NU dan echt?

[Monster]

Dribbel, je krijgt mij stil. Ik weet niet of jij jouw verandering altijd ziet, maar forummers zien het ENORM. 

 

Net als MG onthoud ik mij van zendingsdrang. Ik kijk toe en verbaas mij: Zo moet ik ook geweest zijn zeg! Ik distantieerde mij van iedereen die er wat van moest vinden................... Nu probeer ikzelf er niets van te vinden. En inderdaad verlies ik daarmee anschluss. Dat herken ik sterk in jouw verhaal. Ik heb daar zelf nog geen antwoord op, de drinkers zullen mij 's avonds wel saai vinden.

 

Ik ben met Skip eens dat een veranderende relatie nog niet het einde hoeft te betekenen maar dat er wél echt gepraat moet worden. Jouw wederhelft went minder snel aan de nieuwe Dribbel dan jijzelf. Ook voor hem is het een proces. Heel veel sterkte en wijsheid!

[lady jane]

Dribbel, de knop is om bij je.

Dat is voor nu genoeg.

Je ziet het goed, het wordt wat veel als je

nu teveel tegelijk aan gaat pakken.

Eerst maar eens een stevige basis in

je nieuwe zelf.

Betrek je partner wel in wat er met je gebeurt.

Hij hoeft er voor zichzelf misschien niets mee (nog),

maar het mag niet bedreigend voor hem gaan worden.

Dat hoeft ook niet als jij transparant kunt zijn/blijven/worden.

Je groeit uiteindelijk naar elkaar toe of van elkaar af, hetzelfde kan niet.

Maar weet dat jullie hier dus ook sterker uit kunnen komen.

En er hulp bij kunnen halen tzt.

Maar voor nu, eerst jij.

[dribbeltje]

Krijg er rode wangen van....;-))

Vanavond voor het eerst stappen en zit erover na te denken om toch af te zeggen. Gevaarlijk dag, zometeen naar de KP, hele ochtend testen/ gesprekken voor onze jongste en hij zit nu al heel boos te zijn " want ik ga echt niet praten met die praatdokter!" Ik weet dat dit veel van me gaat vragen, emotioneel gezien, want je hebt het dan vooral over wat er allemaal niet goed gaat of waarover de zorgen zijn. Dan vanmiddag en begin van de avond nog andere verplichtingen. Oppas is ziek dus komt de oudste dochter van een vriendin die ook meegaat, oppassen maar dat betekent dat ook haar jongste hier moet slapen. Morgenochtend moeten we alweer om 08.00 uur op het voetbalveld zijn na een korte nacht en ook al zal ik die alcoholvrij door gaan brengen na nu al 2 slechte nachten en komende korte nacht zal ik toch extra vermoeid zijn. Maar aan de andere kant, het is wel een hele leuke band en de kaartjes hebben we al, we gaan nooit meer iets voor onszelf doen...dus wat is wijsheid. Ik weet het niet. Vind ik het stiekem toch vervelend dat de anderen en vooral mijn man wel gaat drinken, hij heeft geen rem wanneer we gaan stappen en is dan de volgende dag ziek ( is altijd al zo geweest). Dat betekent dat ik er de rest van de dag alleen voor sta en hij weer spijt heeft. Ook toen ik dronk ( hihihi...alsof dat zolang geleden is...) en soms nog meer dan hij, ik stond er wel altijd de volgende dag! Ook als ik last had van een kater. En dit gesprek hebben we duizenden malen gevoerd en toch verandert er niets. Iedereen in onze omgeving weet zelfs al hoe het gaat verlopen....

Klinkt wel heel negatief en veel beren op de weg of is het realiteit ?

[lady jane]

ik ben bang van jouw realiteit Dribbel

maar blijkbaar niet de zijne.

of hij is nog niet zover.

Je hebt geen invloed op hem dus (nog?).

Moeilijk dilemma.

Ik zou bijna zeggen niet doen dan.

En als hij dan moppert leg je het eerlijk uit.

Ga je toch dan ben je maar ongezellig, ook

dat kun je uitleggen.

Hoe dan ook je bent het haasje voorlopig, maar

dat wil niet zeggen dat je maar mee moet drinken, dat

geeft ook gegarandeerd geen voldoening.

Kun je de BOB worden? Dan heb je tenminste uit dat deel

voldoening.

Verder zou ik oprecht me afvragen of dat nou het soort uitje

is wat jij je van iets samen doet voorstelt, want uit drinkervaring

weet jij ook wel dat een probleemdrinker niet echt samen is op zo'n moment.

Noch jij, noch hij dus. Hooguit samen partners in crime haha.

24 oktober 2014 bewerkt door lady jane

[Gast]

Hoi Dribbel,

 

Je had deze al eerder aangekondigd. Het zou een riskante situatie voor je kunnen zijn.

Naast dat is het al een onrustige en stresserige dag, dus een slechte aanloop naar een uitje met veel drank om je heen.

Je ziet het allemaal zelf. Mijn eigen stelregel in dit soort situaties is "bij twijfel niet inhalen". Ik vertik het gewoon. Ook regel ik het zoveel mogelijk, dat ik weg kan als ik het niet leuk meer vind. Dat kan niet altijd.

Moeilijk, ik kan jouw afweging niet voor je maken. Ik kan me ook siuaties voorstellen, dat ik mijn vrouw niet zou willen teleurstellen. Wel vind ik jouw project erg zwaarwegend en dat zou voor anderen ook zo moeten zijn.

 

Wijsheid Dribbel en sterkte.

[ProudMary]

Hoe gaat het Dribbel?

[kruidenthee67]

Hoi Dribbel,

 

Of het realiteit is of niet..tja....in ieder geval kiezen wat voor JOU nu werkt....

Te belangrijk....in deze fase...zonde als je voor de bijl gaat......echt, 

je bent zo goed bezig.

 

Ben benieuwd hoe het gaat....

[Skip]

Dribbel!!! Sterkte vandaag met je man (als je voorspelling klopt)..... Maar hoop dat je je zelf goed voelt en het fluitend doet vandaag

☀

[dribbeltje]

Goedemorgen,

LJ en MG, bedankt voor het meedenken! Het helpt mij inderdaad om meer voor mezelf te kiezen, voor mijn proces ADB te blijven! Dat dat mag en dat dat belangrijk is en dat anderen dat dan ook zouden moeten vinden, zeker mijn man! Dat zou ik Natuurlijk ook zelf kunnen bedenken maar zo werkt het bij mij kennelijk niet dus thanks!

Ik ben dus wel gegaan, eigenlijk voor mijn vriendin want haar wilde ik niet teleurstellen en zij is op de hoogte van mijn strijd en drinkt eigenlijk liever niet, ze deed dus vaak gewoon mee voor de anderen...Dus dat hielp. Met manlief besproken dat ik het lastig vindt. Hij vond het prima om niet te gaan maar als we zouden gaan moest ik niet gaan zeuren over zijn drinkgedrag want hij heeft wel zin in een biertje ( alsof ik geen zin heb maar ach....ik kies ervoor niet te drinken dus dat is mijn beslissing en dat snap ik). Wel gezegd dat er ook een logeetje is , dat ik nadien niet meer de stad in ga voor nog meer drank en dat hij de voetbal voor zijn rekening mag nemen in de ochtend. En dan meer in overleg natuurlijk, anders klinkt het zo alsof ik wat opleg. Dat heeft hij keurig gedaan! Inmiddels schittert hij weer door afwezigheid maar dat was te verwachten. Ik ga er vanavond gewoon vroeg in en ben er nu! Tja, toch een zeer korte nacht en zelfs op een spaatje, ik was inderdaad de BOB, voelde ik me wat brak toen om 07.00 uur de jongste bij bed stond! Maar ik heb heerlijk gedanst en het viel me eigenlijk best mee naast al die drinkende mensen. Na middernacht heb ik wel meer ' last' van de mensen onder invloed en zeker mijn man en de man van mijn vriendin. Waar je eerder dom mee deed, ben ik nu echt de BOB dus ongezelliger! NEE, ik ben gewoon nuchter en het was gezellig en nu is het klaar! De drank verpest het zie ik nu, ik snap ook dat zij dat anders zien dus ga zeker de discussie niet aan maar stuur aan op " het is mooi geweest".

Gisteren de diagnose voor onze jongste, forse ADHD, ergens geen verrassing natuurlijk maar ik hoopte stiekem toch dat hij er wel overheen zou groeien. Dus ook voor hem gaan we starten met medicatie, bij onze dochter heeft het ruim een jaar geduurd voordat we op de juiste medicatie zaten. Hoop dat het dit keer anders zal zijn. Weer een etiketje, maar het zorgt ook voor deuren die open gaan. Er volgen nog wat onderzoeken maar het was nu al zo overduidelijk voor de KP, dat ze versneld een medicatiegesprek hebben gedaan.

Ergens heb ik ook wel iets, van zie nou wel, ik ben niet gek, het is logisch dat het pittig is in ons gezin. Ik ben de enige zonder diagnose maar zit met een alcoholprobleem. Ik moet ook echt op zoek naar iets voor mezelf, om alles vol te houden. Ben soms zo moe.

Illustratie, op donderdag is mijn man verantwoordelijk voor de kinderen omdat ik dan een extra lange dan maak op mijn werk. Hoorde ik van mijn dochter dat zij haar medicatie niet had gehad, ik baal daar zo van, heb alles klaar gezet. Het is hier ook echt mega druk in de ochtend maar dan nog. Hij overziet het gewoon niet. Kom ik laat terug van mijn werk op diezelfde donderdag en dan staat iedereen op ontploffen in huis incl. Mijn man. Dat maakt dat ik me overal verantwoordelijk voor voel en alles probeer voor te zijn. Ik had hem alleen gevraagd om de bedden van de kinderen te doen ( hij is de hele middag vrij) want de kapster zou vroeg komen. Die moest ik 's ochtends snel afhalen omdat de een in bed had geplast en de ander weer eens een megabloedneus had gehad! En natuurlijk lag alles er nog net zo bij. Ik stond inmiddels ook op ontploffen maar weet dat ik daar niets aan heb en zeker de kinderen niet dus raap ik mezelf bij elkaar om alles zo snel en prettig mogelijk te laten verlopen. Dat is gelukt maar daarna ben ik dan "op" en als mijn man later op de avond, de kapster was pas laat weg, doet alsof er niets gebeurd is kan ik niet meedoen en zeg dan moe te zijn en ga naar bed. Ik heb het dan ook nergens meer over. Laat maar denk ik dan.

Beetje lang verhaal geworden maar kennelijk moest ik het even kwijt!

25 oktober 2014 bewerkt door dribbeltje

[Skip]

Toch allemaal droog doorstaan! Knap !

Zet m op dribbel

Ik ben me er bewust van dat je het meeste alleen moet doen. En dat de verantwoordelijkheid zo'n beetje bij jou ligt.

Dat is geen gemakkelijke opgave.

Maar droog altijd nog beter toch? .....

[huttula]

En wat eruit moet..moet eruit

Goed bezig..schrijven is oneindig..dribbel

[kruidenthee67]

Goed gedaan Dribbel...

 

En voor de rest...sterkte met alles...

[lady jane]

Zo herkenbaar Dribbel.

Ik weet nog steeds niet of dat dit een man/vrouw issue is

of dat het erin sluipt, juist omdat ik(en jij?) alles toch op

rolletjes liet lopen en het de ander dus ook wel gemakkelijk maakte?
Of dat er uiteindelijk meer aan de hand was/is.

Het kan zomaar zijn dat je man het echt niet ziet, niet kan zien bedoel ik dan.

heb je daar wel eens aan gedacht?

En dan is het de vraag hoe je er misschien anders mee om kunt gaan, zodat de belasting

wat van jouw schouders af gaat. Want anders eindig je in een burn out en ben je langer

en verder van huis. terwijl jij toch echt de spil bent thuis. Zwaar hoor.

En wat me net even door het hoofd schoot; misschien jouw verhaal hierboven eens uitprinten

en hem laten lezen als jullie weer eens bijpraten? Niet als aanval, maar als voorbeeld hoe het is voor je.

[Monster]

Dribbel, 

[dribbeltje]

Dank jullie wel voor jullie reacties! Het verhaal laten lezen vind ik nog wl spannend omdat hij zich zo snel " aangevallen" voelt en al zo onzeker is over hoe hij met de kinderen en de situatie omgaat. Situaties nuanceren, overzien is inderdaad erg moeilijk, wrs onmogelijk voor hem en zeker als de kinderen ruzie maken en schreeuwen/ driftig worden dan ontploft hij. En dat is wel de dagelijkse gang van zaken hier in huis. Ik denk dat hij misschien wel aan het plafond zit w.b. Situaties overzien en ernaar handelen, zaken voor zijn vraagt een antenne die kennelijk bij hem ontbreekt dus ik snap dat dit misschien teveel is. Maar het is een volwassen man en bij zijn diagnose heeft hij hulp aangboden gekregen om met een psycholoog te gaan praten over de thuissituatie. Het is wel zijn verantwoordelijkheid om dan te bekijken wat hij wel kan doen om het thuis prettiger te laten verlopen. dat betekent dus ook je eigen grenzen aangeven en weten waar je zwakke punten liggen. Wat is er nodig om dingen/ zaken anders aan te pakken? Dat wilde hij niet en daar was bij heel duidelijk in. Nu komt er in november wel een gesprek met de psych. En hem omdat ik heb aangeven dat er hier in het gezin wat moet gebeuren. Heb natuurlijk voorgesteld mee te gaan maar de psych. Heeft aangegeven alleen met hem te willen spreken dus prima. Ik hoop dat dit een opstapje is naar......?

Toevallig, of niet, las ik een artikel over een moeder met man en kinderen die allemaal ASS hadden en hoe zij dit ervaren, het had echt mijn verhaal kunnen zijn. Misschien laat ik hem dat wel lezen.

En inderdaad is dit allemaal veel beter om nuchter door te maken, het kan wrs juist doordat ik nu nuchter ben. En ik snap ook dat het voor mijn man lastig is dat ik steeds een beetje sterker word en veranderingen inzet en dit keer ook echt doorzet. Mijn twijfels zijn er zeker maar ik geef het ook niet zomaar op natuurlijk. Waar ik eerder alles alleen deed, ik gaf hem inderdaad niet eens meer de kans, en hij vond dat prima, deel ik nu meer en verwacht ik ook meer. De tijd zal het leren!

[Skip]

Voor een ander kan het sowieso bedreigend zijn om een verhaal te lezen wat ook over diegene gaat.

En het zal ook bedreigend aanvoelen dat we hier die dingen met elkaar delen.

Ik heb mijn man ook stukjes voorgelezen ( op een dapper moment) en die gingen ook over hem maar hij hoorde ook alleen de dingen die hij kan horen en wil horen

( net als alle mensen zien en horen wij alleen de dingen die we begrijpen)

Het kwam in ons geval niet goed over waardoor frustratiebij mij en irritatie bij hem ontstond.

Een verhaal wat over een ander gaat maar wat wel dichtbij de jouwe komt is denk ik een goed idee.

Dan hou je het een beetje neutraal en heb je toch het onderwerp te pakken

Je gaat goed dribbel !

[dribbeltje]

Dankjewel MG, eigenlijk vind ik stiekem ook wel dat hij geluk mag hebben met mij. Maar misschien zijn we niet voor niets bij elkaar? Maar ergens vind ik niet dat ik dat mag denken, alsof ik zo geweldig ben. Nee dus, we zijn met z' n tweeën maar kennelijk zorgt zijn beperking ervoor dat ik een tandje bij moet zetten. Maar ik denk dat het hem net zoveel energie kost als mij ook al zijn/ lijken de taken verre van eerlijk verdeeld. Misschien is mijn les wel dingen laten gebeuren, loslaten waar het kan natuurlijk want ik ben echt een leeuwin wanneer het mijn kinderen aangaat. Die komen bij mij echt op nr. 1! Kost het ons zoveel energie om met de kinderen om te gaan dat er geen ruimte meer is voor ons? Eerder dronken we samen en dat voelde als ons moment, het leek dan alsof we leuke gesprekken hadden. Het was meer, nergens over hebben, niets voelen en dus even samen ontspannen, samen drinken gaf een band en die is nu weggevallen en dat is lastig. Ook voor hem of misschien wel juist voor hem?

Vanmorgen bij zoontje gekeken in de klas en waar ik zo naar uit keek liep weer eens uit de hand, start was goed totdat hij een opdracht niet begreep, gooien met boeken en dus beland in een boze bui en weglopen. Wel een dubbel gevoel, eerst schaamte toch wel, zeer ongemakkelijk, maar daarna vooral heel verdrietig en onmachtig om hem zo te zien. Iedereen die je aankijkt, er wat van vindt, juf die zegt dat het kennelijk te maken heeft met mijn aanwezigheid. Lastig en frustrerend om weer zo'n proces in te moeten gaan. Want dat gaat mij natuurlijk te langzaam. Hij bleef maar zeggen dat zijn kin zeer deed, gisteren flink gat dat geplakt is bij de huisartsenpost. ik merk dan dat ik last heb van " er zal ook eens een keer iets prettig verlopen, het is ons niet gegund etc." Niets helpends aan maar soms ben ook ik gefrustreerd en stiekem stik jaloers op al die ouders waar het wel goed verloopt. Gewoon kunnen genieten van je kind, niets meer dan dat! Dat is eigenlijk het enigste wat ik wil.

[Yogajuf]

Gefeliciteerd Dribbeltje met je 3 maanden!

[dribbeltje]

Dank je wel Yogajuf! Wel een mijlpaal voor mij.......jippie!

[lady jane]

Hier ook even een feli,

je kunt nooit genoeg bloemen hebben he

hup Dribbel!

[kruidenthee67]

Hey Dribbel,

 

Je houdt het goed vol, top!

[dribbeltje]

Dank, dank! En nog een dank!

[huttula]

ook jij kan het.

[dribbeltje]

Krijg steeds meer vertrouwen in het ADB worden en toch is het nooit meer drinken een " dingetje" ....in mijn hoofd !

[lady jane]

gelukkig blijven er altijd "dingetjes" Dribbel

anders werd het zo saai in het leven he.