Woensdag 11 November

[albertina]

Koh,

bedankt.

[Rudy]

Isa, een schuldgevoel is ergens ontstaan.
Vaak heeft het zijn oorsprong in de jeugd.
Wij slepen dat schuldgevoel een leven lang met ons mee, aangewakkerd door
door ons gevoel van minderwaardigheid is dit een trigger om het bijltje erbij neer te gooien en weer te gaan drinken.
Met de gedachte in het hoofd waardoe ik het voor, ik deug toch niet is de kurk al deels van de fles.
Zelf heb ik een schuldgevoel ontwikkeld omdat ik vroeger thuis nooit iets mocht.
daar was geen tijd en plaats voor.
Uitleg werd er niet gegeven.
Gevolg was dat ik als kind dingen stiekem ging doen.
Wat van ouders niet mocht en fout vies en smerig was waardoor ik minimaal in de hel zou belanden, stond haaks op mijn eigen gevoelens.
Ik raakte verward, mijn eigen gevoel sneeuwde onder en door stiekem toch dingen te doen die tegen het gezag van ouders in gingen kreeg ik een schuldgevoel en werd een leugenaar.
Toen er drank in het spel kwam werden mijn schuldgevoelens nog eens extra uitvergroot.
Ik ben al drinkend een leugenaar gebleven en kreeg daardoor een hekel aan mezelf.
Ik haatte mezelf.
Ik wist geen andere manier en eerlijk zijn stond toen nog niet in mijn woordenboek.
Ik wilde niet meer eerlijk zijn want als ik ooit de waarheid vertelde werd ik alsnog gestraft.

Een schuldgevoel wordt vaak door je omgeving aangepraat .
Niet het gedrag wordt bijgestuurd maar je wordt op je mens zijn afgerekend.
Dat is een wereld van verschil.
Vaak als kind op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Verantwoordelijk gemaakt voor de onaangenane gevoelens van ouders.
Jij bent er schuld aan dat moeder huilt, jij deugt niet, jij bent een egoist ,jij bent een leugenaar, komen hard binnen, het zijn als kind pijnlijke momenten waar je dan nog de vinger niet op kunt leggen.

Ias een schuldgevoel is niet nodig, schuldgevoel blokkeerd je dagelijks leven.
Aanvaarden is de boodschap waarna ruimte vrij komt om het schuldgevoel te onderzoeken.
Niet alleen bij een schuldgevoel, maar alles wat onrust veroorzaakt dien te worden onderzocht.
Probeer te achter halen hoe jou schuldgevoel is ontstaan.
Pak papier en pen en schriif erover, praat erover met een vertrouwens persoon.
Eenmaal aan papier toevertrouwd wordt het probleem inzichtelijker.
Weten is vaak niet genoeg maar de pijn gaan voelen die achter het schuldgevoel schuil gaat en verwerken een plaats geven in je leven en los laten is de goede volgorde.
Ik heb veel wat fout is gegaan in mijn drankperiode weer goed gemaakt met mensen.
Maar ik ben me ervan bewust geworden dat ik niet expres mensen heb gekwetst.
Machteloosheid om mijn gedrag te veranderen lagen hieraan ten grondslag.
Mijn pijn was zo groot dat het leven vaak niet meer leefbaar was en drank het enige redmiddel te vergeten.
En dat alleen maar omdat ik niet kon omgaan metmijn emoties.
Inmiddels is zijn er grote omslagen geweest die van grote invloed zijn geweest op mijn verdere leven.
Maar niet eerder voordat ik de drank had laten staan.

Isa genoeg over schuldgevoelens, blijf kritisch kijken naar jezelf kijken, maar neem ook op tijd rust.
zorg goed voor jezelf.
Alle begin is moeilijk,stap voor stap, dag voor dag.
Veel sterkte toegewenst.

[lady jane]

Ja Koh, passende spijt, daar kan ik wel wat mee.
de schuld en boete theorie haakt nog te veel vast
aan hypokriete lessen bij de nonnen, maar das ook
persoonlijk en dat werkt nog averechts.
Maar passende spijt doet me nieuwsgierig worden
naar ome Bill. Weer wat te lezen dus.
Jane

[Emmaroos]

Kohtje, Rudie,
Wat een mooie woorden en Kit, dank je.

[bolletje]

R.Vanth Heel mooi geschreven en ik herken er veel dingen in. Was de schuld aan de dood van mijn moeder. Als ze huilde was ik daar de schuld van. Ik was een moeilijk kind die het haar ouders moeilijk maakte enz.
Gelukkig heb ik dat schuldgevoel niet meer omdat ik mezelf vaak in prent dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen gevoelens. Niet ik. Soms komen schuldgevoelens nog wel naar boven hoor. Het lijkt net of datgene wat je vroeger gehoord hebt, b.v. dat je zo'n vervelend kind bent geweest, dat je dat jezelf nu ook aan praat. Dat moet ik nog leren maar het gaat me beter af dan vroeger.
Misschien is dat wel de rede dat ik zo goed wil zijn voor anderen.

[lady jane]

Rudy:heart:

[Emmaroos]

Wat is dat toch wat he, dat wat je vroeger ingeprent is, dat dat blijft hangen.
Ik ben bij pleegouders opgegroeid en mijn pleegmoeder zei elke dag tegen mij dat ik dom, stom en lelijk was en dat er nooit wat van mij terecht zou komen.
Ik heb altijd een laag zelfbeeld gehad en nu pas weet ik dat ik beslist niet dom of stom en ook zeker niet lelijk ben.
Ik ben totaal ontkent vroeger en hoeveel lieve mensen in mijn omgeving ook zeiden dat ik er toe doe, ik geloofde alleen maar wat mijn moeder zei.

[Houtje]

Jongens,

Wat een mooie discussie.
Ik ben altijd blij als het " theewater in de fluitketel van het forum" weer op 50 graden staat, als het theewater hier soms wat heet wordt dreigt de dop eraf te vliegen en nu durft iedereen weer zijn
bijdrage te doen, zonder angst dat het gaat koken en dan de dop in zijn of haar snoet te krijgen.

Isa,
Schuldgevoel is denk ik de meest vretende van alle emoties.
Het kan alles opvreten en kapotmaken, ook dat wat wél goed is.
Als ik bedenk wat ik in mijn leven heb aangericht, (door de alco)
ben ik niet blij.
Maar deze discussie komt eens in de zoveel tijd voorbij en Tapas
(nog steeds dank Tapasje) en ik zaten er eens over te bomen hele
tijd terug en kwamen tot de conclusie dat het zinloos is je op te vreten
over wat in het verleden is misgegaan.

Mensen die écht van je houden (en jezelf dus ook) kennen vergeving,
die moet je jezelf schenken. Aanvaarden dat je dat-en-dat hebt gedaan,
en dan kun je allen nog maar "omzien in mildheid".
Omzien in mildheid betekent, dat je zegt (ik houd het even bij mezelf):
tja, het is rot en naar dat ik zoveel dronk aan het eind van mijn relatie,
misschien hadden we het kunnen redden als ik nuchter was geweest,
maar........misschien ook niet. Dat weet je nooit. Het leven heeft
vreemde wendingen.
Ik praat veel over deze periode met anderen, dat is erg heilzaam.
Hier, maar ook in andere situaties.
Het begint met jezelf realiseren dát je mis was, maar dat wéét je al.
Niemand hoeft jou dat in te wrijven.
Misschien, je weet het niet, was je naar je vriend teruggegaan en had
hij je volgend jaar verlaten voor een ander. Ik zeg maar wat. Het kán.
Dus neem niet 100% of 200% van alles in je leven op je.
Anderen hebben ook hun part en deel.

En ik zeg nogmaals: een man die jou niet kan vergeven, die je groei
niet ziet en niet wil luisteren, is dat een goede vader voor kinderen,
die soms wel twee keer per 10 minuten vergeving nodig hebben en een
nieuwe kans?

En door ze zó op te voeden, verantwoordelijk, maar ook vergevingsgezind,
leren ze dat weer door te geven. Zó kijk ik ernaar.
Maar opvoeden is vóórdoen. Jij voelt een grote schuld.
Blijf omkijken, en realiseer je dat je een valkuil hebt.
Maar ook dat je niet de enige op deze aardbol bent met een valkuil
en dat alles wat mis gaat in deze wereld alleen jouw schuld is.
Zie om in mildheid en leef dóór.
Je gaat goed en houd dat vol.

Einde preek.

.

[lady jane]

En dat zou terecht horen te zijn Em
als een kind haar moeder niet kan vertrouwen
wie dan wel?
die pleegmoeder heeft niet de goede weg bewandeld door
een pleegkind groot te brengen, heeft juist iets doorgegeven
wat ze misschien zo had willen doorbreken,
hoe triest
die rode draden door het leven
Jane

[bolletje]

Mensen ik ben zo weg. Tot later weer.

[Rudy]

Arie de jaren dat ik dronk is een vreselijk gevecht geweest.
Ik was diep diep ongelukkig.
Wel of niet drinken goede voornemens en de verkeerde gedachte dat ik dit varkentje wel alleen kon wassen.
De een na de ander opname, groepstherapie, psycholoog niet kon verhinderen dat ik weer naar de fles greep.
Totdat AA in mijn leven kwam, beetje laat want in middels was ik kat en kogel kwijt geraakt.
Ik denk dat iets nooit voor niets op je pad komt.
Maar aan het programma van de AA kreeg ik houvast.
En dat was wat ik nodig had, iets tastbaars wat me houvast gaf.
Wat mijn ouders me waren vergeten te vertellen stond in dit program.
Je kan het heropvoeding noemen.
Toen ik niet meer dronk kwam mijn herstel pas goed opgang.
Ik hoorde uit de mond van anderen waar mijn problemen zijn ontstaan.
En stukje bij beetje kwamen de inzichten, de emotionele omslagen en het wonder geschiedde dat ik inmiddels 8 jaar helemaal drank vrij ben.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat je alleen kwaliteiten aan je leven kunt toevoegen vermits je de drank definitief vaarwel zegt.
Als je echt een probleem hebt met drank of een ander middel, houd een beetje gebruiken de verslaving in stand en raak je niet echt uit de drankcircel en de onderliggende problemen blijven onaangeroerd.
De verslaving bestaat heb ik ervaren uit meer dan honderd circels die moeten worden doorbroken.
Een heel karwei maar het is te met hulp van anderen te doen.
Ik heb mijn antwoorden in de liefde gezocht.
Liefde is niet aan bederf onder hevig.
Tot zover want de dokter staan aan mijn bed.

[Houtje]

Jane,

Ik weet wat je bedoelt. Maar in mijn leven ben ik diegene
die de schaar in handen heeft en de rode draad durft door
te knippen en een witte draad te haken en uit te gooien
naar de mensen om wie ik geef.

En iederéén heeft die schaar in handen, maar soms weet je
het niet.

De wijsheid zit soms in je zak maar je voelt niet vaak genoeg
in al je zakken op onderzoek.

Als je blijft onderzoeken, en kritisch bent, en open en nieuwsgierig
naar nieuwe inzichten en kennis dan kun je "Toxic Parents" (het
boek staat hier bij mij in de kast, wie het wil mag het lenen)
overleven.
En dóórleven. En dóórgaan. Met witte draden hakend.

Eind preek deel II.



De diamantrover

Er was eens een heel getrainde en gewiekste diamantrover.
De beste van de hele wereld. Het was een man die zich
voortdurend ophield in de grotere diamantdistricten van
de wereld en in de gaten hield wanneer iemand een diamant kocht.

Zodra de koper de winkel had verlaten volgde de rover hem
en zorgde ervoor dat hij binnen kortste tijd de diamant veroverd had.

Op een dag kwam er een zeer rijke koopman naar het diamantdistrict
en kocht een kroonjuweel. De mooiste en de grootste diamant,
eentje waar de diamantrover nu precies al jaren op had zitten wachten.

Hij wreef dan ook in zijn handen en dacht... ziezo.
Die is straks van mij. Hij wist immers hoe handig hij was in het stelen.

De koopman verliet de winkel en de dief volgde hem naar het station
waar de man plaats nam in de trein.
De dief verstopte zich in dezelfde wagon en probeerde de diamant te stelen.

Het was een lange reis van wel drie dagen maar wat de dief ook probeerde,
het lukte hem niet de diamant te vinden.

Na drie dagen was de reis van de rijke koopman ten einde en verliet hij de trein.

De diamantrover was zo gefrustreerd dat hij het niet laten kon de man aan te spreken...

Nu ben ik al drie dagen bezig op zoek naar die diamant die u gekocht heeft...
waarom lukt het me niet hem te vinden?
Hoe verbergt u die diamant?
Ik ben er tot nu toe altijd geslaagd een diamant op te sporen.

De rijke man antwoordde:
Ik zag dat je me volgde en toen heb ik de diamant verstopt op een plek
waar je nooit zou kijken...

Waar dan?, vroeg de dief

In je eigen zak, zei de rijke man.

De dief keek in zijn zak en haalde er tot zijn verbazing de diamant uit.

De schat die je zoekt, zit in je eigen zak.
Hij is in feite dichterbij dan je denkt.
Als je de rijkdom van je eigen natuur ziet en accepteert,
kun je die rijkdom ook delen, uitstralen en zullen mensen je makkelijker vinden.


Uit:the Diamond in your Pocket, discovering your true radiance. Gangaji

[Houtje]

En Tinaatje,

De wijsheid van de voorruit kreeg ik maandag bij de AA en was:

"BLIJF door de voorruit van je auto kijken maar vergeet niet af en toe
in de achteruitkijkspiegel (leuk woord voor scrabble) te kijken".

Van iemand die al meer dan 15 jaar droog staat. Mooi hè.

[Houtje]

En nou ben ik weg en aan het werk (thuis)
maar evengoed moeten de boeken open!
Ik geef vrijdag een pittige Excel les over begrotingen
met variabelen en rente en geïndexeerde rente weet ik veel.

Dus: aan de bak Hout!

Fijne dag allemaal!

[albertina]

Oh,

ik had de klok horen luiden,

Dank je houtje.

[Kohtje]

Haha, Houtje. De Koh-I-Nohr is de grootste diamant van de Britse kroonjuwelen, één van de grootste diamanten van de wereld. Mijn naam Kohtje is, zoals je misschien nog weet, via een omweggetje afgeleid van de Koh-I-Nohr. Al jarenlang heb ik hier op het forum deze naam, en inderdaad, ik zie pas sinds ik met de 12 stappen bezig ben, nu ruim anderhalf jaar, dat ik echt een Koh-I-Nohr in mezelf draag. (Koh-I-Nohr is trouwens oud Perzisch voor Berg van Licht). De grootste schat in mijn leven ben ik zelf.

[Kohtje]

Trouwens, de magie van het behouden van het licht in m'n leven werkt alleen als ik dit licht ook weer uitstrooi over anderen. M.a.w. ik kan alleen behouden wat ik heb door het weg te geven. Dus bij deze strooi ik over jullie ook mijn boodschap uit: Blijf werken aan je herstel, want het werkt als je er aan werkt!!

[Rudy]

Ari bedankt voor de uitleg.
De letters zijn weliswaar razend klein maar de verzendknop is terug.
Merci

[Houtje]

Koh,
Die uitleg wist ik nog. Voordeel van nuchter leven .

Kirky,
Is het te doen, al je fanmail?
Gaat ie lekker, op je werk?

Rudy,
Nog bedankt voor je mooie overdenking.
En sterkte met deze laatste kuur
(huh, dat klinkt ook niet gezellig, sorry).
Ik bedoelde de laatste van deze serie.

[Rudy]

Tina je roert een punt aan waar we allemaal wel mee te maken hebben of gehad.
De vraag of wat je denkt wel reeel is omdat wij, ik althans in een wereld van illusies heb geleefd.
En niet te vergeten de ontkenning die ik maar moeilijk los kon laten.
Eengrote leugen dus.
Ook bij oud zeer dat vaak aan de hand van iets kleins heftige gevoelens kan oproepen je afvragen of die
gevoelens wel reeel zijn.

[Kohtje]

Hai Rudy, ik wil je ook nog sterkte wensen. Ik zie aan jouw schrijfsels dat je veel steun hebt aan je stappenwerk, en dat geeft mij nog meer het vertrouwen dat het een goed programma is. Dank je wel voor jouw deel van de magie die ik ervaar.

[Rudy]

Bolletje een schuldgevoel blokkeerd.
Elkaar de schuld geven ondermijnd de communicatie.
Meestal ontaard elkaar de schuld geven in een sfeer van verwijten en scheldpartijen worden dagelijkse kost.
Ik denk dan onmiddelijk aan mijn "oude"manier van ruzie maken.
Niet vreemd want ik heb tot dan niets anders gehoord laat staan geleerd.
Pijnlijk situaties en om die te onvluchten (in mijn huwelijk b.v) maakte ik expres ruzie om uit diepijnlijk sfeer sfeervan oude gevoelens te geraken, trok dan de deur achter me dicht, riep nog even, ik kan hier ook nooit iets goed doen en was weg.
En eenmaal in de kroeg spijt als haren op mijn hoofd, maar te koppig om terug te gaan en daarbij speelde een schuldgevoel en niet kunnen toegeven, sorry zeggen want ik zit ernaast een belangrijke rol mee.

[albertina]

Rudy,

Mezelf te leren afvragen of wat ik denk wel reeel is,
heb ik mede te danken aan jouw bijdragen.
Ik ben er erg blij mee en heeft mij mede doen
inzien ook een andere weg te kunnen kiezen.
De weg die ik heb gekozen is de weg dat
ik het niet alleen hoef te doen.
Ik heb inmiddels hulp aanvaard en dat is goed.

Nogmaals hartelijk dank.

[Rudy]

Beste koh, als je verbanden ziet met vroeger en nu, gevoeld hebt waar de pijntjes en het verdriet zitten is het leven de moeite waard om te leven.
Simpel is het sleutelwoord.
Bill zijn inzichten hebben me op het juiste spoor gezet.
Bill bedankt daarvoor.

Houtje ik ben aan het aftellen, nog een uur of twee, inmiddels komen nieuwe slachtoffers binnen.
En dan ben ik blij dat ik vanmiddag met de tas onder de arm het ziekenhuis op eigen kracht weer mag verlaten.
Ik voel me steeds beroerder worden maar dat weegt niet op tegen de vrijheid die ik zo meteen tegemoet ga.
Heerlijk thuis bij mijn meisje, mij eigen gedoetje.

[Rudy]

Ik ben weg, tot een volgende