Met jeugdzorg hebben wij hier erg wisselende ervaringen. Zonn kan het bloed wel drinken van zijn voogd. Voelt zich zo niet gezien in wie en wat hij is. Jonge vrouw, geen kinderen, behandelt hem alsof hij een crimineel (potentieel) is soms, en ik bal mijn vuisten als ik haar tegen hem hoor praten, hoe durft ze. Was al van plan een nieuwe voogd te vragen, maar wie krijg je dan? Toen ik het besluit nam haar in te schakelen als we iets nodig hebben, waar wij geen ingang in hebben, en verder de manier waarop voor lief te nemen, kwam er rust. Ik heb het zoon uitgelegd en gevraagd het of het voor hem zo ook kan werken. Tot nu toe werkt het en mede dankzij haar inspanningen is hij gisteren op die kamer terecht gekomen, precies de goed plek vinden we allemaal. Soms heiligt een doel de middelen, mar oh oh oh, het kan toch ook anders, denk/hoop ik soms.