tapas

tjonge ben nogal even bezig geweest om dit draadje te lezen, pagina 21 alweer dus nu zeg ik maar meteen weltrusten en duik ik mijn bed in. Het 2e terras van mijn ouders is nu ook ontmost en ik werd steeds groener affijn, tijd om te gaan genieten van een welverdiende rust! tot morgen iedereen!!

Hannah, misschien liggen je verwachtingen te hoog? Je verwacht veel van anderen en stelt hoge eisen en daarom is de teleurstelling zo groot maar je kan helaas niet voor een ander bepalen hoe hij of zijn dient te reageren Dat hangt van zoveel factoren af. Ik reageer op wat me aanspreekt en niet op wat me niet aanspreekt een ander mag me vertellen dat dat goed of fout is maar hoe ik het doe bepaal ik toch zelf. Als ik het gevoel heb dat er weinig op mij gereageerd wordt dan laat ik dat ook weten en als ik het gevoel heb dat iemand ondergesneeuwd wordt dan reageer ik op diegene en niet op het feit dat een ander niet reageert.

Ik ga weer hogedrukspuiten in de tuin van mijn ouders en wie weet in het begin van de avond naar het strand maar nu wel met een shirt met mouwen aan.. auw auw... Genoeg verbrand voor deze week!

Zo, terug van het hardlopen! Kate, ik ga er over nadenken want dat speelt ook mee. Ik wil haar inderdaad veranderen omdat ik vind dat ze niet goed functioneert. Zij is misschien wel een van de weinigen op mijn werk die me kan raken en daarvan weet ik niet wat ik ermee moet want zij noemt mij dus een dreinend kind Dat wordt ik ook omdat ik me erger en dat niet wil laten merken en daardoor kriegel reageer waarschijnlijk heb ik nog iets te leren van haar. We mogen elkaar ook graag en kunnen vaak niet met en niet zonder elkaar maar op sommige punten zullen we altijd van mening blijven verschillen. Als het nou gewoon een kennis was dan had ik het makkelijker los kunnen laten maar ik heb iedere werkdag (al zijn het maar 4 dagdelen) met haar te maken en hoor en zie haar dingen zeggen die in mijn ogen niet kunnen. Ik ben misschien ook wel de enige op het werk die er tegen in gaat en er wat van zegt. We kennen elkaar al 6 jaar denk ik en om de anderhalf a 2 jaar zitten we in deze situatie. Meestal geef ik dan weer een stukje toe en schik ik me en gaat het weer lange tijd goed... maar daar heb ik dus nu geen zin meer in en ik vind het ook niet redelijk meer. Zwart wit is weggaan of schikken maar beiden lost het voor mij niet op. Dus een nieuwe grijstint vinden!

precies Tas! En die strijd zal er altijd wel zijn want zo zit ik ook in elkaar. Ik hoop dat ik daarmee niet jou de hoop ontneem dat het ooit allemaal van een leien dakje zal gaan maar dat zou ook een onrealistische kijk op het leven zijn en dodelijk saai toch? Persoonlijkheidsstoornissen en aanverwante zaken maken het leven soms wat gecompliceerder dan nodig is. Emoties voelen heftiger, het zwart-witte denken, bij 'ruzies' denken dat je helemaal niet deugt en alles fout is. Denken dat een gevoel nooit meer overgaat en altijd zo zal blijven, snelle oplossingen willen vinden zodat het nare gevoel maar weg gaat. Het weten dat het zo werkt bij mezelf maakt dat ik elke keer een pas op de plaats moet maken om alles op een rijtje te zetten en het grijze gebied weer te zoeken en dat kost soms een lading energie. Aan de andere kant als alles vanzelf zou gaan dan zou ik ook niet blij zijn want heb ook 'de strijd' nodig om het leven niet te saai te gaan vinden, want saaiheid leidt vaak weer tot 'depressieve gevoelens' en zo is het een continue balanceren en zoeken, afstand nemen en opnieuw een situatie bekijken, checken bij anderen of ik iets over het hoofd zie. Het gevoel mag er best zijn maar het verstand is ook nodig en het samenspel daartussen is waar het om gaat. Ooit leerden ze me in therapie het principe van de wijze geest. Niet alleen je gevoel volgen, en niet alleen je verstand volgen, maar de raad die jij een ander zou geven als die zich in dezelfde situatie zou bevinden (een buurvrouw, of een goede vriendin).. ook op jezelf toepassen of bedenken hoe iemand waar jij veel respect voor hebt deze situatie zou aanpakken. Dus probeer ik in dit soort situaties uiteindelijk de 'wijze raad' te vinden en me niet te laten leiden door alleen emoties of gedachten en dat is een klus! en dat is denk ik ook die ontdekkingsreis die je kan en mag maken als je de drank laat staan. Leren anders met 'bekende' situaties om te gaan. en nu maar even gaan hardlopen!

Darjeeling, mijn tactiek om gevoelens hier te uiten is om te proberen ze niet aan personen toe te schrijven maar ze zo veel mogelijk bij mezelf te houden. Het is frustrerend als iemand hier een noodkreet plaatst en daarna weg blijft maar dat is ook vaak de onmacht van die ander en diegene zal moeten en willen leren om dat anders te gaan doen. Daar kan jij bij helpen door te schrijven wat dat met jou als lezer doet en hoe je het graag anders zou willen zien. Dat is mijn gouden tip vanuit de assertiviteitstraining die ik ooit moest doen. Niet alleen aangeven wat je niet prettig vind maar ook aangeven hoe jij het wel prettig zou vinden. aha, zelfinzicht.... aan het werk dus vandaag, en een strategie bedenken voor mijn werk, want ik ben nog steeds boos en zit in mijn hoofd verwijten te maken naar degene waar ik ruzie mee had donderdag... als ik een 'volwassen' gesprek wil voeren met haar dan zal ik dat goed moeten voorbereiden en goed moeten bedenken wat ik wel wil ipv wat ik niet wil, want dan wordt het weer heen en weer gedoe met ja maar jij en ja maar jij en dat lost niks op. Getver, wat wil ik eigenlijk!!

Ha tasseke, hang jij nu ook ergens op zijn kop aan de touwen? net als Freek? zo, hier is al weer veel gebeurd vandaag! al op pagina 5 en het is nog maar 10 uur. Ik krijg vandaag even de klap terug van de afgelopen week, het blijft hollen of stilstaan zo af en toe. Dat is ook de aard van het beestje... dus maar weer accepteren. Vandaag is het verplicht stilstaan. Huilerig, koppijn en een boel onrust. Een tandje terug dus en een plan gaan maken voor de toekomst ipv me overal meteen in te storten. Schorpioen, het is een waarheid als een koe, soms moet je gewoon maar even accepteren dat het gaat zoals het gaat en dat loskoppelen van de drank. Het zijn 2 sporen, jij en al je ontwikkelingen en het stoppen met drinken. Het eerste spoor heeft tijd nodig en kun je zien als een soort ontdekkingsreis met verrassingen het 2e spoor is eigenlijk veel makkelijker te doen, gewoon vandaag niet drinken en morgen weer opnieuw beslissen, waar de (innerlijke) reis ook naar toe zal gaan, zonder drank zal die reis anders worden als met. Wees daar nieuwsgierig naar, en je komt op plekken waar je anders nooit zou komen.

hola, back in da house daar ben ik weer! ik heb vandaag het terras van mijn ouders onder handen genomen en nog maar een klein deel is nu gedaan... lekker met water bezig en in de zon.. dus ben ik verbrand... auw! geen moeite gehad met de volle ijskast met wijn en bier, wel met de chocolade zeevruchten die er in liggen Vie, vind het leuk om te lezen hoe je partner het boek gelezen heeft.!! als hij meer vertelt wel even hier melden he!! ben nieuwsgierig hoe het voor een buitenstaander leest!

Henkie, de beste uitspraak is nog steeds 'het verleden is geweest' aan je verleden kan je niks meer veranderen behalve hoe je er mee om gaat in het heden De toekomst ligt open en kan je nog helemaal invullen! net als vandaag, oh ik wil zoveel! Ik heb gisteren een hogedrukreiniger opgehaald en wil dit weekend het terras van mijn ouders weer 'opfrissen' maar ik wil ook naar de bieb, want ik wil fotoboeken halen ter inspiratie want ik wil zelf een paar mooie boeken maken zodat ik mijn foto's op de manier wat meer kan laten zien en ik moet hoognodig boodschappen doen want het wc papier en mijn shag zijn op dus dan wordt het crisis!!! en mijn grastapijtje stofzuigen en en en en... tja gelukkig heb ik 4 dagen de tijd voor dit alles en vandaag mag ik beginnen met de pilot van 'eetproblemen de baas' want zelfs nu ik met de medicatie fijn afval ga ik toch nog steeds gestoord met eten om. Ik ben benieuwd!

ik ben er wel maar heb het te druk geloof ik... zit zo vol plannen dat ik maar even op de rem moet gaan staan... bedtijd dus!! weltrusten allemaaaaaaal !

An, feestjes zijn niet leuk en daardoor ben ik misschien ook wel zoveel gaan drinken! Al die dingen die ik moest doen omdat ze zogenaamd leuk moesten zijn. Stappen, oh wat haatte ik dat! harde muziek, lawaai, gedoe, warm dansen en disco het was het ergste wat er was, niet kunnen praten, dus moeten dansen en dan dat geflirt en feesten, nog erger en dan kon je das pas de stad in als het na 11 uur was, en dan wilde ik eigenlijk helemaal niet meer weg dus ja, een borrel vooraf, seresta er in en hopen dat ik genoeg kon drinken zodat ik de avond door kon komen. en wat is het heerlijk dat ik dat allemaal niet meer hoef van mezelf!!! en bij verplichte feesten? dan neem ik mijn camera mee en ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil. en achteraf is men altijd blij met de foto's Ik hoef mezelf niet meer te tergen en doe wat ik wil een ander kan van alles van me willen maar ik ben degene die bepaalt of ik het doe of niet. Hoe meer ik nadenk over gisteren, dat akkefietje op mijn werk, hoe meer ik in de gaten krijg dat ik voor sommigen te zelfstandig wordt. ze hebben geen grip meer op me en de één kan dat waarderen en een ander voelt de behoefte om me terug in het 'stramien' te trekken. Aan mij de keuze wat ik daarmee doe! maar het is hard werken en al doende leert men iedere keer weer bij.

enne Houtje, je dochter redt het wel !! en anders had ze kunnen bellen toch?? kleine meisjes worden groot!!

Weet je wat zo grappig is trouwens, ik lees de verhalen in het AdB boek en de namen en dan weet ik niet meer wie ook alweer wie was... en verder zijn het gewoon verhalen van 10 heel sterkte vrouwen dus niks om je over te schamen! Houtje, een fijne vakantie toegewenst!!

An, je bent aan het veranderen en daar hoort loslaten bij, wat je al schrijft, jij bent aan het ontwikkelen en die vrienden van je man staan stil. Jij wil je aanpassen maar zelfs dat kan je niet meer en dat is alleen maar goed al is het ook pijnlijk. Het is het verhaal van de oude en de nieuwe jas de oude jas die niet meer lekker zit en waar de gaten in vallen, eigenlijk zou hij weg moeten maar hij zit soms nog zo lekker en dan daarnaast de nieuwe jas, die is nog stijf en zit nog niet helemaal lekker... maar hoe meer je hem gaat dragen hoe beter die gaat passen. vanavond heb je je nieuwe jas aangetrokken! Het schuldgevoel overheerst nog maar dit is onterecht. An zorgt voor zichzelf!! en dat mag!!

nou, 10 vrouwen van dit forum hebben hun levensverhaal er in opgeschreven, maar als ik namen noem is het misschien niet anoniem meer?? want in het boek heeft iedereen weer een andere naam dan op het forum In ieder geval staan Safi en ik er in. waarom MOET je mee naar dat feest An? en anders ga je er heen en dan lekker in de observatiemodus. Kijken hoe onecht het is op zo'n feest, de gemaakte gezelligheid of je gaat gewoon dansen tot je er bij neervalt! of je gaat nieuwe mensen leren kennen, en dan vooral die mensen die met een glas spa of sap in hun hand staan of stellen observeren, hoe zitten relaties in elkaar en hoe gaan ze met elkaar om of de zuiperds observeren. Kijken wie er echt dronken dreigt te worden en hoe lang dat duurt wie weet maakt dat het feestje al wat leuker?????? of je blijft thuis al is iedereen dan boos op je, zijn ze na een paar dagen wel weer vergeten

precies Fran, en dat na bijna 2 jaar. Ik had niet verwacht dat dit kon gebeuren maar na die irritatie gisteren op mijn werk ben ik ook weer een stap verder gekomen. Niet kleiner gemaakt maar groter gegroeid trouwens, even wat anders.. IK HEB HET FORUMBOEK BINNEN!!! ziet er prachtig uit en echt een aanrader voor iedereen!

oeps wat gebeurd er nou? zit ik me zomaar te oriënteren op fotografieopleidingen.... De Rietveld of de Fotoacademie!! zou ik dat kunnen? krijg er helemaal buikpijn van!! stel je toch voor dat ik dat zou mogen en kunnen doen? er zijn dus nog zoveel mogelijkheden waar ik nooit serieus over nagedacht heb!!! Marjo, fijn om te lezen dat je weer op de rit komt, ik denk dat de rust je goed zal doen zo tussen 2 werelden zwerven is ook dodelijk vermoeiend en ontzettend vol met prikkels Ik weet dat je er niet aan wilt waarschijnlijk maar is het toch niet een idee om eens uit te laten zoeken of je misschien ook iets van ADD of ADHD hebt? Ik moet zeggen dat de medicatie voor mij enorm veel doet. Ik ken mezelf de afgelopen maanden soms amper terug. Alsof ik een nieuwe levensfase in ga met meer stabiliteit. Ik voel me nu minder een speelbal van mijn emoties en gelukkig houd ik mijn creativiteit dus ook nog ik had zelf nooit verwacht dat me dit ooit nog zou overkomen maar er is echt iets aan het veranderen.

oja Houtje, dat is waar ook, jij gaat oefenvakantie houden. Heerlijk en wat een mooi weer. gaat vast wel lukken!! waar ging je ook alweer naar toe? Blacky, helemaal goed om het bij jezelf te houden en doe de paarden de groeten! Marjo, probeer even niets te denken maar ga verhuizen en ik denk dat als je eenmaal voor het echie in je caravan zit de rust ook komt om alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is op een rijtje te gaan zetten. Letterlijk afstand nemen doet vaak wonderen, als je er middenin zit dan kan je alleen maar 'overleven'. zorg wel dat het onder je caravan netjes blijft ja ik heb het gebeuren van gisteren alweer aardig een plek gegeven, het heeft er mee te maken dat ik groei en volwassen wordt langzaamaan (want dat voel ik me ook nog lang niet hoor Marjo) en soms vinden mensen in mijn omgeving het makkelijker om me klein te houden. Wat ik vervelend vind aan ruzies zoals gisteren is dat er dan opeens een hele lading komt die ik niet heb zien aankomen en daar baal ik van. met gedoe achteraf kan ik gewoon niet zoveel.... maar het overvalt me altijd zo Het begint tijd te worden om verder te gaan in het leven, dat begint langzaamaan te komen, hoe dat vorm moet krijgen weet ik nog niet en ik weet dat mijn werk daar wel een rol bij blijft spelen voorlopig. Ik begin zin te krijgen om de grote wereld in te trekken. Meer met mijn foto's te gaan doen, exposeren, verkopen, noem maar op. maar weet nog niet hoe dat vorm moet gaan krijgen. zullen wel weer piepkleine stapjes zijn maar dat maakt niet uit! ik heb er zin in!! eindelijk!! en nu maar wachten op de post.. zijn de andere forumboekschrijvers ook zo nieuwsgierig naar het boek?

Blacky je bent gegroeid weer. Het is niet niks wat je allemaal weer voor je kiezen krijgt en ik hoop echt dat het uiteindelijk mee zal vallen. Ga je nog naar Japan na 4 juni? en heb je je testen al gehad vandaag? sorry, ben even te lui om terug te lezen. Veel sterkte vandaag en goed dat je even een weekend weg gaat voor het 4 juni is. Ben trots op je en leef met je mee lekker hardgelopen, nu douchen! wat een heerlijk weertje!!

als het een caffeinevrije senseo mag zijn dan moet je nu gaan vangen hoppa!!!

Ik ben er nog maar ga ook lekker slapen, bedankt nog Corinne! Suus staat er een viskraam vlakbij jouw huis?? brrr haring als ontbijt, maar dat is beter dan drank! trusten!!!!

okee, adem in, adem uit, donderdag zonderdag en lekker slapen en op naar 5 vrije dagen. toch wel grappig dat zoiets niet eens meer een reden is om te gaan drinken of zelfs maar trek te krijgen!

en waar ik nog het meest boos over ben is dat ik ga twijfelen over mezelf, of ik het nou echt zo verkeerd zie, terwijl ik er van overtuigd ben dat ik op het moment goed bezig ben en heel goed zie wat er speelt en dat ik niet bij mezelf kan blijven en in mijn emoties ga zitten en me laat verleiden om me te gaan verdedigen. Terwijl ik niet het probleem ben!!! grrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Het gaat om een 'begeleider' zeg maar die nogal kort door de bocht is en zo af en toe op een, vind ik, botte manier haar zin doordrijft. Dat irriteert me vaak. Ik ga haar dus ook al vaak uit de weg en daardoor ontstaat er al iets ingewikkelds. Misschien lijken we ook teveel op elkaar en eigenlijk elk jaar liggen we wel weer een keer zo met elkaar overhoop. Ik word gewoon zo onzeker van haar. Nu viel het gewoon even helemaal fout, ik was lekker aan het werk en opeens kwam er kritiek op iets wat we gisteren al opgelost hadden maar zij vond toch dat dat mij nog een keer uitgelegd moest worden en daar werd ik boos over. Want dat sloeg gewoon nergens op. Mijn werkbegeleider nam het ook voor me op en dat was prettig maar ik voel me dan zo onterecht bekritiseerd dat ik boos word en boos blijf. Speelt ook mee dat die kritiek eigenlijk van iemand kwam die al heel lang de sfeer loopt te verzieken op het werk, waar ik (en collega's ook) knettergek van wordt. Wat mij zo boos maakte was dat hij daar niet op aangesproken wordt en ik op een futiliteit wel en daardoor knapte het gewoon bij mij. Ik heb met die betreffende 'begeleidster' regelmatig een soort haat / liefde verhouding en ze weet elke keer de schuld bij mij te leggen en daar ben ik dan gevoelig voor en daar baal ik van. Want waar iets niet klikt hebben 2 mensen daar een aandeel in maar daar wil zij niks van horen en dat maakt me dan zo boos. Ik voel me gemanipuleerd en kan er de vinger niet op leggen. en daar baal ik gewoon van!!

de kritiek was behoorlijk onterecht en daarom ben ik ook zo kwaad. Het is altijd hetzelfde, het ligt aan mij want ik ben negatief en mopperig en slordig en daar herken ik mezelf niet in. Heb dat ook nagevraagd bij mijn collega's en die snappen het ook niet maar het wordt zo subtiel op het gevoel gespeeld dat ik het niet meer begrijp en ga twijfelen en dan moet huilen omdat ik het niet meer bevat en daar baal ik van. Het idee dat ik niet serieus genomen wordt en afgerekend op iets waarvan diegene weet dat dat bij mij hoort. maar ze doet het op zo'n manier dat ik ga twijfelen of ik nou echt zo fout zit.