Spud, ik ben geen ziener
ik ben een voeler.
En al is wat ik voel best vaak kloppend
mijn grootste les heb ik erin te leren voelen
of ik wat ik voel mag benoemen naar de ander.
het is mijn voelen en de ander is er misschien niet bij
gediend, gebaat, of mee verblijd van mijn voelen te weten.
Net zoals ik dat zelf ook niet via een ander wil weten meestal.
Soms is iets een gave, soms een last.
Ik begrijp dat je blij bent alsnog geen stalker te zijn
maar dat je gedrag destijds wel als zodanig ervaren werd
is toch ook belangrijk?
Nu lijkt je gelijk belangrijk te zijn. En voor jou is dat ook zo,
en hoe het voor de ander is kan per moment verschillen.
dag maf mens