zaterdag 9 mei 2015

[An]

Hoi Spud...ja ik jou ook hoor!

[Gast]

Weet ik! Leuk te lezen dat jij gewoon goed gaat!

Gun ik jou!

[Gast]

Ik zeg juist wel over nadenken Agnieta, ik werd er vandaag alleen maar vrolijker van! Alle serieuze dingen die in mijn hoofd zitten en waar ik over nadenk, werden ook meteen een stuk grappiger daardoor.

[Lucide]

Luna, ik vind het juist heel mooi dat je zoiets doet. Ook al is het misschien een druppel op een gloeiende plaat. Dat iets maar een klein effect heeft,is in mijn ogen geen reden om dan maar niets te doen.

Kohtje, welkom terug. Als je over 2 weken alweer vertrekt kun je je koffers wel ingepakt laten staan denk ik ;-)

En Spud, mannentandpasta, ik heb het ook gezien en kan werkelijk geen reden bedenken waarom dat er zou moeten zijn! Een imago dingetje misschien?

[Monster]

Luna, fijn dat je heelhuids terug bent en fijn dat je deelt wat je gezien hebt.

Je vraagt ons hoe wij het zien ; het willen helpen maar niet weten of het zin heeft?

Ik kan begrijpen dat het op macro-niveau volslagen zinloos lijkt om iets te doen maar dat je op micro-niveau écht geholpen hebt. 

 

Toch lijkt me het zinloos om het op die manier te bespreken; je hebt andere mensen behandeld zoals je zelf behandeld zou willen worden. Je hebt je onderdeel van een groter geheel gevoeld en dat is toch goed? Dus zinvol?

Je kunt toch alleen maar doen wat binnen handbereik ligt? Als iedereen één mens helpt wordt uiteindelijk iedereen geholpen, zoiets. Het is niet aan jou of mij om passiviteit van anderen te compenseren denk ik. 

[Yogajuf]

Ik heb inmiddels het betreffende hoofdstuk in het NA boek net weer gelezen. Het riep weer trek op bij mij.

Vervolgens kwamen mijn vrouw en dochter terug met de auto en meldden, dat de GPS niet meer wilde opladen en de auto veel lawaai maakt met remmen.

Gevolg bij mij: nog meer trek. Ik ga niet drinken, hoor. Het is ook alweer minder aan het worden. Maar leuk is anders en waar ik het meeste van baal is dat die trek me toch lijkt te achtervolgen. Zo af en toe steekt het de kop op. Het voelt ook een beetje, alsof ik toch iets niet goed doe terwijl ik weet dat het anders ligt.

 

"Het voelt alsof ik iets niet goed doe" - misschien is dat in de kern wel waarom ik zo'n angst voor en weerstand tegen een mogelijke terugval ervaar, en trek ook niet goed verdraag. Alsof je het kunt controleren. Dat is niet zo, trek komt en gaat, en een uitglijder / terugval komt ook als hij komt - of niet.

 

Dank Gerrit voor je links naar de draadjes vanmorgen, ik heb ze gelezen. En wat ik er uit destilleer, is dat veel mensen een terugval - hoe erg soms ook - achteraf als een leermoment opvatten, iets dat blijkbaar nodig was. Ik denk dat het heel veel te maken heeft met volledige acceptatie van je verslaving, of hoe je het ook wilt noemen. Als je verslaafd bent dan heb je bepaalde reflexen per definitie niet onder controle, anders was je niet verslaafd. Misschien is dat ook wat ze bij de AA bedoelen met volledige overgave. Ik heb daar geen weerstand tegen, ik begin in te zien dat dat bij mij ook wel eens zou kunnen werken.

 

En wat me ook zou helpen is een plan maken over hoe om te gaan met een terugval. Ik heb gelezen dat jij zo'n plan hebt. Voor mij zou het betekenen hulp inschakelen van anderen, inclusief professionals, en wellicht aan de medicijnen. Ik weet dat ik die hulp hier op het forum zou kunnen krijgen, en die wetenschap maakt me dankbaar.

[bolletje]

An ik ben echt supertrots op je. :rose: :rose: :present: :present:

[Kate]

Over trek.

 

Als je trek hebt dan geloof je nog ergens dat alcohol lekker is, of een voordeel oplevert.

Ik heb het puur gedaan door mijn oude overtuigingen te onderzoeken en te tackelen.

Oa met behulp van Byron Katie.

Maar goed, ieder zijn manier natuurlijk. En alles om een terugval te voorkomen.

Maar ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat sommige angsten, terugvalplannen? alleen maar de angst en de oude overtuigingen versterken.

Maak je denken helder, simpel en al die ingewikkelde gedachtenkronkels hoeven niet.

 

Een voorbeeld van hoe dat ging:

Gedachte: alcohol kan me helpen me te ontspannen.

 

Is dat waar? (nee, mijn hartslag wordt hoger, ik krijg een rooie kop en voel me later vervelender)

 

Hoe voel ik me als ik dat geloof? (ik kan alleen aan alcohol denken en word alleen maar onrustiger)

 

Hoe zou ik me voelen als ik dat niet geloof? (ik zou er niet eens meer aan denken, en me gewoon kunnen ontspannen zonder te hoeven drinken. Ik kan genieten in een restaurant zonder steeds op de ober te letten)

 

Kan ik een omkering vinden die net zo waar of meer waar is? (alcohol ontspant me niet, ik word er juist onrustig van. Ik kan mezelf helpen ontspannen, daar heb ik geen drug bij nodig. ).

Etc etc. Ieder moet voor zich zijn eigen antwoorden vinden. Je kunt het niet voor een ander doen.

 

Deze 4 vragen van Byron Katie (bij iets wat je stress geeft) hebben mij van mijn trek af geholpen.

Omdat ik de voordelen van alcohol niet meer geloof.

Ik ben niet ziek, ik ben niet levenslang weet ik wat.

Ik heb helder leren denken en ik heb een keuze gemaakt.

[Gast]

Toch een pluspunt Pinkman! Jou ouders kunnen elkaar nog treffen op een verjaardag.

Als ik een feestje zou willen geven zijn het inmiddels 3 feestjes. Hahaha 

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Monster]

Kate, jouw overtuiging dat trek betekent dat alcohol toch nog voordeel oplevert is misschien wel waar. Of soms waar. 

Dan heb ik toch een moeilijke vraag: Een ervaringsdeskundige, en counselor in de kliniek vertelde dat ze na 16 jaar clean, in een tuincentrum opeens hevige trek kreeg. Ze bedacht dankbaar dat ze niet in de supermarkt stond en dat zij geen controle had over haar gevoelens / lichaam / denkstructuren.

Ze bedacht dat ze dit alles niet hoefde te controleren en dat ze er niet bestraffend over hoefde doen. Ze hoefde niet te vechten, ze hoefde alleen maar iemand te bellen. 

Counselor in een verslavingskliniek! Zij zal toch niet de overtuiging hebben gehad dat alcohol nog voordeel oplevert? Kan trek ook gewoon opkomen uit het niets, zonder dat het analyse behoeft?

 

Ik ben het eerste jaar VRESELIJK bang geweest voor een terugval. Gezichtsverlies? Welnee. De angst om niet meer op te kunnen staan en met opgeheven hoofd weer verder. De angst om het vertrouwen van anderen nu definitief te verliezen. Zelfvertrouwen had ik niet, dus dát kon ik alvast niet verliezen. Angst voor de waanzin, de blindheid, de ongevraagde adviezen van niet-verslaafden die als beste stuurlui aan wal mij niet zullen sparen.

 

Ik vind het HEEL dapper dat Blondie en Joris, en de volgende keer weer iemand anders, weer opstaan en weer verder gaan. 

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Monster]

als ik nou die auto afsla, mag ik dan wel elke dag een stukkie kip?

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Kate]

Ik kan alleen maar zeggen wat mij heeft geholpen en helpt Monster, niet hoe het bij een ander zit.

Ik heb nooit meer trek.

 

Die persoon is niet gaan drinken, dus zo controleloos was ze niet. Een supermarkt of iets is altijd te vinden.

Ze heeft iets anders gedaan wat helpend voor haar was.

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Kate]

En als je nog wel trek hebt dan heb je dat gewoon. Wat is, is.

Dat kun je ook als een signaal zien, een soort thermometer.

Maar je hoeft daar niet willoos aan overgeleverd te zijn.

Anders zou niemand kunnen stoppen, was ik ook niet al zolang gestopt.

Ik zie het voor mezelf als een definitieve keus, waar ik niet meer over hoef te discussieren.

Maar de methode van BK werkt dus voor mij.

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Monster]

Agnieta, agapurnus was het toch? Of hoe heet zo'n pratend gevogelte...

 

Moet je ze kruiden met kipkruiden eigenlijk?

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Monster]

Kate, ik heb na het stoppen 3 keer trek gehad ofzo, heel weinig. Daar was bij mij de oorzaak: ik zie mensen genieten van een glas en ik wil óók zo graag op dat terras kunnen genieten.............. Bij mij was de analyse héél makkelijk en héél makkelijk te bestrijden. Petje af voor mensen die vaak trek hebben op onverklaarbare momenten. Ik ken ze niet. 

 

Iets anders is drankdromen. Mij is geleerd dat 'ze er gewoon bij horen'. Vorige week had ik een drankdroom. Heb ik al vaak gehad. In het eerste jaar werd ik bang voor mijzelf, mijn motivatie blablabla. Nu word ik wakker, en als ik besef dat het niet echt gebeurd is probeer ik te accepteren dat een mens héél raar kan dromen. Niet meer bang voor terugval, wél verbaasd dat het maar niet minder wordt. Ik bedenk me dat ik mijn dromen niet kan controleren enz. 

Aangezien ik weinig bij anderen hoor over drankdromen weet ik niet wat ik ervan moet denken. 

[luna1961]

@Plof.

Ik ben niet op vakantie geweest. Ik ging mee met mensen die hier ieder jaar kinderen opvangen. Ze gaan daar in het voorjaar  naar toe.

De gezinnen bezoeken. Boodschappen brengen. Kleding, shampoo, zeep ,meel, thee, olie, dat soort dingen. 

Bezoeken de scholen waar ze contact mee hebben. En de werkgroep had ook 20.000 euro opgehaald met allerlei acties.

Echt heel bewonderenswaardig. Vooral de enorme spirit die de brengers maar ook sommige ontvangers hebben. 

Vooral de vrouwen zijn enorm sterk. Er zijn giga drankproblemen.

[plof]

.

23 september 2015 bewerkt door ploffie

[Yogajuf]

Wat een mooie bijdragen Kate en Monster, dank jullie wel. Maar om het nog wat lastiger te maken: niet iedereen die uitglijdt / terugvalt, ervaart daaraan voorafgaand trek. Soms lijkt het dan toch een volautomatische reflex te zijn?

Maar ik ben geen expert, althans: nog niet. En ik geloof ook diep in "whatever works".

En intussen... Intussen word ik stilletjes geconfronteerd met mijn trigger der triggers, nu, vanavond. En het gaat. Het doet me wel wat, best veel ook, maar ik ben erover aan het communiceren met anderen. En hier dus. Maar er is geen trek. Het gaat gewoon, het lukt. Kan de deur ook niet uit want er ligt een kleintje in mijn bed, dat voelt extra veilig.