Spring naar bijdragen

Zaterdag 11 april


Gast Gipsy25

Aanbevolen berichten

Zeilbootbewoner, wat een ellende hè? Ik kan me dat nog goed voor de geest halen, die angst om te stoppen

als ik eenmaal wist dat ik zo veel gedronken had dat stoppen verschrikkelijk zou zijn. En dan weer een

beetje drinken om die ontwenningsverschijnselen maar vóór te blijven.. een gebed zonder end..

Ik kan je ook, net als velen hier voor mij, alleen maar het advies geven om nu meteen te stoppen.

Maar ik weet ook hoe machteloos je staat tegenover die angst om te stoppen.

Dus geen advies van mij, hoewel dat hier toch al een beetje gegeven is, maar alleen sterkte gewenst. :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

We gingen vanmorgen in het nog wat frisse voorjaarszonnetje met onze Dyane (Lucille heet ze) op pad naar het clubmagazijn.

Wat gebabbeld daar, wat gekeken, even een kachelslangetje gemonteerd.

Nu eenmaal terug lijkt het of we ruim een half jaar op pad zijn geweest. Compleet herfst. We zitten zelfs aan de koffie

met speculaas.. :huh:

bewerkt door Kohtje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Erik,Herinner ik het me goed dat deze vriendin er al eerder een eind aan haar leven wilde maken en toen ook op haar facebook  had gezet dat ze pillen enz had geslikt.

Dar wat volgens mij nog in de tijd dat jij verliefd was.

 

Ja dat herinner je je goed. Die pillen waren een dosis die normaal teveel is voor iemand. De vraag is haar intentie toen, medicatie werkt niet (meer) bij haar. Zij zou kunnen slikken waar ik aan onderdoor zou gaan. Nee toen was ik niet verliefd op haar. Dit was de 3e keer dat iets speelde en dit keer met arts crisisteam en agent een stuk urgenter dan eerdere keren. De keer dat ik verliefd was was toen ik haar nog niet zo lang kende en die was achteraf niet zo realistisch als mijn inschatting toen. Maar ja feit is wel dat het de 3e keer is dat ik (en andere mensen) zich rotschrokken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat enorm moedig om het zo op te schrijven. Ik denk dat menigeen hier op het forum dronk of weer gaat drinken om niet te voelen.

Respect Kaboutertje  want inderdaad  is het soms makkelijker om die enorme pijn niet te willen voelen. 

 

Agnieta,  enorm respect voor je beslissing om thuis te blijven.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Erik, goed dat je hulp zoekt. Je hebt al een paar mooie reacties gehad, waaronder die van Bol.

Als ik je goed lees en ik betrek het op mijn eigen ervaringen, dan heb je hier een aardig onderwerp te pakken waar je niet snel mee klaar bent.

Maar waar je wel veel aan kunt hebben, als je er grip op krijgt. En niet alleen in de situatie met deze vriendin van je.

 

Kom net van ouders vandaan en heb met moeder besproken dat het me meer doet dan goed is. Dat ik van plan ben maandag naar HA te gaan. Dat was best een stap.

 

Ik denk te weten welk onderwerp jij onder andere bedoelt. Na de zomer had ik me juist voor genomen afstand te houden en me dingen niet zo aan te trekken en vooral mijn rol niet te overschatten die ik kan hebben in het geheel. Maar als haar huisdeur geforceerd is, de politie zoekt, crisisarts komt dan had ik me nog zo goed kunnen voornemen er niet koppie onder in te gaan.....maar ik kan dan niet stilzitten en afstand bewaren. Wat het uiteindelijk mij doet, dat besef komt dan later. Maar de les voor me die zie ik denk ik wel......*work in progress*

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik meld me andermaal droog, nuchter en kalm af voor de dagpact, weer een succesvolle dag.

Welterusten en wellicht tot morgen.

 

 

Beurs kruis?    Daar kan en wil ik me niets bij voorstellen. Weet wel dat ik pijn aan mijn kont heb, na vandaag een flinke trip (voor mij, voor het eerst in jaren weer) met de fiets gemaakt te hebben.

Dikke 40 km en een stevige wind tegen op het laatste stuk naar huis. Enfin, word ik een flinke vent van.

bewerkt door jowan
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goed dat je er hulp bij zoekt Erik. Het is niet niks om mee te maken.

 

Wat ik me afvraag is wat jij uit de "relatie" met haar terug krijgt of verwacht?

 

Goed dat relatie tussen haakjes "" staat want die is er niet (meer) feitelijk. Ik weet het antwoord op deze ogenschijnlijke simpele vraag niet en dat is het hele punt dus.

 

Ik hoop dat ze leert omgaan met haar beperkingen en zelf ergens zingeving uithaalt die ik niet voor haar verzinnen kan. Dat ze er weer gat in ziet of een keuze maakt niet meer te willen maar daarvoor hulp te zoeken anders als de hogesnelheidstrein of pillen. Ik kan best omgaan met dat er voor mensen te weinig overblijft om elke dag pijn te hebben, de dag door te komen. Al tijden kunnen we het over euthanasie hebben maar echt dood wil ze ook niet. Dat is ook wat er achter de pillen zit en het spoor opzoeken, ze wil het niet werkelijk maar ze zoekt een oplossing voor een leven waar ik ook gillend gek van zou worden.

 

Als ik met mijn hoofd denk en calculeer wat ik er voor terug krijg is het niks maar als ik voel hoeveel ik als vriend om haar geef dan heb ik dat met heel weinig mensen gehad. Wat ik wel weet is dat ik bewondering voor haar heb dat ze ondanks de teleurstelling van jaren studeren maar maar 1 jaar hebben kunnen werken, altijd die pijn, elk jaar op jaar een beetje minder vanaf haar diagnose op haar 28ste nu 43. Maar stel het is medelijden wat ik vooral heb dan zou ik dat zelf vreselijk vinden als iemand eigenlijk alleen dat met me heeft. Maar medelijden is het niet alleen maar denk en hoop ik. De bewondering en vinden dat ze beter verdient door zo hard haar best te doen met tegenslagen.

 

Ik hoop ergens dat ze door op bezoek gaan een keer naar buiten met mooi weer, iets ondernemen anders als in bed zelf de zin weer hervind. Nee ik zit niet te vissen naar dat het zo goed is dat ik haar help of dat ze me zou moeten waarderen om wat ik doe......dat hele ons als vrienden is maar bijzaak zo weinig verwacht ik ervan. Ik hoop dat ze een voor zichzelf acceptabel leven vind omdat ze dat verdient. Zo eenzaam en geen oplossingen meer zien gun je je vijand niet laat staan iemand om wie je veel geeft.

 

Maar wat ik wel zou waarderen is dat ik met haar kan praten wat donderdag bijvoorbeeld voor mij betekent zonder dat het haar een schuldgevoel oplevert. Dat je als vrienden onder elkaar kan zeggen dat iemand erg belangrijk is en dat wat er gebeurd is mij veel doet, emoties ook bij mij oproept. Dat haar wanhoop en verdriet er mag zijn en aandacht mag hebben alsmede dat van mij. Zij zit echter zo in haar emoties dat ze die van mij in mijn beleving nogal kil afhoud. Wat ik ook wel begrijp want zij zit aan haar tax ik aan mijn tax nu even.

 

Zoals het was tot donderdag met af en toe eens langskomen een kopje thee en zo 2x per week facebook contact en verder zij haar keuzes en ik mijn werk/studie/sporten.....was een contact wat we beide prima vonden. Ik werd ergens mee geconfronteerd donderdag, ik zat er opeens midden in en deed reageren terwijl het allemaal zo hectisch was. Voor mij was dat contact van een paar weken terug prima. Voor haar is het nu net zo uitzichtloos als voor donderdag en zal er niks veranderen. Dat er geen oplossingen zijn moet zij leren dat ik daar niks in kan betekenen is mijn les. En verder weet ik het even niet meer.......en toch vind ik bij haar thuis zijn fijn. Wat ik er behalve vorige week altijd ervaar is dat ik helemaal mezelf en ontspannen kan zijn bij haar. Dat is niet niks, dat heb ik niet vaak. En dat is wederzijds als we f2f contact hebben. Online gaat het niet altijd even ontspannen.

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...