Spud

Huh wat heb ik nu gemist? Was wennen dat mensen hun nick veranderde, ik vond het heftiger dat een zeker persoon waar ik de naam niet van noem keer op keer terug kon komen op het forum en opnieuw mensen kon kwetsen. In mijn beschermingsdrang heb ik daarmee nu juist hele lieve mensen de kop afgebeten. Albert bijvoorbeeld, nu een vriend van mij.

Maar ik heb ook geen controle op wat andere schrijven, en ik heb ook geen controle op in welke moodswing iemand deze draad leest. Afgelopen zondag kwam ik hier, en las de discussie en kwam tot de conclusie dat ik hier effe niet moest zijn met mijn nonsens. Zoveel mensen zoveel verschillende aanpakken.

Ik dan waarschijnlijk ook.

Mijn excuus smaragd, ik deed ook mee aan de discussie. En dat terwijl ik de leuke gedichten lees op de andere draad.

oh ik dacht eigenlijk dat uit het verleden gebleken is dat we allebei nogal temperamentvol zijn en we daarom eigenlijk niet meer met elkaar spraken. en elkaar bewust een beetje uit de weg gingen.Maar feedback en mening geven kan toch gewoon? Waarom zou ik je kop af moeten rukken als jij mijn mening niet deelt? Ik probeer alleen iemands hoofd af te rukken als deze hier publiekelijk mijn maatjes ten schande brengt. Maar dat gebeurt nu niet.

Waarom zou ik?

Wellicht heb je gelijk Fleur. Waar moei ik me ook mee.

Tof, ik hoef geen nachtje te slapen om te genieten van jullie gedichten. Thanks!

Sorry Herstel, dat ik bovenstaande er nog effe tussen moest frotten. Ik hoop dat de sfeer goed blijft. Doe wat je niet laten kan. Als iets niet meer goed voelt is het tijd om weer een stapje verder te gaan. Zo werk ik hier ook op het forum. Ga goed!

Oké, ik wilde me eigenlijk niet moeien met de diagnoses die alle wanna be dokters en psychologen hier aan het stellen zijn. Maar op de diagnose borderline zou ik wel graag even willen reageren. Op zijn minst omdat ik 20 jaar geleden gediagnosticeerd ben als borderline kenmerkend. Effe voor alle duidelijkheid, ik bezat dus de kenmerken ik scoorde niet voldoende om het daadwerkelijk te hebben. Wel in een heuze kliniek gezeten met de rasechte borders. Ik vind dat ik dan wel een soort van recht heb om me te moeien nu. Ten eerste, ik dacht eigenlijk dat de diagnose nu helemaal uit was en dat er duidelijkere diagnoses op de markt zijn nu waardoor iemand psychisch niet zo goed kan functioneren in de maatschappij. Maar borderline schijnt dus nog steeds te leven. Die kliniek van mij is in ieder geval opgedoekt, omdat de hulpverleners er achter kwamen dat borderline eigenlijk een verzamelnaam is van andere psychische aandoeningen. Zo heb ik het begrepen, tenminste. Ze zijn zich meer gaan specialiseren op de behoeftes van de patiënt ipv iedereen over 1 kam te scheren. En een misvatting van vele, je kan niet van borderline genezen. Volgens mij kan dat wel, tenminste voor een heel groot deel als je het wil. Voor je omgeving, je vrienden, je werk, je familie ed mensen waar je tegen gezegd hebt dat je borderline hebt en mensen die die kenmerken zijn gaan lezen, jep bij elk conflict wat je met ze hebt ben je in hun ogen nog steeds ziek. Want in een gezond mensenleven zonder psychische klachten kan je als je boos wordt of verdrietig bent ook heel borderline overkomen. Maar met die diagnose en dat toegeven moet je er altijd rekening mee houden dat je jezelf ten alle tijden onder controle houdt en dus niet het achterste van je tong laat zien bij bepaalde emotisch. Ik ben geen dokter of psycholoog maar borderline vind ik een beetje te ver gezocht voor Spirit.

Oké, oké, waarschijnlijk heb ik het weer verkeerd opgeschreven, taal is niet mijn sterkste punt. Hihi en dan moet ik geen woorden gaan gebruiken waar ik blijkbaar de betekenis niet helemaal van weet. Ik zit er gewoon een beetje op te broeien dat ik er nu al vanuit ga dat het weer mis gaat, ik vertrouw mezelf niet. Daarmee laat ik een hele grote achterdeur open zodat het weer mis kan gaan. Ik kan beter nu bezig zijn met kijken hoe het per dag gaat en per dag inspelen op situaties die zich kunnen gaan aandienen, in plaats van dat ik nu al bezig ben met plannen te bedenken voor over 3 maanden of een jaar of whatever, zo ver is het nog helemaal niet, ik ben nu gestopt en zou graag gestopt willen blijven. Dus moet ik nu bezig zijn met dat doel en de rest effe achterwegen laten.

Nog 1 nachtje slapen en dan mag ik hier komen gapen. Leuk!

Goedemorgen deze morgen, Joop, je weet hè hier in België zijn prachtige alternatieven en naar waar jij gezocht hebt ook. Wel jammer van de bus mocht het zover komen, ik blijf het een prachtig ding vinden. @ Bob, iets waar ik mijn hoofd ook nog weleens aan stoot, hoe meer je uit wil leggen hoe erger je iets eigenlijk maakt. En verder maak ik me nog steeds zorgen of ik het stoppen deze keer wel waar kan maken. Daarom neig ik nog steeds naar vooraf al plannen willen smeden om dit te voorkomen. Maar hé, ik ben geen toekomst kijker en ik heb geen glazen bol dus wat dat betreft kan ik beter wachten totdat er zo een moment komt en daarop anticiperen met alle opgedane kennis van voorgaande ervaringen. Fijne dag!

Hoi Herstel, Hier een beetje een foute en stoute piet rijmen en dichten kan ik totaal niet. Die met een soort van gedicht voor de Sinterklaasviering het niet kon laten. Om voor jou dan toch een gedicht op te dragen. Spijtig dat je je dit jaar niet kon inschrijven. Maar je had het druk genoeg dat is wel duidelijk buiten kijven. Maar ook mensen met een beetje fatsoen zullen het vast niet zo erg vinden dat ik dit voor jou wil doen. Voor jou dus dit gekke gedicht, vanuit liefde en respect uit mijn laarzen gelicht. Geniet van de andere gedichten, Doe ik waarschijnlijk ook. Maar vooral en raak vooral niet van niet kook. Veel succes! In je verdere groei, Dat houd je vast en zeker ver weg van geknoei. Dit gesproken en gezegd, leg ik nu mijn rijmboeken weg.

Commentaar is nogal zwaar uitgedrukt, het werd achteraf opgemerkt da´s beter gezegd. Was mezelf toen niet opgevallen en zag het als een tip om rekening mee te houden voor een volgende keer als ik weer eens in een impulsieve bui zou zijn. Ik kijk er in ieder geval naar uit om aankomende dinsdag hier te komen lezen wat voor moois er weer geschreven is. Succes schrijvers!

En ik vind het gewoon tof dat er dit jaar ook weer sinterklaas gedichten komen op 5 december!

Nope, Spud deed het op de ouderwetse manier. 2 bakjes met alle namen en dan om de beurt trekken. Ik snap niet zo waar jullie een probleem van maken dat Lars als organisator alles weet. Respect voor hem dat hij het organiseert want is niet simpel. Ouderwets samen zitten en lootjes trekken kan hier gewoon niet. Toen ik het regelde wist ik ook wie, wie had. Volgens mij was dat best handig, want toen gaf iemand aan dat deze moeite had met de naam die deze gekregen had omdat deze niet aanwezig was. Omdat ik deze ook geen naam had kunnen sturen via pb met de loting, kon ik wel invullen dat daar geen berichtje van zou komen. Daarmee heb ik toen kunnen voorkomen dat iemand zonder gedichtje kwam te zitten, door te ruilen en een beetje vals te spelen. Want als een deelnemer vergeet te schrijven valt ook iedereen over deze heen. Dat wilde ik toen gewoon voorkomen. Was leuk toch? Ik heb alleen maar commentaar gehad achteraf, mensen zagen verbindingen in mijn trekking of iets, 2 mensen die boven elkaar stonden hadden elkaar getrokken. Zoiets. Tsja schoonheidsfoutjes en de behoefte van mensen om toch altijd commentaar te leveren of ze nu wel meedoen of niet. Ik was in ieder geval blij dat die dag iedereen een gedichtje kreeg die meegedaan had, waardoor ik niet zoveel last had van de commentaren van de toeschouwers die niet meededen. Maar ik heb ook geleerd dat ik geen organisator ben maar meer een duwer. Geeft zoveel stress om het te proberen te regelen omdat je zo afhankelijk bent van degene die mee blijven doen. Daarom veel respect voor Lars.

Hé Ietje, Ik ben natuurlijk geen kattenfluisteraar en ik ben wel iemand die heel graag dingen zo wil draaien dat pijnlijke dingen ook een mooie kant krijgen voor iemand of mezelf. Zodat de rouw ook een mooi kantje krijgt. Maar als ik jou verhaal lees, dan moet ik aan mijn aanloop zwerfkat Puck denken. Waarschijnlijk weet je dat nog wel, die is uiteindelijk in mijn garage gestorven. Daardoor denk ik nu, dat jou kat er ook voor gezorgd heeft dat jij deze nog vond. Zodat je nooit met twijfels of misschientjes hoefde te lopen, want nu is het duidelijk, je hoeft je kat niet meer te zoeken en je hoeft ook niet meer te hopen dat hij terugkomt. En ja, is heel rot om voor god te moeten spelen en naar een dierenarts te gaan. Maar uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat geen dierenarts inschakelen en de natuur zijn gang laten gaan ook niet echt prettig is. Je laat de kat dan ook niet met rust, want je wil tot het laatste goed voor m zorgen, maar daarmee zorg je er eigenlijk voor dat deze ook langer voor jou blijft doorvechten en daardoor langer lijdt. Ik weet niet wat de beste keuze is. Ik weet wel dat het fijner is om het te verwerken als je weet waar je kat uiteindelijk terecht gekomen is, hoe spijtig ook. Maar dat de zoektocht voorbij is en alle rampverhalen in je hoofd wat deze overkomen zou kunnen zijn er niet meer zijn. Of we het goed gedaan hebben? Ik denk dat dat een mensenkwaal is we twijfelen altijd aan ons zelf, we denken en voelen ook anders dan de natuur. Missen kent de natuur niet echt. Wij kunnen dat wel. Wij kunnen ook herinneren. En als ik aan al mijn verloren dieren denk, is het eerst natuurlijk gemis, maar daarna haal ik de super momenten op die ik met hun beleeft heb. En die zijn vele malen sterker dan de twijfel en de pijn en het verdriet. Ik hoop dat jij dat zo ook kan bekijken. Voor god spelen bij de dierenarts is natuurlijk nooit leuk. Het is gewoon niet leuk om te beslissen voor een ander het is over. En verder ben ik stil. En zeg, wat een mooie kat had je. En wat sterk van je om ondanks de twijfel knopen door te hakken. Houd die kat in eren in je hart, maar laat dat geen eisenlijst voor een eventuele andere kat in je leven of op je pad. Elke kat is anders, elk dier is anders, ze zijn gewoon onvervangbaar.

Misschien een beetje lomp van mij dat ik deze foto citeer. Maar deze raakt me enorm, ik zie een in de eerste instantie een ingeslapen kat. Klopt dat? En in de 2de instantie een kat die aan het einde is van hem of haar zijn latijn en dat de keuze goed was. Verder zie ik een beestje die het net zo moeilijk vond als jullie om afscheid te nemen. sterkte met het verlies dus. Want is een mooie kat daar op de foto.

Nu ik hier toch ben maar even van de gelegenheid gebruik maken om een update te geven van het wel en wee van deze dierenliefhebster en de dieren op haar pad. Tsjonge wat heb ik dit draadje gemist! Een maandje geleden ongeveer heb ik een voorzichtig stapje gedaan om uit mijn comfort zone te komen wat betreft denken dat ik enkel redelijk goed ben in katten helpen. Het lot speelde natuurlijk ook wel een beetje mee dus met beide handjes de kans aangegrepen. Op mijn pad zag ik 2 verloren gelopen honden. Ik vind me nogal onkundig met honden maar dit waren golden retrievers dus ik dacht dit kan ik wel aan. Hihihi, toevallig heb ik altijd een hondenriem in mijn auto liggen voor het geval zeg maar. Dus ik heel impulsief met riem ze roepen, al ingewikkeld genoeg want hoe roep je vreemde honden eigenlijk als je hun naam niet weet? Ik ben maar gaan fluiten. En toen kwamen ze, heel bijzonder. Tja en toen wist ik effe niet wat ik moest doen, want er zat een hek tussen. Dus ik dacht dan klim ik daar maar overheen maar toen kwamen ze al door het hekwerk gekropen en loste dat probleem voor mij op. En gelukkig hadden ze halsbanden om, is ook wat makkelijker vangen maar nog steeds niet handig met 1 riem. Dus ik stond daar een beetje te stuntelen en eentje ontsnapte ook nog eens een keer omdat deze op mijn stress reageerde, liep bijna onder een auto daardoor. Wat me verbaasde is dat mensen gewoon kunnen zien dat je in de problemen zit en wel wat hulp kan gebruiken maar hun hoofd daar gewoon voor afwenden. Was dus een dikke vette teleurstelling in de mensheid voor mij, maar hé ik ben daar ook wel enorm hard in natuurlijk en komt mij goed uit, want dan hoef ik niet zoveel met mensen. Enfin, uiteindelijk heb ik die honden aan mijn riem weten te knopen. En toen diende het volgende probleem zich voor. Ik voelde gewoon dat ze uit de buurt moesten komen dus dat ik deuren langs moest gaan. Maar ik had net boodschappen gedaan en buiten andere lekkere dingen lag er ook chocolade in mijn kofferbak dus op dat moment kon ik ze voor mijn gevoel ook niet in mijn kofferbak zetten. (stom achteraf want ik had die chocolade gewoon weg kunnen grissen natuurlijk en de rest had ik geen probleem gevonden, maar op dat moment dacht ik daar dus niet aan) Dus ik heb de hondenvanger gebeld. En ik wist op dat moment de straatnaam niet waar ik met ze stond, dus gaf de dichtsbijzijnde straat aan waar ik de naam wel van wist en een herkenningspunt waar ik met ze naartoe zou wandelen. Zo gezegd zo gedaan, ik ben met ze gaan lopen erg onhandig, in de straat nog bij deuren aangebeld in de hoop dat ze de honden wel zouden herkennen. Maar niemand deed open. Hihihi was ook de verkeerde kant, want hun baas heeft me met hen zien lopen en onhandig zien doen. Maar herkende zijn eigen honden niet omdat hij ze niet kwijt was. Dus ik zitten wachten op de afgesproken plek. Die honden werden inmiddels ook best onrustig dus ik ben maar woorden met klanken op gaan noemen en op less reageerde ze. Dus ik doopte ze als less en more. Uiteindelijk bleken het Tessy en Essy te zijn, moeder en dochter en een jaar geleden geadopteerd door mensen nog geen 100 meter van ons af en die hun niet kwijt was. Vond dat heel raar, want als ik iemand zie lopen met een kat die op de mijne lijkt ga ik wel eerst effe kijken of ik mijn kat kwijt ben. Blijkbaar ligt dat met honden iets anders en die ben je ook niet zo vaak kwijt als katten blijkbaar. Ook daarmee leerde ik weer iets nieuws. De baas was blij dat hij zijn honden terug had, maar niet zo blij dat ik daarvoor de hondenvanger ingeschakeld had. Ook iets wat ik niet begrijp, ja het kost wat maar als je je dier daarmee heelhuids terug krijgt wil ik daar best voor betalen. Ik kan natuurlijk niet in iemands portemonnee kijken maar dieren kosten nu eenmaal geld. En toen kwam ik dus vol adrenaline thuis, positieve wel. Want ik had helemaal in mijn uppie 2 honden geholpen wat ik voorheen dus zag als onmogelijk omdat ik niet zo goed met honden ben. Ik kan dat dus ook, heel fijn om te ontdekken. En verders heb ik een nieuwe aanloop zwerfkat. Hele mooie grote kat. Het is me alleen niet helemaal duidelijk wat deze nu precies van mij wil, behalve eten. Mijn katten vinden hem of haar in ieder geval niet leuk. Het is oorlog met een voordeur ertussen als hij weer op de deurmat komt zitten. Mijn signaal dat deze er weer is en dan krijgt deze eten van mij. In het begin als ik dan buiten kwam vloog deze over de schutting van de buren om daar te wachten totdat ik weer veilig binnen was. Tegenwoordig houdt deze nog steeds wel wat afstand minimaal 2 meter, maar praat tegen mij. Ik vind dat al een hele stap en vooruitgang en een compliment aan mijn adres. En gisteren zat deze al op een meter te wachten. Wat ik zo bijzonder vind aan deze kat, dat deze in weer en wind op mijn deurmat gaat liggen, hartstikke verregend raakt maar zich niet laat wegjagen door mijn katten. Dat deze eigenlijk de plek in neemt van mijn andere zwerfkat die daar op zat en in mijn garage woonde en die bewust gekozen heeft om bij mij dood te gaan. Ik moest eerst wel wennen aan het idee, maar nu zeg ik regelmatig tegen deze kat dat deze best in de garage mag schuilen hoor. Deze is alleen wat wantrouwiger dan Puck was. Ik blijf het een interessant dier vinden en ik ben er inmiddels ook wel van gaan houden. Ik denk dat deze zo verwilderd is dat ik deze nooit zal aanraken maar is ook niet nodig. Ik vind het een compliment aan mijn adres dat deze kat mij al dermate vertrouwd dat deze niet meer wegvlucht als ik buiten kom en tegen mij praat ookal versta ik het niet.

Maar ik ben er nu echt weg van. Ga goed allemaal!

Ja jij van seconde 1 al ongeveer! Bor Jij die zelf niet gestalkt wil worden. Maar het viel je wel op ja.

Als je ervaringen hebt met psychische dingen in het verleden pas dan op als je dit middel gebruikt. Qua stoppen werkt het wel de trek gaat over, maar kan rare dingen doen met je brein die je soms afschuift op afkickverschijnselen van de nicotine in het begin. Tip, vraag vrienden mee te kijken die je verleden en je gedrag van toen ook kennen. En vertrouw op ze als je echt aan jezelf gaat twijfelen. Over details wil ik niks kwijt, ik schaam me nog te kapot nu. Maar ben blij dat ik eerst de bijwerkingen gelezen heb en daarop mijn beste vriendin heb gevraagd om mee op te letten voor eventuele psychoses. Want dat was mijn grootste schrik voor deze medicatie. Wel bij andere gezien hoe dat kan gaan en weten dat je dat op dat moment zelf echt niets in de gaten hebt. Mede dankzij dat, dat ik hulp vroeg en me dus vertrouwd voelde met de feedback van mijn beste vriendin is het niet uit de hand gelopen. En kon ik bij mijn vriendin aankloppen om te checken of het allemaal klopte wat ik dacht en wat ik zag. En als ik van te voren niet al gezegd had dat ik dit middel ging slikken en hulp gevraagd had dan twijfelde ik nu dus nog steeds aan mijn waarheid. Oppassen dus. Maar ik rook lekker niet, en dat ligt niet aan die pillen want die slik ik al een tijdje niet meer maar houdt ze wel in mijn tas als stok achter de deur. Strafstok dan, want 1x maar nooit weer!

en nee was niet leuk dat het niemand opviel dat je weg was. Doodgaan doe je echt alleen.

Verder ben ik nog steeds uitgeschreven en kom hier enkel omdat ik denk dat het mijn maatjes helpt.