tapas

ah, dat zijn toch van die witte of beige haardingen tot over de pootjes en een snorretje? cairn terriers? ik ken ze wel ja.. tja en 8 jaar is jong voor een hond.. dat blijft het grootste nadeel van beesten, dat je ze elke keer weer overleeft!! .. die van mij wordt denk ik een jaar of 25, minstens, want ik moet er nog niet aan denken dat ie er niet meer zou zijn .. gelukkig is hij nog maar bijna 6 en supergezond, tja dat heb je met die spaanse overlevertjes, in het kader van de evolutieleer overleven de sterksten dus de spaanse mixjes hebben volgens mij gewoon het eeuwige leven (keep on dreaming) aha, haddock, gas.. nee, dat had ik niet verwacht... machines in de gaten houden? of moet je zelf het gas opboren?

Haddock, wat voor soort werk doe je? verpleging? nachtwacht?

Aj corinne, heb jij ook al van die killerkatten?

soothe ik heb een spaanse zwerfhond van het type kliko-terrier.. hihi, een soort oermix mini herdertje met windhondkwaliteiten, of zijn het meer windhondergernissen? erg zelfstandig en eigengereid, met naast een jachtinstinct ook nog eens een zwerfstand.... voordeel van windhonden... in huis zijn ze enorm rustig gelukkig... slapen en zonnen en eten en drinken en dan heb je het wel gehad.. oja en iedere keer naar de keuken lopen als ik daar ben.. maar dat is dan ook de enige inspanning die hij in huis levert hoor! hij heeft dan wel het uiterlijk een beetje van een herder (de kleuren) maar niet het gedrag... trouw en baasgericht hihi daarnaast heb ik een echt portugese kliko-kat, letterlijk want ze is met 3 weken in een vuilcontainer gevonden. Het is een wilde portugese dame met een enorme eigen wil, ook al, net zoals hond... ik zoek ze wel uit he!.. als kat haar zin niet krijgt moet ik als de donder een lange broek aan gaan trekken want dan hangt ze met 4 poten in mijn benen uit nijd en dat doet best wel zeer zo af en toe... wat voor hond had jij ook alweer soothe?

Corinne, jij hoeft je excuses toch niet te maken over vandaag? soms loopt het allemaal even anders dan de bedoeling was.. als mijn dag zowiezo anders was geweest had ik wat anders gereageerd denk ik, maar nu sloeg ik van binnen al op hol voor ik op het forum kwam en dan is het inderdaad even flink schrikken over alle commotie.. goh, ik baal aan de ene kant nog steeds dat ik mijn gevoelens vandaag niet heb kunnen wegdrinken en dat maakt me saggerijnig, maar ik weet (jaja die hopeloze wijze geest grmpffff) dat het goed is dat ik het niet doe en dat ik er morgen waarschijnlijk wat blijer over zal zijn.. al kan ik me daar nu even niks bij voorstellen grmpfffff mopperdemopperdemop Nou, kat heeft geplast, hond ook, is toch elke keer weer een klein feestje die 2 samen! hond aan de lijn, kat huppelend van onder auto naar auto, even stoer een stukje in een boom klimmen, even over de hond heenspringen of er onderdoor lopen, hond die net doet of hij dat niet ziet.. elke keer bij het kleine stukje gras wat er op de katveilige route te vinden is gaat katlief leuke bokkesprongetjes maken, ziet ze dingen in dat gras ofzo.. en als ze me niet meer in het oog heeft (als ik de bocht om ben) gaat ze keihard miauwen.. raar beest hoor! en hondlief blijft haar maar negeren.. hoeveel aandacht ze ook opeist.., maf stel heb ik toch! voorlopig slaap ik nog niet, eerst weer wat rust terug in mijn lijf krijgen, muziekje op ofzo en ontspannen! Zowiezo moet ik weer even assertief zijn vannacht en me niet weer laten mangelen door hond aan de ene kant en kat aan de andere kant, vannacht had ik daardoor zo verkrampt geslapen dat ik vanmorgen met rugpijn opstond.. jaja en wie had het hier ook alweer over assertief zijn hihi.. mijn dieren lopen gewoon over me heen hier thuis!

Nou, ik ga nog maar even een rondje door de buurt stuiteren, mijn kat uitlaten en mijn hond meteen dan ook maar laterrrrrrrrrrrrrr!!

tsjonge dat is heftig binnenvallen op mijn lastige donderdagavond, had het knap moeilijk vanavond, zonder forum (vandaag misschien maar beter ook gezien hoe het hier was)... en met een bende stoeiende gremlins om me heen... Ik weet dat ik niet wil drinken maar oooh wat had ik mijn gevoel vandaag graag even een opsodemieter gegeven en weg willen maken... tja, engiszins ongemerkt mijn grens weer overgedenderd: hyper, koppijn,. bekaf, stuiterdestuiter, wapperdewapper, jankerdejanker, en mopperdemopper en dan zo het forum binnenkomen maakt het er niet echt makkelijker op.. ik schoot gelijk in een zware stuit toen ik begon te lezen en op zoek moest naar meer informatie (dank je benthe!) maar.... mopperdemopper en jankjank... ik heb niet gedronken!! dus hoe rot ik me morgen ook voel, er zit geen kater bij!!

Draadje van gisteren bijgelezen, hehe, dus nog even wat antwoorden: Houtje: ik ga 16 augustus naar Istanbul voor de bliksemflitsen in mijn ogen, spannend! het idee dat ik nooit meer mijn bril hoef te dragen kan ik me nog niet voorstellen Hoe het voelde zonder drank op dat terras? vreemd! tussen 5 en 9 aan het strand zitten, ondergaande zon, mensen om je heen met bier, wijn, rose, ook aan mijn tafel, rooie wangetjes en rooie oogjes zien en zelf nuchter aan de ice-tea.. ja het voelde wel goed... maar was best lastig hoor! De stress was op een gegeven moment wel hoog, want je mag daar je hond los laten lopen, ook op het terras en in de strandtent... dus die was heelrijk in de zwerfstand, tot we een wandelingetje langs het strand gingen doen, hij heeft een kilometertje meegerend en toen ging hij linea recta terug naar het terras en ik kon zonder hond verder wandelen... grmpffff.. moest hem dus vangen op het terras, en toen dook hij het voor honden verboden strandhuisjes terrein op,.. ik zag mijn geest al dwalen, 2 km huisjes op een rij... dat zou een latertje gaan worden maar gelukkig kon ik hem te pakken krijgen... toen liep ik dus wel flink te stuiteren, en nu nog wel... stomme zwerfhond, als ie er weer even van proeft ben ik verloren....het avondje strand was zo toch wel erg inspannend, veel babbelen en ik was blij toen ik weer thuis was... rust! Heb wel een paar prachtige foto's kunnen maken...

zijn die verlangens (en verwachtigingen) soms ook niet een te hoge lat die we voor onszelf neerleggen? ik werd vanmorgen ook stuiterend wakker, maar ging ook stuiterend naar bed hihi het was gisteren een iets te lange en volle dag, vandaag wordt ook een drukke dag dus ik ga maar proberen het heel rustig aan te doen.

moooooooooooooi!! dat is nou die wijze geest waar ik het laatst over had... degene die je goeie raad geeft zit allang in ieder mens maar er naar luisteren is soms zo moeilijk! je kan maar het beste beste vriendjes met jezelf zijn, dan heb je die ander niet meer nodig kus van Tapas

Ik denk achteraf als ik naar mezelf kijk dat ik bepaalde mensen aantrok doordat ik me heel afhankelijk opstelde, een ander moest vertellen of ik iets goed deed of niet, of ik iets moest doen of niet.. eigenlijk haalde ik mijn zelfbeeld uit die ander, maar dat kwam ook omdat ik echt niet wist wie ik was en wat bij mij hoorde. Toen me verteld werd (in therapie) dat ik al goed was zoals ik was kwam ik eerst enorm in verzet, ze snapten er niks van, ik was helemaal niet goed, er deugde niks aan mij.. waarom zagen ze dat nou niet, ik moest veranderen dan zou ik vanzelf gelukkig worden. Op een gegeven moment had ik geen keus meer en moest ik accepteren dat ik een trillend bang hertje was ipv een stoere meid die de hele wereld wel aankon (maar het niet kon) en ben ik langzaam aan gaan leren voor die bambi te gaan zorgen die ik was en dingen gaan doen die bij mij pasten. Ik heb mijn leven behoorlijk aan moeten passen, alles op halve kracht. Ik werk nu 4 dagdelen per week en het voelt als 40 uur en als er iets heftigs gebeurd en ik word boos op mensen dan moet ik eerst me terugtrekken uit de situatie en thuis gaan voelen wat het met me doet en gaan bepalen hoe ik ermee om wil gaan... hetzelfde als iemand me iets vraagt om te doen.. eerst voelen en dan pas ja of nee zeggen. zowiezo als ik boos word op een ander dan heb ik nu geleerd dat ik vaak op zo'n moment boos op mezelf ben omdat ik me een richting in laat duwen die ik niet wil. Ik weet nu dat als ik door ren (wat ik vroeger altijd deed) dat ik het kontakt met mezelf verlies en geen grenzen meer aangeef omdat ik ze niet meer kan voelen. Gaat het te lang goed dan is het leven me eigenlijk weer te saai en te rustig en zoek ik vanzelf weer iets heftigs op waardoor ik weer tegen mezelf aanloop, het weten van waar je grenzen liggen is dus niet genoeg voor mij, ik moet er iedere keer weer tegenaan lopen om ze weer te voelen en te kunnen handelen, ook dat heb ik nu geaccepteerd, dat hoort schijnbaar bij mij Als iemand me van te voren had verteld dat het zo zou werken had ik het echt niet geloofd en die ander voor gek verklaard. Mijn angsten zijn na de therapie niet weg, maar ik leef er nu naar en neem ze serieus, ik heb geen keus. Het is de enige manier!

water, dat vind ik nou een heel mooie uitspraak!! die neem ik zeer ter harte! Fran, dat is een goeie therapie zeg! jammer dat ik niet van mosselen houd en blacky, het kost tijd zoiets te verwerken als wat jij hebt meegemaakt, heel veel tijd, maar ooit zal het minder heftig worden, schrale troost maar zoals water al schrijft: de beste wraak is een mooi leven! en in ons geval een drankloos leven met wat meer evenwicht dan vroeger!

hihihi tuurlijk durf je dat niet, en al die medecursusgenoten ook niet hihi... en daarom doen ze die cursus hahaha.. Wat richten moeders toch een boel schade aan en het rare is dat het dan vaak om de gevoelige kinderen gaat, mijn zus heeft er geen last van gehad, mijn broertje op een totaal andere manier en ik was de gevoeligste van de 3 kinderen dus vandaar dat het zich op mij richtte. Nu weet ik dat het was uit onmacht en onbegrip omdat mijn ouders niet wisten hoe ze moesten omgaan met een kind wat anders reageert. Rudy dat verdrietige gevoel is zo herkenbaar, ik ging vroeger vaak op kamp met de padvinderij en daar was ik een onbevangen kind, heel anders dan ik thuis was, niet op mijn hoede, ik had gewoon plezier en hoefde nergens over na te denken. Als zo'n kamp voorbij was en ik weer naar huis moest was ik ontroostbaar en had ik vreselijke heimwee terug naar kamp, terug naar dat onbevangen kind. Dan kon ik tot ergernis van mijn ouders echt 2 weken huilen en was ik niet te genieten Fran, de kunst is dat jij je kind moet geven wat ze niet gekregen heeft vroeger, niemand anders kan dit aan het jengelende kind geven dan jij zelf... want die straffende ouder ben je ook zelf geworden helaas Anna, wat waardeloos is dat he, dat als je zulke dingen meemaakt je ze later weer onbewust opzoekt, zoals met je ex. Dan maar liever alleen en langzaamaan de pijn en het verdriet over vroeger zien te verwerken. De afgelopen 7 jaar merk ik dat ik een vriendenkring heb opgebouwd die met respect met elkaar omgaat en de ander accepteert zoals ie is en dat al die mensen die mij wel eens zouden vertellen hoe ik moest leven weg zijn uit mijn leven. Dat is heel geleidelijk gegaan... eigenlijk heel ongemerkt en bijzonder hoe het doorwerkt als je jezelf liever gaat vinden.

Fran en Anna, dat grenzen aangeven leer je ook echt niet in korte tijd. Ik heb het geluk (?) gehad dat ik die dagbehandeling heb mogen doen, 3 dagen per week, anderhalf jaar lang met 8 mensen in een groep, 3 therapieen per dag.. ja, dat is een snelcursus leren voelen, accepteren en grenzen aangeven. Zeker met een groep mensen die borderline trekken en stoornissen hebben... heftig en nog eens heftig! maar wel leerzaam! Ik denk dat het heel moeilijk is om dat gedrag zelf op te lossen, het is een zo oud ingeslepen patroon waar je altijd op terug zult vallen, en echt ik val er ook nog regelmatig in terug tot ik het herken, de gevoelens erbij herken en dan kan ik het veranderen. Op zich zou een assertiviteitscursus misschien kunnen helpen, dat is niet een cursus haaibaai worden wat veel mensen denken maar vooral een cursus waar in je kunt leren wat je eigenlijk zelf wilt en wat je niet wilt.. want dit is de basis voor assertiviteit. Als je niet weet wat je zelf wilt is het moeilijk om dit aan een ander aan te geven. Verder leer je er technieken om op een positieve manier aan te geven wat je wilt. een andere therapie die mij geholpen heeft is de RET therapie. Daar heb ik op dit forum ook wel eens een stuk over geschreven, die leert je je negatieve gedachten (over jezelf) te onderzoeken op waarheid: bv: ik ben een mislukkeling en kan niks klopt dat, ben ik een mislukkeling, vind iedereen mij een mislukkeling, kan ik niks? vind iedereen dat ik niks kan.. nee, ik kan wel dingen, het ene misschien beter dan het andere maar ik ben niet overal in mislukt, er zijn ook dingen die ik goed doe, ik drink bv niet meer en doe dat op eigen kracht. enz enz enz dan kan je de eerste gedachte gaan verplaatsen met: soms lukken dingen en soms mislukken dingen, dus sommige dingen kan ik goed en andere moet ik nog leren.. kijk, dan heb je een negatieve gedachte in een positieve omgezet. pfff, zet mij op mijn stokpaardje en ik tik bladzijden vol hihi! Ik zou zo graag willen dat anderen ook leren om positiever over zichzelf te denken, te ontdekken wat je wel en niet wilt in het leven en grenzen aan te geven, Het maakt het leven er zoveel makkelijker en leuker op! Je krijgt de regie over je leven zo in eigen hand en legt die niet meer bij anderen neer. Nou, ik ga nu even naar het andere dagdraadje, dan houden we deze gewoon voor het moeder en dochter debacle hihi en voor wie daar over mee wil denken.

Anna, ik begreep ook wel dat je op het berichtje van Ziza doelde met het accepteren van iemand die je leegzuigt.... maar ik ging er over nadenken en besefte me dat de mensen die me vroeger kwetsten, klein wilden maken, de grond intrapten, dat die dat nu niet meer doen.. ligt dat aan hun? of ligt het aan mij dat het niet meer gebeurd. Het laatste!! Mijn moeder heeft me jarenlang emotioneel mishandeld, niet dat ze dat zelf besefte maar ik zat met haar in een enorm ziekelijke symbiotische relatie, ze huilde als ik een onvoldoende had want dat deed ik om haar pijn te doen, ze zocht me konstant op terwijl ze wist dat ik dat niet wilde en dwong me zo bijna steeds haar af te wijzen en boos te worden zodat zij weer kon huilen of me negeren. Ze was nooit boos maar altijd teleurgesteld en verdrietig. Ze kleineerde alles wat ik deed.. ik rende dan weer boos naar boven en zat daar enorm te huilen... en voelde me een waardeloos kind. ...we kwamen daar zelf niet uit, pas na 8 jaar contactbreuk en daarna gezinstherapie en daarna nu 6 jaar verder gaat het nu goed, nou ja, goed, ze zal nooit de moeder zijn waar ik zolang naar verlangde net zoals ik nooit de dochter zal zijn die zij gewenst heeft, maar dat hebben we alletwee kunnen accepteren en we kunnen het ondanks dat best wel goed met elkaar vinde.. zolang het niet te lang is hihi.. ik kan me nog steeds kapot aan haar ergeren maar het snijdt me niet meer in mijn ziel en ik kan me er beter van afsluiten. Fran wat jij beschrijft is herkenbaar en zo vreselijk pijnlijk om te zien. dat smachten naar aandacht en er mogen zijn en inderdaad bij de verkeerde mensen, soms lijkt dat gedrag ook wel een verslaving aan afwijzing.. Je hebt zelf door dat je het doet, stop er mee en doe jezelf geen pijn meer! die verdomde acceptatie ook!!

dotske bravo!! goed dat je niet aan de verleiding hebt weerstaan, heb je vandaag weer wat om trots op te zijn. Dat onrustige gevoel blijft nog wel even maar gaat op een gegeven moment ook weer weg. In het begin zat ik zowat hyperventilerend op de bank en het enige waar ik aan kon denken was" een glas" maar het gaat echt over! Nou, hond en kat zijn weer uitgelaten hihi, nog een kwartiertje en dan ben ik weg! fijne dag allemaal!

wat een opwekkend weerbericht weer Twan , ik wacht met smart af wanneer je de zomer gaat voorspellen, dan krijg je een dikke zoen van me!!! Ik wil toch nog even terugkomen op wat Anna gisteravond schreef, over het accepteren van mensen die jou welbewust willen krenken, maar Anna, natuurlijk accepteer je dat niet, op zo'n moment is het zaak om je grenzen aan te geven. Wat wel weer belangrijk is is dat je dan wel jezelf moet accepteren. Want zolang je jezelf niet accepteert geef je volgens mij anderen de kans om dat ook niet te doen... tenminste dat is mijn ervaring. hoe meer je twijfelt en je onzeker opstelt hoe meer je anderen de kans geeft over jouw leven te gaan bepalen. De eerste regel die altijd bij je op zou moeten gaan komen is: wat wil ik! met de nadruk op IK! Als een ander het daar niet mee eens is.... jammer dan! Het klinkt heel makkelijk maar ik heb zelf ook bijna 38 jaar anderen mijn leven laten bepalen omdat ik gewoon niet wist wie ik was en wat ik wilde en mezelf standaard naar beneden haalde. Nu ik dat niet meer doe merk ik dat mensen me ook niet meer kunnen kwetsen of mijn leven kunnen bepalen... en doen ze dat toch dan gooi ik ze mijn leven uit. Dat is een proces geweest wat zeker ook nog 5 jaar geduurd heeft en nog steeds duurt maar waar ik nog steeds dankbaar voor ben. Nou hoor ik je bijna denken, maar als je dat allemaal kan waarom heb je dan toch nog de drank nodig? tja omdat ik op vele fronten gewoon overgevoelig ben en meer tijd voor dingen nodig heb dan een ander. Het kost me gewoon tijd, ruimte en rust om die grenzen te vinden, maar zijn ze eenmaal duidelijk dan kan ik handelen... die tijd, rust en ruimte vulde ik dan weer graag op met drank helaas. Het klinkt hard maar als je je laat kwetsen en pijndoen dan heb je daar zelf net zo'n groot aandeel in als die ander is mijn ervaring. pfffft, wat een overdenkingen op de vroege ochtend, gauw douchen en aankleden en naar mijn (vrijwilligers) werk.

zo, ben er weer... drukke dag is het hier weer geweest, ik kom elke keer als mosterd na de maaltijd in discussies binnenvallen... grijze massa of niet, ieder huisje heeft zijn kruisje denk ik. Ik zag vanavond een programma over een engelse choreograaf die met 250 berlijnse jongeren een dansstuk in ging studeren en dat was zo gaaf, en de boodschap van het hele programma was toch weer dat buitenbeentjes uiteindelijk hun plek gaan vinden als ze hun passie ontdekken. Hanny, ik las je psychotherapie verhaal, lijkt me lastig, ik heb vanaf mijn 20e tot mijn 40e diverse therapieen gehad, ook psychotherapie hoewel die van mij wel wat actiever was. Uiteindelijk heb ik op mijn 38e anderhalf jaar dagbehandeling gehad met vooral gedragstherapie en cognitieve therapie, dat is vooral veel doen.. technieken leren en leren handelen en vooral toepassen binnen de groepstherapie. Voor mij was dat uiteindelijk wat gewerkt heeft! ik heb er nog steeds elke dag profijt van. Probeer goed te voelen of dit is wat jou verder helpt, je bent er niet om de therapeut aan het werk te houden, hij is er om jou je beter te laten voelen!! ik heb vanavond mijn schuur uitgemest, morgen komt grof vuil dus dat was even sjouwen, een achterbuurman zag me bezig en uiteindelijk hebben hij en zijn vriendin ook mee helpen sjouwen en als tegenprestatie heb ik hun weer de restjes vloerdelen van de houten vloer gegeven die ze op kunnen stoken in hun houtkachel. Kijk, dat soort dingen vind ik altijd weer leuk, en gewoon het feit dat mensen je willen helpen zomaar voor niks. Ik ben zo blij dat mijn schuur leeg is en mijn huis nu ook ontdaan is van alle overbodige troep.. heb net nog eens alle kamers langsgelopen of er niet echt nog iets is wat weg kan maar ik geloof dat ik er door ben. ORDE!! eindelijk!! Okee, atelier is nog niet ingericht, moest eerst nog wat andere dingen doen maar eind van deze week moet dat voor elkaar zijn! een vruchtbare dag dus! Nou, ook weer een droge dag gelukkig! zonder problemen maar op zondag dronk ik normaal ook al niet, nee niet vanuit geloof ofzo, maar gewoon omdat ik anders de maandag niet doorkom hihi Okee, ik ga hond en kat uitlaten en dan lekker slapen!

Goeiesmorgens deze morgen zo, bijgelezen van gisteren, toen had ik de puf niet om te forummen, het lijkt wel of ik dit weekend alleen maar slaap, vrijdag om 11 uur wakker, gisteren om 11 uur wakker, dus toen ik net wakker werd rond half 9 ben ik er maar uit gegaan, ipv weer te gaan lezen, in slaap te vallen en weer de halve dag in bed te liggen. gaaaaaaaap! gistermiddag ook al liggen slapen. Ik merk dat het niet drinken wel iets van een rouwproces heeft.. als ik er aan denk nooit meer te mogen drinken barst ik zowat in tranen uit, als ik langs de schappen met drank loop hetzelfde, als ik langs terrasjes loop en de glazen rose en wijn op tafel zie staan voel ik ook die steken.. toch wil ik niet drinken maar moet ik schijnbaar afscheid nemen van een lange periode waarin dat anders was. Safi, ik hoop dat je gisteravond goed bent doorgekomen en wat je omschrijft, dat gevoel volgens mij hebben veel mensen dat hier. Zijn er hier veel zwarte schapen, ik ben er ook eentje hoor.. geen betaalde baan, geen geld, geen eigen huis, geen man en geen kinderen. geen auto... vroeger was ik echt het zwarte schaap nu accepteren ze me wel meer maar dat komt denk ik ook omdat ik het zelf accepteer en mijn zelfbeeld niet meer van hun afhangt. Ik ben niet meer het zielige zusje wat ongelukkig is. Eigenlijk ben ik wel blij dat ik in mijn leven niet de gebaande paden heb bewandeld, het geeft me zoveel meer levenservaring en inzicht die ik niet had willen missen. Ik leef mijn leven zoals ik wil en zij leven hun leven meer zoals het hoort en de buitenwereld van ze verwacht. Dat juk hoef ik niet meer mee te dragen. Als je het zo kunt bekijken of als je bedenkt hoe het zou zijn om in je moeders of in je zusjes schoenen te staan zou je dan gelukkiger zijn? Misschien is je zus wel jaloers op jou en doet ze daarom zo betweterig. Ondanks dat de gremlins me af en toe toch nog wel bezoeken gaat het met het niet meer drinken goed, met mij wat minder, moe, saggerijnig, beetje weer dat niks gevoel, nergens echt zin in, weinig leuke dingen doen... maar dat komt wel weer goed!

ervaring met refusal heb ik niet maar je zou via zoeken op deze site eens kunnen kijken, er is veel over geschreven herinner ik me, vorig jaar. Mijn ochtend begint goed, omdat ik bang was niet te kunnen slapen gisteren mijn slaapmedicatie weer ingenomen, nou, geslapen heb ik, 10 uur zowat.. alleen was dat te lang voor mijn hond en die heeft nu een prachtig plasspoor op mijn houten vloer achtergelaten, arm beest.. ik was er al bang voor, na zijn wegblijven in het bos gisteren heeft hij veel gedronken dus hij heeft duidelijk iets heel zouts genuttigd op zijn zwerfrondje.. ik was expres gisteravond al vrij laat met hem uitgeweest, maar schijnbaar heeft ie vannacht nog even extra bijgedronken en kon hij mij vanmorgen niet wakker krijgen.. mijn hond is nogal bescheiden.. de ziel... nu loopt er een urinespoor van boven op de overloop de trap af, de gang door, de huiskamer door.. tja, hij kan het niet helpen dus ik ben nu meteen maar gaan dweilen na ons uitlaatrondje... goeiemorgen dus!

Nou, mijn pammetje gaat werken, nog een glaasje warme melk en ik ga weer een poging wagen.... ... zonder hond op bed!

Ach Eddy, ik woon al zowat mijn hele leven alleen dus ik weet hoe het is om in een koud bed te slapen. electrische deken werkt ook hoor hihi, en de hond mag er zo niet meer op want ik ben veel te onrustig en kan me niet draaien en krijg het er spaans benauwd van.. niet alles is zoals het lijkt!

Eddy, ik zie dat je er nog bent, jouw probleem wordt door veel van ons gedeeld denk ik, geen hulp vragen wel hulp geven... dan is het goed om je nu eindelijk te beseffen dat je zelf ook hulp nodig hebt. De online therapie die door Tactus wordt gegeven is op zich een goeie middenweg, online hulp dus een anoniem luisterend oor, net zoals het forum. Maar de huisarts zal ook alle begrip hebben en is geheimhouding verplicht behalve als jij hem ooit toestemming geeft om gegevens aan derden te geven. Ik heb heel veel aan mijn huisarts, hij begrijpt het probleem en dwingt me nergens toe zolang ik iets niet wil, een luisterend oor, een gouden huisarts dus die respect heeft voor hoe ik de dingen zelf aanpak en oplos. Zo kan het dus ook! Minderen is een goed begin, maar je zult uiteindelijk gaan merken dat minderen niet werkt, zoals al meer hier geschreven wordt: na 2 glazen ben je eigenlijk al over de grens en 1 fles wijn is nog steeds veel op een dag. Je denkt nu dat je het leven niet aankan zonder alcohol, dat je je rotgevoelens en problemen niet de baas kunt, maar het rare is dat het zonder alcohol eigenlijk veel makkelijker is want je bent ten eerste als je niet drinkt al 2 lastige gevoelens kwijt, namelijk schuld en schaamte en wat dacht je van de boosheid dat je toch weer (teveel) gedronken hebt? zonder alcohol komt er ook nog een extra positief gevoel bij.. trots zijn op jezelf.. en het gevoel dat je daadwerkelijk iets met je leven wilt doen.. de kansen liggen er voor je, een andere baan.. dus wie weet een nieuwe start. Kijk mij, zit ik voor het eerst sinds lang in de donderdagnacht een nuchter bericht te schrijven.. normaal was dit mijn enorme doorzakavond en vond ik mezelf later in de nacht soms terug in slaap gevallen op de wc, op de bank, op de vloer voor de bank of in bed met licht aan en boek open naast me, en dan had ik morgen weer heel voorzichtig mijn mail moeten openen om te zien wat voor onzin ik weer rondgemaild had naar jan en alleman, met wat pech was ik dan ook nog midden in de nacht impulsief een kast gaan schilderen ofzo, zodat ik de volgende dag ook nog eens flink kon gaan boenen om daar de schade van weg te krijgen.... zo heb ik van de laatste keer een keuken overgehouden met bruingeschilderde kastjes vol met druipers, die laat ik maar even zo als herinnering aan mijn laatste zuipfestijn en de gevolgen daarvan!!! sterkte en het nadenken en bellen van de sos dienst is al een hele stap in het erkennen dat je een probleem hebt!

trusten horizon! ik zit hier nu even te nachtbraken, kan niet slapen, poes in de hondenmand dus hond op bed strak tegen me aan en ik ben al knap onrustig dus er maar uit gegaan, toch maar een inslaper genomen en nu even wachten tot die werkt! dan duik ik mijn nest weer in en hopelijk kan ik dan slapen.

Gelukkig, de trek is weer voorbij! Ik snap het ook wel beter nu ik terugkijk naar mijn dag, vroeger had ik een collega en die was mega-moeilijk, ze loog en bedroog, had zware binge periodes, speelde alles en iedereen tegen elkaar uit, manipuleerde vooral alle mannen en ik was zo blij toen ze weg moest. Het was niet meer houdbaar. Op het project waar ik werk mag je behoorlijk maf zijn maar zij was niet meer te hanteren en dat leverde heel veel conflicten op.. en wat denk je, komt ze vandaag binnenlopen met de vraag of ze weer bij ons mag komen werken.. ik was even helemaal van slag en dat heeft de hele dag wel doorgezeurd... nee, ze komt niet terug, daarvoor heeft ze teveel leed berokkend, maar het feit dat zo iemand dan opeens weer binnenstaat deed mijn nekharen rijzen en mijn hart wat slagen overslaan. Dat gebeurt me maar bij heel weinig mensen en dan moet je me echt wel iets heel rots geflikt hebben want ik ben behoorlijk tolerant. Kleding kopen, mijn grootste hobby, en kost me bijna niks, ik ga elke week naar de kringloopwinkel hier en loop alles goed na, vooral Didi broeken hebben mijn voorkeur, die zitten gewoon goed, maar beetje maffe broeken met wijde pijpen enzo vind ik ook leuk. Bij de kringloop kost een broek ongeveer 4 a 5 euro.. en ben ik zo'n broek zat, dan breng ik hem naar de 2e handswinkel, daar krijg ik 40% van de verkoopprijs en broeken verkopen ze daar voor 10 euro, dus.. je snapt het al... bijna gratis kleding!! In kledingzaken is zo weinig keus, het is net wat de mode is en dan hangt het overal met kleine variaties, kringloop is heel divers, daar hangt voor ieder wat wils. soms gewoon gloednieuwe kleding. Ik krijg heel vaak complimenten over wat ik aan heb en niemand gelooft me als ik zeg dat ik het in de kringloopwinkel koop, dan denken mensen toch vaak aan vieze en smerige kleding Zo doe ik het trouwens ook met mijn huis inrichten, ik koop iets, meestal op marktplaats, en ben ik het zat dan verkoop ik het weer via marktplaats. Ik heb een speciaal potje waar dat geld dan weer in gaat en zo kan ik dan weer iets anders kopen. wie niet rijk is moet slim zijn!