Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Mooie film over schrijven, Smart. 'Genius' over Tom Wolfe, maar vooral over zijn redacteur, gespeeld door Colin Firth, op wie ik sowieso al verliefd ben.

Geplaatst

W

 

Uwv gesprek was prima, ben tijdelijk van het solliciteren verlost... pieuw.

Daarna naar hulpverlener. Dat was ook heel fijn. Zij gaat heel erg uit van mijn veerkracht en heeft realiteitszin.

Ik ga de ad ophogen en krijg emdr binnenkort. Voel me serieus genomen.

 

 

 Klinkt goed! Ook spannend!

Geplaatst

Ga ik onthouden - hoop ik.

Er is veel moois te zien - te horen - ik hou van veel - niet alles- alles wat er te leven valt. Be-leven. En wat me toevalt en wat me treft is gaaf. Vertel er wat meer over als je wilt?

Soms tref ik een programma op teevee en dan ben ik van Wauw. Maar ... zeldzaam toch en toeval. Ik denk steeds vaker dat dat dan maar moet: het toeval of een aanrader! Ging het echt over het schrijvers- vak?

Hetzelfde heb ik met artikelen die ik lees. Een enkele keer een aha gevoel.

 

Op dit moment moet ik weer terug naar zero en rust.

Er is een rare kentering die ik moet pakken. Schrijven en remming, ideeen en rem erop. Totdat het weer stromen gaat. Of de stop als het niet gaat.

Stroom van ideeen is er. Doen is wat anders. Sprokkel-gewijs, maar wel goed. Vind ik dat bezoekje  toch weer belangrijker? enz. Soms wel, maar dat breekt mijn tijd als schrijver.

Gelukkig even niet veel werk... Een zus die belde zei vanavond: jij hebt ook altijd wat. En dat is ook zo. Door mijn vechten mijn leven lang kwam ik ook in rare vaarwaters. Ze liepen doorgaans goed af...  ik vertelde toch dat ik gedagvaard word en mijn caravan in Belgie in beslag wordt genomen? Dat soort van dingen.

(overigens denk ik dat dat mee gaat vallen)

 

Wel zoeken naar schrijven en niet drinken en ik weet dat dat kan. Het is een weg, een avontuur.

Niet iets wat perse moet. Ik zoek geen succes. Meer een innerlijke tevredenheid. Maar die zoete stem zou leuk zijn als die gedeeld en gewaardeerd kon zijn ooit! En dat kan ook via FB of een blog.

 

De site die je me aanraadde daar kwam ik niet ver mee behalve het aanbod van een opleiding en de proefles was wat kinderachtig. Mijn ex heeft een heul oude cursus schrijven uit zijn kast geplukt.... dus ik zit hier met stapels rommel en papieren om me heen.

:)

Tja. Ach maar wie weet? Heb me de gehele avond suf zitten te dichten. Resultaat: hooguit 2 die wellicht iets zouden... kunnen... zijn.... en enkelen om nog flink aan te schaven. En doe ik dat nog? Stoeien moet nog.

Ik voel me enorm geinspireerd door AMG Schmidt maar heb ook gewone overpeins achtige gedichten. Weidlopiger, heerlijk om te doen. Of het leesbaar is...?

Verhalen/hoofdstukken kosten erg veel inspanning en tijd. Die kant mot het wel op.

 

Nu maar es het bed in. Tevreden

Slaap goed en dank voor de interesse!!

 

Kan ik die film nog ergens terugvinden Basta? Tip? Thank you :)

Geplaatst (bewerkt)

Sita!!!!!!!

 

Leuk dat je er bent!

Hoe laat is het bij jou? Hier is het ruim-ruim slapenstijd. Dus moeke mot onder de arme lappen/ warme deken aan natuurlijk, in dit houten huisje.

bewerkt door smart
Geplaatst

quote:

Wel zoeken naar schrijven en niet drinken en ik weet dat dat kan. Het is een weg, een avontuur.

Niet iets wat perse moet. Ik zoek geen succes. Meer een innerlijke tevredenheid. Maar die zoete stem zou leuk zijn als die gedeeld en gewaardeerd kon zijn ooit! En dat kan ook via FB of een blog.

 

 

Je kunt het Smart. Met of zonder onze dagelijkse bevestiging dat je echt goed bent.

Smart, nou ben je wel degelijk echt goed.

 

Maar wat gun ik je de innerlijke tevredenheid. Is dat eigenlijk niet hetzelfde als de waardering die je zoekt, vinden in jezelf? Uh, dit klinkt toch niet echt nieuw in de oren? Hmmm....

Geplaatst
De pennen zijn geslepen
Muziek & Kunst, NPO 2, AVROTROS

Vanaf donderdag 20 oktober om 20.30 uur op NPO 2

 

In ‘De Pennen Zijn Geslepen’, strijden zeven bekende Nederlanders met schrijversambitie tegen elkaar. Om een thriller te leren schrijven, blijven ze niet achter hun bureau zitten. De kandidaten ondervinden ieder aspect van een thriller aan den lijve. Ze bezoeken echte crimescenes en onderzoeken sporen van een misdrijf. Ze raken verwikkeld in achtervolgingen en doen kennis op over de meest vreemde moordwapens. Ze voorkomen een drugsdeal door deel te nemen aan een observatieteam. En ze kruipen in de huid van slachtoffer en dader en worden ook zelf tot op het bot gefileerd. 

 

Voor meer informatie: http://depennenzijngeslepen.avrotros.nl/

Geplaatst

Brrr, klinkt eng en moeilijk, hoe moedig ook.

 

Er zijn ook (niet van de Avro of Tros) voorleesmiddagen op kleine podia van literatuurclubs :unsure:.

Ik zou wel komen luisteren, mits de moordwapens.................................och la maar.

Wat heerlijk om weer een droom, een visie te hebben. Wat heerlijk om bij jezelf te merken dat er een passie is, eentje waar je óók nog es goed in bent en waar dus mogelijkheden zijn.

Jezelf herontdekken en herwaarderen, wie had dat een jaar geleden durven dromen?

 

Vandaag las ik ergens: "Wacht niet op een teken. Het teken waar je het mee mag doen is: intuïtie verpakt in een verlangen. Zet maar gewoon een eerste stap."

uh, I rest my case

Geplaatst

Ik zag het programma gisteren maar een crimi schrijf ik niet hoor, dat laat ik graag anderen doen. Er kwamen wel wat tips voorbij.

Crimi's kijken is wel heerlijk natuurlijk! Smul ik van. Vooral als het van die langere series zijn.

 

Wat het wel wordt... ? Ik neem er in elk geval de tijd voor. (voorbereiding, mijmeren over, lezen van ander werk, aantekeningen maken e.d.)

 

Wat je hierboven al schetste Monster, over die zelfwaardering, dat is daar wel een belangrijke bij. De allerbelangrijkste zelfs.

In dat opzicht is er veel veranderd hier. Daarover was ik toevallig vandaag in gedachten, na zowat een jaar forum terwijl het

tegelijk nog iets te vroeg is voor een terugblik.

Ik denk namelijk dat de depressie behoorlijk ruimte heeft gemaakt voor het begin van acceptatie.

Mede door op het forum te zijn en denkend over "oordelen" en "niet-oordelen" heb ik het eea kunnen loslaten; in elk geval

wat gemakkelijker te bekijken. (ik bedoel ook innerlijke oordelen...)

Ik heb nog wel eens dat ik me verbaas bij een terugblik op mijn leven, of een enkel aspect ervan, dat ik star en negatief

terug keek, erg vaste patronen daarover had in mijn hoofd. Veel was dan fout natuurlijk, dom of erg. Ik noem maar wat.

Maar als ik beter kijk zie ik nu nuances en heb ik een stukje rode draad weer teruggevonden waar ik mee verder kan.

o.a. De paniek over het werk. Daar ligt nu iets nieuws op me te wachten met de kennis van eerder beleefde gebeurtenissen.

Dat is wel mede dankzij een heel goede hulpverlener die weet dat er een stapeling lag van traumatische zaken, die me nu en dan weer

paniek brengt en bracht ( en dan de wijn erbij/geen goede combi: overleven was dat) en ik ga een halve ad ophogen. Er wordt over gezegd

dat dat net iets meer tegen de angst zal gaan doen, die kleine rotpiekjes zoals ik ze soms ook hier op mijn draadje liet zien.

 

Veel minder drinken heeft me absoluut geholpen om verder te komen. Het is echt heerlijk om me niet alleen meer te voelen, idd omdat ik

het goed met mezelf kan vinden en tevreden ben ik mijn overvolle en rommelige huisje (waar ik me voorheen vaak ergerde aan de zooi

heb ik er nu vrede mee dat ik de boel vol stouw met gezellige frut. Dat ben ik kennelijk!) en wetend dat er ook fijne mensen om me heen zijn.

Ja er is veel veranderd, ook door yoga, ook door AAbijeenkomsten, maar ook door rust en grenzen te pakken die ik nodig heb.

 

Dus zo!

Dank voor jullie lieve aandacht!!

Geplaatst

Ik word er helemaal rustig van, als ik het zo lees. Aangenaam zeg! Wat een goed jaar heb jij verzorgd, Smart. (Ooit komt de omdoping naar Vreugd, toch?)

Basta, kan je daar wat meer over vertellen? Volgens mij stip jij iets heel belangrijks aan.....

Geplaatst

Ga ik nog even reageren.

Op het gevaar af dat ik mezelf erover be-ijdel: op het werk vindt men mij iemand "die je de pis niet lauw maakt"

(een gezegde hoor moderator) en tot mijn verbazing kreeg ik deze week een bedankje van iemand (FB een vreemde vriend zeg maar) die mij kalmerend noemde, liefdevol en vrolijk.

Over dat kalmerende verbaas ik me, dat is nieuw voor me. Al snap ik het geloof ik wel hoor. Want ik heb iets over me van laten we maar even heel normaal doen met elkaar....

 

Is het zoiets?

En als ik de plank mis sla, dan hoor ik het wel ;)

Heb ik toch mooi even kunnen duiden dat ik mede door dit soort leuke uitspraken mij goed mag voelen...

al weet ik dat ik er niet van afhankelijk mag zijn...... :D

 

De Vreugd is on his way Basta!

Geplaatst (bewerkt)

De rode lijn is er, maar de stress blijft zich ongewenst aandienen. verwijderd

 

Loslaten moet he?

 

De grootste uitdaging blijft om te schrijven. Maar niet eerder dan wanneer sommige dingen zijn opgelost of kunnen worden bezien met een zekere afstand en

iets goeds in de wereld kunnen zetten. Het werkt niet met de enorme boosheid zoals ik die gister voelde: zo afgewezen te voelen!

 

De afgelopen maand elke week 4 dagen droog. Wat minder dan ik wilde.

 

De dingen die ik in het eenouder-schap niet goed deed gebeurden vanuit onschuld en naieviteit en daar baal ik enorm van.

Het maakt me machteloos. Maar kennelijk blijf ik maar de foute dingen zeggen die zout in de wonde strooien.

 

Maar ik moet ook door.

bewerkt door smart
Geplaatst

Lijkt me verschrikkelijk Smart.

Afgezien van het onderliggende enorme dilemma, heb ik zelf recentelijk wel wat aan de technologie verandert en mijn gehele Facebook account verwijderd. Ik merkte dat namelijk mensen alleen maar bezig waren met het creeeren van verhalen ipv er te zijn en in het echt verbinden met anderen. Het voorbeeld van je dochter is wel extreeem maar het komt continu voor, ik was het gejaag en gehijg zat en heb het verwijderd. Net zoals ik bepaalde kranten niet lees omdat ik het verschrikkelijk vind hoe er continu over 'hufters' dit en dat wordt gepraat.

Sterkte Smart.

Geplaatst (bewerkt)

Poeh Smart, wat pijnlijk voor je. Kan je haar niet bellen of zien....mijn ervaring met een conflict via fb berichten oplossen zijn noga dramatisch meestal. Kan je elkaar echt zien en dan praten?

 

Zoals ik het lees is het een verwrongen situatie tussen 3 mensen en dat herken ik. Met het risico dat ik dingen van mezelf projecteer op jou situatie...indien ja excuses daarvoor...

 

Als je het uit elkaar trekt, het is jou invulling dat het een mishandelende man is, je dochter kan daar een andere invulling bij hebben. Het is jou ex en daar zit een hoop zeer maar het is ook haar vader. Het is jou liefde en hekel aan je ex.

Eigenlijk moet liefde altijd onconditioneel zijn hoe verschrikkelijk lastig dat ook is, jij geeft liefde en wat je terug krijgt is een geschenk en niet een te verwachten weder prestatie. Zeker haar keuze om iets over haar vader zijn verjaardag te schrijven hoeft toch niet tussen jullie contact in te staan. Ik ben geen ouder maar als kind van mijn ouders zou er een mega blokkade komen in het contact als mijn vader of moeder mij zou voorschrijven wat ik mag uiten over mijn andere ouder.

Ook kan ik heel jaloers diep van binnen zijn dat mijn ouders wel naar mijn zus gaan om op te passen en op bezoek en dat mijn contact altijd van mij moet komen. Mijn zus heeft twee lieve kinderen waar ze graag heen gaan als opa en oma. Ik ben maar alleen. Voor ik het weet ontstaan er negatieve emoties naar ouders of zus hierdoor. De basis is daarin jaloezie bij mij. En dat is een hele slechte raadgever. Stuur geen verwijten maar een mooie uitnodiging dat was wat ik laatst deed. Van verwijten komen meer verwijten, van een uitnodiging wellicht een mooi contact......

bewerkt door erik
Geplaatst (bewerkt)

Ik ben niet jaloers Erik.

Mijn valkuil om niet en nooit te willen breken met wat dierbaar was/is.

 

Om meer uit te leggen wordt het een te herkenbaar verhaal en nu even niet oprakelen

... maar de achtergrond is ingewikkeld  Het

is ook gewoon een te lang verhaal.

Ik denk dat ze niets kan met mijn werkelijkheid; zelfs dat te zeggen is invulling.

Wel heb ik te veel met haar gedeeld. Ze werd mijn gelijke. Zoals ik hierboven al zei, naief

van mij. Niet bedoeld.

 

 

Dit is even mijn rauwe werkelijkheid dus.

Dan helpt een artikel van de Wachter uit VN, die psychiater, mij enorm.

En dan MAG ik kwaad zijn en verdriet hebben om het buitengesloten zijn.

Ik zoek eerder contact dan begrip....

 

Verder vind ik onvoorwaardelijke liefde moeilijk, zo niet ondoenlijk. Soms vraag ik me af of het

wel bestaat.

Want ook als ik mijzelf liefheb zonder voorwaarden, kan ik mijn verleden niet onzichtbaar laten en

daarin kan ik alleen maar leren te accepteren.... en dat kost ook wel tijd, veel tijd.

 

Ik ben er nog niet over uit gedacht....

bewerkt door smart
Geplaatst

Ik heb het eea gewist.

Privacy blijf een lastig stuk.

 

Ik worstel met wat ik kennelijk heb bewerkstelligt in mijn leven.

(het valt niet mee, als je altijd dacht dat je het juiste deed...)

In wezen sta ik daar nog steeds achter.

Een deel van het echte verwijt heb ik tot mij genomen, en daar ga ik nog op kauwen.

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...