lady jane

Ik lees jullie @lady janeen @Roseeen ja autisme is vaak genetisch, waarvan akte .  De woedeaanvallen komen vaak door onduidelijkheid en overprikkeling.  Je zou contact op kunnen nemen met wmo voor eventueel hulp , hoe hier mee om te gaan . Al heeft hij niet de autisme diagnose,  hij heeft er wel 1 .  Autisme is ook bij iedere persoon anders.  Ik vermoed ook dat ik er iets van Add bij heb , waardoor ik me sociaal wat meer staande kan houden en ook vaak juist prikkels op zoek , als het ontprikkelen saai word 

@Rosee je brschrijft mijn zoon op die leeftijd. Hij heeft trainingen gehad in finan cien structuur regels manieren enz. Is nu 31 en woont als een soort v kluizenaar al 13 jaar op zichzelf. Is wel eenzaam in mijn ogen maar heeft wer en online vrienden via gamen. Soms komen ze bij elkaar en hij is daar ook wel bij geweest. Allemaal nerds bij elkaar die elkaar accepteren en niks verwachten. Hij doet het goed. Maar blijft mn zorgenkind/man.

Ja dat had ik ook zo. Ze zitten in mn botten zeg ik vaak. Mijn zoon houdt ook van gezelligheid bij vertrouwde mensen. Hij draagt een capuchon ter bescherming van zichzelf. Dat accepteert niet iedereen helaas. Hij doet geen vlieg kwaad maar wordt met criminelen geassocieerd helaas. Door mensen die hem niet kennen. En is daar gevoelig voor en extra kwetsbaar door ook.

@lady janedat geeft hoop. Ik verwacht dat mijn jongste zoon ook veel alleen blijft en als hij zich daar goed bij voelt is dat prima. Hij houdt overigens wel van gezelligheid en gezelschap onder mensen die hij goed kent, en spreekt ook echt weleens af. Maar geen hechte vriendengroep helaas. In tegenstelling tot zijn broer (bij hem maak ik me juist weer zorgen over zijn drankgebruik ) hun vader heeft zelf adhd en is net een stuiterbal soms. Maar op zich is hun band oke. Ik moet proberen om met die boosheid van hem om te leren gaan, het niet op mezelf te betrekken. Ik trek het me vaak zo aan.

@Robertoik probeer hem te accepteren zoals hij is, alleen die boosheid, daar kan ik echt niet mee omgaan. Dat heeft zoveel impact op alles. Het verpest zoveel. Kan daar gewoon niet tegen. Het is bijvoorbeeld niet te doen om hem mee te nemen op vakantie. Dat doe ik dus ook niet meer, wat voor soort vakantie ik ook uitkies. Voel me daar schuldig over maar ik heb dat opgegeven. 

Denk trouwens  niet dat hij het wil horen. Zijn halfbroertje is (zwaar) autistisch. En hij(mijn zoon dus) heeft al zoveel onderzoeken gehad vroeger dat hij er helemaal klaar mee is.

@Robertohij kan niet tegen onverwachte dingen, daar wordt hij heel gestrest van. Hij moet van te voren precies weten waar hij.aan toe is. Als hij een afspraak heeft is hij al urenlang bezig met voorbereiden. Hij vindt het moeilijk om zich sociaal staande te houden (zie ik dan) heeft weinig vrienden, is het liefst op zichzelf. Als hij teveel prikkels heeft wordt hij heel boos.  Met eten is hij enorm kieskeurig,  het moet simpel en herkenbaar zijn, owee als er per o geluk een klein stukje ui of blaadje van kruiden inzitten. En hij is introvert maar kan dan ineens weer heel uitbundig zijn (wist niet dat dat met autisme te maken had maar las dat fat ook een kenmerk kan zijn)

Dat zou je idd denken, dat hij hier ook niet gelukkig mee kan zijn. Het gekke is dat ik die indruk niet heb, hoor hem ook vaak lachen en hij lijkt er zelf niet zo mee te zitten. Hij kan het ook goed met zijn broer vinden sinds die uit huis is, ze spreken regelmatig af (ben daar heel blij mee want ze hebben elkaar jaren het leven zuur gemaakt en was bang dat ze elkaar nooit meer wilden zien) verder houdt hij echt van zijn rust en heeft een ijzeren discipline en structuur. Maar ik geloof dat ik er meer mee zit dan hij.

Ik maak een buiging voor @Maja, @NickyLJ80, @Reacher, @rosa45, @ferry en @Anna.

goeiemooiemorgen frummers
Ik heb de hele nacht (lijkt het wel)
geleide fantasieen aan een groep mensen/kinderen gegeven
werd werd 4 x wakker, doezelde weer weg en dan ging het
maar door. En zo verkwikt wakker geworden; ik heb ze gewoon
aan mezelf gegeven. En me wijs gemaakt dat het voor anderen was

Dit alles speelt zich hier af onder de dagtitel "Zaterdag 4 Mei 2024". De dag van herdenken.

sterke mensen hier die na het vallen immer weer opkrabbelen!

Gisteren vroeg ik me af of ik zin had in wijn, maar nee, ik hoef het niet. Ik heb een gevoel van opluchting; niet meer drinken lijkt zo eng maar als ik het niet meer hoef dan is het alleen maar vrijheid. 'Ik mag niet' dat werkt niet en 'ik wil niet' heeft toch nog iets waar wilskracht bij nodig is. Maar 'ik hoef niet' geeft een heel relaxed gevoel.
Hoeven is wel een raar woord, ik zocht het op en het voltooid deelwoord schijnt ook te bestaan. Ik heb gehoefd 

Goeie morgen.                                                                                             

Keihard m'n kop gestoten tegen een deurpost die daar al 24 jaar te laag hangt en in huilen uitgebarsten. Nu moet ik er weer om lachen. Alles goed hier, zin om niet te drinken.

Goed bezig @Jac, goed bezig @Spirit. En door...

Dankje ! Ga ik proberen! Gr

Applaus voor @Koala84, @Gekko, @Francoise en @BamBam.

Hallo, 13 jaar alweer op 13 april, dat is helemaal aan mij voorbij gegaan... En ja Bob, ik ga door, op naar morgen etc.
Alcohol speelt nu geen rol meer. Dat was 13 jaar geleden anders. Toen dronk ik veel, wijn, port en dacht ik ik ben niet verslaafd, geen alcoholist etc. Maar ik was ernstig verslaafd met slechte afdronk. Ook voor de omgeving is dat lastig. Ik weet nu dat als ik was blijven drinken ik er nu niet meer was!
Moeilijkste met stoppen was voor mij de eerste dag, en de eerste week zweten, letterlijk. De vele support hier heeft mij geholpen en ook mijn buddies op dit forum, waaronder Shahire en uiteraard Lady Jane
Drank geeft een direct en zeker een fijn tijdelijk effect, met alle nadelen die daar op volgen, terwijl niet drinken voor mij leidt tot een betere kwaliteit leven, alleen.... dat is niet direct een resultaat, daarvoor heb je motivatie, doorzettingsvermogen nodig. En de steun hier heeft mij geholpen te gaan voor het alternatief..... Leven (zonder alcohol)! 
Ik zie hier op het pact namen die nu fase 1, 2 of verder hebben bereikt. Dat zijn voor mij helden. 
Net als Bob die het IEDERE DAG voor ons hier bijhoudt, en zo zijn eigen committment aan ons allen geeft, Chapeau! 
En nu nog de kilo's eraf, ben er weer mee begonnen, net als drank is snoepen een directe beloning, echter tanden op elkaar en 15 kilo eraf (nu 110) zal ook de kwaliteit van mijn leven verder verbeteren. De sleutel is iets waar ik naar zoek, en realiseer me dat het wederom de motivatie, discipline en de hulp hier op het kilokiller forum. En vanavond sta ik voor de spiegel en zeg:  'goed zo, vandaag niet gesnoept kanjer..' en weer door!
 
 

beter laat dan niet Koala.
En ja wat een lessen krijgen we voor onze kiezen he.
Mijn laatste all in met dochter; zij zat zat coctails weg te tikken
en een stel uit Ned. kwam wel eens bij ons zitten met ook een
coctaildrinkende vrouw. Ik voor het eerst van mn leven een moctail
geproefd, maar kreeg m niet weg. Een bak suiker leek het.
Het stomme is dat vergelijken. En ik voelde me stom om me aan te willen passen.
Dus ben verder op mijn drankjes gegaan en voelde me meteen weer blij met alcoholvrij.
Wat laten we ons toch beinvloeden door anderen he, alsof die het allemaal zo goed hebben/weten.
Zo'n feest is een dag die we heel erg uitvergroten, alsof één gebeurtenis ons hele leven is op zo'n moment.
Als je introvert bent is dat een ramp. Voor mij tenminste. Ik heb het afgeschaft. Toen ik 50 werd in een
restaurantje een simpel etentje s avonds, toen ik 60 werd samen met oudste zus (5 jaar ouder) een
idioot eetfeest bij vd Valk gegeven voor een heel groot gezelschap, en nu ik 70 werd, met zussen
etentje en rondvaart in Utrecht en met beide kinderen elk een apart etentje. 1 op 1 dan functioneer
ik het beste. Ik word steeds selectiever en dat is zo fijn. Alsof ik nu pas mezelf mag zijn.
Het leven begint bij 40 he, lees je vaak. Dus stel, als je nu op de helft zit, maak er wat van

als dat een AD is, dan hup Dune, dan weet je wat je moet doen.
En ik ook, de zon schijnt nog en vanmiddag komt er regen, hup naar buiten, ikke dus.
maak wat van vandaag, dan ben je morgen een blijer mens

Nee omdat ze onbewust ontstaan kan je volgens mij ook heel moeilijk je bewuste gedachten zomaar veranderen. Het werkt op onbewust niveau en dat maakt het ook net zo moeilijk. Zoals je zegt, de gedachten voorbij laten gaan zonder er te veel waarde aan te hechten is ook al wel echt een hele grote stap, ook niet gemakkelijk.

Mijn lief heeft mij zoveel over mezelf geleerd, dat ik waardevol ben, een mooi mens, ik voelde dat toen ook echt… hij zei ook, je bent zoveel sterker dan je denkt… en dat heb ik na zijn overlijden ook echt zelf gemerkt. Ik deed het zo goed, en zonder drank! Een jaar niks gedronken omdat ik de rouw puur wilde doormaken. En ik wist van mezelf als ik zou gaan drinken met al dat verdriet het uit de hand zou gaan lopen… het kostte me geen enkele moeite. Dat vind ik achteraf zo bijzonder. Maar na dat jaar vond ik het ‘weer tijd’ voor ‘een’ wijntje, en toen zat ik zo weer op elke dag een fles…. 
nu balans opmakende besef ik dat in de afgelopen maanden dat dit jaar al telt ik maar heel weinig drinkdagen heb gehad 

Het is mij nooit gelukt @Musashi om mijn gedachten te veranderen. Ik lees altijd met verbazing
de mensen die het wel kunnen. Ik heb wel gemerkt dat mijn piekeren 's nachts somberder is dan
de piekers overdag. En beiden heb ik leren uitzitten of voorbij laten gaan. Een beetje net als trek denk ik.
Mindfullness heeft me wel geleerd dat in het hier en nu blijven, piekers helpt richting iets luchtigers/lichters.
En de natuur in gaan ook. Op een ander moment worden de gedachten ook heel anders. Dus wat zijn die
dan eigenlijk waard/belangrijk? Soms schrijf ik de fijne op. Of juist de minder fijne, want die zijn de volgende dag
ook al onbeduidend vaak. En grappig genoeg gebeurt hetzelfde met mijn gevoelens daarover.
Kip en ei verhaal misschien?
 

Prikkel-gedachte-gevoel. Dat is normaal gezien de volgorde. Je kan de prikkel en/of gedachte leren veranderen. Het gevoel komt meestal voort uit die gedachte, waar je dus wel invloed op kan leren uitoefenen. Het probleem is dat de meeste gedachten onbewust voortkomen. Bewustzijn van je gedachten en waar ze vandaan komen is logischerwijs dan ook de eerste stap om ze te kunnen veranderen. Dat is niet gemakkelijk maar het kan.