Even voorstellen

[Bart85]

Mijn naam is Bart, 35 jaar en mijn drinkgedrag begon ongeveer op mijn twintigste erg extreem te worden. Dit werd steeds erger. Uiteindelijk ben ik een enorme probleemdrinker geworden. Ik was ongeveer 5 keer per week echt dronken of zwaar aangeschoten. Alleen maandag en dinsdag dronk ik eigenlijk niet. 2 jaar geleden heb ik de bodem geraakt. Ik werd na een zware nacht feesten s’morgens met een hoop verwondingen gevonden in de berm door wandelaars. Wat ik daar deed en hoe ik daar was beland weet ik niet meer. Het was niet op de route naar huis en ook niet in de buurt van het feest waar ik was geweest. In die periode ging het erg slecht met me. Mijn relatie was na 12 jaar uit gegaan en was net mijn huis kwijt geraakt. Ik was 33 jaar en woonde weer bij mijn ouders thuis. Op mijn werk functioneerde ik ook niet goed. Omdat ik er vaak rondliep met een enorme kater. Nadat ik de bodem heb geraakt was voor mezelf de maat vol. Ik besloot nooit meer te drinken. Iedereen die zich door drank weleens verschrikkelijk voor schut heeft gezet of een enorme kater heeft zal dat ongetwijfeld een keer geroepen hebben. Echter ben ik nu twee jaar verder en het is gelukt. Ik heb sinds die dag niet meer gedronken en ben ook voornemens dit nooit meer te doen.  De eerste weken voelde als een soort feestje. Ik voelde me bevrijd en opgelucht dat het drinken “niet meer hoefde”. Ik voelde me lichamelijk steeds beter en begon er ook weer gezond uit te zien. Ik was door de drank ook erg dik geworden. Maar nu 2 jaar verder voel ik me erg ongelukkig.  Het voelt alsof ik de weg kwijt ben en niet meer weet wie ik ben. Ik pas niet meer in de wereld die ik de afgelopen 15 jaar om me heen heb gecreeerd. Ik besef me dat mijn beste vrienden eigenlijk niets meer waren dan drinkmaatjes. Dat doet me pijn. Ook pas ik niet meer in het voetbalteam waar ik in speel. Ik was altijd de gangmaker in de kantine maar nu sta ik er verloren bij. Voor feestjes word ik zelden meer uitgenodigd en ik merk dat mijn kennissenkring erg aan het verdampen is. Collega’s hebben er ook weinig begrip voor als ik bijv. tijdens de kerstborrel de drank af sla (want ik was altijd de gezellige collega). Als mensen mij vragen naar mijn vakantieplannen dan heb ik ook geen idee. Ik ging jaren naar een warm land om op het strand te liggen met een Corona en s’avonds tot in de late uurtjes op stap te gaan. Ik zou ik nu niet meer aan moeten denken.  Het eerste jaar ben ik nog heel geforceerd op stap gegaan. Dan stond ik in de hoek met een sinas een beetje voor me uit te kijken. Ik ben nu op het punt dat ik maar niet meer mee ga. Met Koningsdag had ik ook een verschrikkelijke middag. Toen iedereen om me heen aangeschoten werd ben ik er maar snel tussenuit geknepen. De alcohol zelf mis ik niet. Ik droom er nog wel wekelijks over. Iedere week dezelfde droom. Ik sta in een feestelijke ruimte met een plastic bekertje bier. Zodra dan het besef komt dat ik weer ben begonnen met drinken schrik ik wakker. Opgelucht dat het maar een droom is. Ik denk dat ik mezelf opnieuw moet vinden ofzo. Maar dit gaat dus erg moeizaam. Ik hoop hier op het forum daar misschien met iemand over te kunnen praten. Want in mijn directe omgeving kan ik mijn verhaal niet kwijt. Met mijn ouders kan ik er niet over praten omdat ik niet wil dat ze weten hoe erg het was. Met mijn vrienden kan ook niet omdat zij er eigenlijk maar weinig begrip voor hebben. Mijn huidige vriendin wil ik er ook niet mee afschrikken omdat zij mij ook niet anders kent dan wie ik nu ben. Ik schaam me er ook gewoon voor.

Ik hoor graag van jullie en wellicht kan ik hier ook anderen helpen met de strijd tegen alcohol. Want dat is dus op dit moment het enige wat mij wél goed afgaat.

Mvg, B

[Bilo]

Het adviseren laat ik even aan anderen over. Maar ik wil je graag welkom heten en zeggen dat ik het moedig van je vindt dat je het gehele verhaal zo opschrijft

[bumperjim]

Welkom!

ik denk idd dat je jezelf opnieuw moet vinden. Ik herken het wel de eenzaamheid. Eenzaamheid kan je lang verzuipen. Dat je denkt dat je vrienden hebt maar het zijn maar dronkelappen. Dan stop je met de alcohol, ziet dat je eenzaam bent en dan krijgt misschien het stoppen zelfs de schuld daarvan.

Je bent geen 20 meer. Je leven verandert. Je doet het zelf je mag er zelf richting aan geven. Vakantie bv, er zijn zoveel andere vakanties mogelijk dan zon-zee-Corona-seks. 

Als ik jou was zou ik je vriendin in vertrouwen nemen. Vertel niet alles tegelijk maar een klein beetje. Dan ga je echt samen verder met jouw leven/jullie levens verder in te vullen. Want het is die invulling die een beetje mist, de lege plek waar vroeger de alcohol zat. Hebben nog veel meer mensen last van. 

Sterkte  

[Bob]

Welkom, Bart. Goed dat je hier komt, zowel voor jezelf als misschien voor anderen op dit forum inderdaad.

Tja, je hebt het oude afgesloten (heel krachtig en goed gedaan trouwens) maar het nieuwe nog niet echt ingevuld, begrijp ik. Ik denk dat je je zou kunnen concentreren op de vraag wat je eigenlijk vanuit je diepste zelf wilt met de rest van je leven, even los van wat je nu voor dingen doet. Wat maakt jou happy? Waar zitten je beste krachten en vermogens. Zijn er misschien nieuwe hobby's die je aan kunt pakken? Bij voorkeur iets waarbij je niet steeds min of meer verplicht tussen de alcohol drinkende mensen terecht komt.

Er is ook een boekendraadje ergens op dit forum met veel nuttige titels. Misschien kun je daar ook wat inspiratie vinden.

[Lika]

Welkom dappere man.

[Lonster]

Goede stappen gezet, zo te lezen. Een heel nieuw begin. Dat je droomt dat je bier drinkt en daarvan schrikt, is denk ik je verwerking 's nachts. Ik heb dat met stoppen met roken gehad, toen ik daarmee bezig was droomde ik vaak dat ik rookte, ik proefde het. En dan opeens het besef dat ik dat niet meer wilde juist. 

[Bart85]

Bedankt allemaal voor de reacties. Ik lees al een hoop herkenbare dingen. Ook in andere topics heb ik ondertussen al een hoop over iedereen hier gelezen.De laatste tijd denk ik vaak "ach, wat maakt het eigenlijk ook uit". Iedereen doet het. Ik kom weer erg in de gevarenzone. Mede door het weer en de gevulde terrassen denk ik. Twee boeken die mij erg geholpen hebben zijn van Allen Carr en Lois Bisschop. Allen Carr heeft me ook van het roken afgeholpen. Lois Bisschop is geen hulpboek maar het is wel erg herkenbaar. Zij valt naar 1,5 jaar terug en ik merk dat ik een beetje op dat punt zit. Mede door haar boek is een terugval me tot nu toe bespaard gebleven.

Nogmaals bedankt voor de fijne reacties! Gr. Bart

[lady jane]

welkom Bart
en het maakt nog steeds heel veel uit hoor
niet toegeven meer aan welke reden (lees excuus) dan ook.

[Bilo]

27 minuten geleden zei lady jane:

welkom Bart
en het maakt nog steeds heel veel uit hoor
niet toegeven meer aan welke reden (lees excuus) dan ook.

Jane,

Ik lees veel reacties van je. En ik wilde even zeggen dat ik je bijdrage super vind. Je bent rustig maar toch to the point. Begripvol maar toch bijsturend. Super

bilo