lady jane

ik houd van direct charlie maar niet van een agressieve toon die schoot bij mij verkeerd dus. en verder trek ik me terug uit dit gedoe elk woord kan op een weegschaaltje Maar wel een gemeend sorry voor het woord stoken, dat deed ik zelf door dat woord te gebruiken idd.

:heart:voor jou alles met zus oké?

goeiemorgen frummers

slaapwel

Monster, een dierbare vriend had ooit als gezegde: het is beter gelijk te hebben dan te krijgen.

sterkte loen weer een periode afgesloten misschien beter zo voor vriend

Skip en Monster zitten je op de hielen maar zullen heel teleurgesteld zijn als ze je ooit in zouden halen

4 en een half jaar Jan, zoef je in en uit het forum maar je maakt altijd even een pitstop voor ons hier, dank je daarvoor topper die je bent!

Finniks, met drank erbij ga je je nog veel rotter voelen en verklein je je kansen op ander/beter werk ook nog eens; houd moed!

Je weet dat ik heel anders tegen zo drinken aankijk Mari. Je bent en blijft nl. afhankelijk van drinken zo. Je hebt alleen de aantallen en aantal dagen veranderd. Logisch dat je emoties niet sterker komen, want de verdoving volgt elk weekend. Geen echte reden dus om de diepte in te gaan met jezelf. Het is verder geen probleem hoor, als dit jou bevalt, wie ben ik dan om dat af te kraken of te keuren. Je bent weer trots op jezelf en als je de blijvende trek kunt aanvaarden is er niets mis. Pas als dat verandert, of je valt terug, wil je misschien anders. ga goed meis!

je gooit het kind met het badwater weg hub, zo jammer

oeps, thnx iet

gevulde verse pasta met bloemkoolsaus spruiten en een paar plakken kaas erover.

één zin/woord uit de context klinkt naar idd Aak maar het geheel van mijn posting was dat ik de strekking niet kende maar jullie het echte stoppen gun en niet een maand onderbreking. Pinkman had dat door en ik hoop jullie ook want ik heb diepe bewondering voor jullie deze maand zeker al

Ik heb 6 kaarsen voor me staan 1 voor kaboutertje 1 voor haar man haar zoon en dochter, vriendin en forum. Gisteren had ik 6 kraaien voor me op de dijk die zich niet vanzelf weg lieten jagen ze zaten midden op de weg ik was even in paniek snapte ook die 6 niet A3 lacht zich rot dacht ik nog. Maar eerdere ervaringen zorgen dat ik nu rekening houd met en ik bid dat ik het fout heb tegelijkertijd

misschien zit onbewust de misgedachte erachter dat je je pas zo voelt als nu nadat je eerst op t randje balanceerde? ik weet het niet hoor meis, maar een van de kenmerken van borderline is toch dat "gewoon" algauw saai wordt/lijkt? En ik merk, mede door het ouder worden, maar ook door veel wat ik meemaakte, dat alles behalve saai was, dat "gewoon" een zekere rust brengt. maar ja, ik ben ook al 62 he Gel genoeg denk ik ook te vaak aan wat anderen verduren moeten ook aan jou hoor, maar er zijn zoveel kanten aan één persoon he en wat ze doen en laten, waaiert als een lawine soms over anderen heen. sterkte in elk geval, want tja vandaag gaat weer verder in morgen he, enz enz

oh Gips wat een verspilling als het een keer (mis)lukt Hoe kun je je hiertegen beschermen toch?

en voor nu: vandaag drink ik niet?!

ik respecteer je keus maar vind het ook jammer hub ik had jouw verhaal nl helemaal niet als grof opgevat en ik lees van Meya waar het voor geschreven was ook een positieve reactie. Dus misschien zit charlie te stoken? of worstelt hij zelf met iets, maar dat 1 frummer wegblijft om 1 ander is altijd jammer en meestal projectie.

Hannah, toe meis.

Bij mij betekende dat meevallen dat ik het voorwerk al had gedaan op weg naar mijn definitieve keuze toe. En dat was verre van gemakkelijk geweest. Er volgde een euforie fase, die ook leek te triggeren, maar geen haar op mijn hoofd die de hele weg nog ooit af wilde leggen, dus nu blijft dankbaar zijn over; ik hoef niet meer, echnie

en hannah, sterkte meis ook jij worstelt wat af

Ik ben ook helemaal van de leg rond kaboutertje, dat sluit ook aan op waar het hierboven allemaal om gaat. Wat het losmaakt ook. Ik sliep om 4 uur nog niet, (zelfs fakirmatje hielp niet) maar halverwege de nacht toch een opschrijfboekje gepakt en dat wat er opriep neergepend. Daarna was er in elk geval rust. Op cursus beschreef ik mijn worsteling en geen huiswerk gemaakt. Maar kon wel mijn schrijfsels uit de nacht delen. En zo kwam ik bij de echte pijn van de machteloosheid. delen werd helen.

Ik ben nog niet bijgelezen, maar de tekst van Kohtje/Gerrit raken aan waar ik ook mee bezig ben. Quote Kohtje: Ben jij er al uit, MijnGerrit? Ik heb mezelf al bestempeld als "koele/kouwe kikker", als slappeling, als alles wat negatief is, heb het zelfs gezocht in een van de vele vormen van autisme.. maar niets bleek de lading te dekken. Kom op dit moment uit bij nederigheid, maar ben niet overtuigd. Enige ervaringen van anderen op dit gebied zijn me welkom. Want al wil ik nog zo loslaten, dit houdt me vast. Dit komt me voor als een "niet gewenste ontwikkeling" in m'n herstelproces. Voel me soms "onmenselijk" omdat ik steeds aanloop tegen het gevoel dat ik hypocriet ben als ik medeleven probeer te verwoorden. Dat ik dingen alleen zeg om misschien aardig en medelevend gevonden te worden. Mij helpt het om in mijn schrijfcursus, neer te pennen wat ik meemaak, in een soort van helicopterview, die soms idd als koel op mezelf overkomt. Uiteindelijk schrijf ik dan een verhaaltje of vrij vers, waarin ik op, meestal één emotie/gevoel/thema inzoom. Achteraf weet ik dan waarom juist dat prioriteit werd of eruit sprong. Op het moment zelf doe ik denk ik maar wat. En misschien zou elk ander item ook iets soortgelijks opbrengen. Maar bij het delen/voorlezen in mijn hechte groep medeschrijvers, en soms door hun feedback, vallen de kwartjes vaak pas echt, zeker als de docente helpt met doorvragen. Ik ervaar het als mijn therapie/integratie ochtenden. En ik kan er weer mee verder.