeuwd had, vroeg ik haar : zou je dat nu wel doen?

Ze had ijzers gekocht en als het nodig was deed ze die onder haar schoenen.

Ja, die buurman, makkelijk gezegd Lars, maar hij is de enige sterke man in de buurt en we hebben hem toch soms nodig en ze zijn ook wel gezellig. Alleen reuze makkelijk.

Hij liep net langs met een emmertje in zijn hand,    hij keek niet deze kant op, hoop dat hij die groene bak heeft zien liggen en dat er een lichtje ging branden.

Nou, Lars, heb je wat te lezen hier. Hou je taai, eens komt het goed, alleen is een mens van nature niet zo geduldig.

[lidia]

Nadia, 

denk aan de 4 mnd. dat je het hebt vol gehouden en niet aan die ene keer dat het niet lukte. Geen mens is perfect en voor  iemand die gewend is (te)veel te drinken, is dat een hele prestatie. Het zou ernstiger zijn geweest als je door was gegaan en een terugval had gekregen. Dan kun je idd weer van voren af aan beginnen. Maar dat hoef ik je niet uit te leggen.  

[lidia]

Mikki, eigenlijk had ik al eens eerder op je willen reageren, maar het kwam er niet van.

Ik lees niet vaak bij "wie is wie" , maar kwam toevallig jouw verhaal tegen en was onder de indruk van hoe radicaal jij je verslaving aan pakte.

Eigenlijk was ik daar een beetje jaloers op want ik heb nooit zo ver willen/kunnen gaan.

Wel bij de Brijder, maar wilde geen groepstherapie, geen opname en had nog kinderen thuis. Ben bij de Buitenveldert groep geweest en zo nog wel wat.

Maar toch halfslachtig, vond het niet nodig.

Ik herkende veel in jouw verhouding met onze slechte vriend en ben blij dat je het zo aanpakt (hou vol!), want je kon mijn dochter zijn, daarmee bedoel ik dat we een generatie schelen en er voor jou dus nog een hele generatie te winnen valt.

Met mij gaat het veel beter dan toen ik hier kwam. Dank zij alle ervaringen, verhalen en aanmoedigingen hier.

Dat je zo moe bent hoort er echt bij, ik heb dat ook gehad. En maar slapen. En maar doodmoe wakker worden.

Geef er aan toe, dat ben je je lichaam verschuldigd.

En die leuke dingen met Pasen, verkijk je daar toch niet op, het is vaak niet wat het lijkt.

Vorig jaar kwam mijn zoon met vrouw en dochter en nu is hij weer boos. (zie mijn bericht van (eer)gisteren.

Jij bent lekker aan het werk aan je herstel, dat is een groot cadeau aan jezelf. Geniet er van.

En wees blij dat je (we)  in een land leven waar zoiets kan en meestal ook nog betaald wordt.

Fijne Pasen.