Ik begin teveel te vermijden en heb het vaak niet eens in de gaten. Ik neem nooit dagen vrij. Sinds die laatste episode angst en paniekaanvallen vind ik tweede paasdag vrij al teveel.
En vermijden is niet goed... daar gaat het niet van weg. Dan wordt het alleen maar een grotere dreigende schaduw.
Dus ja... de hulpverlening weer in.
Aan het denken gezet en moed gekregen door @Quinnen door wat @Etty daar schreef over de emoties die je als kind had bij bepaalde gebeurtenissen. Als volwassenen zul je die anders ervaren.
Omdat je niet meer/ minder weerloos bent.