Claudius

ik kan me niet inbeelden dat ook maar een vrouw verleden jaar verleden jaar in de verslavingskliniek gesloten was, wat ik niet van de mannen kan zeggen.

Ik vind die vragen niet echt een probleem, bovendien ben ik hier nog steeds een beetje anoniem.

Darmproblemen heb ik al zeer lang. Ook als twintiger onderzoeken op laten doen. Vooral een groot tekort aan Vitamine b, verder nog niets.

Mijn bloed is hier nagekeken. Ook op spoed.

Dat was ook een van mijn vragen aan de verpleging. Ik had een hele tijd niet gegeten voor mijn opname. Alleen maar bier en water.

Of het gaat zelf op een bepaald moment alleen nog maar om het drinken zelf.

mooie foto's @Maja @Yvonne @ikkanhet vertel meer over dat verhaal.

@Yvonne Nog maar een keer sinds mijn opname naar een pijnstiller gevraagd.

N M is Nelson Mandela dank U Google

Een bijzonder iemand voor mij zong dit zelf en plaatste het op Facebook. Vriend of broer begeleide op gitaar.

@Yvonne Volgens hem vanuit de rug, maar ik voel niet veel pijn in mijn rug.

Ik heb steeds meer spierpijnen, ik hoop echt dat de kinesist van de kliniek hier iets kan aan doen. Ik ga daar al van kort na mijn opname iedere werkdag naartoe.

@haddock @nancy Wie was het nu, die de uitspraak deed?

1 /7 heb ik nog gedronken en zeker een paar moeilijke momenten gehad

Goeiemorgen Dagpact Claudius

het resultaat is niet steeds wat er beoogd was.

Roosevelt?

Uitkomen voor je ware gevoelens is soms zo goed als onmogelijk.

Ik was mijn kast hier in de kliniek aan 't opruimen. Mijn kamerdeur stond open en er was een direct bezorgd dat ik ging vertrekken zonder wat te zeggen.

Kan ik mij hier inschrijven? Ik kan het maar proberen? Startdatum 2 Juli 2021

Ja en nee, ik heb hier het gevoel dat ze zeker niet veel minder doen als in de echte verslavingskliniek. Daar zijn er wel opdrachten. Maar die zijn steeds herhalend en vooral waar we zelf oplossingen zien.

DAGPACT: zbb Yvonne Maja Claudius

Met die kruisen aan de muur bedoel ik dat iedereen wel zijn eigen problemen heeft. En dat ik twee grote problemen heb. En dat het totaal geen nut heeft om alleen mijn alchohol probleem proberen op te lossen.

O ze weten hier heel goed dat ik soms craving heb. En dat ik helemaal niet klaar ben om s' nachts thuis te slapen. Ze doen hier ook bij twijfel testen als je terug binnen komt.

Op een gedeelte kan ik zeker antwoorden. Ik heb het vroeger nooit willen toegeven maar ik heb al zeer lang een drankprobleem. In 2004 ging ik wel een psycholoog opzoeken om een ander probleem waar ik nu nog steeds mee worstel. Door sommige antwoorden hier ben ik gaan beseffen dat mijn andere probleem duidelijke wortels heeft met een ongeval dat ik had als vijfjarige. Ik was steeds zeer verlegen, durfde niemand aan te spreken, zeker geen vrouwen. Ik ben helemaal niet bijgelovig. Maar ik had sinds mijn puberteit een droom, bijna dagelijks over iemand, de droom liep nooit goed af voor mij. De dromen stopte toen ik haar ontmoette in 2004. Ik was toen 42, zij veel te jong voor mij. Ik kom haar nog steeds op de meest rare plaatsen tegen. Met haar sprak ik wel, ik dacht zelfs dat de gevoelens wederzijds waren. Mails, telefoon, het oude msn. En nog meer. Sindsdien durf ik wel anderen aan te spreken. Misschien wordt ik nu inderdaad veel te snel verliefd. Maar het is ersatz denk ik. De laatste weken door verschillende omstandigheden toch weer veel meer aan haar aan 't denken geweest. Ik dronk zeker niet plots meer toen ze me in 2004 duidelijk afwees. Ik was toen een weekend drinker en dronk toen niet zoveel. Buiten nog een paar kleinere kruisen, is dit zowat heel mijn verhaal.