Succesverhalen op Benzobuddies.org

[karel12]

 

Ik raad jullie allemaal aan ter bemoediging en ter lering de succesverhalen op benzobuddies.org te lezen.

Het is handig de site te bezoeken met Google Chrome omdat deze aanbiedt in het Nederlands te vertalen.

Ik zal de laatste twee hier kopiëren, ook omdat ik die wel interessant vond.

Hier kun je ze allemaal lezen

http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?board=89.0;sort=first_post;desc

Of hier, wat anders gerangschikt, namelijk niet op volgorde van aanmaak succesverhaal, maar op volgorde van reacties hierop.

http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?board=89.0

 

Allemaal een zo benzovrij 2021 gewenst als nog verantwoord is en een voorspoedig herstel!

 

[karel12]

Eerste succesverhaal:

 

Ik kan niet zoveel schrijven, omdat mijn intelligente geest de meeste gruwelijke dingen die ik de afgelopen drie jaar heb meegemaakt, heeft uitgewist. Dat overkomt je op een dag, ook al lijd je nu. Dag waarop het allemaal weg is en je weer gelukkig kunt zijn! Ik weet dit, omdat ik leed, en ik had tijden dat ik nooit had gedacht dat deze dag zou komen.

Na zes acute maanden waren mijn belangrijkste symptomen derealisatie en depersonalisatie. Totaal vervreemd van de normale staat van leven. Dat duurde vele maanden. Ik keek naar mijn handen en kon niet zeggen dat deze van mij zijn, want ik kon ze niet voelen.
Dit spul met zeer intense opdringerige gedachten was bij mij het hele herstel. Derealisatie verdween volledig na twee lange jaren van herstel, maar het verdween, zoals iedereen me hier vertelde!

Het laatste symptoom dat ik had, waren constante opdringerige gedachten. De meeste gedachten gingen over heel erg walgelijke slechte dingen. Ik moest alle scherpe dingen enz. verbergen omdat ik deze angst en kwade stem in mijn hoofd had, en het engste was dat het altijd deed alsof ik het zelf was. Maar het was nooit, zoals je me hier vertelde, het waren gewoon benzo's!

Maar nadat dat spul me ongeveer drie maanden geleden verliet, ben ik sindsdien vrij.

Het waren allemaal benzo's en herstellende geest. Er was niets om bang voor te zijn. Al deze symptomen had ik, en ik had ze allemaal! Ik was vaak in het ziekenhuis, vol angst, maar het was nooit meer dan geestesherstel. Hartkloppingen, slapeloosheid, existentiële gedachten, paniekaanvallen, spierpijn, angst voor ziektes, word ik gek etc.

Het was gewoon het herstel dat in mij gebeurde.

Er was niets om bang voor te zijn! Ik ben vrij van die benzo, weet het!

Dit forum heeft mijn leven gered en ik wens je het allerbeste in het leven en herstel.

Je leven zal geweldig zijn, tijd is de enige remedie.

En onthoud, er is niets om bang voor te zijn.

Ik hou van jullie allemaal! 

Lightman

 

http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?topic=250145.0

 

31 december 2020 bewerkt door karel12

[karel12]

Tweede succesverhaal:

 

Hallo allemaal !

Ik wilde iedereen helpen die het moeilijk heeft, denkend dat het niet kan, het is gewoon te overweldigend ... de terugtrekking is een nachtmerrie ... Ik zal hier voor altijd aan vastzitten. Ik dacht allemaal dezelfde dingen. Voor een lange tijd.

Ik kreeg 2 mg als klonopin toen ik 21 was. Op 33-jarige leeftijd wist ik dat ik kinderen wilde hebben en klonopin is een klasse D-medicijn. Ik was gemotiveerd om helemaal uit te stappen. Ik begon een klonopin-dagboek op mijn telefoon en begon mijn dosis te verlagen. De eerste snee was een nachtmerrie. Waar ben ik aan begonnen? Ik kan dit niet !!! En ik haalde er een vrij klein hapje vanaf. Maar nog steeds zweten, extreme opwinding, beven, warm, verdrietig, extra intense angst, een week niet kunnen slapen, interne druk ... voelde alsof mijn huid te klein voor me was. Ik zou wachten tot ik me weer redelijk normaal voelde voordat ik lager ging. Het verschilde bij elke stap naar beneden. Soms duurde het een week of zo voordat ik het gevoel had dat ik verder kon gaan, en soms drie weken of langer. Ik was consistent in hoeveel ik de dosis elke keer verlaagde. Ik hield bij hoe ik me voelde, hield al mijn dosissen bij en stapte af. Het was elke keer een hel. En dan zou het voorbij zijn. Dat hield me gemotiveerd ... het was tijdelijk! Ik zou dit kunnen doen!

Ik werd steeds lager en lager. Tot ik ongeveer 0,6 over had (de helft van de helft van de helft van de helft)
en toen maakte ik de laatste stap, tot niets. Ik luisterde naar mijn lichaam en hoe ik me voelde. Het kostte me ongeveer 6-7 maanden. Ik nam een maand pauze omdat ik mentaal uitgeput was en er veel familie-evenementen op komst waren. Maar toen kwam ik weer op het goede spoor.

Niets hieraan was gemakkelijk. De terugtrekking was intens. Ik was zo gefocust op mijn doel om ooit een kind te krijgen, dat het me echt hielp door die moeilijke tijden heen te komen. Het kostte me ongeveer een maand om me weer normaal te voelen. Toen ik er eindelijk vanaf kwam, werd ik gekweld door een onderbroken slaap en alle superleuke ontwenningsverschijnselen. Maar het is allemaal voorbij.

Ik dacht echt dat ik er nooit van af zou komen. Ik was er niet van overtuigd dat het mogelijk was. Ik ben zo dankbaar en dankbaar dat het heel goed mogelijk is !!!! Soms kan ik nog steeds niet eens geloven dat ik het gedaan heb.

Voor iedereen die het moeilijk heeft, weet alsjeblieft: ik weet hoeveel een hel dit is ... maar er is absoluut een licht aan het einde van de tunnel. Er wacht een uitweg op je. Geloof dit, je kunt vrij zijn.

Veel liefde,
Aurelia 

 

http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?topic=250127.0

 

31 december 2020 bewerkt door karel12

[Doorgaan]

Op 31-12-2020 om 15:58 zei karel12:

Tweede succesverhaal:

 

Hallo allemaal !

Ik wilde iedereen helpen die het moeilijk heeft, denkend dat het niet kan, het is gewoon te overweldigend ... de terugtrekking is een nachtmerrie ... Ik zal hier voor altijd aan vastzitten. Ik dacht allemaal dezelfde dingen. Voor een lange tijd.

Ik kreeg 2 mg als klonopin toen ik 21 was. Op 33-jarige leeftijd wist ik dat ik kinderen wilde hebben en klonopin is een klasse D-medicijn. Ik was gemotiveerd om helemaal uit te stappen. Ik begon een klonopin-dagboek op mijn telefoon en begon mijn dosis te verlagen. De eerste snee was een nachtmerrie. Waar ben ik aan begonnen? Ik kan dit niet !!! En ik haalde er een vrij klein hapje vanaf. Maar nog steeds zweten, extreme opwinding, beven, warm, verdrietig, extra intense angst, een week niet kunnen slapen, interne druk ... voelde alsof mijn huid te klein voor me was. Ik zou wachten tot ik me weer redelijk normaal voelde voordat ik lager ging. Het verschilde bij elke stap naar beneden. Soms duurde het een week of zo voordat ik het gevoel had dat ik verder kon gaan, en soms drie weken of langer. Ik was consistent in hoeveel ik de dosis elke keer verlaagde. Ik hield bij hoe ik me voelde, hield al mijn dosissen bij en stapte af. Het was elke keer een hel. En dan zou het voorbij zijn. Dat hield me gemotiveerd ... het was tijdelijk! Ik zou dit kunnen doen!

Ik werd steeds lager en lager. Tot ik ongeveer 0,6 over had (de helft van de helft van de helft van de helft)
en toen maakte ik de laatste stap, tot niets. Ik luisterde naar mijn lichaam en hoe ik me voelde. Het kostte me ongeveer 6-7 maanden. Ik nam een maand pauze omdat ik mentaal uitgeput was en er veel familie-evenementen op komst waren. Maar toen kwam ik weer op het goede spoor.

Niets hieraan was gemakkelijk. De terugtrekking was intens. Ik was zo gefocust op mijn doel om ooit een kind te krijgen, dat het me echt hielp door die moeilijke tijden heen te komen. Het kostte me ongeveer een maand om me weer normaal te voelen. Toen ik er eindelijk vanaf kwam, werd ik gekweld door een onderbroken slaap en alle superleuke ontwenningsverschijnselen. Maar het is allemaal voorbij.

Ik dacht echt dat ik er nooit van af zou komen. Ik was er niet van overtuigd dat het mogelijk was. Ik ben zo dankbaar en dankbaar dat het heel goed mogelijk is !!!! Soms kan ik nog steeds niet eens geloven dat ik het gedaan heb.

Voor iedereen die het moeilijk heeft, weet alsjeblieft: ik weet hoeveel een hel dit is ... maar er is absoluut een licht aan het einde van de tunnel. Er wacht een uitweg op je. Geloof dit, je kunt vrij zijn.

Veel liefde,
Aurelia 

 

http://www.benzobuddies.org/forum/index.php?topic=250127.0

 

Beste karel

Wat fijn om deze succesverhalen te lezen. Dit geeft hoop en motivatie om door te zetten hoe moeilijk het ook is er is licht aan het eind van de tunnel. Ik ben gelukkig van de benzo af maar nog wel herstellende van burn-out. Ook hierin kom je jezelf steeds tegen en dien je ook hoop te houden in totale genezing. 

Groetjes en bedankt! 

[Mie]

Bedankt om deze successverhalen even te delen. 
Ik ben pas begonnen met afbouwen, en het is allemaal een beetje angstaanjagend.
Wat ik over het algemeen lees op het internet is niet altijd even bemoedigend (en dat is een understatement)
Ik ben blij om ook eens iets positief te lezen.