Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

Dank je Meya, eigenlijk wel fijn dat je daarom moet lachen.

Ik voel me wel gezien door je en dat is fijn.

Dat filmpje ken ik niet, dat ga ik opzoeken.

[Jannigje]

Meya: ik heb 5 jaar niet gedronken, na een internetbehandeling van Tactus en hulp van het forum. Vanaf juni 2015 dronk ik af en toe een wijntje met een vriendin, buiten de deur, niet thuis. Vanaf november ging ik weer zelf Belgische biertjes kopen, om mijzelf te belonen/ te troosten/ te verdoven, een paar keer per week.

Vanaf december deed ik dat weer elke dag.

Op 24 december besloot ik dat ik helemaal fout bezig was en ben ik opnieuw gestopt. Vanaf die dag heb ik niet meer gedronken.

Skip: dank je. Ik doe inderdaad al van alles, ook de daglamp en het sporten. De psychiater is betrekkelijk nieuw, dus dat is wel lastig.

Maar het is inderdaad wel fijn om hier te kunnen zeggen hoe ik voel, dat voelt wel minder alleen.

Dank je LadyJane

Voor jullie

[Nadia]

Ik zou wel wat tegen je willen zeggen, maar weet níet zo goed wat.. ik vind het naar dat je je zo rot voelt en vind het echt knap dat je toch stappen blijft nemen.

[Jannigje]

Dank je Nadia, weet je, ik vind het fijn dat je reageert!

En ik snap heel goed dat je niet weet wat je moet zeggen, dat zou ik zelf ook niet weten.

Maar voor mij is het heel fijn dat ik mag delen, ik voel me nu toch wat minder eenzaam.

Alsof er een beetje stoom van de ketel is, begrijp je wat ik bedoel?

[Meya]

Helder. En erg knap dat je qua drinken sinds eind december weer op de goede rit bent. Kan het zo zijn dat je depressie verscherpt wordt doordat je nog niet lang genoeg gestopt met met drinken? Volgens Noorlander vraagt het een maand of drie voor je brein weer een beetje normaal wordt qua fijne dingen ervaren.

[Nadia]

Ja, begrijp ik helemaal. En dat je dat ook níet steeds bij familie of vrienden wil neerleggen ook. Dus doe maar lekker hier!

[Jannigje]

Meya, ik weet niet of mijn depressie versterkt wordt doordat mijn brein nog niet lang genoeg de kans heeft gekregen. Ik heb last van chronische depressiviteit, al heel lang, de ene periode gaat het beter dan de andere.

De winter is altijd extra moeilijk, vandaar o.a. Bijvoorbeeld die daglamp die ik gebruik

Wat het wel moeilijker maakt is het feit dat ik mezelf niet meer verdoof aan het eind van elke dag.

Dat si 5 jaar goed gegaan, dus dat moet opnieuw lukken.

Ik voel nu wel meer verdriet, rouw zelfs.

De eerste keer was er de euforie van het stoppen en gestopt blijven, nu is er de wetenschap dat ik "levenslang" heb en daar moet ik nog mee om zien te gaan.

Ik kan het nog niet ombuigen naar ik hoef niet meer, ik wil niet meer.

Het voelt nog als, o jee, gevaarlijk, pas op, je mag niet meer.

En kan ik dat wel etc.

Dus moet ik leren weer niet de hele berg te zien, maar stap voor stap mijn weg te gaan.

[smart]

Wanneer je nu zegt dat verdriet en rouw op de voorgrond staan dan: neem je tijd even, daar is niets mis mee. Ook dat is helende aandacht voor jezelf.

 

Ik begrijp erg goed dat dat iets anders is dan een chronische depressie.

Naar alle waarschijnlijkheid zie je jezelf op enig moment enkel nog als dat, in plaats van als een mens met talenten en goede dagen. En zeker is dat rot, wanneer er te weinig lichtpuntjes zijn in je beleving en je beeld wat dat betreft blijft vast staan.

 

Het ouder worden en zonder werk zijn alleen al ...  Alleen dat is al niet leuk (zacht uitgedrukt). Ik zit in hetzelfde parket, maar ik denk dat er een kentering komt en een besef dat dit laatste stuk leven echt goed en mooi geleefd mag worden: met alles in je er iets van willen maken.... Ik lees jouw wil wel, daar niet van. Ik bedoel meer dat deze laatste fase ook rust kan brengen.

Het is klaar!! Je hoeft niet meer als een gek aan jezelf te werken.... bewust zijn is al heel wat, nieuwe stappen zetten ook, maar enkel als je je daar prettig bij voelt.

 

Ik weet niet hoe jouw netwerk eruit ziet... ieder heeft anderen nodig. Zijn er mensen rondom je met wie je hierover kunt praten?

 

Rond mijn dertigste ben ik kwaaier geworden (bewust om niet somber te willen blijven) en ik heb vaak geprobeerd om via mijn boosheid en kritische kant iets voor mezelf te verbeteren (wat niet steeds lukte, nee). Toch ben ik daar erg blij mee want zo komt het eruit ipv dat het inwendig gaat vreten.

 

Ik wil van alles wel zeggen... (mindfulness, yoga, boksen?)...

 

En qua medicatie?

Misschien moet je eens googlen op depressiviteit en cannabis (medicinaal). Daar zijn al positieve ervaringen mee.

(ik ga het zelf ook voorleggen aan mijn psych)

 

Voor nu ben ik blij dat je schrijft... en WAAG het niet om je er naderhand over te gaan schamen hoor!!

 

En als je dan toch wil vergelijken: zoals jij de alcohol hanteert: petje af!!  (kan ik een voorbeeld aan nemen)

 

[Jannigje]

GGGGGGGRRRRRRR MOPPER MOPPERDEMOPPERDEMOPPER

mijn hele bericht weg, bah

En nu natuurlijk geen zin meer hebben om het weer helemaal te herhalen.

Samenvatting: ik ben de kluts kwijt en vandaag, hier, heeft er geen goed aan gedaan.

Ik heb niet gereageerd, teveel door elkaar lopende gedachten en gevoelens die ik niet tot een geheel wist te brengen.

Bovendien is mijn prioriteit mijzelf weer aan mijn haren uit het moeras trekken waar in ik dreig weg te zinken

Slechte dag, maar opnieuw heel blij dat ik besloten heb niet meer te drinken, want de behoefte om langs de super te fietsen en een voorraadje in te slaan en vervolgens de stekker eruit te trekken was groot.

Nu heb ik alleen de stekker eruit getrokken en teveel stroopwafels gegeten

[lady jane]

een voorzichtige knuffel Jannigje

hier gaat ook veel mis, vooral op

technisch gebied. dus de lamme

knuft de blinde, of zoiets,

[Jannigje]

[quote name="smart" post="966715" timestamp="

 

Voor nu ben ik blij dat je schrijft... en WAAG het niet om je er naderhand over te gaan schamen hoor!!

 

 

Ik lees je bericht en moet om deze zin hardop lachen.

[Jannigje]

een voorzichtige knuffel Jannigje

hier gaat ook veel mis, vooral op

technisch gebied. dus de lamme

knuft de blinde, of zoiets,

Fijne knuffel Lady Jane

[Jannigje]

Gaat het technische weer beter Lady Jane?

[Jannigje]

En nu ga ik zingen, want er moet flink gerepeteerd worden!

[smart]

Mooi... dat je het zelf ook als tunnelvisie kunt zien!

Ik heb niet de bedoeling je pijn te doen hoor! En natuurlijk heb je talenten!!!!! Laat ze niet ondersneeuwen in de ellende

 

En je hebt dus ook de vechtlust om stellig te zijn? Waauw; goed gedaan vandaag.

En natuurlijk duim ik voor je!

 

Momenteel ben ik een erg belangrijk boek aan het lezen (over hoe het denken je leven kan vergallen)

en als ik er wat verder in ben zal ik er meer over vertellen (zie boekendraadje).

Mogelijk is het voor jou ook iets!

(M.Pauwels "vrij" ) info bij bol.com en later van mij...

 

mijn serie komt nu op tv. Ben weg.... tot gauw weer! En be proud op jezelf   :rose:  

[lady jane]

bedankt voor dat gereedschap Jannigje

mijn printer doet het sinds vanavond weer,

na 2 weken!! En ik maar denken dat ik t licht gezien had ineens☺

en de stortbak vd WC idem, maar die moet toch wel vernieuwd worden.

En de buurman heeft mijn internetcode gedeeld dus ook zij zijn uit de brand.

Ik heb nog een stel klusjes hoor, maar het tij is weer gekeerd en ik geniet

weer dat er wat gelukt is. Dankzij de printer kon ik ook 2 weken huiswerk

achterstand maken en printen. En won daarna met volley. Ik ben ff uit de put weer.

Nu jij nog♥

Goeie stappen maak je nu ook. We zijn me dr eentje he.

[Jannigje]

Lekker zeg, al die opgeknapte klussen. Hou het gereedschap maar voor de rest van de rest van de karweien.

En ja, wij zijn dr wel eentje

[Jannigje]

Smart vroeg laatst na mijn sociale netwerk.

Dat is heel klein en dat is nogal een probleem voor mij.

Het feit dat het zo klein is, ligt niet aan andere mensen maar aan mij. Ik vind het moeilijk om echt contact te maken.

Eigenlijk ben ik altijd bang en daardoor ben ik steeds op mijn hoede en kan ik vaak niet echt genieten van contact.

Mijn angst is oud en zit diep, ik ken hem, maar kan hem nog steeds niet aan. Hij is heel vasthoudend en tettert voortdurend in mijn oren: jij bent niet goed genoeg, jij stelt niets voor, denk jij nou echt dat er iemand op jou zit te wachten?

Als ik het zo opschrijf, doet dat pijn.

Het lijkt overdreven, maar dit is wat/hoe ik ten diepste over mijzelf denk.

Al heel jong wist ik dat ik een onmogelijke taak had te vervullen, mijn dode broertje "vervangen" en mijn moeder (depressief) opbeuren.

Ik faalde, ik kon dat niet.

Als ik dit schrijf, voel ik compassie met dat kleine meisje dat ik was.

Onbegonnen werk, het was mijn taak ook helemaal niet, maar ja, ik dacht van wel.

Nooit goed genoeg, dat was de boodschap vroeger.

Die boodschap zit nu in mij.

Als ik heel somber ben geloof ik die boodschap weer, dan ben ik bijna die boodschap.

IN gezelschap ben ik altijd op mijn hoede: doe en zeg ik wel de goede dingen, dodelijk vermoeiend.

Dat is (vaak) een reden om contacten te vermijden.

Zolang ik nog werkte, ging het nog wel. Ik had tenminste een beroep, dus ik deed in ieder geval iets nuttigs. (Voelde ik ook lang niet altijd, maar toch)

Maar toen ik mijn werk kwijt raakte, was alleen ik over.

En wie ben ik? Zonder werk, gezin?

Ik voelde me mislukt, had gefaald en ging me steeds meer terugtrekken.

Daar werk ik aan, maar dat vergt veel

Maar in ieder geval ben ik weer begonnen met vrijwilligerswerk en met zingen.

Dat zingen: ik zong vroeger altijd en overal! Vaak ook als ik verdrietig was, het troostte me.

Ik heb 5 jaar niet gezongen en nu begin ik weer.

Ook weer meer "zomaar"

Daar ben ik echt blij mee!

[Monster]

Jannigje, wat kun jij je innerlijke criticus goed verwoorden zeg. Je hoort zijn leugen, en je wéét het. En toch ben je soms weer die boodschap, slaaf van jouw criticus.

Ik kan je dagelijks een pb sturen over wie allemaal wél op jou zitten wachten, en waarom wij dan wel op jou wachten. Maar dat heeft geen zin. Want wij kunnen jou niet gelukkig maken.

 

De wereld kan prima zonder mij. De wereld kan prima zonder heel Arnhem. De wereld kan prima zonder Roda JC.

En tóch zouden er gaten vallen in de puzzle die het grote geheel maakt.

Zonder mij.

Zonder Arnhem.

Zonder jou.

 

In gezelschap word je moe van jezelf. Als ik je lees dan wil ik dat wel geloven. Zolang je dingen fout kunt doen in jouw ogen, zolang moet je op je hoede zijn. Maar wat als je helemaal niks fout kúnt doen, omdat het niet slecht bedoeld is? Heb je er rekening mee gehouden dat er mensen zijn die de ware Jannigje wel zouden willen leren kennen, maar de kans niet krijgen omdat Jannigje achter een muur van correct gedrag zit, gevangen in correctie-lint?

 

Wat een onhandige posting he?

Maar niet fout en niet slecht bedoeld, en daarom houd ik nog steeds een beetje van mij.

[Skip]

❤️ prachtig verwoord monster

[smart]

Mooi die compassie met dat kleine meisje; nu nog die met de volwassen vrouw!

 

Ik herken het moe worden bij mensen en het ligt ook aan mij; me minder op mijn gemak voelen.

Bij sommigen kan ik volledig mezelf zijn met mijn fratsen: heerlijk!

 

(ergens las ik dat de meest gemiddelde mens niet heel veel vrienden aankan, dat zijn er 4 of 5)

Ik kan dat beamen...

 

Ik ben erg aan het werk met dat boek waarin ik bezig ben: elke niet helpende gedachte leg ik naast me neer.

(ik ben mijn gedachten niet!!!)

Vooralsnog werkt dat prima. Ik voel het ook zo.

 

Dan is het ook fijn om hier op het forum te zijn, soort van familie....

Ik kan dat zelf soms echt zo voelen en ik geniet ervan.

 

Ik gun je wat meer rust met alle gedachten en ik vind je openheid prettig en moedig!

[Jannigje]

Monster, dank je, jouw bericht is in mijn ogen in geen enkel opzicht onhandig.

Je begrijpt wat ik bedoelde te zeggen en dat doet me goed.

Verder leg je de vinger op een zere plek: je hebt gelijk. Door mijn "gevangen zijn in correctielint-gedrag ( mooi woord)" geef ik anderen inderdaad geen echte kans.

Ik ben bang.

Bang voor afwijzing, bang om weggestuurd te worden.

Dank voor de reminder.

Skip ik ben het geheel met je eens, Monster heeft het heel goed verwoord

Nou ja zeg, type ik Skip in, maakt mijn sp (spelling-controleur ) er skipiste van

[Monster]

lieve Jannigje, het is nog niet zo lang geleden dat ik zelf nog slaaf was van mijn eigen innerlijke criticus. Slaaf van mijn eigen regime. Bang om tegen te vallen. Bang dat mensen zouden ontdekken hoe ik écht was.

Ik ben dankbaar dat ik aan het groeien ben. Dankbaar, het is geen verdienste. Ik gun jou ook zo dat je uit het moeras kunt ontsnappen.

[smart]

jeetje wat gebeurt er hier een boel

- slikt iets weg -

 

 

[Jannigje]

Lars je raakt me met wat je schrijft, heel herkenbaar voor mij.

Ik geloof het eerlijk gezegd ook niet ( van mezelf dan he, niet van jou) , ik vind het moeilijk om van mijzelf te houden.

Eerlijk gezegd heb ik ook wel vaak moeite om mijzelf in de spiegel te zien.

Nou zit ik met de tranen in mijn ogen.

Wat een pijn, wat een zelfhaat? Misschien is dat te sterk, maar zelfliefde is het in ieder geval niet.

Ik oefen in mild zijn.

Ik ga ook jouw oefening doen.

En nu zie ik mijn toetsenbord niet meer door de tranen