Zaterdag 28 maart 2015

[Yogajuf]

Erik, jij weet ook dat hier verschillende meningen over zijn: de een zegt dat verslaving een chronische (terminale) ziekte is; de ander zegt - wellicht ook uit eigen ervaring - dat het mogelijk is om matig te drinken na een periode van overmatig gebruik (verslaving?). Sommigen stellen dan dat diegenen die matig kunnen drinken dus geen alcoholist waren / zijn, maar alcoholmisbruikers / probleemdrinkers.

 

Mijn persoonlijke thesis is dat het wellicht wel mogelijk is voor een verslaafde (alcoholist) om zichzelf aan te leren om matig te drinken. Echter: alleen in een bepaalde context. Je kunt je hersenen trainen om bijvoorbeeld thuis max 3 glazen te drinken. Of je kunt jezelf trainen om met behulp van een bepaald medicijn max 2 glazen te drinken (dat medicijn werkt als een soort refusal 'light', je grens ligt bij 2 a 3 consumpties, daarna krijg je lichamelijk last). Maar zodra de context (onverwacht) verandert en je begint met drinken, dan loopt het alsnog geheid mis. En als je stopt met je medicatie sla je weer door. Met andere woorden, ik vermoed dat verslaving chronisch is en je er nooit meer vanaf komt.

28 maart 2015 bewerkt door Yogajuf

[Lucide]

Zo, A3 is binnen! Je brengt het wel mooi altijd! Lekker rauw!

[Lucide]

Mijn gedachten zijn bij jullie Kaboutertje, sterkte daar joh...

[Antoinnette]

Kaboutertje,bidt en duim voor hem, alles wat nodig is.

 

Wilde wat anders schrijven, niet belangrijk. Sterkte

[Yogajuf]

Zal ik doen kaboutertje. Heel veel kracht en liefde toegewenst.

[Antoinnette]

Hoop dat het goed komt en je niet alleen bent nu Kaboutertje. Wens je kracht en sterkte toe

[erik]

Denk dat je gelijk hebt YJ, met je thesis over matig weer kunnen drinken. Dat is gebleken keer op keer als ik dat idee weer had.....

 

@Kabouter......dat klinkt heftig ik heb thuis een kaars voor als bidden oid eigenlijk wel fijn zou zijn maar bij mij dat niet zo werkt. Mijn ritueeltje is dan die kaars voor iemand aansteken en in dit geval voor Clowntje. Veel sterkte voor jullie.

[lady jane]

ach Kaboutertje toch

kaarsje brandt ook hier

[Antoinnette]

potdamme, wat een k3t wereld soms,

[Kastanje]

Ook hier brand een kaarsje voor Clown.

Ik wens je veel sterkte, Kaboutertje.

Ik ben in gedachten bij jullie.

28 maart 2015 bewerkt door Kastanje

[Lucide]

Ik zal hier ook een kaarsje branden voor jullie, Kaboutertje!

[erik]

Had het ook gedaan in jou geval die oxa, bedenk wel dat je echt niet moet autorijden. Ook in nood niet. Ga rustig liggen en het pilletje het rustgevende werk doen. Ik moest er van de dokter ook een een paar maanden terug. Hielp me erg.

[Lucide]

Ik meld me droog af voor het dagpact van vandaag, zet de klok vast een uur vooruit en duik zo lekker op tijd mijn bed in.

Truste, tot morgen.

[ProudMary]

Ik bid voor jullie Kaboutertje.

[Blekje]

Och Kabouter toch. Ik hoop dat je nu lekker ligt te slapen. Ook hier een kaarsje voor jullie.

Wat een moedige strijd die je gewonnen hebt Blondie. Je bent een kanjer

Bas, het is goed dat je je al die vragen stelt. Dat je erover nadenkt en bij je zelf kijkt waar je je aandeel legt. Malen is niet goed. Soms moet je dan de gedachte ook even van je afzetten. Je moet je partner ook de tijd geven om aan de gedachte van een ziekte te wennen. En misschien inderdaad het filmpje bekijken dat Jane nu bij Tips heeft geplaatst en het misschien je partner vragen of ze het ook wil zien. Het is een heel verhelderend verhaal.

Ik heb een fijne middag en avond gehad. Gezellig gepraat met mensen uit het verleden (de zus van mijn ex en haar man en dochter), mijn dochters en aanhang naturlijk en me verbaasd hoeveel vriendschappen/kennissen er op kwamen draven. En het meest heb ik nog genoten van mijn kleindochter. Och ik had nooit gedacht dat het grootouderschap zo'n vreugde kon geven. Die kleine dreumes die de hele dag de show stal, het meest op de dansvloer maar ook de zitjes af ging. En zodra ik in beeld kwam zag ze alleen nog mij en stak ze haar armpjes uit. Ik heb met haar over de dansvloer gehopst, lekker op schoot, me laten voeren door haar. Oooooooh     . Ik heb in tijden niet meer zoveel liefde gevoeld voor een wezen als voor dit kleine eigenwijze mensje dat zo ontzettend goed weet wat ze wil en mij als favoriet heeft uitgekozen vandaag. Zo vaak zien we haar niet, maar ze weet heel goed wie ik ben, zo klein als ze is. Jullie merken: ik ben helemaal verrukt. Nu ga ik afsluiten, want ik ben bekaf. Ook al vanaf half vier wakker, dus even afkicken en dan m'n bedje in. Die glazen wijn en bier die aldoor voor me langs gingen en waar het water me van in de mond liep ben ik al vergeten. De steeds wateriger wordende ogen van de gebruikers vergeet ik niet zo gauw. Welterusten allemaal 

[Kate]

Kabouter,

Ik hoop dat jullie de nacht goed doorkomen.

[jowan]

Iedereen bedankt voor de reacties op mijn vraag. Het wordt me al iets duidelijker.

Ik weet iig dat ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn herstel. Daar zal ik me dus ook volledig op richten!

De reden dat ik worstel met de vraag waar eigen verantwoordelijkheid begint en stopt, is het feit dat ik er gesprekken over voer met mijn partner. Ik wil het eerst echt duidelijk hebben voor mezelf voordat ik dat aan haar zal kunnen uitleggen. Op dit moment is het ook voor haar moeilijk te verteren dat het om een ziekte gaat en dat ik dus niet voor alles verantwoordelijk zou zijn. Of beter gezegd, dat ik niet overal iets aan kan doen.

Voor nu accepteer ik dat het een ziekte is, dat ik niet verantwoordelijk ben voor het feit dat ik verslavinggevoelig ben en dat ik niet verantwoordelijk ben voor de verzwaarde omstandigheden die de kans op verslaving significant hebben doen toenemen.

Ik voel mij wel gedeeltelijk verantwoordelijk voor de domme beslissingen en slechte keuzes die ik heb gemaakt in de aanloop naar het praktiserend verslaafd worden. Gedurende de weg er naar toe zeg maar. Misschien had ik het kunnen voorkomen???

Ga ik hier nu over doormalen of zal dit mijn humeur gaan beïnvloeden? NEE, dat dan weer niet! Ik accepteer dat het zo is en ga verder met mijn herstel.

Rest me nog één vraag.

Als verslaving een ziekte is, zou je dan al ziek geweest kunnen zijn voordat je uberhaubt ooit iets gebruikt hebt? Misschien een rare vraag, maar goed.

Hallo Bas, Zeer interessante materie! Ik sluit me aan bij onder andere Kohtje: ik ben niet verantwoordelijk voor het hebben van mijn ziekte verslaving, ik ben wel ten volle aanspreekbaar om er iets aan te doen: stoppen met gebruik en herstellen.

Voor een andere reden ben ik bezig met "systemisch werk", hou ik me bezig met mijn afkomst en relaties daarin (zie mijn meldingen over Hannah Cuppen, Liefdesbang). Nu wordt me duidelijk dat in zeker één van mijn families van afkomst verslaving in de vorm van alcoholisme voorkwam.

Het lijkt me logisch aannemelijk dat ik de ziekte verslaving overerfd heb. En ik ben bang zeker te weten dat ik hem ook weer doorgegeven heb........

In de andere familie zijn bijna alle vrouwen uit een generatie door de ziekte met de k overleden, in de familie van mijn generatie is het ook. Daar schijnt ook erfelijkheid te spelen. Daar kun je dus weinig aan doen, ben je niet verantwoordelijk voor.

 

Die stomme en achterlijke zaken die ik in gebruik uithaalde en waarmee ik anderen (en mezelf) schade heb toegebracht, daar ben ik weer wel verantwoordelijk voor. Er zijn daar echter dingen bij waar ik door de jaren die eroverheen gingen niet echt meer iets wezenlijks aan kan doen. Ik kan het echter wel opbiechten, benoemen en mijn oprechte spijt betuigen. Moreel goedmaken, zogezegd. Ik ben dus wel verantwoordelijk voor de daden die ik pleegde. Het feit dat ik sommige dingen niet eens meer weet omdat ik te bezopen was, ontslaat me niet van die verantwoordelijkheid.

Dat naast het werk dat ik voor "nu" doe om mijn leven op een nieuwe manier in te richten is een berg werk en verantwoordelijkheid. dat maakt het niet altijd gemakkelijk, maar geeft me wel weer een manier om te leven, zin in te leven.

En iemand zei het al: "Ik moet gewoon van alcohol afblijven, ik kan er niet tegen en ik kan er niet mee omgaan."

Daaraan toegevende, valt ook een hoop strijd ineens weg. Tegen alcohol strijd ik niet eens meer sinds ik me gewonnen gaf. Ik ontloop het gevecht, laat me niet meer uitdagen.

De ziekte verslaving, die chronisch, dus ongeneeslijk is tot dusver, stelt me dagelijks voor andere uitdagingen, die ik liever ook zo zie en niet als strijd. Ik vind dat aangenamer leven....

Zolang ik geen middelen gebruik die mijn brein verder vernielen en mijn geest aantasten, leg ik mijn prioriteiten ergens anders.

Succes met je herstel Bas, volgens mij ben je goed bezig!

[jowan]

Kaboutertje en Clowntje, jullie zijn in mijn gedachten, alle goeds en sterkte.

[jowan]

Ik meld me nuchter af voor de dagpact.

Een goede dag achter de rug, boodschappen gedaan, een vriendin geholpen met klussen, met fellows gebeld, appeltaart gebakken en grondig gepoetst, want morgen komt....'dinnetje..!

Welterusten en wellicht tot morgen.

[lady jane]

de wekker alvast een uur vooruit

dus een kort nachtje.

Kabouter en clown

slaap wel

[blondie6173]

Vroeg mijn bed ingegaan met een boek en boven het boek in slaap gevallen.

Ben dus heel erg moe. Niet alleen van het werk, maar ook van het vechten voor nuchterheid.

Dat kan anders, dus morgen en overmorgen en de dagen erna maar weer druk met de meetings bezig zijn.

Geen kaarsjes hier, maar wel de hoop dat clowntje goed de nacht doorkomt, en mijn volle respect voor jou kaboutertje...

Wat ben jij sterk!

Liefs voor al je dierbaren.

Dit zet mij weer met beide benen op de grond, dank daarvoor...

[blondie6173]

En ook hier droog, al heeft het wat voeten in de aarde gehad.