Dit lucht gek genoeg toch een beetje op. Dank!

[Billy1990]

Hoi!

Na langdurig meelezen, toch (een deel van) mijn verhaal. Vrouw, 32 jaar. Verscheidene relaties gehad, 3x samengewoond, liefde van mijn leven kwijtgeraakt door alcohol - maar, liefde overwint alles: na twee jaar apart te zijn geweest, zijn wij weer samen. Doel is in het najaar wederom samen te gaan wonen. 2 universitaire studies afgerond, Italiaans geleerd in Rome (fantastische stad!!!), fijne opvoeding gehad, altijd sportief geweest, sociaal, zie (zag - lees: opgeblazen gezicht etc. jullie kennen het vast), huisdieren, goed met kinderen EN ZWAAR ALCOHOLVERSLAAFD. Ik denk al sinds mijn 14e jaar. VWO, goed kunnen onderhandelen, 'zesjes-zeventjes' mentaliteit, dagelijks mijn paard verzorgen, dusja, niks op aan te merken. Leek het. 

 

Het klinkt bijna omhooggevallen niet? Inderdaad, NIET. Dat ben ik niet. Iedereen is voor mij gelijk, laat ik dat voorop stellen. Goed, het alcoholverhaal. Kreeg verkering met de knapste jongen van de middelbare school (ik was niet populair maar gewoon een 'allemansvriend'). En ja, na school dronk ik thee met mijn mama, ging trainen met mijn paard, de stallen en de wei schoonmaken, voeren, op de fiets weer naar huis, eten, huiswerk maken (soort van) en buiten hangen (wijn drinken - wij werkten allemaal in de supermarkt in het dorp (prachtige tijd trouwens, dat kan ik iedereen aanraden!) - dus konden wij alcohol halen en ach, drie halen 1 betalen (aanslaan)). Met X (de vriend) heb ik twee jaar verkering gehad. Hij was zo stoer, veel spijbelen, dus ik deed mee. En natuurlijk wijn drinken op het schoolplein. 'S avonds nog een liter goedkope wijn erachteraan en de volgende ochtend weer braaf op school. Ja, dat kan. Maar dat houd je geen 17 jaar vol. 

Fastforward: vriendjes en studies later, in Rome gewoond (natuurlijk lekker doorgedronken van 's ochtends tot 's avonds-lang leve de hobby om gezond te koken), weer terug in Nederland (ik moest mijn master scriptie nog schrijven). Liefde van mijn leven ontmoet. Wanneer je het niet zoekt, gebeurt het natuurlijk . Maar de verslaving was al lang geboren. Bij mijn ouders thuis was er trouwens ook nooit een tekort aan wijn! Na afstuderen viel ik in een gat, ik was op! Echt, op! Al lange tijd. Waarom? Een heleboel, waaronder druk die ik mijzelf heb opgelegd - ik wilde kostte wat het kostte NIET dat iemand zich zorgen om mij zou maken, geen last zijn - Afstuderen was 6 maanden fulltime, ik werkte in eerste instantie 20 uur in de week, dat werd 32 toen collega uitviel, vriend werd depressief na scheiding ouders, samenwonen op 25m2 en alles regelen, en niet te vergeten: 's nachts scriptie schrijven met een, twee, drie flessen wijn (top voor de inspiratie - NOT). 

Vriend en ik verhuisd, na veel geruzie vanwege de drank EN mijn verlatingsangst uit elkaar gegaan. Ik had een nieuwe baan maar eigenlijk kon ik dat nog helemaal niet aan. Na een paar maanden mijzelf bij elkaar geraapt en gestopt met drinken. Even. Leven 'leek' op de rit, dus 'kon' weer drinken. Geweldig. Liefde van mijn leven en ik af en aan afspreken, dan wilde hij wel en ik niet, en andersom. Ik ontmoette een narcist. En viel voor hem. Nee, achteraf, was ik bang voor hem. Nadat ik hem vertelde dat ik hem eigenlijk helemaal niet mocht gebeurden er rare dingen. Mijn ouders en vrienden (die ik toen nog had) kwamen regelmatig onaangekondigd langs. Achteraf gezien is het duidelijk: ik werd keihard gedrogeerd. Wat ben ik ziek geweest een aantal keer. En doordrinken natuurlijk. Een halve liter wodka was niks. Voor het eten dan, want daar hoorde een wijntje bij. Meerdere keren vol blauwe plekken bij de huisarts gezeten, psychologen, veilig thuis, zelfmoordpreventie, noem het maar op. Auto gesloopt door hem. Huis vol gaten geslagen. En toen was ik het zat. Ik vertrok na de laatste dag verhuizen. Hij kwam uiteraard nog een laatste keer ruzie maken... Ik wilde mijn ouders niet lastig vallen en ging naar een vriend, met wodka want we zouden films kijken en cocktails maken. Telefoontje: veilig thuis. Duurde een uur, en ik wilde er niets meer mee te maken hebben. Tijdens dat uur heb ik de wodka opengemaakt en ben gaan drinken - in de veronderstelling dat ik TOCH mijn ouders zou bellen om mij te halen, het kwaad was immers al geschied - , maar dan voel je je even overmoedig. ´'Die 5 minuten kan ik nog wel rijden''. Niet dus. Met een promillage van 3.4 heb ik een ongeluk veroorzaakt. Vreselijk! Wonder boven wonder is er niemand gewond geraakt, behalve ik: gebroken knieschijf, verbrijzelde neus en 8 ribben op een rijtje gebroken. Er was een kerk dichtbij (ik ben zelf niet gelovig) en heb vernomen dat mensen een kruisje hebben geslagen naast het wrak (dank daarvoor!). Ik heb zeker een engeltje op mijn schouder gehad. Mijn moeder overigens, heeft dit in haar buik gevoeld en zei tegen mijn vader, ´'we moeten NU gaan rijden´'. Zij hebben gezien hoe ik door de brandweer uit de auto ben gezaagd, de ambulance met loeiende sirenes aan kwam rijden, en er een traumahelicopter landde op het weiland ernaast. En ik maakte grapjes... En mijn vader zei, met een GLIMLACH van opluchting: ´'nou hehe, ja, ik herken haar bijna niet met al deze blauwe plekken en al dat bloed maar dit is ZEKER mijn dochter!´'. 

Situatie nu 2.5 jaar verder: nog steeds verslaafd. Aan het ongeluk heb ik een benzo- en oxycodonverslaving overgehouden en na een overdosis (per ongeluk) in het ziekenhuis beland en cold turkey gestopt - dit resulteerde in een toeval. Mijn hart stond zeker een minuut stil. Dankzij hartmassage van mijn vader was ik terug. En wat zei ik?: ´'ik wil graag weer opstaan, voel me zo uitgerust!!´'' (had 2 nachten niet geslapen door de afkick). Wat een rotzooi is dat! Nooit meer! Je wordt er depressief en suicidaal van!!!!!! Momenteel heb ik een persoonlijk begeleidster, psycholoog, psychiater en huishoudelijke hulp (vanwege 4 knie operaties - waardoor ik twee keer per week in de sportschool moet revalideren - dat gaat overigens goed). 

Tot zover, lang verhaal, maar toch in vogelvlucht. Dank voor al jullie verhalen. Het geeft veel herkenning en ik ben niet alleen. Helaas eigenlijk, maar toch ook fijn. Wellicht tot spreeks. 

[Billy1990]

Ik moet dus stoppen minderen kan ik niet. 

[herman0167]

Hoi Billy, heb je verhaal aandachtig doorgelezen, en iedereen heeft zijn hoogte en diepte punten, ik ook een keer met de auto van mijn vader met hem er in notabene tegen ons ouderlijk huis geknalt na een bruiloft feest, auto flink in de prak, ik was nog aan het lessen dus ook bij mij zat er het al vroeg in, en nog steeds ik ben 58 jaar oud en heb nog niets geleerd behalve dat emigreren naar duitsland mijn drankrekening heeft gehalveerd, is mijn gezin ook blij mee, je hebt een zeer aangename manier van schrijven dat helpt zeker dat mensen je willen blijven lezen, ik laat mij gedachten gaan over het vele dat je verteld hebt , ik mag thuis nog maar gedeeltelijk koken want ze weten dat het hier bij mij al mis gaat, eten klaar en ik beschonken aan tafel, nu koken mij vrouw en dochter en zit achter de laptop zoals nu en drink ook, zit de laatste tijd wel stabiel op een halve fles sterk en een fles wijn, hier kan ik op werken en functioneren, ik wens je alle goede de komende tijd, minderen kan ik ook niet maar de stap om te stoppen ook nog niet, ben ik hier ook al 10 jaar mee bezig of zo, groetjes Herman.

[bumperjim]

Myep

Je kan miljonair zijn of profvoetballer of actrice, je kan uit Amerika komen of uit America Limburg, je kan bloedmooi zijn of 3 meter lang of siamese tweeling of alles tegelijk; fact of the matter is, als je te lang te vaak te veel zuipt dan raak je verslaafd.

En als je ervan af wilt, moet je stoppen.

Minderen is kansloos maar dat wist je. 

15 mei 2023 bewerkt door bumperjim

[lady jane]

nounou Billy, wat een drama verhaal.
dat is naast depri, dus precies wat teveel drank doet: drama.
En wij laten/lieten ons daarin meezuigen.
Jij een beetje meer dan ik gelukkig (voor mij dan), maar je bent
niet de enige hier met erge verhalen. Hoe kunnen we het laten gebeuren
denk ik nog steeds wel eens. Stoppen is bijna altijd de enige oplossing.
Dus ik hoop dat jij dat met al die lieve hulp om je heen, voor elkaar krijgt en zo houdt.
Het leven is te kostbaar en mensen die je steunen wil je niet wegjagen met dronken zijn.
Ik gun je een stuk meer rust in je leven, want lijf en psyche hebben dat voorlopig nodig.
Op de dagdraad kun je dagelijks een pact sluiten met lotgenoten en je dingetjes kwijt waar
je tegenaan loopt zoal. En hier is een mooie plek voor je om vorderingen, worstelingen en
wat al niet meer neer te schrijven, dan kun je teruglezen vanwaar je kwam, ooit, en hoe het gaat.
heel veel succes, want het klinkt als een lange weg nog, maar zeker een die de moeite waard wordt.

[Pytje]

Hallo Billy, wat een heftig verhaal! Ik begrijp dat je, ondanks alle dramatische gebeurtenissen en ondanks alle hulp, nog wel drinkt. Is het je bedoeling om daarmee te stoppen? En is dat de reden dat je nu hier schrijft?

Wat je ook doet, je bent welkom hier!

[Billy1990]

@lady jane dankjewel voor je bericht. Dat raakt me.  We spreken elkaar vast later!

 

@herman0167 ik weet niet hoe ik je persoonlijk kan contacten. Mocht iemand dat weten, houd ik mij aanbevolen!

 

@Pytje ja, ja en ja! 

 

@bumperjimhard, maar o zo waar!

[Dune]

Welkom @Billy1990,

ik ben ook nog maar net droog, 4 dagen… maar geen groentje helaas,

kom meepraten op de dagdraad dat help en vertel ons waar je nu staat. Het dagpact is een fijne dus wees welkom om die dag ook niet te gebruiken wat in ons geval altijd lijdt tot misbruiken.

je bent niet alleen dus geef ik je vast een knuffel! 

15 mei 2023 bewerkt door Dune

[Koala84]

Welkom @Billy1990! Dapper dat je je verhaalt deelt en hopelijk mag je ook ooit genieten van het alcoholoze bestaan…. Wat een verhaal zeg, alleen al het van je afschrijven lucht misschien al erg op. Hou ons op de hoogte 

[herman0167]

Hoi Billy 1990 ik geloof dat hier ook zoiets bestaat als persoonlijk bericht, heb dat 1 keer eerder met een forummer gehad maar weet niet meer precies hoe dat werkt zal eens kijken of ik het weer kan vinden

[herman0167]

kijk eigenlijk ben ik er niet tien jaar mee bezig maar al veel langer maar dat is de opbouw waarin je niet beseft waar het eindigt, in de jeugd al vanaf 14 ,biertjes en voor mij een joint toen nog niet heel gebruikelijk, en in dienst wat je toen nog had de joint weg en bier ervoor in de plaats, en dan ben je 20 jaaar en drinkt in de week 'S avonds al drie halve liters bier, tja als je daar nooit wat aan doet eindigt het waar ik nu ben, het is zeer moeilijk om dan nog alles om te gooien, ik meldt mij om de zoveel tijd hier weer eens als het mij teveel wordt maar haak dan ook al vrij snel weer af, omdat alleen in therapie mij nog helpt maar die stap zet ik nu nog niet, ik had via deze site een goed contact opgebouwd met ene belg maar dat verwaterde ook al snel, zo gaat dat soms, ik baal als taalpurist dat ik begin de nederlandse spelling soms te verliezen

[Yvonne]

12 uur geleden zei herman0167:

Hoi Billy 1990 ik geloof dat hier ook zoiets bestaat als persoonlijk bericht, heb dat 1 keer eerder met een forummer gehad maar weet niet meer precies hoe dat werkt zal eens kijken of ik het weer kan vinden

Rechts bovenaan de pagina vind je naast jouw naam een envelopje. Daar klik je op. 
Vervolgens klik je op de term 'opstellen' en dan wijst het zich vanzelf. 
Succes.

[Pats]

Welkom @Billy1990 en ik hoop dat je de knop kan omzetten. Ik herken veel en vooral het stukje met narcistische relatie. En de drama op 1 of andere manier als een magneet aantrekken. Ik ben na jarenlang 1,5/2 flessen wijn per dag gestopt op 1 januari. Dat is nu 4,5 maand geleden! Echt een beter kado na alle drama kun je jezelf niet geven. Rust in je donder, helderheid in je hoofd, een gezonder lijf. Go for it, ik wil die drama en depressies niet meer terug en jij vast ook niet. Je klinkt alsof je er klaar voor bent! 

[Billy1990]

@Pats Wauw, dankjewel voor je bericht. Dat werkt bemoedigend en klinkt zeker als een stuk herkenning! En fijn om te horen dat het jou is gelukt, en nog meer dat je je er goed bij voelt. Ik ben aan het minderen. Vandaag een stukje in de tuin gewerkt en gekookt voor mijn tante. Dat was al lang geleden! Nu thee en dan 'gedwongen' (dus zonder de koelkast open te doen) naar bed! En dat voelt ook al goed.