Mick

Originally posted by: Kohtje Neee, dat is wel heeeel erg lui.. Niet gequote maar van mezelf: Mick, hartstikke goed, meid. Hoop dat je het onzinnige van vluchten uit de realiteit met alcohol als onzinnig kunt blijven zien en dat je doorgaat zoals je nu gaat.quote> Het is allemaal onzin, maar dat maak ik dan maar liever nuchter mee

Originally posted by: Madelief @Mick, Je zal het vast niet lezen maar ik vind dat je het mooi omschrijftquote> Ik lees het nog net

Originally posted by: Suikertje Gefeliciteerd Mick met 6 weken droog!quote> Dankje

Alsof de dagdraad uberhaupt te volgen is wanneer je later dan 9 uur inlogt. En rond de tijd dat ik ben bijgelezen staan er weer 40 nieuwe berichten bij. Ach, voor mij maakt het niet uit, dus waar bemoei ik me eigenlijk mee, of waar heb ik het eigenlijk over? Goedemorgen allemaal, ik meld me maar weer eens. Sta nu ruim 6 weken droog en sta er nog hetzelfde in als de eerste dagen. De vorige keren dat ik poogde te stoppen, had ik de eerste weken last van hoofdpijn. Dit is nu weggebleven. Ik weet niet precies wat ik anders doe dan de vorige keer, behalve dat ik er anders insta. Ik vecht er niet tegen (tegen de drank). Nog niet! Op het moment dat ik ertegen ga vechten, doe ik waarschijnlijk iets niet goed. Dan zet ik toch de deur weer op een kiertje en probeer die geforceerd dicht te duwen. Ik vraag me dan liever af waarom ik er trek in zou hebben, wat me op dat moment beweegt om mezelf te willen verdoven. De behoefte om te ontspannen? Het is helemaal geen ontspanning, het is verdoving. Een vlucht. Maar waar wil ik dan eigenlijk voor vluchten? Het leven is zoals het is, daar kan ik niet voor vluchten. Het zal er altijd zijn en daar kan ik niets aan veranderen. Door mezelf te verdoven maak ik het alleen maar moeilijker, want op het moment dat de roes is uitgewerkt is het leven er gewoon weer en mijn serotonine nul. Doordat ik me dan zo ellendig voel lijkt er maar 1 oplossing... weer drinken. En zo zit ik dan in de vicieuze cirkel. De spiraal neerwaarts. Dit weten we natuurlijk allemaal al, maar toch lijkt het zo moeilijk om eruit te stappen en vooral eruit te blijven. De lente is begonnen, de terrassen zitten vol (vandaag niet, want het is brrrr). De drank lijkt gezellig te zijn en dit is het soms ook, want laat ik nu niet de heilige spelen en doen alsof het alleen maar ellende is/was. Tuurlijk kan/kon het soms leuk zijn en de tongen losser maken en het een gezellige avond zijn geweest. Toch bedenk ik me maar steeds dat het zonder ook leuk is, juist veel leuker. Ik maak alles bewust mee en ontdek weer de schoonheid van de meest simpele dingen, maar ook de minder leuke dingen. Het belangrijkste vind ik dat ik weer leef, echt leef en de volgende dag geen spijt meer heb. Nou, genoeg ge.... Sterkte allemaal. En wanneer ik dit neerzet, staan er vast alweer 40 berichtjes na mijn laatst gelezen post. Het is gewoon niet bij te houden Mick

Hee Kohtje, Leuk zeg, een camping runnen! Hopelijk zeuren de gasten daar zo min mogelijk aan je hoofd en voelt het voor jou ook als een soort vakantie Tja, 30 dagen, een hele ruk, maar kort t.o.v. de lange ruk van drank eraan voorafgaand. Ik weet eigenlijk niet wat ik me voor mogelijk had gehouden, of misschien ook wel. Er klopte toch duidelijk iets niet aan mijn levensstijl en vooral niet aan mijn eigenwaarde. Elke dag zo buiig en chagrijnig. Ik heb het misschien (voor mijn gevoel) erg genoeg gemaakt en daar kwam het breekpunt. Hopelijk hoef ik niet nog dieper te vallen, hopelijk heb ik mijn eigen bodem bereikt. Zo voelt het nu wel, maar het blijft oefenen, elke dag weer.

En een blommeke terug

Hoi Soothe, 30 dagen klopt! Waarom zou ik het anders neerzetten? Wie neem ik dan het meest in de maling? Fijne dag

Goedemorgen, @suikertje: Wat ik probeer als ik me zo voel, is het niet te veroordelen en het er gewoon te laten zijn. Bij mij is ook alles teveel, maar toen ik dronk was dat er ook al en ik kan niet verwachten dat dat plots over is. Wel weet ik dat het nu in ieder geval niet aan de drank ligt en dat mijn lichaam seintjes geeft dat ik rustiger aan moet doen. Moeilijk, want hoe doe ik dat? Ik heb geen tijd om rustiger aan te doen Sowieso niet drinken, dat is 1 en verder vertrouwen hebben, vertrouwen in mezelf en het leven. Beter zeg ik aan het eind van mijn leven dat ik het in ieder geval zo goed mogelijk gedaan/geprobeerd heb, zonder verdoving en dan (helaas) misschien nog steeds niet met al te grote 'prestaties' (die ik hoopte te bereiken na het stoppen van drinken), in plaats van te eindigen met een enorm schuldgevoel, een slecht zelfbeeld en het gevoel dat ik niet ECHT geleefd heb, het nooit echt aangegaan ben. Dat lijkt me pas erg! Dag 30 voor mij. De lente is begonnen, hoe lekker! Fijne dag.

Ik weet dat het erbij hoort, maar het is zo gemakkelijk om het af te keuren en dan maar te gaan drinken. Ik niet hoor, ik geniet van m'n rotbui, lekker juist Nee, sorry, ik maak een grapje, maar mijn punt is denk ik wel duidelijk.

En ook geen rumbonen en rode wijn

Het liefst wil ik me de hele dag positief voelen, dat is natuurlijk een heerlijk gevoel. Me niet lekker voelen, negatief zijn, dat keur ik af en het moet ook zo snel mogelijk weer voorbij zijn. Waarom eigenlijk? Het is toch ook het leven? Het hoort er nu eenmaal bij, het is zoals het is. Wanneer ik me dit besef, dan plots voel ik me ook niet zo slecht meer. Raar, maar waar. Voelde me vandaag overigens wel goed. Gedachten komen en gaan, gevoelens komen en gaan. Tralala. Dit was trouwens een 'reactie' op Suikertje z'n berichtje. Zette me even aan het denken.

Hoi MarQ, Heerlijk, ik zit ook te genieten. Ramen open, in het raamkozijn zittend, hmmm zon op mn hoofd. Beter echt genieten, dan verdooft genieten!

Ik heb het hier over drank he (voor de duidelijkheid ).

Ja joh Jane, dan weer samenwonen, dan weer latten, dan weer tijdelijk uit elkaar, dan weer verzoenen en veel samen zijn, teveel samen zijn. Kotsen, balen, ontevreden. Een knipperlichtrelatie, ben er klaar mee. Ik ben afgeknapt. Tis uit!

Hoi Yvonne, Jij zegt: "Lien, in veel gevallen verandert een relatie als iemand stopt met drinken omdat de partner dan moet leren loslaten, niet meer verzorgend, zorgend of zorgenmakend hoeft te zijn." Ik denk dat het andersom is. Je/ik moet zelf leren loslaten. Mick

Hoi Lien, Ook herkenbaar wat jij zegt. Het is alsof de moeheid, van al die jaren eroverheen walsen, eruit komt. 's Morgens, daarentegen, heb ik veel energie, maar aan het einde van de dag en begin van de avond ben ik leeg. Ik denk mede doordat ik eigenlijk al moe was, door het drinken en daardoor niet naar mijn lichaam luisterde en mede doordat ik mijn energie niet helemaal goed verdeel en alle prikkels van de dag keihard op me afkomen. Ik absorbeer alles! Op een gegeven moment komt hier weer balans in, denk ik. Geduld! Beter moe, dan verrot. En ja, wat relaties betreft... Het hoeft niet te betekenen dat het over gaat. Alles verandert, maar je kan ook met elkaar meegroeien, of elkaar zoveel mogelijk in z'n waarde laten. Dit laatste kan moeilijk zijn, zeker als de interesses totaal veranderen. Maar goed, dat zie je dan wel weer, toch? Watch the devil!!! Die zoekt altijd naar excuses.

Nee hoor Igor, dat duiveltje is z'n kracht aan het verliezen. Ik heb 'm door. Maar pas op, hij is genadeloos en zal constant een nieuwe truc bedenken en op zwakke momenten z'n slag willen slaan, het schatje

@madelief: Met je ex maak je wel eens ruzie, zeker als het nog maar net uit is, maar dat hoort erbij Dank je.

Goedemorgen, Hmm, heerlijk, een Japans ontbijtje. Wat klinkt dat lekker fris en 'rustig'. Tot voor kort reed ik nog (zodra ik een beetje kon) naar de Mac Drive, om me vol te proppen met troep. Niet dat dit dagelijks gebeurde, maar toch. Ik ben helemaal geen snacker, maar met een fikse kater ging zo'n hamburger er wel in. Nee, het roept niet iets van heimwee in me op, eerder een naar gevoel, zo koud, zo ziek, zo ongezellig. Vandaag 3 weken. Gister een stressvolle dag gehad, het gevoel gehad dat ik heel de dag op mijn tenen liep. Voelde me negatief en boos (niet vanwege drankzucht), maar toch wist ik dat ik niet zou gaan drinken. Ik wilde niet drinken. Het duiveltje deed wel hard zijn best, maar ik kon 'm recht in de ogen aankijken, een handje geven en zeggen dat ik ook die dag niet in zijn valstrikken zou trappen. Alles hoort erbij. Het is moeilijk als ik me zo negatief voel, om te onderzoeken wat dit gevoel dan is, want eenmaal in zo'n negatieve spiraal vind ik het moeilijk om 'anders' te denken. Een ding wist zeker, hoe ik me ook voelde, de drank zou me niet helpen, integendeel. Het zou een destructieve actie zijn geweest en daar pas ik voor. Dan maar even een rotgevoel, dit gaat vanzelf weer over en vaak nog sneller. En eigenlijk enorm interessant om nu eens werkelijk naar binnen te kijken, wat het gevoel dan eigenlijk is? En dan valt me op, dat het op die manier vanzelf verdwijnt, alsof ik het wegadem. Ik wil mezelf niet meer verdoven, ik schiet er niets mee op, geen vooruitgang. Geen groei, geen bloei. Ik ben nu 40 en het is tijd om het nu eens anders te doen. Nogmaals, dit is geen besluit, maar een gevoel. Geen gevecht, maar acceptatie. Drank en ik hadden een slechte relatie, dus ik heb het uitgemaakt. Fijne dag allemaal!

Jeetje, wat wordt er weer (als vanouds) een hoop geschreven. Niet doorheen te komen Wijfie, was jij Marieke44, met dat rode haar?

Ah, Wijfie, vandaar dat ik je niet herken. Hoe zag je er voorheen uit?

Hahaha, ik bedoel Gayes. Ik geloof dat ik opnieuw moet leren lezen. Jaja, ook Tuvalu, je zoon, ok ok...

@gay: Ik ben gestopt met vechten. Dit klinkt negatief, maar bedoel ik natuurlijk positief. Ik denk, of misschien, ben jij toen ook zo gestopt met roken. Ohhhh, en dat slapen he, zo lekker! 's Avonds alweer zin in de ochtend

Juist BamBam, dat bedoel ik Ik voel nu iets van binnenuit en ik geloof (me te herinneren), dat ik dit nog niet eerder had. Ik wilde wakker worden, maar hoe???? Ja, het gewoon doen.... Waar zat die klik? Hoe diep moet ik in de ellende zakken? Er is iets aangetikt in me, het zat er al, maar het was 'wachten' op YES! Iets heel sterks van binnenuit, zo voel ik het, dat zo graag wil leven. Het leven is vol, daar is niets voor nodig. Zonde om dat te verdoven. En natuurlijk, ik weet, het is heus niet plots allemaal jodelahietie en ook weet ik dat 2 weken minimaal zijn. Eigenlijk doet tijd er ook niet zoveel toe, dat kan ook weer een valkuil zijn. Er is geen streven. Ik wil gelukkig zijn en dan heb ik het niet over 1 moment van bijv 10 euro gewonnen te hebben, maar gelukkig vanuit mijn essentie. En ik ben gelukkig. Ik voel me vrij, vrij omdat het op dit moment geen kwestie meer is van iets 'moeten' laten. Ik hoef niets te doen en ik hoef niets te laten. Ik moet er niet eens aan denken om nu te drinken en me niet meer bewust te zijn van alle dingen om me heen. Mooi en lelijk, goed en slecht. Ik wil mijn energie niet meer in een bodemloze put laten lopen. Vandaag in ieder geval niet, maar er moet wel heel wat gebeuren, een acuut geheugenverlies bijv, mocht ik morgen wel gaan drinken. Thanx

Ah, het is voor je moeder lees ik nu.