lady jane

mijn zoon heeft ook Asperger, voor de nieuwe mensen. Een stoornis in het autistisch spectrum is geloof ik de nieuwste benaming.

Nou toevallig heb ik afgelopen zaterdag heel uitgebreid alles besproken met zoon, wat ik hier tegen kom met jou Roberto. En naast het feit dat ik erg veel te maken heb (en professioneel gehad in mijn werkzame jaren) met autisme, is er veel wat ik er niet van begrijp en ook niet kan begrijpen. Zoals andersom ook trouwens. Mijn zoon heeft zich andersom ook door schade en schande wijzer, moeten verdiepen in de andere kant hiervan. Wat mij het meeste bij is gebleven is zijn uitleg hierover; Mam als jij in een bepaalde tijdspanne 900 mensen tegen komt met wie je al dan niet sociaal omgaat, of communiceert dan kom ik in diezelfde tijd misschien 10 mensen tegen. En met die 10 mensen heb ik heel andere gesprekken dan met jou en jullie soort. Dit raakte mij heel erg diep. Ik wist al van zijn wanhopige en moeilijke jaren vooral in de puberteit. Hoeveel hulpverleners de plank missloegen in hun onkunde autisme te begrijpen. Natuurlijk zijn wij allemaal te goeder trouw en doen we ontzettend ons best. Zeker als machteloze ouder van kinderen met autisme. Toen ik hem ooit vroeg wat het beste/mooiste jaar van zijn leven tot nu toe was, antwoordde hij tot mijn verbijstering (en enigszins ook teleurstelling); het jaar bij de........................ instelling waar wij hem moesten laten opnemen toen hij thuis niet meer kon blijven, omdat hij een gevaar voor zichzelf was gebleken. Na uitleg hierover kon ik er anders naar kijken. Hij was daar tussen andere kinderen, allemaal buitenbeentjes, velen gepest net als hij, sommigen crimineel geworden, suicide, medicijnen, in de isoleer enz enz enz Maar de eerste periode haat naar ouders die hem hadden verraden, die hij weken geweigerd heeft te willen zien, eenzaamheid enz enz enz Zijn zus heeft nog therapie over die periode omdat ook zij heeft geleden onder hem, en onder het feit dat onze aandacht zo vaak naar zijn problemen gingen en ook zij tekort kwam. Het is zo wezenlijk belangrijk hoe hij, zij en ik nu volwassen, en zonder verwijten met elkaar in gesprek kunnen. Maar we kunnen het verleden niet ongedaan maken. Het heeft ons niet gedood, maar het heeft lang geduurd eer de wonden genazen, en nog steeds jeuken de littekens hierover wel eens. We hebben allen in het gezin verslavingsproblematieken aan opgelopen. elk op andere vlakken. En zijn pas nu zover dat we die zo goed als haalbaar is onder de knie hebben. En wat zijn we sterk geworden. En wat ben ik trots, op hem, op haar en soms ook op mezelf en exgenoot. Want het was en is niet niks. Om salon-alcoholist genoemd te worden @Roberto deed pijn. Ik kon er ook om lachen trouwens want ik voel me geen alcoholist en nooit zo gevoeld ook. Maar jouw op mij gefixeerd geraakte zinnen slaan ook nergens op vanuit mijn invalshoek. En wat zoon wel weet lijk jij nog niet te kunnen zien. Hij heeft een volwassen manier van reageren en bij jou herken ik het puberale stuk wat hij had van 13-17 jaar ongeveer. Hij voelt zich geen slachtoffer meer, hoeft zich niet af te zetten naar al die mensen die hem niet begrijpen en erkent dat hij ons/anderen ook niet begrijpt. Maar doet heel erg zijn best om wel empatisch te zijn. Ook al praat hij meer in cijfers dan in gevoelens en emoties. Zoals ik ook bij @Francoise lees en zie. En zoals jij het nodig hebt om over massages met happy ending te schrijven, je dominant "eisen" dat men jouw manier van structuur volgt met puntjes en rijtjes voor een dagpact, dat is jouw behoefte. Structuur is voor iedereen goed. Maar ziet er voor iedereen weer anders uit. Ook voor mensen met autisme, want ook zij zijn uniek. Net als "gewone" mensen met hun eigen eigenaardigheden, rugzakjes, verslavingsproblematiek en omstandigheden. Dus houd alsjeblieft op met dat vergelijken en afzetten tegen anderen. Het is zo makkelijk om schuld ergens anders te leggen, maar wij kunnen elkaar niet veranderen, dus we kunnen beter proberen er het beste van te maken hier en elders. Autisme hebben, geen autisme hebben, beide zijn geen verdienste, beide hebben ook prachtkanten, maar ook mindere. amen. sorry voor dit lange stuk, maar dit zit me al heel lang héél hoog. En nu hoop ik er klaar mee te zijn hier.

welkom @Fosimo, ikzelf was 55 toen ik stopte en niet meer hoefde. De fijnste oogstjaren heb ik nu inmiddels en het forum is een soort van virtuele familie voor me geworden. Waarin ik alert blijf hoe ik het graag heb en ok hoe ik het hier soms lees, dat ik nooit meer naar toe/terug wil.

@Kohtje gecondoleerd Prachtige leeftijd, als het niet te veel kost aan ziekte/aftakelen. En het blijft je moeder he. sterkte.

net gefietst en 20 min. gezwommen. beweging bevalt goed ondanks de pijn.

De stap om te stoppen is net zo snel gemaakt, alleen nog 1 x vaker lijkt me. Het stoppen is dus niet zo moeilijk, maar het gestopt blijven heeft een plan nodig (zei Mijn Gerrit altijd al) zoals je hierboven bij Oskar kunt lezen; maak de keuze die bij jou past. Het alleen (moeten) kunnen, die ken ik ook wel, een vals soort trots die soms mij door iets heen helpt en me soms terug werpt in machteloosheid, wanneer blijkt dat ik iets niet alleen kan. We blijven mensen Wijnos. Vallen en opstaan en dat soms per dag. Echt bingen ken ik niet uit ervaring, maar het lijkt me vreselijk. Ik gun je de rust die je na een jarenlange strijd zó verdient.

gelukkig zijn er meer dan 50 tinten grijs

goeiemooiemorgen frummers Ja @Yvonne vreselijk veel pijn. Maar ik mag van mezelf kreunen en steunen en blazen. En ook al is het erger dan vorige keer, ik weet nu wel beter dan toen wat goed is, dus ik blijf bewegen en kan dan door de pijn heen toch best veel doen. En @bolletje daardoor heb ik nu op de 2e nacht al op mijn goede zij gelegen en hoefde er niet uit tussendoor, dus dat scheelt ook weer pijn. En ik houd me steeds voor; wat ik heb gaat over, wat een luxe is dat! Vanavond even naar de volleymeiden lopen of fietsen, even samen rouwen en als zij dan aan de training beginnen mag ik lekker spijbelen. De uitvaart is maandag, en dan zien we elkaar weer. Het gaat verder hardstikke goed hier. En straks waardeer ik gezond zijn weer nog meer.

ik ben ook lief-naief @Tine en soms te serieus maar ik vond dit wel humor @Jac en ik hoop dat het niemand echt triggert

wie bewaart er nou paaseieren in de koelkast of was dat de verstopplaats? Nou Jac, ik geloof waarempel dat je de eerste bent met deze stunt. en ik al denken waarom meldt hij het niet op het jaarpact? zijn we mooi ingestonken hier, chapeau! en nu weer braaf in de pas hier he.

Dat is ook een manier om de euforie te stoppen@Jac als je het hierbij kunt laten is het een uitglijder zorg alsjeblieft dat het geen terugval gaar worden

@Emmy butdagen zonder drank weerstaan, maken je sterker. Je kunt dit en ooit gaat het beteren met je weer. Die burn out hoort niet in jouw leven nu, die had misschien ook verband met drinken? Niet toegeven aan de angst voor de angst dus, anders ga je die nog waarmaken ook.

links onderste ribben, maar diepere pijn dan na val eind oktober. Gelukkig wist ik nog van toen dat ik wel op rechterzij kan liggen dus best goed uitgerust vannacht. Ik ben altijd maar blij dat wat ik mankeer weer over gaat. Dat helpt geduld te hebben. En mijn nieuwe thee die ik net probeer is van Clipper en op de zakjes staat; A bag of our HAPPY Mondays infusion. hoe leuk is dat! De spicy chai van hen vind ik wel lekkerder, maar afwisseling is ook fijn. Dus straks een wandeling proberen, het weer is veel beter dan voorspeld. En net eitjes gekookt, wat is Pasen zonder eieren he? Het gouden verstopte ei is gisteren door iemand anders gevonden. was 250,00 waard.

goeiemooiemorgen @ikkanhet en straks de andere frummers Gisteren weer gevallen en rib zwaar gekneusd, dus plaspauze werd meteen maar opstaan en koffie maken.

Vriendin is vandaag overleden. Al haar familieleden/dierbaren hebben afscheid kunnen nemen terwijl ze een opleving had. Wij zouden later volgen, maar zo veel onrust als ik de afgelopen dagen had, zoveel rust nu. Het is goed zo

@water wow 17 (mn geluksgetal) wil ik ook halen, dank voor je goede voorbeeld.

goeiemooiemorgen frummers en mooie Paasdagen

welkom @Kas. misschien heb je iets aan onderstaand filmpje. Ik heb geen idee wat die 2 per week nog met jou doen. fysiek of psychisch.

@Zbb als je die woede niet uit richt die zich naar binnen en ga je denk ik weer de fout in me je verslavingen. zelfdestructie dus. Nu nog leren uiten op een manier die niemand pijn doet. De mattenklopper is een hele goede. Je hebt vast wel een kleed of kussens die geklopt kunnen worden. Of een oud tennisracket (bij de kringloop halen) en op je bed of bank tekeer kunt gaan? Vroeger gebruikten wij oude tel.boeken, die kon je zo heerlijk kapot scheuren en tegelijkertijd roepen wie of wat je dwars zat. Misschien werkt oud papier wel ook zo? Hard fietsen tegen de wind in in de poder hielp mij ooit door een scheiding. Rond etenstijd, dan was de natuur op haar mooist en kwam ik amper iemand tegen. zoek iets uit wat bij jou past.

exact dat Reacher, dankjewel voor deze zin.. Ik heb haar zelfs de enige Valentijnskaart gestuurd die ik ooit kocht en die al jaren in mijn kaartenmandje lag te wachten. Hopelijk heeft ze haar humor nog want beiden gooie we nooit iets weg en dichter bij een liefdesverklaring zal ik ook niet meer komen. Zeis een 2e moeder voor me geweest. Altijd belangstelling, komen naar uitvoering op school, wedstrijden dochter mee kijken. En met 4 naar Schier geweest een jaar of 3 terug. Met de andere twee nu een leuke film en dagje sauna afgesproken. Zij zitten er net zo in als ik. En alle 3 zijn we single, dus heerlijk om even amen te zijn nu.

Ja Toos zal wel moeten. Ik maak het privé zelden mee tot nu toe maar heb wel 6 jaar via de hospice vrijw.werk gedaan in hun thuisbezoek afdeling vooral. Op zich prachtig werk. Maar privé is net wat anders.

Goeiemooiemorgen frummers wandelen en eten met zoon hopelijk wordt het droog vanmiddag. Mijn vriendin is eergisteren opgenomen in de hospice eerste dagen geen bezoek van niet-familie Wat kan loslaten moeilijk zijn, maar voor haar bestwil, duurt deze fase niet langer dan zij nodig heeft om het leven los te laten

76,0

ja, 2 pubers destijds, inmiddels jong volwassenen