Donderdag 5 April

[CPAS]

Anna,

Wordt a.j.b. geen ander persoon. Je bent zoals je bent gewoon een goed mens. Wat jij bedoelt, is, denk ik, dat je je gedrag zodanig wil sturen dat dit makkelijker door anderen wordt geaccepteerd. Sommige stukjes van je gedrag behoeven misschien inderdaad wat aanpassing. Maar het is wel zo dat andere mensen zich ook wel aan jou moeten/mogen aanpassen. Interactie komt toch van 2 kanten. Je hoeft je niet steeds volledig aan de anderen aan te passen, zij moeten zich ook aan jou (leren) aanpassen. Iets wat niet altijd 1 2 3 gedaan is. Je moet je eigenwaarde bewaren en bewaken. Je moet daarin je grenzen stellen.
Zoek de raakvlakken tussen de anderen en jezelf. Je hoeft je eigen normen niet op te geven. Blijf vooral jezelf, maar heb begrip voor een anders mening. De anderen moeten dat ook doen. Het is een kwestie van respect van beider zijde.

Dit is nu eigenlijk net iets wat in die cursus 'leven in 2 culturen' wordt behandeld. Laat ieder in zijn waarde en heb vooral begrip voor elkaar. Begrip voor elkaar moet groeien en je kunt echt niet altijd van de eerste indruk uitgaan. Je moet durven verder te kijken.

Maar het is goed dat je over je eigen handelen nadenkt, dat is iets wat nooit kwaad kan.

('k Ben, geloof ik, een beetje aan het doordraven.)

[BamBam]

Anna, wat jaren scheef gegroeid is herstel je niet in acht maanden. De boosheid die jij voelt naar je ouders, over je ouders, over andere zaken moet eerst een plek krijgen. En dat heeft tijd nodig. Ik heb zelf diverse therapiën doorlopen, zucht, maar dat heeft wel z'n vruchten afgeworpen. Vier jaar lang in een groep, eens per week praten, ervaren, huilen en voelen, pfffffff. Het heeft echter voor een aantal zaken veel zin gehad. De boosheid die ik voelde naar m'n vader en z'n gezuip heb ik daar een plek gegeven. Het zweet brak me, letterlijk, uit in het begin als ik over dat soort zaken nadacht en ging praten. Langzamerhand is daar een verandering opgetreden. Pas nadat ik boos mocht zijn, het kon voelen, kon ik pas veranderen. Ik ben niet meer boos op m'n ouders. Ik ben niet meer boos dat ik onveilig ben opgegroeid. ik ben niet meer boos dat ik als meisje van 7, 8, 9, 10 m'n vader uit de kroeg moest halen, en maar bidden en smeken of tie nou asjeblieft mee wilde komen naar huis. Ik ben niet meer boos dat mijn eerste jeugdherinnering er eentje is dat ik met twee zusjes, jankend van paniek, de straat oprende naar kennissen omdat m'n vader stond te vloeken en te tieren.
Verdriet heb ik daar nog wel van, ik ben een beschadigd kind. En door die beschadigingen heb ik veel geleerd op een hardhandige wijze. En daardoor moet ik nu nog steeds hard werken aan mezelf. Niets komt voor niets. Ik ben nu echter volwassen en heb het juk van de slachtofferrol van me afgegooid. Gemakkelijk, neen, dat niet. En soms vergeet ik het en wentel ik me heerlijk in die rol.
Ik ben wel blij dat ik die stappen gezet heb. Nu kan ik naar mijn vader kijken en liefde voelen. Was hij 20 jaar geleden dood neer gevallen; ik had er geen traan om gelaten.

Jij schreef dat je pas nu voor het eerst bepaalde zaken uit je jeugd bent gaan bespreken. En natuurlijk is nuchter zijn daarvoor een belangrijke stap. Nuchter gevoelens ervaren is nieuw, beangstigend, opwindend en leuk. Ik kan me voorstellen dat jij aan het begin van veel veranderingen staat. Sommige zaken moet je eerst bespreekbaar kunnen maken, voelen, doorleven en ervaren. Pas dan, is mijn ervaring, komt er ruimte voor verwerking, acceptatie, aanleren van nieuw gedrag.
Ik heb al die afweermechanismes uit m'n jeugd niet meer nodig. Dat vergeet ik nogal es maar stap voor stap komt er ruimte. En ik denk dat dit een continu proces is.

En ik ben natuurlijk nog steeds dezelfde Bammie. Er komt echter een sterk zelfbewustzijn om de hoek kijken waarvan ik niet wist dat ik dat had. En dat zie ik nu omdat ik niet meer drink. Ik merk echter wel dat ik daar aan moet blijven werken, bepaalde patronen zijn zeer hardnekkig. Met dat veranderen bedoel ik dat ik meer weet wat IK wil. Ik word minder afhankelijk van anderen. Ik maakte me vaak ondergeschikt aan de ander, in veel situaties. En omdat ik niet meer drink voel ik me niet meer schuldig en heb ik bestaansrecht. Nou ja, beter kan ik het niet uitleggen, zo voelt het voor mij.

Heb heerlijk gewandel met de honden, nu ff buiten zitten en straks m'n rotklusje. Hihi, m'n moeder zou wel zeggen; van uitstel komt afstel, grrrrrrrrrrr.

[BamBam]

Anna, je bent niet PAS op de helft, je bent AL op de helft. Probeer het es zo te bekijken, geeft een ander gevoel. Mens, je drinkt al meer dan ACHT maanden NIET na meer dan 20 jaar gezopen te hebben. Koester de succesen, stap voor stap, elke steen van de muur die je eraf haalt is er eén, vergeet dat niet.

[BamBam]

Tja die Rosie weet zinnige dingen te zeggen. Heb de stofzuiger ook maar ff in de hoek laten staan;)

[BamBam]

Das heel mooi MariekeB)

Klok was een foutje.

[charlie]

O, wat drinken jullie al lang niet meer............ik nog geen 24 uur en zit hier te trillen................Ben ook heel veel aan het lezen op het forum, heel herkenbaar allemaal.

[BamBam]

Heb jij nou elke dag een nieuwe tekst Marieke?

[BamBam]

Charlie, zo zijn 'wij', zo ben ik ook begonnen. Trillen, zweten, bah. Maar het wordt anders, echt waar. Mij hielp het door veel water te drinken, veel thee en veel fris, ik kocht verschillende soorten. Ook cola want ik had behoefte aan zoet. In alcohol zit veel suiker dus ik werd soms helemaal flauw van al dat water.
Probeer niet verder vooruit te kijken als 24 uur, dat is te overzien. Morgen is pas morgen, maar nu drink je in ieder geval niet. Schrijf hier, zing, dans door de kamer, ga koud en warm douchen, weet ik veel maar zoek ook afleiding. Hou vol meid.

[BamBam]

Marieke, waar bewaar jij dan je briefjes van 100 euro???

[BamBam]

En Charlie, laat je vooral niet ontmoedigen door die 'stoere' praat. Lees de draadjes van september of oktober en nog later maar es door, dan kun je lezen hoe zwaar ik het soms/vaak had en anderen met mij. Schrijven op het forum heeft me door menig moeilijk moment getrokken.

[CPAS]

Wat leuk, Marieke, een clip met het koor opnemen.
Van de spanning zullen jullie vast heel goed zingen.
Jammer dat je de opname niet met ons kunt delen via dit forum.
Wat gaan jullie zingen?

't Was duidelijk tijd om die bank de deur uit te doen.
Stel je voor dat die in mekaar stortte terwijl jullie er op zaten.
Die matras ligt stevig op de grond, daar kun je niet doorzakken.

Veel plezier vanavond.

[CPAS]

Welkom Charlie,

We staan hier nog niet allemaal droog hoor.
Ik ben b.v. nog aan het minderen, maar droog is wel de bedoeling.
Je zult na al dat lezen al wel gemerkt hebben dat je hier je hart kunt uitstorten en dat iedereen probeert je een hart onder de riem te steken.
Ik vind dat heel prettig en het geeft een samenhorigheidsgevoel.
Dus kom maar aan met je verhalen. Kunnen wij ook van leren.

[CPAS]

Nog even terugkomend op die cursus (leven tussen 2 culturen) van vanmiddag.
Er werd een afbeelding getoond waaruit je moest distilleren wat het was.
Ik (en nog een paar anderen) zag een jonge vrouw die zich uit verlegenheid afwendde. De bedoeling was om een oude heksachtige vrouw te zien. Omdat niet iedereen dat beeld vervolgens kon zien, werd de tekening een beetje ingekleurd met, toevallig, een rood potlood. Toen zag iedereen het duidelijk. Iemand maakte de opmerking: dat lijkt wel een alcoholiste. Ik kon er wel mee om lachen, maar het deed me wel wat.
Later bedacht ik, wij alcoholisten leven ook in 2 culturen, wij verbergen onze ziekte t.o.v. de anderen.
Wij accepteren hen, al zijn we (ik in ieder geval) een tikkeltje jaloers op hen. Zij accepteren ons niet: zij vinden ons zwakkelingen, stumperds, sukkels en noem maar op.
Wij zijn ook mensen en gaan de strijd met de alco aan om onze eigenwaarde te hervinden, toch, of zie ik dat verkeerd?
Enerzijds willen mensen maar dat je mee doet met een glaasje drinken, anderzijds als ze merken dat je het dan niet bij een glaasje laat, bekijken ze je meewarig.
He, ik heb echt geen positieve gedachten de laatste dagen. Sorry.

[BamBam]

Corinne, ik was gister op bezoek bij vriendinnen. Zij vonden en vinden me een held, topper, geweldig goed dat ik gestopt ben met drinken. Dat kan ook en is er ook. En iedereen in mijn omgeving vindt dat. Ze weten, de meesten dan, hoeveel ik dronk en vinden het echt heel goed en knap dat ik al zeven maanden niet drink. En dat zijn de mensen die voor mij belangrijk zijn. Niet eén of andere stumper die leuk denkt te zijn(nou moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik zo'n opmerking ook gemaakt zou kunnen hebben).

Dus, ook al helpt het misschien niet voor je sombere gedachten, ik vind het heel goed van jou dat je serieus bezig bent met minderen en ik wens je toe dat je de eerste kunt laten staan.

[Anna]

Ik zat daarnet dus even buiten, bijna in te dutten.

Corinne, om even op je te reageren. Nee, ik wil ook niet teveel veranderen, daarom had ik het over evenwicht zoeken. Ik wil me juist niet meer aan anderen aanpassen, maar minder. Ik ben opgegroeid met de voortdurende kritiek dat wat ik deed niet goed was, dat ik de dingen verkeerd zag en dat mijn mening er niet toe deed. Dus paste ik me aan, aan wat ik veronderstelde dat van mij verwacht werd. Maar het was nooit goed genoeg, en nooit hoorde ik er echt bij. Ik denk dat ik door mijn gedrag ook altijd juist de mensen heb aangetrokken die hetzelfde van mij verwachtten, en me vervolgens uitmaakten voor alles wat niet mooi meer is. Mijn ex-partner bijvoorbeeld. Mijn verdriet en onvrede verdoofde ik met liters wijn.
Al dat aanpassen heeft ertoe geleid dat ik amper weet wie ik zelf eigenlijk ben. Ik doe heel vaak in een eerste opwelling dingen waar ik me achteraf niet happy bij voel, en dan realiseer ik me dat ik alweer handelde in een poging me aan te passen. Ik moet LEREN mezelf te zijn, en die ik zit ergens onder al die lagen aanpassing, angst en onzekerheid, en heeft zich al die jaren ongelukkig gevoeld. Ik moet nog leren dat ik er mag zijn, dat anderen zich ook wel eens mogen aanpassen aan mij. En vooral moet ik leren niet voortdurend verlamd te zijn van angst, waardoor ik niets durf te ondernemen en ik vast blijf zitten in een leven waarin ik me niet echt happy voel. Begrijp je een beetje wat ik bedoel?

Mijn jeugd is anders dan die van BamBam. Zij heeft er meerdere therapieën voor nodig gehad om het een plek te geven. Ik heb nooit enige therapie gehad, ik begin er nu pas mee omdat ik ontdekt heb dat ik er alleen niet uit kom. Het is een weg die ik nog heb te gaan, maar die ik wel heb kunnen kiezen doordat ik gestopt ben met drinken.

Charlie, welkom hier op het forum. Kom de frustratie en de bibbers maar hier van je afschrijven. Zoals jij zijn wij allemaal begonnen. Ik ook. Ik ben menig keer door het forum door mijn trek heen gesleept.

[charlie]

Ik hoop idd vol te houden! En ik heb eigenlijk een vraagje, de laatste tijd heb ik veel last van mn benen, een soort "moeie" benen, zeg maar. Zou dit ook door de alcohol kunnen komen??

[stien]

Wordt het nu charlie of sjanie, anders raak ik de weg weer kwijt?

In elk geval had ik ook altijd last van moeie benen, de drank zakte altijd als het ware naar benee.
Nu je het benoemt, ik heb er geen erg meer in, is die vermoeidheid inmiddels verdwenen.
Ook hield ik altijd vocht vast, kon ik merken bij de sokbanden dat was altijd afgestriemd, ook dat is voorbij. Grutjes, nog meer voordelen door het glas te laten staan!
Kan ook mede mogelijk zijn doordat ik meer ben gaan fietsen en zwemmen.

[Kate]

Wat een mooie diepgaande stukjes om te lezen. En ik hoef het er inderdaad niet altijd mee eens te zijn, je kunt vaak ook leren van andere ervaringen of meningen.

Knuffie, wens je een fijne tijd toe.

Rosie (oh gut ik tikte eerst roesie hihi) nee zonder dollen ik wens je heel veel sterkte komende week, zal aan je denken. Hoop dat je het niet te vaak spaans benauwd krijgt.

Charlie, mijn benen voelen in ieder geval een stuk fitter als ik nu een trap oploop. Dus je conditie zal waarschijnlijk over een tijdje beter worden. De ervaringen daarmee zijn trouwens wisselend, maar ik merk duidelijk dat ik meer energie heb.

groetjes,
Kate

[anjo]

Rosie,

Veel sterkte, meid! Als het irritatie niveau ye hoog wordt, ga lekker lopen. Ik heb geen idee waar je in
Spanje zit maar ik vindt dat ze daan zo veel leuke winkels en musea hebben. Een drankje op een terrasje mensen kijken. Heerlijk.
Nu begrijp ik wat je bedoelde met de verkeetrde ouder. Ik verwacht dat je met veel respect afscheid van je schoonvader wilt nemen. Bespreek het even met je man dat dat is wat je wilt doen. Dat je geen ruzie of zo wil. En dat je daarom besloten hebt om even een time out te nemen als dat nodig is.
Ik neem aan dat dit ook een bijzondere zware tijd voor je schooonmoeder zal zijn en je partner en ook voor jou. Probeer het wat los te laten als ze iets vervelend of zo zegt. Probeer haar te zien als iemand die haar man heeft verloren.

Ik hoop dat je een soort plan hebt en dat je volgende week verteld dat je hebt gedaan wat je wilde doen
en dat je trots maakt.

Liefs,
Anjo

[Rudy]

Anna jou antwoord gisteren naar Ziza bespaart me een boel schrijfwerk, waarvoor bedankt.

Ziza ik denk niet dat alle geestelijke armoe zich uit in een verslaving.
Zelf heb ik broers waarvan ik denk dat ze te veel drinken, zij zeggen van niet.
Ik heb broers die weinig of niet drinken maar op een andere manier het leven ontvluchten.
Ik heb broers die nog steeds op zoek zijn naar dat gemiste stukje liefde van de ouders.
Ze zijn niet gelukkig, maar ontkennen dat.
Maatschappelijk geslaagd maar als al dat materiele weg zou vallen hebben ze geen poot meer om op te staan.
Zij zijn nog steeds, met en zonder drank aan hun overlevingstocht bezig.

Ik leefde tot voor 7jaar geleden eender als mijn broers.
Ik koos voor drank, enerzijds vergrote de drank mijn problemen uit.
Anderzijds was het heerlijk even aan de dagelijkse pijn te kunnen ontsnappen.
Ik wilde de roes vasthouden maar deze liet zich niet dwingen en dat koste steeds meer drank waardoor ik verslaafd raakte.
Mijn gebrekkige geestelijke opvoeding is mede oorzaak geweest waarom ik het leven niet aan kon.
Ik heb de circel van geestelijk armoe doorbroken.
Ik heb eerst mijn eigen onverwerkte leed onder ogen moeten zien om inzicht in andermans lijden te krijgen.

Ik kan aan mijn verwerkte lijdensweg aflezen hoeveel mijn ouders hebben geleden.
In het verlengde daarvan heb ik mijn eigen kinderen veel geestelijk leed aangedaan.
Mijn inzicht in de onmacht die dat leed heeft veroorzaaakt maakt het mogelijk mijzelf te vergeven wat ik anderen heb aangedaan.
In het verlengde daarvan kan ik mijn ouders vergeven wat ze mij hebben aangedaan.

En dat proces was nodig om na al die misere in harmonie met mijzelf en mijn medemensen verder te kunnen leven.

Rudy.

[Rudy]

Rosie veel plezier in Spanje.
Knuffie een fijne veertien dagen in Rusland.

Etenstijd ...dus ik ben weer weg.

Iedereen een pretiige avond toegewenst.

Rudy

[BamBam]

BB gaat naar de AA. Latersssssss. Heb een fijne avond.

[Mick]

Ik ook..... ik hoor de klokken al luiden.... is vast voor mij....

[ferry]

Hoi BB,

Veel plezier bij de AA,

groet Ferry.

[ferry]

Hoi Mick,

Geniet er ook van.

Groet Ferry.