Zaterdag 1maart 2008

[albertina]

Hoi Dani,

Lang niet gelezen, hoe is het met je?

[albertina]

Ziza,

toch wil ik je er even op attent maken dat niet iedereen zich kan vinden in het
AA programma, deze mensen moeten de vrijheid hebben om op hun manier
te "dealen' met hun alcohol probleem.
En het feit dat ze dat doen, is al een compliment waard, zeker val ik jou niet af,
integendeel, ik ben zelf blij met het programma.
Maar de 12e stap is niet aan een ieder besteed, het zij zo.

[Trees]

Zucht....

Hé maar Ziza (die zucht was niet voor jou hoor) moet je eens voorstellen: wij (ik i.i.g.)strijd nog iedere dag met het niet-drinken! Maàr ik heb dus óók elke dag een overwinningsgevoel: yes, die heb ik toch maar laten staan!
Haha!


*een Z in Ziza vergeten!

[ferry]

Hallo dan Dani,

Leuk, dat je er ook weer bent, heb je het droog gehouden al die tijd, dat je hier niet was?
Mijn gevoel zegt, dat het met jou wel goed zit, ja toch.

groet, Ferry.

[Kate]

Allereerst aan iedereen een compliment voor de vechtlust en moed om wat aan je verslaving te doen. Want daarvoor schrijven we hier toch.

Ik ben het boek van de AA aan het lezen omdat ik wat meer wilde doen om van mijn verslaving af te komen, of misschien was het gewoon het moment dat ik voelde dat ik het nu echt achter me wilde laten.
Ik heb de eerste 3 stappen gedaan en ik ervaar dat als een grote steun. Ik verlang niet meer naar die eerste, het zal me niks brengen.
En ik heb mijn verstandelijke twijfels opzij gezet en aanvaard dat er een grotere kracht is die bij me is en die me beschermt. Alles wat ik meemaak is niet voor niks en ik zal er van kunnen leren. Daar vertrouw ik op. Ik probeer te leven volgens de boeddhistische leefwijze omdat dit me helpt het ego te doorzien en om geweld in handelingen, woorden en gedachten te voorkomen.
Dat wil niet zeggen dat ik geen moeilijkheden meer tegenkom en nooit meer pieker. Leren duurt een leven lang maar het is fijn om wat meer vertrouwen te krijgen.
En.... de trek is weg. Kan er niks aan doen, het is echt waar. En ik heb niet het gevoel dat ik op mijn hoede moet zijn voor allerlei valkuilen. Waarom kuilen graven voor jezelf als ze er niet zijn.

Fijne avond! Finale idols, leuk!

liefs,
Kate

[Dani]

quote:

---

Originally posted by:

albertina

Nu even een off topic vraagje,

Heeft één van jullie ook weleens een botbreuk aan de voet gehad?

En zo ja hoe lang duurde het voordat je geen pijn meer had en goed kon lopen?

Bij mij vind ik dat best wel lang duren namelijk.

Lopen gaat wel maar heel langzaam, en het doet erge pijn.

En dit is niet als klaagzang bedoeld hoor.

---

Tina,

Ik wil je niet de put in praten maar 1,5 jaar, na dato van een gebroken enkel, kan ik nog steeds geen wandeling van 5 km. aan. Stukje bij beetje gaat het per maand beter maar hardlopen kan ik vooralsnog wel vergeten. En na een drukke werkweek zit ik hier nog regelmatig met het "pootje hoog".

Een heel verschil met de periode waarin ik, dezelfde enkel, op 21-jarige leeftijd brak. Ben dan ook vorig jaar tig keer bij de traumatoloog geweest omdat het m.i. niet normaal was. Wel dus.... gezien mijn leeftijd. Ik moest het tijd gunnen. Dus ik vrees dat jou hetzelfde te wachten staat.

Uit het gips wil voor velen zeggen .... ik kan weer alles. Niet dus. Je blijft lange tijd beperkingen houden.

Kijk uit met fysiotherapie.... heb ik ook gedaan maar bleek het tegengestelde effekt te hebben. Mijn enkel werd zo geïrriteerd dat ik dagenlang niet kon lopen. Dus bewaak je eigen grenzen en forceer niets. Beter is zoals An al schreef..... emmer koud water... voet erin en 15 min. afwikkeloefeningen doen.

Dani

[Dani]

quote:

---

Originally posted by: Ziza
Dani,

Ook jij bedankt voor je mening...

Maar NIET iedereen gaat hier elke dag de strijd aan met alcohol Dani... ik lees ook andere forumdeelnemers die geen strijd leveren vandaag...
q]

Ziza,

Dan kan ik jou (en alle andere forumdeelnemers) alleen maar mijn gelukwensen aanbieden dat het jullie gelukt is om de alcohol uit jullie systeem te krijgen en dat er van jullie geen strijd meer wordt verlangt. Een heel geruststellende gedachte lijkt me. Vergeef me dat ik tot de strijdenden behoor die het nog per dag moet bekijken. En elke dag de strijd met mezelf weer aan moet gaan.

Dani

[Houtje]

Okee Ziza ik ben je nog een antwoord schuldig.... correctamente?

Deze bijdrage is ook gericht aan alle anderen, dus niet scrollen, maar LEZEN. jaja, het moet.

Of ik moe word van die (bijna) dagelijkse strijd? Dat vraag je me?

Nou, ik kan een tegenvraag stellen (waarom denk je dat ik dit - volgens jou misschien - elke dag doe, de strijd leveren? Maar dat is flauw en vliegen vangen toch?

Dus mijn antwoord is straight forward: ik vind het niet altijd (zeg 1-2 keer in de maand of zo ) makkelijk de alco te laten staan. Okee?
Dat kan.
Het is mogelijk bij iemand.
Niet iedereen vindt het makkelijk elke dag de alco te laten staan, en bij diegenen hoor ik.
Maar het is niet zozeer de alco, maar de demper die ik soms mis.
Mijn emoties en gevoelens zijn zo rauw, en raken me zo zeer soms.
Niet altijd, maar soms.
En dan heb ik behoefte aan de demper, die alco heet.
En dat is géén trek in alco eigenlijk, want ik vind het vies, maar zin in en behoefte aan een demper. Omdat dat een erkend probleem is, die rauwe emoties, heb ik therapie, enz. bla-bla-bla om te leren er goed mee om te gaan.
En daar doe ik dus mijn best voor.
Meer dan mijn best.

Maar ik heb het er voor over, zeker te weten. Nogal simpel.
Anders zou ik het niet doen.
Ik gá voor dat nuchtere, zuivere leven, ook al is het niet makkelijk.
Maar ik kijk mezelf in de spiegel aan zonder schuldgevoel en ga mezelf een steeds aardiger mens vinden.
Dus ik ben innerlijk aan het groeien.
Het duurt alleen zo lang vind ik.
Ja, ik ben ongeduldig.
Maar wie we kent, die herkent dat wel.
Hahahahahahaahahaha.
En ik kan hartelijk lachen om mezelf.
Dat is ook reuze belangrijk. Ik kan dus relativeren. Ook zoiets.
En ik leer me zelf steeds beter aanvaarden. Joegei !!!!!!!!!!!!!!

En nu ga ik de beloofde frieten halen, mijn frituurpan verfrissen (een beetje oppimpen met schone olie) en de hongerige magen dempen met frietjes en shoarma (getsie). Ik hou het bij friet en sla. Met zelfgemaakte mayo, dat dan weer wel.

En Aan-wie-het-vroeg: ik kan redelijk goed Limburgs verstaan, heb er 20 jaar gewoond. Anna is er echt een kei in. Sterker nog, ik kan wel verklappen dat Anna en ik ontdenkt hebben dat we op dezelfde middelbare school gezeten hebben, maar ik zeg lekker niet welke. Du-huh.

Blacky is een kei in Spaans, en Soothe dacht ik ook. Dus neem het duo Soothe/Anna en voilà, ge zijt gereed.

Mensen, ik ga verder.

Dank voor alle aandacht, het lezen en het meeleven. Ik kom er wel. Op mijn manier.
(Dan kan ik later op mijn grafsteen beitelen: I DIT IT MYYYYYYYYYYYY WAAAAYYYYYYYYYYY

[albertina]

Dani,

Ja daar was ik zelf ook al een beetje bang voor:huh:.
Heb mezelf nog wel een kaart voor de sportschool cadeau gedaan,
ik zie wel wat ik over een paar weken wel of niet kan.
Emmertjes water en toch fysio moet helpen.
Maar ach er zijn ergere dingen, het is lastig, maar niet het einde
van de wereld.
Ik probeer het maar postief te bekijken, en tja ik word een dagje ouder.

Bedankt voor je reactie.

[Ziza]

Houtje ,

Dank je wel...

[albertina]

Er is weer gegeten en wel iets héél ouderwets, kooraap,
gestoofd in de boter met heel veel nootmuskaat.
En tjonge het was me toch lekker met van die lekkere
keihard gebakken speklapjes, waarvan je hele keuken
en hele afzuigkap ondergespet worden.
En niet te vergeten de aardappeltjes.

[Rudy]

Hey Houtje, gebeurtenissen die mijn hart breken, die mij raken, pijnlijke momenten waar ik emotioneel moeite mee heb, waar ik nog niet goed mee kan omgaan,(b.v toegeven dat ik ongelijk heb) brengen tevens de (oude) zucht naar drank met zich mee.
Onenigheid op relationeel gebied is er ook één van.

En dan is het een kwestie van keuze maken .
Of zoals vroeger, vluchten, mijn gevoelens dus mijzelf ontkennen.
Of blijven zitten en de emotie onder ogen zien.
Dat kunnen pijnlijk verdrietige maar ook vreugdevolle emoites zijn.

Ik vind dat een normale gang van zaken.
Het is geen gevecht meer, maar een kwestie van kiezen.
Eigenlijk gaat het om de vraag welk deel van mijzelf ik beter wil leren kennen.

Het is wel zo dat na verloop van jaren niet meer drinken de ervaring een woordje gaat mee spreken.
Als ik nu in een situatie terecht kom die nogal confronterend is dan zakt de aarde niet meer onder mijn voeten vandaan.
Vroeger moest ik mij zelf aanranden om niet op de vlucht te slaan.
Maar nu draait de wereld gewoon door (daar hebben ze een programma van gemaakt) naast de problemen die ik tegen kom.
En dat is voor mij een ongekende nieuwe ervaring.

Ik heb nogal een hektische tijd achter de rug en mijn rustpunt waar ik altijd weer terecht kan, was even zoek.
Tijdens mijn bezoek eergisteren aan mijn oude stamcafé vroeg ik me af of ik niet beter overal de brui aan kon geven en gewoon een pils bestellen.
Vroeger zou het zweet me uitbreken zo te denken maar nu vind ik zulke gedachten normaal.
Denken is nog lang niet doen.
Het blijft weer een kwestie van keuze maken.

Eigenlijk was de schaamte me voor door de gedachte wat een gezegend mens ik eigenlijk ben met het leven dat ik nu leid zonder drank.

Houtje je doet het goed op jou manier, in jou tempo.
Als het niet de juiste weg is die je bewandelt, loop je daar vanzelf een keer tegen aan.
Het aller beste is zelf te ervaren wat bij je hoort en wat niet.
Zelf te ervaren wat je nodig hebt om gelukkig te zijn en wat niet.
Ontwikkelen door mensen te raadplegen die wat toevoegen aan jou leven.

Dat is beter dan je te laten leiden door mensen die DENKEN te weten wat wel of niet goed voor jou is.

een fijne avond gewenst.

[Rudy]

kooraap Tina of moet dat koorknaap zijn?

Is dat lekker?

[Trees]

Rudy
a dirty mind is a joy forever,
a dirty boy is a toy forever....

[An]

Rudy: daar zat ik eigenlijk op te wachten. Heb je schrijven moeten bestuderen. Nu heb ik je antwoord ook op mij betrokken.


Zoals je misschien weet zit ik al een tijdje thuis, ziek, maar meer schoolziek, als je snapt wat ik bedoel.
Ik weet niet aan welk soort angst ik lijdt... faalangst, sociale angst.

Welk deel van mijzelf wil ik beter leren kennen??? Ik weet wel dat ik wat moet leren kennen maar ik kan er geen antwoord op geven.

Het zweet breekt me uit om in 'het leven te stappen'.

Heeft het met drank te maken? Komt het door het drinken dat ik dit nu voel?
Wat was eerder de kip of het ei.

Brengt me weer naar de vraag 'welk deel ik van mezelf moet leren kennen'.
Ben altijd angstig geweest. Komt door opvoeding? ja ook.

Drank gebruikte ik dus als angstremmer, maar leverde me uiteindelijk veel angsten op.
Dat is ook de optie niet.

Ja, ik ben het strijden ook moe. Ik heb jaren in 'mijn kracht' gestaan en kon alles aan. Stelde me heel sterk op. Oh dat doe ik wel. Nu kan en wil ik niet meer zo zijn.
Ik voel me zwak en stuntelig.
tjee wat een openbaring voor mezelf, terwijl ik schrijf.

Maandag gaat het circus weer beginnen en dan MOET ik van mezelf weer STERK zijn.
Alleen deze zin al, klopt gewoon niet. Dat is dus het probleem.

Herkenbaar ADB 'ers??????

----Miepie Durfnietmeer -----

[albertina]

Koorknaap?

[An]

KOOLRAAP

[albertina]

An je meent het;).

[An]

Gaaaaaaap .................. hoe is het daar bij jou Tina?

[An]

Tina: Weet je wat? ... ik kom ff langs, heb jij koffie, neem ik taart mee.......doei, tot zo!

[albertina]

An ik hang in een emmer.........

[Rudy]

An je kunt je afvragen in hoeverre je sterk moet zijn.
Misschien moet je juist niet de sterke An uithangen.
Waarom.
Omdat je geen NEE kunt zeggen.
Bang om afgewezen te worden.?
Waarom voel je je zwak en stuntelig als je niet meer sterk hoeft te zijn van jezelf.

De kracht die wij missen komt van binnen uit.
Die kracht kan zich ontplooien door een positieve kijk op het leven.

Alleen jijzelf kunt de antwoorden geven op die vragen.

Zelf ben ik opgevoed in angst.
Voor alles wat ademt en leeft ben ik bang gemaakt.
Ook voor het geloof.
Mij werd alles uit handen genomen, ik denk geen tijd.
Uitleg was er nauwelijks of niet.
Mij werd omgang met groepen mensen verboden zodat ik dingen stieken ging doen.
Daardoor ontstond weer angst betrapt te worden.
Daarnaast een schaamte en schuldgevoel tegen het gezag van moeder en de macht van vader hebben verstoten.
Ik deed alles stiekem en ben 50jaar lang een stiekemerd gebleven.
Mijn verslaving hield mijn angst en stiekeme gedoe in stand.
Ik werd gestraft als ik mijn mening wilde ventileren.
Ik kon mijn schoenen en tanden poetsen, voor de rest was ik afhankelijk van mijn ouders.
Hierin schuilt de tragiek van de onmacht waarin ik later in het leven stond.
Een ontwikkeling stoornis.

Toen ik stopte met drinken heb ik mijn geestelijk onderontwikkeld ziel moeten bloot leggen en mee leren omgaan.
Angst overwinnen, nederigheid betrachten, jaloezie onderzoeken, geen haat en wrok meer maar vergevingsgezind, leren omgaan met mijn kwaadheid, enz.
Bij de AA heb ik al mijn vragen gesteld waar ik vroeger geen antwoord op heb gekregen.
Noem het maar heropvoeding.


Dat alles heeft mij dichter bij mezelf gebracht en ver verwijdert van de verslaving.

[Rudy]

KOOLRAAP lekker, dat ken ik van vroeger.

Met een papje.

[An]

Tina: je hangt in een emmer? ... zong je koorknaap vals?

[Rudy]

An eenmaal in de mallemolen van pas gestopt zijn met drinken heb ik me voor genomen om alles wat ik vroeger als moeilijk ervaarde aan te pakken en niet meer te twijfelen.
Want dat is eigenlijk wat is gebeurt al die tijd.
En dat hield ik mooi in stand door mijn negatieve benadering van het leven.

De problematische kant noemde ik de duistere kant en wilde daar niet mee van doen hebben.

Ik koos voor de plesante kant van het leven.
in hoofdzaak MIJn plezierige kanten.
Maar liep vast.

Aktie is het sleutelwoord.