lady jane

welkom Mikian, ook ik was een probleemdrinker en het erge was dat naarmate de jaren voorbijgingen zo ik van steeds meer dingen een probleem maakte of er een in zag. je snapt wel met welk gevolg. sinds ik gestopt ben moest ik dus leren om anders met mijn problemen om te gaan en dat lukte steeds beter, met het gevolg ook dat ik zonder drankprobleem steeds minder andere problemen kreeg. drank leek dus het gevolg van de oorzaken (omstandigheden) maar de rollen draaiden om, drank werd het probleem. Dus parkeer je schaamte en haal je moed en kracht uit de stalling join the club

Lotus

hai mai ik ga nog maar ff wat pannekoekjes bakken hoor wat gekuch uit de slaapkamer van dochter fijne dag

thnx voor de reacties ik post het ook niet voor niets hier en heb het haar niet gezonden ook omdat het weer een probleem bovenop haar heftige leven nu zou zijn. maar het speelt ook wel dus. En ja jopie, voor het eerst in mijn leven voel ik me een moeder zoals ik me die zelf ook gewenst zou hebben. Naast haar liggen en dat schokkende lijf voelen. er alleen zijn en niets meer zeggen. ondanks haar ellende, diepe vrede voelen. leed kan ook mooi zijn. en er zijn is soms genoeg. dat zie ik ook terug in hoe zij, een echte binnenvetter, na zo'n ontlading heel langzaam ontspant. het enige waar ik bij alert moet blijven, is dat ze me soms een rol wil toevertrouwen om te bemiddelen en ik voiel dat ik niet de juiste persoon ben voor haar. Dingen grijpen nl ook terug naar mijn huwelijk. Naar mijn drinken in die jaren. Naar relatietoestanden waarin haar beide ouders niet altijd het goed voorbeeld konden zijn. Nou ja, je kent het wel. Vandaar dat ik erg blij ben dfat ze nu voor extra steun ook verder durft gaan. En ze is er nog lang niet natuurlijk. Maar het is geen makkelijke tijd/leeftijd. En wie van ons is door die jaren zonder kleerscheuren gekomen? ik ook niet tenminste. ik gun haar meer geluk, en ja met welk recht? uit moederliefde denk ik dan maar.

Er is gisteravond gelukkig wel beweging gekomen doordat ze in overleg met haar pa een coach hebben gevonden voor haar. iemand die neutraal is, haar niet therapeutiseert, daar is ze nog te jong voor, maar haar wel met alles kan helpen. Dus ik heb er wel weer vertrouwen in. Maar intussen heeft ze haar matchingsdagen voor de universiteit wel gemist. Ze zag het niet zitten om te gaan gisteren. En dat zijn toch wel grote beslissingen, zo even genomen op de diepte vd put. Hopelijk dat haar andere keus nu de goede blijkt.

ja op dit moment is ze echt mijn zorgenkind op diverse fronten in crisis Bol, moeilijk om mijn machteloosheid hierin weer tegen te komen. gisternacht zelfs bij haar in bed moeten kruipen, ze kotste vanuit haar tenen, urenlange huilbui, echt erg om aan te zien.(in 2008 ooit ook, midden in een crisis dus echt nodig nu) De ogen lijken nu even bijzaak, maar zijn dat natuurlijk niet, ze was al naar de oogarts vanwege dagelijkse hoofdpijnen, heeft nu een bril, en de druk was goed gelukkig (bij de 2e meting pas trouwens). Maar ze leeft nog steeds op paracetamol. ik zie op dit stuk zo haar vader voor me, dat vertroebelt mijn waarnemingen misschien ook wel. loslaten is zo moeilijk als het niet goed gaat, en zo dankbaar als het wel goed gaat he.

mag ik dit doorsturen aan dochter of beter van niet? http://www.telegraaf.nl/gezondheid/22692544/__Man_zowat_blind_door_smartphone__.html ze is er echt verslaafd aan en midden in mijn nachtdienst ging ik haar mailen voor iets belangrijks (jaja deed het zelf, en dacht dan leest ze het als ik al weer weg ben) maar kreeg prompt 2 x antwoord. In de fam. van vaders kant komt al netvliesloslating voor, ze heeft al oogproblemen, en ook staar, en glaucoom komen daar voor. Ik houd mn hart vast, maar wat is wijsheid?

and the living is easy goeiemorgen frummers

eerlijk durven zijn is een groot goed Cas je leert dat groei belangrijker is dan valse schaamte zeker hier, maar vooral ook naar jezelf. klasse dus. En als je inzichten krijgt door die uitglijder dan was het het waard om m te maken. Mits je er niet te veel van nodig hebt natuurlijk , want dan wordt het steeds moeilijker. een kind leert oop lopen met vallen en opstaan; wij en jij dus ook zo om adb te worden. wees mild (en ook een beetje streng, haha)

Je hebt de extra moeilijke weg gekozen Acanthus die past beter bij je schreef je meen ik. Dat betekent dat de ups en downs je extra alert zullen/moeten houden ben ik bang. Het lijkt erop dat je dit kunt en het is fijn jouw weg ook te mogen lezen. Kracht heb je, en ik denk volharding ook wel. Kunnen wij iets voor je betekenen hierin? Je verdient het zo. :rose:

sterkte met dat proces Blixem en weet wel dat de arts geen wijn door jouw keelgat giet dat doe je toch echt zelf. Dat er niet een andere reden komt hierna om anderen de schuld te geven. het gaat erom dat jij leert anders, om te gaan met omstandigheden, die altijd op je pad zullen blijven komen. Die verantwoordelijkheid leren nemen, is denk ik de belangrijkste stap op je weg naar een gezonder leven. En mijn ervaring is dat veel klachten verminderen naarmate mijn lichaam de drank uit de cellen had. Mijn artrose is tot staan gebracht, de overgang verliep ineens stukken soepeler, geen zweetbuien meer, zelden of nooit hoofdpijn meer, goede nachtrust (dat duurde wel lang bij mij) en mijn humeur en tevreden zijn met mijn leven stijgen nog steeds!!! Maar ook ik moest door de eerste periode heen en hulp zoeken om mijn blinde vlekken in kaart te brengen en ernaar handelen zonder te drinken. Het kan dus, ook voor jou!

even naar boven

mooi Lotus, en ja jouw medelijden zou zo maar bij de euforie van het stoppen kunnen horen. Dan ga je je goed voelen en dat is heerlijk. Het gevaar dat je dan anderen "slecht" gaat vinden en medelijden krijgt ligt op de loer. Nog ff en je krijgt bekeerdersneigingen. Maar ook jij en ik zijn er nog niet. En velen las ik hier hebben een terugval of uitglijder soms na jaren nog. En dat kan heftig en heel lang duren. Ik had ooit na 7 maanden niks een terugval van ettelijke jaren. En onbewust ben ik nog steeds alert. Ik zit ook niet voor niks nog steeds hier. Nu verkeer ik nog zelden in gezelschap van mensen die teveel gedronken hebben en zie het van een afstandje aan. Het past niet meer bij mij, dus ik zoek het niet op. Bij familie kan ik soms nog iets van mededogen voelen, vooral bij een zus. En ook kan ik meegenieten op momenten dat mensen er gewoon (incidenteel hoop ik) een knalfeestje mee maken. Bij mijn dochter houd ik mijn hart vast, die drinkt amper, af en toe te veel zoals bij een 18 jarige past. Ik hoop en bid dat het zo blijft. Want ze zou zo maar meer op mij kunnen lijken dan ik wil op dit gebied.

ik ben bang dat je iets hebt verheerlijkt het afscheid nemen moest blijkbaar bijzonder zijn. En misschien zoek je nu een excuus om dat bijzondere alsnog te doen. Maar dit is dus wat teveel drinken is Gypsy (en het hele leven trouwens) de ene keer valt iets mee de andere keer tegen. Met drank vaker tegen dan mee. Je hebt jezelf nu bewezen dat je een echt drankprobleem hebt en als je niet oppast gaat straks je hele leven om drank draaien. Hup doe wat je je voornam en stop. dag per dag kun je er bestand tegen raken mits je doorzet.

ik ga nu naar de mijne nachtdienstje draaien jullie lekker slapen

ik denk dat hij je meer serieus neemt nu Iet en je dan ook meer verantwoordelijkheden toedicht? Je zou iets van vrijwilligers werk kunnen gaan doen om wat ervaring op te doen, staat ook goed op je CV en je komt weer in netwerken die ergens toe kunnen leiden misschien. of herintredingstraining volgen, tests doen bij UWV wat nu bij je past. Niets doen levert niets op, en wie weet krijg je weer energie van actie. Bij mij werkt dat zo wel meestal.

workouts helpen vet sneller verbranden en minder snoepen voorkomt dat vet, kun je nagaan wat er gebeurt als je beiden kombineert

een mooie maandag frummers en Maie maandag voor de jarige

een onbekommerd stranddagje en een emo avond met dochter ben bekaf nu, slaap wel frummers

niks van gesnopen helaas Lotus

Tine een dikke welverdiende maand voor jou! en Dylan al weer 2 jaartjes daarbij op. soms maakt het niet uit welke mijlpaal we hier vieren elke is er een en kleine stappen zijn soms essentieler dan grote. gewoon doorgaan dus met ons allen

ten ongerieve van Rutger Hauer, weet ik nog uit Turks Fruit

Dribbel ik hoop niet dat je hier wegblijft om "de verkeerde redenen" ik ben bang dat dit een cruciale tijd is voor je en juist nu kan contact houden zo belangrijk zijn. Houd vol meis!

dat leest als onvoorwaardelijke moederliefde idd Bol incl. de angst om te verliezen.