Onze h . kamer 25-5-2019

[Annie87]

13 minuten geleden zei Cyclad58:

Hoi Lieve @Annie87 wat een bizarre ontwikkeling. Je zegt het denk ik goed "ik ken die persoon helemaal niet meer". Jij hebt alles gedaan wat in je vermogen ligt, meer kun je niet. Je kiest nu ook je eigen weg en dat is goed, hoe rot het ook voelt. 

Alle sterkte gewenst! 

Dankjewel Ad! 

[Bianca78]

@Annie87 net even teruggelezen, dit is echt heftig. Vind het knap hoe jij hiermee omgaat dat laat zien hoe sterk je bent. Super fijn dat je een goede vriend hebt die er voor je is.

[Annie87]

2 minuten geleden zei Bianca78:

@Annie87 net even teruggelezen, dit is echt heftig. Vind het knap hoe jij hiermee omgaat dat laat zien hoe sterk je bent. Super fijn dat je een goede vriend hebt die er voor je is.

Dankje Bianca,

Ik ben er onwijs verdrietig om, ik besef me dat ik getrouwd ben met een narcist. Ik ben te lang ziek en word ingeruild voor de volgende. Ik kan me echt wel voorstellen dat de partners van degene die ziek is, vaak vergeten worden en het ook zwaar hebben. Daar kan hij wel met me over praten. Natuurlijk is het voor hem ook heftig geweest. Maar hoe hij zich nu gedraagt dat kan ik niet accepteren. Zulke vreselijke dingen zeggen, hij is al met een ander, onder zijn alimentatie proberen uit te komen door zijn DGA salaris omlaag te brengen en de scheiding anders uit te stellen tot volgend jaar. Ondertussen heeft hij net de tuin laten omspitten voor heel veel geld, een nieuwe overkapping, vakantie Ibiza geboekt, staat te feesten en weekendjes weg... ik heb er geen woorden voor. Ik wil deze man nooit meer zien. Nog nooit heeft iemand me zoiets vreselijks aangedaan. En hij is het slachtoffer, klaagt bij buren en vrienden dat hij al zo lang alles alleen moest doen; het huishouden erbij.. nou het was een grote rotzooi thuis en 1 x per 14 dagen kwam mijn moeder of zijn moeder schoonmaken en voor de rest deed ik nog trillend de was tussendoor. Het enige wat hij deed was boodschappen eens per week en koken. Ik sta echt met mijn oren te klapperen. En mensen trappen er nog allemaal in ook. Ik kan alleen maar hopen dat karma ooit nog eens op zijn pad komt. 

[doorbijter]

@Annie87 wat een ongelooflijke l.. Is hij ook. Ik hoor wel vaker zulke verhalen en vraag dan af of iemand echt zo harteloos kan zijn. Dus wel. Hoewel het jouw proces nu nog zwaarder maakt, Ben je straks blij dat je van hem af bent en niet nog jaren met hem bent getrouwd. Echt, al zal dat besef pas goed doordringen als je weer aan de beterende hand bent. Schrijf alle frustratie maar van je af. Wij zijn er voor je. En gelukkig heb je lieve mensen om je heen die wel goed voor je zorgen. Dikke knuffel

[Annie87]

58 minuten geleden zei doorbijter:

@Annie87 wat een ongelooflijke l.. Is hij ook. Ik hoor wel vaker zulke verhalen en vraag dan af of iemand echt zo harteloos kan zijn. Dus wel. Hoewel het jouw proces nu nog zwaarder maakt, Ben je straks blij dat je van hem af bent en niet nog jaren met hem bent getrouwd. Echt, al zal dat besef pas goed doordringen als je weer aan de beterende hand bent. Schrijf alle frustratie maar van je af. Wij zijn er voor je. En gelukkig heb je lieve mensen om je heen die wel goed voor je zorgen. Dikke knuffel

Thx doorbijter. 

Ik hou redelijk mijn mond tegen onze gezamenlijke vrienden. Merk dat deze vrijwel geen contact meer met mij zoeken. Weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Mijn hele kant vertellen? Of lijkt dat juist op extreme verdediging? Dus ik hou mijn mond maar. Het valt me tegen dat mensen zoiets allemaal geloven en niet vragen hoe het met mij is terwijl ik degene ben die ziek bij mijn moeder zit en uit dozen leef. Dat zegt me toch wat over onze vrienden. Het kan me niet eens meer schelen eigenlijk als mensen hem geloven. Ik hoop dat ik snel beter ben. Dan kan ik weer werken en hopelijk ergens een huisje kopen of huren en opnieuw beginnen. Maar ik probeer er idd zo tegenaan te kijken; over een tijd ben ik blij dat ik van zo iemand af ben. Ook al is het moeilijk nu. 

Ik hoop dat jouw omzetting naar de dia goed gaat! Duim voor je! Veel liefs 

[EefjeJ]

@Annie87 Ik zit echt steeds met mijn oren te klapperen als ik je berichten lees...echt niet te geloven. Ook erg dat jullie gezamenlijke vrienden amper meer contact opnemen, jammer dat niemand naar jouw kant van het verhaal vraagt... Hoe gaat het nu met je klachten? Is het al wat minder heftig dan twee wkn geleden? X

[Bianca78]

4 uur geleden zei Annie87:

Dankje Bianca,

Ik ben er onwijs verdrietig om, ik besef me dat ik getrouwd ben met een narcist. Ik ben te lang ziek en word ingeruild voor de volgende. Ik kan me echt wel voorstellen dat de partners van degene die ziek is, vaak vergeten worden en het ook zwaar hebben. Daar kan hij wel met me over praten. Natuurlijk is het voor hem ook heftig geweest. Maar hoe hij zich nu gedraagt dat kan ik niet accepteren. Zulke vreselijke dingen zeggen, hij is al met een ander, onder zijn alimentatie proberen uit te komen door zijn DGA salaris omlaag te brengen en de scheiding anders uit te stellen tot volgend jaar. Ondertussen heeft hij net de tuin laten omspitten voor heel veel geld, een nieuwe overkapping, vakantie Ibiza geboekt, staat te feesten en weekendjes weg... ik heb er geen woorden voor. Ik wil deze man nooit meer zien. Nog nooit heeft iemand me zoiets vreselijks aangedaan. En hij is het slachtoffer, klaagt bij buren en vrienden dat hij al zo lang alles alleen moest doen; het huishouden erbij.. nou het was een grote rotzooi thuis en 1 x per 14 dagen kwam mijn moeder of zijn moeder schoonmaken en voor de rest deed ik nog trillend de was tussendoor. Het enige wat hij deed was boodschappen eens per week en koken. Ik sta echt met mijn oren te klapperen. En mensen trappen er nog allemaal in ook. Ik kan alleen maar hopen dat karma ooit nog eens op zijn pad komt. 

@Annie87 je bent een topper en geloof me karma is a ..........!!

[Annie87]

@EefjeJ 

ja echt bizar, maar een gezamenlijke vriendin heeft een oogje op mijn man (dat ziet iedereen) dus ik had dat wel verwacht. En haar man heeft dat niet door en gaat natuurlijk met zijn vrouw mee. Ach ik maak me daar even niet zo druk om. Het is net een soap. Toch bizar hoe mensen al snel hun conclusies trekken als ze 1 kant van het verhaal horen. 

Mijn klachten zijn nu weer anders dan 3 weken geleden. 3 weken geleden had ik zeer hevige spierschokken in bed. Afschuwelijk was dat. Die trekken weer weg. Mijn derealisatie lijkt wat meer op te klaren; heb niet meer de hele dag het gevoel alsof ik onder invloed ben van een of ander trip middel (ik vond het echt voelen alsof ik drugs op had ofzo echt vreselijk). Ik slaap wel slecht en heb nu voordat ik in slaap val dat ik veel gekleurde vlekken voor mijn ogen zie en steeds het gevoel alsof ik ga flauwvallen. Een vreemd zweverig gevoel in mijn hoofd, soms duurt het daardoor wel 3 tot 4 uur voordat ik in slaap val. 

Verder nog veel onrust en hartkloppingen, inwendig beven, vooral in de ochtend is dit hevig. Ook veel last van mijn cognitie; dingen onthouden, concentratie gaat moeilijk. Ik heb vaak een raar gevoel in mijn hoofd; een vreemde druk ook op mijn oren. Ik wist eerst niet hoe ik het moest omschrijven maar ik las laatst op een website van mensen die last hebben na gebruik van drugs dezelfde klachten noemen als ook bij benzo ontwenning kunnen voorkomen; hppd klachten (heb ik gelukkig niet), paniek, elektrische schokken, maar ook het gevoel alsof je hersenen verschrompelen. Bij de laatste dacht ik echt ja! Zo voelt het idd! Een heel vreemd gevoel in mijn hersenen. Ik vind het echt bizar hoeveel de klachten van ontwennen van een AD of benzo lijken op de klachten na drugsgebruik. En het advies van de verslavingsartsen is dan; een benzo gebruiken als iemand te hevig last heeft. Ongelooflijk! 

Op dit moment heb ik de griep er overheen; opgezette klieren en keel. Ook niet fijn.

hoe gaat het met jou Eefje? Welke klachten ervaar jij nu veel? 

Veel liefs 

[EefjeJ]

Jeetje het lijkt idd net een soap @Annie87 niet te geloven!          Gelukkig dat de spierschokken weg trekken, dat lijkt me idd vreselijk... Hopelijk trekken je klachten steeds verder weg naarmate je steeds meer rust krijgt

Met mij gaat het met ups en downs, nu weer een flinke huildip... Ik lig rustig in bed en voel weer paniek, geen idee waar het vandaan komt, maar dan zie ik het gelijk niet meer zitten. Ik vind het zo ontzettend moeilijk om niet in de depressiviteit te bijven hangen. Ik word er misselijk van. Ik heb nu ook steeds zere benen vooral in bed en nog steeds kuit kramp. Af en aan nog hartoverslagen en dagelijks last van mijn hoofd... Nog steeds nerveus met vlagen en veel angst dat het niet goedkomt... Ik zit echt op een punt om aan de AD te gaan, maar ook dat vind ik doodeng... Het is gewoon zo cru, omdat het twee weken geleden echt de goede kant op leek te gaan... Geen tot weinig onrust, amper nerveus, amper hartoverslagen, alleen hoofdpijn... En moet je me nu zien zitten, ik word gek van mezelf bah... Sorry ik wil heel graag positief zijn, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk, vooral als ik naar mijn gezin kijk pffff 

[Annie87]

18 minuten geleden zei EefjeJ:

Jeetje het lijkt idd net een soap @Annie87 niet te geloven!          Gelukkig dat de spierschokken weg trekken, dat lijkt me idd vreselijk... Hopelijk trekken je klachten steeds verder weg naarmate je steeds meer rust krijgt

Met mij gaat het met ups en downs, nu weer een flinke huildip... Ik lig rustig in bed en voel weer paniek, geen idee waar het vandaan komt, maar dan zie ik het gelijk niet meer zitten. Ik vind het zo ontzettend moeilijk om niet in de depressiviteit te bijven hangen. Ik word er misselijk van. Ik heb nu ook steeds zere benen vooral in bed en nog steeds kuit kramp. Af en aan nog hartoverslagen en dagelijks last van mijn hoofd... Nog steeds nerveus met vlagen en veel angst dat het niet goedkomt... Ik zit echt op een punt om aan de AD te gaan, maar ook dat vind ik doodeng... Het is gewoon zo cru, omdat het twee weken geleden echt de goede kant op leek te gaan... Geen tot weinig onrust, amper nerveus, amper hartoverslagen, alleen hoofdpijn... En moet je me nu zien zitten, ik word gek van mezelf bah... Sorry ik wil heel graag positief zijn, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk, vooral als ik naar mijn gezin kijk pffff 

Nee ik snap het echt wel, je zit in een enorme wave. En tijdens zo’n wave kan je niet positief denken. Maar als je kijkt naar de eerste maand, heb je dan niet meer goede dagen op het moment? Ontwennen gaat met Windows en waves (golven). Als je weer in een wave zit denk je; jeetje, daar gaan we weer, komt het ooit goed? Gaat het ooit over? Etc. Dat is een normale reactie. Ik herken het ook echt en ben dan ook heel down. Ik voel me ook nog erg ziek maar bepaalde symptomen zijn wel aan het verdwijnen. Soms ontstaan er weer nieuwe of komt iets even terug. 

Of je aan de AD moet vind ik een lastige. Ik heb in veel verhalen gelezen dat het niet helpt tegen benzo ontwenning. Meestal maakt het het alleen maar erger en dan moet je daarvan ook weer ontwennen. Een hele enkele keer helpt het, maar lees vaker dat het niet werkt. Er zat hier ook iemand die de alpha stim gebruikt i.p.v. een AD. Ik weet niet meer wie dit gebruikt? Misschien is dat iets? https://www.ggzgroep.nl/behandeling/alpha-stim

Al voelt het als al heel lang ziek zijn, ik weet het, maar voor benzo ontwenning ben je er nog maar relatief kort af. Bijna niemand herstelt binnen 3 maanden van de benzooi. 

Hopelijk kom je snel in een window. 

Dikke kus en knuffel voor jou

[EefjeJ]

@Annie87 Ja het klopt wel wat je zegt, ik heb zeker wel betere dagen en ook eigenlijk wel elke dag goede momenten, maar nooit een dag klachtenvrij... en ik weet ook van mezelf dat ik geneigd ben om in de negativiteit te blijven hangen. 's Ochtends heb ik het altijd het moeilijkst qua onrust, depressiviteit e.d. in de loop vd dag komen meestal de hartoverslagen en de hoofdpijn. Vaak gaat het 's avonds op wat spanning na redelijke oke... Het moeilijkst heb ik het gewoon met het feit dat het de goede kant op ging qua angst, paniek en nervositeit en dat is nu weer een stuk erger geworden. Niet zo erg als eerst, maar dat denkt mijn brein weer, maar he misschien is het morgen wel weer net zo erg als in het begin... Die gedachten word ik gek van, ik probeer dan te denken, maar misschien is het morgen wel minder...maar dat werkt meestal niet erg Het is gewoon een lange en zeer vermoeiende weg met ups en downs....en ik weet het ik ben er nog geen drie maanden vanaf en weet ook 100% zeker dat ik toen ik CT gestopt was, behoorlijk wat ontwenning had, dus waarom zou dat nu niet nog steeds zo zijn... Daarnaast doe ik wel echt al meer en ook meestal zonder angst...zoals naar mijn paard gaan, een boodschap doen, wandelen en ik ben zelfs al drie keer naar een verjaardag geweest... Het is gewoon elke ochtend weer een domper om wakker te worden met onrust en of nervositeit... Ik had voor mijn gebruik al last van nervositeit, hartoverslagen en twee keer een paniekaanval, dus dan ga ik weer twijfelen snap je... wat komt nou door wat? Iedereen blijft me maar inprenten, het komt goed, het komt goed...

Bedankt voor je knuffel....voor jou ook een dikke knuffel X