dhen

Will, ook al zie je nu alleen een donkere kant, wat ik best begrijp, maar er is nooit alleen een donkere kant. Mijn ervaring is, er is altijd een keus naar welke kant je kijkt, het is maar net wat je de meeste waarde geeft. Als jouw ex het nodig vind om hysterisch te doen is dat haar keus, niet jouw schuld. Probeer je te richten op je nieuwe woning, eindelijk de rust van een eigen dak boven je hoofd, waar je zo naar verlangde. Je hebt een eigen huis, werk, Bazma, mensen waar je mee kan praten en jezelf. Ga die toekomst in, jouw toekomst die open voor je ligt, die je zelf mag en kan invullen, heel veel mensen geloven in je, nou jij nog in jezelf ;)

:DB)

Bor

Tjemig dat was een lange zit bij de tandarts maar wel weer minder erg dan mijn halve slapeloze nacht en mijn angst. Ik vraag me af wanneer ik eens van mijn van-te-voren-angstjes afstap en iets gewoon doe en dan wel kijk of het eng is ofzo nou ja stap-voor-stap maar, die angstjes weg. Bij de tandarts nu 3 keer geweest, mag waarschijnlijk nog 3 keer terug en dan zouden alle problemen over moeten zijn.

beetje water soms eks tss klinkt dat wel eks ? overnieuw: beetje water soms ekstertje

Ja goed boompje, nou ik nog oww nee ben aan het afvallen, niet groeien, ik heb er 8 kilo aangegeten in 22 maanden niet drinken, ben er nu 6 kwijt en de feestdagen hou ik dat graag zo

yep, ik

G'morgen all incl achtergrondfiguur Zo naar de tandarts, noodvulling eruit en kijken of de zenuw dood is, voor zover ik het goed heb begrepen. Gisteren in de bergen wezen kijken naar sneeuw, 130 km verderop, er lag wel wat op zo'n 1.200 meter hoogte en er waren een paar eerste skiers maar nog niet veel. Komende week wordt het weer warmer, winter zet dus nog niet door. Fijne dag vandaag en hou m droog

Mijn boompje (dhendro) is belangrijk voor me geweest, mijn boompje en ik liepen gelijk op in het afkickgebeuren, boompje bijna afgedankt en bij het afval gezet, er zat geen leven meer in. Maar ik kwam op het idee om het kale boompje, niet meer dan een tak en wat zijtakjes, op te graven uit de pot. De pot die als kattenbak was gebruikt door menig zwerfkat. De oude grond eruit, verse aarde er in, sceptisch keek ik elke dag naar de kale takjes, balkon katontoegankelijk. Op een dag kwamen er groene blaadje, leven in het boompje, niet te geloven maar o zo waar. Elke dag werden de groene blaadjes wat groter en best wel snel bleken sommige blaadjes bloempjes te worden. Blad en bloempjes lijken in het begin wel op elkaar bij zo'n bougainville, maar de bloemblaadjes krijgen elke dag wat meer kleur, totdat het hele boompje gewoon lijkt te bloeien. Na maanden bloei gingen de bloempjes weer weg, de groene blaadjes werden wat groter en vooral dieper groen, steviger. Ik vond het wel jammer dat de bloei weg was maar het was ook mooi om te zien hoe het groen van het boompje sterker werd, gezonde wortel dat boompje. Met het najaar zat ik te kijken en te wachten op de najaarsbloei, die plant of boompje bloeit in het najaar altijd voor een tweede keer, minder uitbundig dan in het voorjaar, maar toch, bloei. Maar niet mijn dappere boompje, geen gekleurd bloemblaadje te zien, niet in september, niet in oktober. Ergens in november begon ik te beseffen dat ik een denkfout maakte, ik zat te wachten op iets waarvan ik vond dat het moest komen. Ik zag niet meer het boompje zoals het op dat moment was. Toen begreep ik dat het boompje ook zonder najaarsbloei mooi is, een groenblijvertje met stevige blaadjes. Ik liet los dat er nog wat mooiers moest komen dan er al was, ik stopte met wachten. Zoals wel vaker als ik niets meer verwacht dan let ik er ook niet meer op, dan is iets gewoon zoals het is. Aandachtloos gooide ik af en toe m'n gietertje leeg in de pot, ging spelen met de nieuwe zwerfpuppies of spitse mijn oor naar het uiltje. Twee weken terug zag ik toch een paar gekleurde blaadjes, niet bewust, onbewust. Ik had het boompje water gegeven en stond alweer bij de afwas totdat ik dacht wat doe ik met die pan hier in mijn handen, er was iets, wat was er nou. Boompje! Ik laat de pan de pan en snel naar boompje. Ja hoor er zijn een paar bloempjes in december. Leven en laten leven, het klinkt zo gemakkelijk. Maar leer maar eens te leven zonder je te laten leven en leef maar eens zonder van een ander wat te verwachten en die ander dus te laten leven. Niet simpel soms, maar als ik leven laat leven zoals het leeft komt het soms zomaar tot bloei. Daarom is loslaten mooi, ruimte voor leven, dhendro blijft in de pot en ik ga verder als dhen

quote: Originally posted by: marjo :present:

Hee Slokje, je wilt er tenminste wat aan doen, anders was je hier niet. En dat is positief vind ik, de intentie om je problemen op te willen lossen, het hoeft niet in 1 keer te lukken, sommige dingen kosten gewoon tijd. Probeer te kijken waar het mis gaat, maar gebruik je positieve insteek dat je er wat aan wilt doen en niet je negatieve insteek van ik kan toch niks. Positieve insteek geeft meer energie en zin

Nou heb een noodvulling, volgende week voor het echie terug. Die tandartsangst van mij is gewoon oude angst waar ik de nieuwe opstapel, voor deze hoef ik helemaal niet bang te zijn, fluwelen handjes. Blijft lastig soms om van oude angstjes en bijbehorend wegloopneiging af te komen. Maar ja stapje voor stapje, ben wel positief dat ik er tenminste wat aan doe, blijft het enige wat echt helpt er wat aan doen, welk probleem dan ook.

g'morgen ik mag weer naar de tandarts vandaag :angry: fijne dag en hou m droog

Hoi Jopie, ik ben ook zo'n zelfdoener. Ik lees van alles wat en het maakt me niet uit bij welke lichting dit hoort, aa, ta, god, boeddha, griekse filosofie, perzische profeet of wat dan ook. Het waarom van mijn verslavingsdrang op veel meer vlakken dan alleen drank, interesseert me ook niet meer zo. Wat me wel interesseert is een verhelderend bewustzijnsproces omdat ik daarmee mijn verslavingsgedrag en verslavingsbehoefte begrijp. Het voordeel daarvan is dat ik die behoefte niet bestrijd, niet hoef te bevechten maar domweg logisch vind, tuurlijk ben ik een verslaafde geworden en ik zou het blijven ook als ik niet compleet mijn levensvisie wijzig. Maar het mooie vind ik dat het een basis levensvisie is waarvan ik ergens wel weet dat ik die ook had toen ik 7 of 12 of 18, of 29 en hervonden bij 43. Die jaren daar tussen in was ik meer verslaafde. Die levensvisie is in veel denkwijzen terug te vinden en herkenning vind ik dan leuk, een klik. Er zit in mij gewoon altijd een keus; kiezen voor de donkere kant van leven of lichte kant van leven. Hoe ik de keus maak heeft veel te maken met verantwoording voor mezelf nemen maar ook met angst. De donkere kant is lusteloos, inspiratieloos, meestal gepaard met wat doemdenken, schuld, slachtoffer, ontkenning, overleven, tijd uitzitten etc. De lichte kant heeft inspiratie, zin in leven, liefde voor leven. Het soms energievretende aan het gebeuren is dat de automatische piloot wel eens terug wil naar de "makkelijke" verslavingskant. De, op zich veel leukere, niet verslavingskant is (nog) minder automatisch. Daarom vergt het bewust blijven, wat gebeurt er nu eigenlijk in me enhoe denk ik nu. En bij een vastloper, op zoek naar een wegwijzer, iemand of iets die even wijst. Het grappige is dat ik soms maar schrijf en in een keer staat het antwoord tussen m'n eigen vragen en dan heb ik er weer een inzichtje bij. Vaak is dat inzichtje veel eenvoudiger dan de complexiteit van vragen, angstjes, opgeworpen barrières etc en dan grijns ik maar weer eens. :present:

Kohtje, van harte met 2 jaar :present::present::present:

Het liedje in je onderschrift Bor; vleugels spreidden

Bor, sterkte in de detox. Wat er ook gebeurt, 4 weken gaan voorbij hé

:D Jane, ik zit met een grijns je verslag te lezen, dat je je sowieso wat aantrekt van de achtergronden achter all-inclusive is mooi, vind ik

ok Blondie, duidelijk, sterkte ermee. Ja heel mooi, was er bijna gaan wonen

Blondie, je angst voor de kids is pas reëel als hij ze werkelijk daar houdt, niet eerder. Pas als het werkelijk gebeurt kan je wat doen, voor nu loslaten die angst. Waar gaat hij naar toe, in SL?, (ik ken het land vrij aardig, ben er een tijd geweest.) Kan je met je ex praten, hem duidelijk maken dat de toekomst van je kids op dit moment in NL ligt?

Alle zelfzuchtige pleziertjes zijn bedrog en oplichterij, die lichtflits wordt omgeven door een muur van duisternis. De bliksemschicht is maar van korte duur en je hebt, door duisternis omgeven, nog een lange weg te gaan. Bij dat licht kun je geen brief lezen en evenmin naar je bestemming rijden. Maar doordat jij je door de lichtflits laat misleiden, trekken de zonnestralen zich van je terug. Mijl na mijl leidt het bedrog van de lichtflits je `s nachts zonder gids dieper in een donkere wildernis. Het ene moment val je tegen een berg, het volgende in een rivier, nu eens dwaal je hier rond, dan weer daar. Zoeker van wereldse waardigheid, je vindt de gids nooit en als je hem vindt, keer je je van hem af met de woorden: `Zestig mijl heb ik al op deze weg afgelegd en nu zegt deze gids dat ik de weg kwijt ben. Als ik gehoor geef aan zijn wonderlijke raadgeving, moet ik de reis opnieuw aanvangen onder zijn hoede. Ik heb mijn leven gewijd aan deze reis. Laat maar zitten. Wat komt, komt. Ga weg, meester!' `Ja, je hebt al een hele reis achter de rug, maar eigengereidheid levert net als de lichtflits weinig op. Kom, leg een tiende van die reis af omwille van de luisterrijke zon van goddelijke inspiratie. Je las het vers: 'Vermoedens wegen niet op tegen de waarheid', maar toch werd je door zo'n lichtflits blind voor het licht van de zon. Luister, stap in onze boot, arme stakker, of leg in elk geval die boot van jou vast aan die van ons.' Rumi

Jane, fijne vakantie. Laat die drank links liggen, het verhoogt niet je vakantieplezier, zodra je dat een seconde denkt, bedenk dan dat die gedachte een illusie is. Wij/ik/verslaafden hebben zulke rare gedachtekronkels over drank en veel andere zaken. Ik sta nu ruim 21 maanden droog en zie nog steeds misvattingen in mijn gedachten, apart is dat. Maar elke keer terug met de gedachten naar: wat is waar, wat is illusie helpt mij goed om in het hier en nu te blijven. Ik weet welke weg ik loop, een weg van herstel, mezelf durven zijn en langzaamaan bouwen aan wat ik jaren en jaren heb afgebroken. Drinken zou voor mij zo'n gigastap terug zijn, terwijl ik net lekker aan het bouwen ben, het zou me compleet verwarren denk ik. Tuin niet in de illusies: het is toch gratis, het is lekker, ik ga me beter voelen, het is gezellig, iedereen kan het, ik ben zielig omdat ik het niet kan. Vervang dit voor: ik breek af wat ik tot nu toe heb opgebouwd, het is niet lekker, ik ga me niet beter voelen, niet iedereen kan het, je bent niet zielig want je bent lekker op vakantie waar je van kan genieten zonder drank, want genieten zit in het nuchter kijken naar wat op dat moment werkelijk waar is. De angst om te gaan drinken ligt ons zelf, vind ik, een angst van ben ik wel sterk genoeg, vertrouw ik mezelf wel. Die angst kan je wat uitlachen want je weet al lang dat je het kan: niet drinken en jezelf kan je ook vertrouwen, dat is de leuke kant van dit alles, vind ik, de uitdaging, het lef om op jezelf te vertrouwen, iets wat ik met drank niet deed, toen vertrouwde ik op de drank.

Soothe, doe je een beetje kalm aan met die grizzlyberen van je, geef ze honing en een aai over de bol 3 jaar, van harte :present::present::present::present::present::present::present:

Omdat er gepost werd door de partner van een alci en dat schijnt hier niet de bedoeling te zijn. Het was overigens wel een positieve ervaring met baclofen heb ik begrepen.

Leuke foto's van de meeting. BB, eerst die verkoudheid maar eens uitgriepen, kan moeilijk de tandarts onder niezen. Vraag me af wat ik na de griep ga verzinnen om niet te gaan