lady jane

Myle, leed kunnen we niet vergelijken, ik had ander leed, maar ook leed waarvan ik dacht nooit te herstellen of overleven zelfs. Niet drinken is voor mij stap 1 geweest om met de rest echt aan de slag te gaan en bij mij is dat gelukt. En dat gun ik jou, en de anderen hier ook zo. De weg is niet makkelijk, en zal dat ook zonder drank, waarschijnlijk nooit helemaal worden. Maar wel te hanteren, en van te oogsten. Het is zo de moeite waard om te stoppen.

voor velen een excuus denk ik hoor, die borrels zijn niet voor niets ontstaan, en behoorlijk uit de hand gelopen vaak. toen ik nog ambtenaar was, heb ik er ook veel meegemaakt en daarna 's avonds nog een wedstrijd vaak. Dat hielp mij trouwens wel goed om me in te houden of geen alcohol te nemen, maar niet altijd, want zien drinken maakt het extra verleidelijk. Gelukkig is sporten bi mij altijd belangrijk(er) geweest. misschien mijn redding ook deels.

ik bedoelde meer dat alcohol depressie versterkt (alles eigenlijk wat je probeert te onderdrukken of verdoven) maar ook dat therapie pas echt werkt zonder drank. Dus koppel beiden los van elkaar en ga nu eerst je drank probleem aan. Later zie je wat er dan eventueel over blijft aan depressie. Mijn 1e jaar na het stoppen was nog steeds een jaar vol depressie. Maar de hulp/therapie begon toen wel aan te slaan, dus ik zag al snel in dat deze volgorde voor mij werkte. Ik hoop voor jou ook. volhouden meis! Dan hoef je hier maar één keer echt dwars doorheen.

Myle, probeer eens wat je schrijft los te koppelen. Je kunt èn niet drinken, uit wilskrcht als dat nodig is, dag per dag. en vanuit depressiviteit kun je gerichte hulp vragen daarvoor. Hoe het nu voelt, is niet noodzakelijkerwijs ook hoe het is! Hoe kleiner je de stapjes maakt hoe meer kans van slagen niet drinken is prioriteit nu, heb je dat onder de knie dan gaat de depressiviteit ook minderen. Hebben velen hier al ondervonden. Bij mij bleek juist de drank de grootste boosdoener toen ik gestopt bleef. Makkelijk gaat het niet, maar toen je nog dronk was het dat ook niet immers?

Morgon begint een nieuwe dag

als je anders kon had je het anders gedaan Myle dat houd ik mezelf ook voor in gevallen van loyaliteitsgevoelens en spijt en dat het een beetje hmmmm voelt dat pleit voor je. wees maar mild voor jezelf het is al een zwaar proces, en je doet het zoals het gaat en jou past. goed dus!

weer een hobbel genomen slaap lekker straks

je kunt dit meis, houd je taai

ja op wilskracht, dat is "overleven" maar dat moet dan maar even zo en zo niet dan weet je de nachtdienst te vinden, toch? wel doen he!

of een heerlijke portie biologische patat met schil, èn majo. jammie, net gedaan

verhelderend werkt het om iets na te vragen en niet meteen in te vullen wat ik denk dat die ander zegt of schrijft

ik bedacht vroeger juist dat ik voor de prijzen op terrasjes beter voor thuis in kon slaan dan duur doordrinken. niet dat ik dat deed zo extreem, maar ooit zei mijn moeder: voor 1 kop koffie op terras kan ik thuis een maand koffiedrinken. en ik ben ook zo, nog erger misschien wel, al word ik nu makkelijker maar ik denk daar nog steeds over na. en best vaak neem ik iets te eten i.p.v. drinken nu. dan kijkt de bediening wel heel vreemd, maar het voelt wel goed als ik het zo doe.

gram wil ik nog wel eens halen in felle diskussies en dan kan ik ook best drammen

uurtje dierenfilmpjes kijken doet ook wonderen Nadia, bol heeft er een leuk draadje voor gemaakt

et cést parti is vrij vertaald; en daar gaan we dan

een moeilijke hobbel nemen valt meestal mee, het ertegen op zien kost me de meeste energie vaak

en nog een hele goeiemorgen frummers

mooie uitspraak; ik ga weer kaarsjes branden vanaf nu het wordt toch steeds eerder donker en ik vind dat een mooie ritueel meestal denk ik even aan anderen als ik ze aansteek, zal ze nu ook zien als lichtpuntjes in de schemer voor mezelf, bewuster dus.

wij zijn toch ook pas gestopt toen het kon? (en vaak jaren later dan eigenlijk nodig was?) dat kunnen we echt niet van een ander verlangen en zouden we zelf waarschijnlijk ook niet voor een ander hebben gekund. de enkeling van partner die het wel kan is uniek dus. en de partners die wel steunen: standbeeldje daarvoor. maar ook dat geeft geen garantie. omdenken dus; en zelf het goede voorbeeld blijven geven is denk ik de enige weg. en veel hier komen, want wij hebben dezelfde keuze gemaakt op onze eigen tijd en met een motivatie die stand kan houden mits we eraan blijven werken. Zomergasten van gisterevond is een echte aanrader, zeker wat rookverslaving betreft. shocking vond ik het bij tijd en wijle terwijl ik dacht er best al veel over te weten. De fabrikanten-maffia die daarachter zit, daar gaat de film vnl over. en dan snap je ook beter waarom het zo moeilijk is om van roken af te komen. zo blij dat ik mezelf dat bespaard heb. de euforie is heerlijk en laat je weer trots worden op jezelf, vaak na jarenlange faalgevoelens. we zijn sterker dan we denken en als we leren dat we niet toe hoeven te geven aan die snelle fix dan zijn we halverwege denk ik wel eens. nu met eten nog dat leren, dat vind ik persoonlijk nog moeilijk.

sterkte! een kind verliezen is zowat het ergste wat je kan overkomen

slaapwel♥

ja, bevlogen mens, integer, en met hart en ziel gelooft ze ook in wat ze doet. Kien ook.

ik kijk nu zomergasten, en ben verbaasd nog steeds weer nieuwe dingen te leren over verslavingen. over de politiek, gelobby daarin, de gevaren. het gaat vnl over roken, maar ook vergelikingen met drinken. voor iedereen die niet kijkt en hier leest: heel erg de moeite waard om het nog terug te kijken. net stukje over Ramses Shaffy met zijn Korsakov, en hoe belangrijk muziek nog werkt bij hem (en anderen, ook met dementie) en straks nog de film die ze ons aanraadt. dit wordt een latertje voor mij.

klinkt als een boek voor mij, thnx