Musashi

Wat @lady jane zegt, geldt ook voor mij: het is voor jou! Ik wilde daarstraks ook nog zeggen dat ik met je bericht moest denken aan wat ik gisteren op m’n draadje schreef: je leeft niet alleen als moeder maar ook als vrouw, als mens...daarvoor moet je het doen, voor niemand anders! Dat komt eerst en dan volgt de rest (misschien) ook wel...

@spirit ik wil geen oordeel vellen over jouw situatie en/ of relatie met je zoon...maar in mijn geval...alcoholistische vader...nee 4 maanden is niet voldoende om vertrouwen te repareren dat een leven lang geschaad werd...hij was ook 2x bijna een half jaar (denk ik) gestopt...nadien werd het altijd nog veel erger dan ervoor want ‘hij had nu toch bewezen dat hij zonder kon dus hij had geen probleem’ deuh...en zoals VIiI zegt: woorden zijn van geen tel...daden wel die laten zien of je veranderd bent...

Wat ik wel al voorgehad heb is de oven beginnen voorverwarmen terwijl de plastic bak met papflessen om te steriliseren (in microwave functie) er nog in stond...dat gaf ook wel een zooitje ja...

Veel water indoen hè...dit doet me trouwens denken aan een salamander die m’n zus ooit had...in een bak met veel water in...onder een dakraam...nadat we terugkwamen van vakantie...ja je kan het al raden zeker?

Oeps! Ik had werkelijk geen idee dat je met wortelen en aardappelen koken ook maar iets kon verkeerd doen... het kan dus wel!

Heuh? Zijn die dan weg gekookt of zo?

Zalmlasagne met asperges (zonder look btw want dat vond ik dus heel raar toen ik dat hier een paar keer las )

Btw @Tatum @Etty toen wisten we natuurlijk nog helemaal niets over narcisme en dat het dat was...het was voor ons gewoon compleet absurd (alcoholistisch) gedrag...pas een jaar of 2 geleden kwamen we in aanraking met die term...een wereld van herkenning ging dan pas open...

Tja dat is de juiste vraag hè. Ik heb het hier al eens gezegd geloof ik, de verwekker die ons zei: jullie leren veel van mij, nl. Hoe het niet moet... van narcistisch gesproken hè... (maar daarmee hebben we niet geleerd hoe het wel moet hè) ik probeer vooral te begrijpen denk ik..maar oh zo moeilijk...een driejarige begrijpen en veeeel liefde en knuffels natuurlijk!!!

Ik zal over een jaar of twintig meer weten...en dan kom ik jullie hier wel zoeken!

Het tweede deel hoop ik van harte! Het eerste daar zit ik nog over te malen...want eerlijk: nooit heeft een vriendin of vriend mij begrepen hoe het is om met mijn narcistische verwekker te leven...ze vonden hem toch altijd ‘o zo sympathiek’...het kAn natuurlijk ook aan onze geslotenheid gelegen hebben, we werden verplicht om buitenshuis ons masker op te zetten...

Sorry van zo door te drammen heb weer een mega emomoment precies...maar het is dus ook daarvoor dat ik het zo erg vind als mijn kind enig kind zou blijven...ik en mijn zus begrijpen elkaar in de trauma’s die we hebben...stel dat mijn kind daarmee alleen komt te staan!?! Dat lijkt me echt zo eenzaam...ik heb het er echt moeilijk mee om haar dat aan te doen...

En dat begrijp ik ook van m’n moeders kant...het is haar eigen falen dat ze in mijn zus ziet... Ben nu bezig in nieuw boek van Alice Miller...moesten ze dat nu allebei eens willen lezen hè...maja...

Ja ook vooral zorgen dat ik dan donderdag niet mee aan de wijn of apero ga!

Ben het helemaal met je eens! En zo probeer ik het nu ook echt aan te pakken...en alleen nog m’n moeder zo ver krijgen want die houdt vast aan haar eigen gelijk...zaterdag was het weer zo ver...ging mijn zus daar ‘gezellig’ eten maar m’n moeder wou het haar ‘allemaal nog eens goed zeggen’ dus gevolg na een uur liep m’n zus boos weg en stuurt ze me dat ze nog verdrietiger is omdat ze onze moeder ‘ziek en ongelukkig maakt’ (haar woorden blijkbaar). Donderdag is het feestdag hier en komt ze naar ons...ik ga proberen er een ontspannende dag voor haar van te maken en het er Idd niet over hebben...

Ja deed ik vroeger wel...of dan hielp ik haar..maar ondertussen wil ze dat dus ook al niet meer...ik denk dat ze zich te hard schaamt... Klopt zeker! Maar dat is dan weer de kip of het ei verhaal bij haar...eerst rust in het hoofd en dan opruimen...of omgekeerd...mijn moeder vindt dat ze met het opruimen moet beginnen, dat dat haar zal helpen in haar hoofd ook...ik denk ondertussen dat ze er niet aan kan beginnen omdat ze mentaal te diep zit...kip of ei dat is het zeker...ergens moet de cirkel doorbroken worden maar we vinden niet waar of hoe...

Om het dan even over een andere boeg te gooien maar toch hetzelfde: ontspullen. Ik weet het is een modewoord maar ik heb het nodig om me er verder in te verdiepen...van thuis uit hebben wij daar een groot probleem mee. In het appartement van mijn verwekker was er geen stoel of tafel meer vrij...alles lag/ daar vol met oud papier...wij (mijn zus en ik) hebben dat meegekregen...ik kan heel slecht dingen weggooien (stel dat het ooit nog van pas komt) maar gelukkig heb ik mijn man die daar ze stokje voor steekt omdat hij zo ordelijk is...mijn zus niet...die woont alleen en bij haar wordt het ondertussen ook echt erg...ze durft ons zelfs niet meer te ontvangen...ze heeft een plan om dit jaar alles op te ruimen maar ze vindt er niet de mentale kracht voor...wat ik begrijp want het gaat eigenlijk niet over de rommel denk ik...het gaat ook over heel de relatie met de verwekker en er emotioneel afstand van te kunnen nemen...onze moeder begrijpt dat niet en blijft haar heel erg overdreven pushen om op te ruimen...dit werkt averechts en mijn zus wordt dan boos op mijn moeder...en mijn moeder dan weer boos op mijn zus (want ze wil zogezegd alleen maar helpen en die wil/kan mijn zus niet aanvaarden)...het is een echte vicieuze cirkel waar we niet uit geraken en ik vind het ook zo erg dat ik mijn zusje niet (beter) kan helpen...daar word ik echt heel verdrietig van...

Ik zou eerst een postpakket krijgen...het is al onderweg! Vandaag wel veel (keuken)kruiden gezaaid.

Deze Moederdag, die bij ons niet ‘de echte’ is (die is pas op 15 aug), wil ik de moeder in mij vieren samen met de volledige vrouw die ik ben. Vanuit de rijkdom die het moederschap me brengt, niet vanuit het gemis en verdriet dat de dochter misschien alleen blijft en het schuldgevoel dat daarmee samen gaat...wel vanuit de kans die ik krijg om me niet alleen als moeder maar als hele vrouw te ontwikkelen...en de kansen en het voorbeeld dat ik daarmee kan geven aan het kind dat mij een moeder maakt.

Zowie heb ik net even 7 (!) st jacobsvruchten met macaroni en venkel-Chinese kool-roomsaus gegeten...euh ja en dat had in geen enkel restaurant zo veel en zo lekker geweest!

@Lonster ja, deze: https://www.centrumvooravondonderwijs.be/cursus/theesommelier/tthesom ben benieuwd!

Met trots kondig ik aan: ik heb de inschrijving voor de cursus theesommelier net voltooid...ik dacht f* it, ik denk er nu al zo lang over, doe het gewoon ineens, and so I did!

Het lijkt net of heel België zit te pintelieren in de regen...amai gezellig...wauw wat mis ik niets!

Hopla @Kohtje dan doe ik er toch ook maar eentje tegenaan: van harte gefelicitaart!! En dan niet voor het bedankje maar omdat het je blij maakt!

Pff teleurstelling dus...volgende keer dus maar niks zeggen...pfff