NU dan echt?

[pebles]

Hoi Dribbeltje

Ik lees mee, maar alles wat ik eigenlijk wil schrijven staat er al, en wat ik niet weet en hier geschreven

word daar leer ik van, dus niet zoveel toe te voegen.

Wat een strijd, en vooral als het om kinderen gaat.

Ik herken veel in jouw verhaal, het onmachtige gevoel naar de kinderen toe, het wegdrinken en het

verdringen van herinneringen van mijn eigen jeugd.

Mijn kinderen zijn volwassen en vinden juist dat ik altijd zo voor ze geknokt heb, en ik zie jou ook zo

vechten.

Wat ik ook niet wist in die moeilijke jaren dat ik met de Overgang bezig was, je wilt niet weten wat

hormonen met je kunnen doen, dus misschien kun je eens kijken op Vrouw en Overgang.

Het is een fabel dat het pas begint met je 50tigste, het gerommel met hormonen begint rond je 35tigste

levensjaar.

Ik wil jou en allen die hier schrijven heel veel sterkte wensen, en wees a.u.b een beetje lief voor je zelf,

het is niet niks om van een verslaving af te komen.

Lady Jane, wat schrijf je goed, uit alles wat je neerpent haal ik weer nieuwe inzichten, bedankt.

Liefs Pebles

[dribbeltje]

Allemaal weer erg bedankt voor jullie reacties, echt iedere reactie helpt! Dus schroom niet en schrijven maar als je wilt natuurlijk. Ik ga zeker even kijken op vrouw en overgang, aangezien mijn moeder ook vroeg in de overgang was en dit erfelijk bepaald is; heb ik wel eens gehoord. Verder probeer ik me vooral staande te houden midden in dit alles, leef van dag tot dag, soms uur tot uur. ....en alles gaat gewoon door. Ik ga aankomende vrijdag voor een paar dagen weg zonder kinderen en ook al kijk ik er naar uit, ik zie er ook weer tegenop. Mijn man is er niet zo blij mee en dat vind ik ook lastig. Zou het liefst echt even alleen zijn maar het is op uitnodiging en ik ben dus niet alleen.....verre van dat. En er gaat flink gedronken worden en zoals ik me nu voel ga ik dat niet redden, zeker niet zonder jullie en aangezien er geen internet is gaat het lastig worden. ....

Dribbeltje

[pebles]

Zeg Dribbeltje, is het dan wel zo verstandig om te gaan.

Als je er veel zin in hebt, of voor je werk moet, dan moet je het doen maar bedenk dat jij degene bent die kiest.

Dat gedub iedere keer van zal ik wel of niet heb ik nu ook vaak, maar probeer toch bij me zelf te blijven, wat wil ik.

Ik hoop dat je er uit komt, maar een gevecht is het wel hoor. Vanavond naar een verjaardag, en het afgelopen

weekeind ook op visite, kinderen hier geweest te eten, allemaal trigger momenten, maar daar moeten we door heen.

Ik moet nu eten, maar ik lees je.

Pebles.

[Paddy]

Dag Dribbel,

Misschien is het goed voor om eens een pauze in te lassen in alle hectiek. Je af te melden voor allerlei verplichtingen die er nu niet echt toe doen. Even een periode van rust met aandacht voor wat echt belangrijk voor je is, jezelf, je gezin. Eerlijk zijn naar degene die je het meest dierbaar zijn. Je hebt een probleem maar de last die dat met zich meebrengt hoef je niet helemaal alleen te dragen. Zoek hulp, ook professioneel bij bijvoorbeeld je huisarts, die is er om je helpen, zij (hij) kan helpen om je probleem kleiner te maken en ze kan oplossingen bieden die jou dan ook weer perspectief geven op verbetering. Sterkte!

 

[Peet]

.

13 juli 2014 bewerkt door Peet

[dribbeltje]

Dank, dank allemaal.!

Ik moet inderdaad hulp zoeken. En ik moet mijn probleem met alcohol bespreekbaar maken als ik er echt vanaf wil!

Het weekend moet ook, of eigenlijk 5 dagen, vliegticket al betaald....

Het moeten is wat mij op de been houd, maar hoe lang nog?

En ik dan, tja, dat dronk ik weg en als ik daar mee stop moet hier iets anders voor in de plaats komen. Eten helpt kortdurend maar geeft niet dat verdovende gevoel waar ik kennelijk behoefte aan heb.

Dribbeltje

[lady jane]

misschien kun je het woord moeten wel vervangen Dribbeltje

door: mogen

en dan niet in de zin van: je mag verdoven/drinken

maar je mag voelen wat je wegdronk

je mag je drankprobleem aan je vrienden vertellen

en je mag hun steun vragen

wie weet hoe bijzonder die 5 dagen dan mogen worden.

[Rosie]

Hoi Dribbel,

Ik meen dat je schreef dat iedereen het zo goed deed en jij er zoveel moeite mee had.....

Nou ik doe het niet zo goed hoor!

Heb 5 weken geleden besloten te stoppen en na 2 weken droog heb ik toch iedere week een uitglijder gehad.

Schaamte om hier op het forum te schrijven omdat het lijkt dat ik niet echt wil stoppen.

Maar dat wil ik wel!

Ik snap zelf niet hoe dit gebeurt.

Na een week droog voel ik me zo goed! Zo vol energie! Mijn huishouden draait, ik heb geduld met met mijn kind, ik ben een gezellige partner.....

Volgens mij voel ik me dan overmoedig.

Eentje kan best.

Niet dus....

Dat is me nog geen enkele keer gelukt.

Na die ene is de rem compleet weg.

Steeds weer die bevestiging dat ik dus echt verslaafd ben.

En die verslaving speelt nog niet eens zo lang.

Het echte dagelijkse probleemdrinken is sinds ongeveer 2 jaar.

Ik heb moeite dat te accepteren.

Waarom kan ik niet gewoon gecontroleerd een wijntje drinken? Het geeft mij zoveel rust/ontspanning.

Tja, voor het moment.....

De nacht en dag erna is drama.

Schuldgevoelens, vermoeidheid, geïrriteerdheid, geen geduld voor mijn speciale kind.

Zij voelt dat, en wordt nog moeilijker in haar gedrag!

Een klein meisje dat haar moeder zo hard nodig heeft, een meisje dat het zelfstandig niet redt in een voor haar veel te complexe wereld .

De herkenbaarheid in mijn eigen kind doet zoveel pijn dat ik dat gevoel wil verdringen/verdoven, en dus dmv drank.

Maar ik ben de volwassene, moet mijn verantwoordelijkheid nemen voor dit kleine kwetsbare meisje dat ik op de wereld heb gezet.

Ook al ben ik daar dus te labiel voor...

Dribbel, je bent goed bezig!!!!

[Hanneke]

Dat is nou de ziekte alcoholisme. Willen stoppen maar het niet kunnen. Maxi, schaam je maar niet. Het is heel herkenbaar.

Ik had en heb de AA nodig om blijvend te stoppen. Houd ik me daar niet mee bezig ga ik al snel weer drinken. Terwijl ik echt heel graag niet wil drinken.

 

Ik heb ook de online behandeling van Tactive gedaan.

 

En soms als het dreigt fout te gaan slik ik Refusal.

 

Ik had 4 1/2 jaar niet gedronken. En dacht: Nou eentje moet wel kunnen. Ik zal het nu zeker in de hand houden. Nou niet dus. Het hele gezeur begon opnieuw.

 

Het is van belang denk ik voor jezelf duidelijk de keuze te maken helemaal niet meer te drinken. Minderen is voor een echte alcoholist niet mogelijk. Het zal altijd weer uit de hand lopen. Dat is gewoon de ervaring van alle alcoholisten.

 

Verder doe ik het dag voor dag. Vandaag drink ik niet. Maar je hebt daarbij hulp nodig. Bij de AA kan dat de groep zijn of je Hogere Macht. Het kan dit Forum zijn. Hoewel dat vaak niet genoeg is. Het kan Refusal zijn. Of echt een behandeling. Steun en hulp is echt heel belangrijk. Alleen kunnen we het niet.

 

Iedereen een mooie dag een een fijn nuchter weekend!!!

 

Hanneke

[dribbeltje]

Helemaal met Hanneke eens, ik denk dat wij Maxi, misschien ergens stiekem nog steeds denken dat we geen alcoholisten zijn.....Maar misschien denken we ook wel de gewone wereld niet aan te kunnen en blijven we vluchten? De rust/ ontspanning zo nodig hebben en denken dat we dit met alcohol krijgen, voelt natuurlijk ook even zo. Maar dat is de rust misschien wel omdat we weer drinken en daarna begint het weer van voren af aan en dan ook nog met nog meer schuldgevoel! Zeg het maar, ik weet het ook niet zo goed. Wat ik wel weet is dat ik hulp moet gaan zoeken/ vragen wil ik echt de volgende stap maken. En misschien geldt dat ook voor jou? Hoe staat je partner er in?

Maar ook al weet ik dat dit de enige stap is echt verder te komen ik durf nog niet. Weet niet wat er moet gebeuren om het wel aan te durven, merk wel dat ik er dagelijks mee bezig ben. En voor mijn laatste uitglijder dacht ik dat ik het wel alleen met dit forum kon. Niet dus!! En eh, niet schamen hoor, probeer ik ook niet te doen, we zijn hier niet voor niets! We blijven volhouden na iedere uitglijder net zo lang totdat we de juiste weg gevonden hebben, die voor een ieder anders kan zijn! Maar vooral blijven proberen, er komt een dag dat het gaat lukken!

Ik ga in ieder geval leren mijn verdriet onder ogen te zien, beginnend bij het verdriet om de beperkingen van mijn kinderen. Want dat is niet niks, ik ga ook tegen mezelf zeggen wat ik ook tegen een ander zou zeggen en vlg mij ben ik dan een stuk aardiger voor mezelf.

Moet weer gaan.......dribbeltje

[dribbeltje]

Geen reacties? Jammer maar het zij zo. Maar toch lees ik dan snel terug, zal vast iets stoms geschreven hebben....hoezo onzeker ?

Morgen voor 5 dagen weg, morgenochtend nog even inloggen en dan sta ik er alleen voor!

Dribbeltje

[Peet]

.

13 juli 2014 bewerkt door Peet

[Hanneke]

Dag Dribbeltje,

 

Weet niet zo goed wat te zeggen. Maar ik zal aan je denken de komende dagen. Hoe het ook gaat kom hier alsjeblieft weer terug. Schaam je nooit.

 

Enne...ik geloof niet dat je iets stoms geschreven hebt hoor. Soms is het gewoon rustig hier. Komt wel weer. Geduld.

 

Lieve groet en moed!

 

Hanneke

[Rosie]

Dag Dribbel,

Veel plezier en sterkte bij je reisje.

Ik ben ook wel benieuwd met welke gedachten jij daar naar toe gaat.

Ik zou zeggen; neem je van te voren voor NIET te drinken.

Ik weet zeker dat je dan veeeeel meer geniet van je reis.

Je zal dan ook met een sterker gevoel terug komen.

Tot snel weer!

[dribbeltje]

Klopt Peet, eigenlijk ga ik er wel heen met de gedachte van " ik zie het wel" , wat komt dat komt, welke kant het ook op mag gaan. Heb ik voldoende lef om met de billen bloot te gaan of niet. Ik kan daar nog niet volmondig ja op zeggen maar ook geen nee. Maar ALS dit me gaat lukken kan ik de hele wereld aan! Zoals jij zegt Maxi!

Het is sowieso vreemd want ik ben nog nooit zonder kinderen geweest.

En Hanneke, ik kom zeker weer terug, hoe dan ook.....

Tot volgende week donderdag dan maar! En succes voor een ieder die het nodig heeft droog te blijven!

Dribbeltje

[lady jane]

Als je nog leest Dribbel

dan wens ik je een goede week.

Niet een met: ik zie het wel,

maar voor jou gun iets meer

standvastigheid. Het helpt als

je eenmaal een besluit hebt genomen.

Jammer dat je niet in kunt loggen daar

en contact maken met hier.

toi toi toi!

[lady jane]

hup Dribbel hup

[Peet]

.

13 juli 2014 bewerkt door Peet

[pebles]

hoi Dribbel.

Ik hoop dat het goed gegaan is, en zo niet dat je toch terugkomt.

Als een ieder die een keer de fout in is gegaan hier niet meer zou durven schrijven

bleef er waarschijnlijk niet veel meer over.

Ik hoop je gauw te lezen.

Liefs Pebles.

[dribbeltje]

Dag allemaal,

Wat lief dat jullie zo meeleven!

Een hoop te vertellen maar dat komt later, allereerst hoe het met de drank is gegaan. Ik heb alle dagen gedronken maar anders en ook minder dan voorheen. Vooral dat anders was prettig, gisteravond weer thuis en dan komt het .....maar zoals aan mezelf beloofd NIETS gedronken dus ik pak het weer op.

Later meer!

Dribbeltje

[Hanneke]

Goedemorgen Dribbeltje,

 

Welkom terug. Zo te lezen is het in ieder geval niet totaal uit de hand gelopen. En je pakt de draad weer op. Het gevaar is dat als het redelijk is gegaan je denkt: Misschien ben ik toch geen alcoholiste. Maar dat is een valkuil.

 

Ben benieuwd je verhaal te lezen.

 

Hanneke

[dribbeltje]

Zo, nu iets meer tijd. Inderdaad Hanneke zit dat gevaar er in, heb ik ook stiekem een paar keer gedacht maar ik weet echt wel beter!

Mijn houding van " ik zie het wel" heeft dus niet al te lang aangehouden zoals al werd verwacht. Wel had ik met mezelf afgesproken dat ik het niet uit de hand zou laten lopen en Max. Een fles per dag. Is natuurlijk ook veel maar voor mij en in dit gezelschap niet. Dat heb ik dan ook gedaan en ook al was die fles op de middag al op daarna werd er door mij niet meer gedronken. Dat maakte dat ik anders/ bewuster aan het drinken was. De stap om het te vertellen was toch echt nog te moeilijk. Ik was en ben er wel continue mee bezig en dat heb ik meer geaccepteerd, het gevecht er niet aan te willen denken/ het wel/ niet drinken hoort even bij mij. Dat gevecht niet willen helpt niet en maakt het alleen maar zwaarder. Wat mij opviel die paar dagen is dat het echt niet gezelliger werd met drank op, wat een openbaring. Dat een ander doordrinkt waar genoeg eigenlijk genoeg is. En ook dan werd het niet gezelliger. Wat ik dus ook vaak deed, zeker zonder kinderen. Dat ik ook met drank op niet bespreekbaar maak waar ik het eigenlijk over wil hebben. Dat er veel over koetjes en kalfjes gepraat wordt, weinig echt over de dingen die ons bezig houden. Dat dit misschien in dit gezelschap zo moet zijn en als ik dat accepteer dat het dan ook niet anders gaat worden. We waren er op vrijdagavond en de volgende ochtend hoorden we dat onze nicht was overleden. Ze was al een tijd ziek maar toch weer onverwachts natuurlijk en nog zo jong. Normaliter voor mij een reden om meer te gaan drinken en dat heb ik dus niet gedaan. Vanmiddag de crematie en gisteravond wilde ik het bijna als excuus gebruiken om te drinken maar ik zie nu beter dat het echt een excuus is, het helpt niet, het maakt het niet anders en verdriet mag er zijn. Maar wat vind ik dat moeilijk. Ook daar hebben we dagelijks wel gesproken over het overlijden maar zonder emoties, puur praktisch en wel dat het verdrietig is maar niet laten zien dat we verdrietig zijn. Daar zit dus veel oud zeer, als kind eigenlijk al nooit emoties kunnen/ mogen tonen. Zelfs niet als je pijn had en dat zit zo diep dat de emoties wel uitgeschakeld lijken te zijn. Die emoties kwamen weer terug toen ik kinderen kreeg en zeker met de zorgen rondom de kinderen. Die dronk ik vervolgens weg want ik wist me er geen raad mee. Dat gevecht moet ik aangaan, het verdriet dat er al jaren zit en er zonder drank uit wil en uit moet want ander keert het tegen je zoals Lady Jane al eerder schreef. En dat is inderdaad wat er gebeurd. Veel hoofdpijn/ migraine-aanvallen.

Ben er wel bang voor, maar ik heb al een eerste stap genomen want ik heb sinds ik gestopt ben (ahum), bezig ben te stoppen, al regelmatig de tranen laten gaan.....of ik nu wilde of niet.

Vanavond door zien te komen want ik weet dat dat ook een lastige wordt na al die emoties die ik wrs toch voor mezelf hou.

Heb nu al de uit-knop aan staan merk ik want de hoofdpijn is weer flink aanwezig.

Dribbeltje

[dribbeltje]

Vergeet ik een belangrijke voor mij, een aanname die ik heb en mezelf enorm in de weg zit is;

Huilen is een zwakte, pijn is onzin en in bijna alle gevallen aanstellerij!

Dit is niet wat ik vind maar wat wel in mij zit, en die stem is heel sterk aanwezig, zo sterk dat het mij dus belemmert in mijn dagelijkse leven. En indirect mijn gezin. Om te stoppen met drinken moet ik die aanname veranderen. Maar iets dat er al 41 jaar zit schakel je niet zomaar uit.

Dribbeltje

[lady jane]

Dribbel je hebt veel geleerd de afgelopen dagen.

Je gaat het op jouw manier aan en dat is de enige

die kan werken voor je denk ik.

Wat me raakt is dat je het als een strijd ziet die je aan moet gaan,

het onder ogen zien van emoties en wat je allemaal gaat tegenkomen.

Mijn ervaring was dat het juist geen strijd was. Integenstelling tot mijn

tijden van drinken. Nu ik niet meer dronk, werd het een aanvaarden,

soms verduren als het moeilijk werd, maar altijd een mogen.

Klinkt misschien heel gek of zweverig, maar dit zijn de woorden die

het dichtst bij mijn gevoelens komen. iemand anders zal het anders

omschrijven en voor jou gaan er je eigen woorden komen.

Het is jouw pad en jouw proces. mooi om een stukje mee te mogen lopen.

[Rosie]

Hoi Dribbeltje, fijn dat je weer terug bent.

En je bent tot nieuwe inzichten gekomen, heel goed.

Maar waar ik nieuwsgierig naar ben,

Wat heeft jouw dit tripje weer tot drinken aangezet?

Terwijl je toch al weken, naar tevredenheid, droog stond.

Geen verwijt hoor, het gebeurt mij ook, maar ik kan geen specifieke reden noemen.

Misschien overmoedigheid....