Sobriety for Life - Dagboek

[Woman]

Tijdens de wandeling zojuist en het ervaren van de rust, kwam ik tot inzicht dat het heel goed en juist is om hondjes te redden maar dat ik dat vanaf nu niet meer in mijn huis ga doen. Tijdelijke opvang kan wel, korte tijd. Omdat ik ouder word en bezig ben mijn toekomst een goede fundering te geven betekent dat ook dat mijn huis een veilige en heilige haven voor mezelf is. Waar ik kan opladen en uitrusten. 

Ik had dit al toegepast op de dansstudio in huis. Deze niet in de woonkamer, maar in een aparte kamer, zodat er geen onbekenden in mijn heilige ruimte komen. 

Hier ga ik nog verder over nadenken. 

 

 

[Woman]

Ik ben weer poosje weg. 

Onrust heb ik genoeg in mijn eigen leven. 

[Woman]

Een nieuw tijdperk is aangebroken. 
Vandaag was ik vroeg wakker, ik heb me voorgenomen dat een uur dansen elke dag prioriteit nr. 1 is. 
Ik ben begonnen met reclame maken voor danslessen dus dan wil ik daar klaar en fit voor zijn, en als niemand zich aanmeldt dan is dat ook oké, dan dans ik fijn zelf. 
Op you tube is zoveel te vinden. Elke avond zoek ik naar een spetterende workout, en die zet ik alvast klaar om af te spelen op mijn tv zodat ik het goed kan zien en goed kan meedansen. 
Vandaag heb ik deze gedaan: 
Echt superleuk. 

Ik voel me nog steeds somber door het verlies van mijn hondje, buikdansen is iets wat goed samengaat met verdriet en rouw. Het maakt emoties los en energie stroomt beter door. 

Het eerste oefenliedje heb ik lang geleden een show op gedanst, met een grote platte mand op ons hoofd met bloemen. Dat is een leuke herinnering. 

Ik ga straks nog 20 minuten rekken strekken, daarna 45 minuten mediteren en dan met de hond een grote wandeling. 

Ik heb visite kaartjes besteld en flyers en kan niet wachten om weer te doen wat ik het allerliefste doe!
 

 

[Woman]

Gister in de vroege avond liep ik door het kleine bosparkje, en zag ik op het wandelpad een hert staan. Het was bladeren aan het eten van een boom. Toen het me aankeek bleef ik heel stil staan en zei ik heel zachtjes gedag. Het liep niet weg, ondanks dat ik een hondje bij me had. Er was ongeveer 4 of 5 meter afstand. Toen ik heel langzaam er naar toe liep met een hart vol liefde bleef het nog staan en rustig eten. 
Ik ben nog een poosje blijven staan en besloot toen niets te forceren, heb weer zachtjes gedag gezegd en met respect omgedraaid en teruggelopen. 
Dat was een bijzonder moment. Die ik nooit zal vergeten. 🙏
 

24 april bewerkt door Woman

[Woman]

Goedemiddag, 

Vandaag gedanst en gemediteerd. Het hondje van de buren blijft vannacht logeren. Dat is gezellig. 
Communicatie daarover gaat niet helemaal zoals ik dat wil. Omdat ze altijd 2 minuten voor vertrek een berichtje sturen of hij bij mij kan, zetten ze mij voor het blok. Als ik niet meteen reageer gaan ze gewoon weg en laten hem hard blaffend alleen thuis. Dat betekent dus dat ik direct moet reageren steeds, dat vind ik vervelend. Vandaag zijn ze naar de groothandel want morgen staan ze met food op Koningsdag. 
Dat wisten ze al eerder natuurlijk, dat ze naar de groothandel moeten voor de voorbereidingen. Nu stoorden ze tijdens mijn danstraining, ik raak daardoor uit mijn flow. 
Als ik dus niet meteen paraat sta krijg ik overlast van het blaffende hondje. Ik zou graag willen dat het iets meer word afgestemd op mijn agenda. Ik dans elke dag van 12 tot 13 uur, daarna pauze en 45 minuten meditatie. 

Ik kan dat wel aangeven, dat ik vaste tijden heb voor de danstraining en meditatie. Maar daarvoor moet ik een juist moment afwachten dat ik het rustig kan bespreken. Ik wil graag als het mogelijk is zo vroeg mogelijk weten wanneer het hondje komt. Hij is altijd welkom, maar ik wil het wel graag weten. 
Hij is zaterdag, zondag en maandag bij me geweest, donderdag, vandaag en morgen. 5 Mei ook weer en dan nog de last minutes tussendoor. 
Ze maken soms een grapje dat het wel lijkt of het mijn hondje wordt, tja dat ligt toch echt niet bij mij. Ik geef steeds aan dat ik geen extra vast hondje wil. Eigenlijk vind ik het een rare opmerking. Als je dat vind blijf je zelf toch thuis of brengt hem naar familie. Ik vraag nooit of hij komt, ze vragen altijd of hij bij mij mag. 

Omdat ik het vandaag al aan mijn water voelde aankomen heb ik vanmorgen boodschappen gedaan, meestal doe ik dat eind van de middag. Beetje raar dat ik mijn schema omgooi voor hun. 
Beetje het gevoel dat het hondje als een stuk vuil word afgedankt. Het gaat mij vooral om het belang van het hondje zelf. Daar blijf ik maar aan denken. 

Toen ik eens vertelde over mijn verhuisavontuur en mijn droomplan om zo dicht mogelijk bij zee te wonen was het enige antwoord wat ze gaven, ja maar wat moeten we dan met het hondje. Best wel een beetje bizar. Zal me niets verbazen als ik over een tijd verhuis dat ze hondje aan me meegeven.....