Tja, die boosheid, stampvoeten, frustratie, boos. Ik schrik ervan dat het steeds oppopt. Heb niets om boos over te zijn. Maar als iemand 1 ding 'verkeerd' doet. Nou , dan.... ben snel geïrriteerd ook.
Voor een deel schijnt het hebben van een kort lontje bij een burn-out te horen, wordt daardoor dus veroorzaakt. Een ander deel ligt anders voor mij denk ik. Ik ben één van die personen die niet met boosheid kan omgaan. Ik voel het meestal niet en geef mezelf de schuld. Wil ook niet dat mensen boos zijn. Niet op elkaar en al helemaal niet op mij. Dood- en doodeng. Dan vergaat mijn wereld zo ongeveer. Dat zal van vroeger komen. Heb niets vreselijks meegemaakt hoor, maar enig kind en een vader die errug boos kon zijn. Van alles waarvan ik dacht : dit is goed, dit kan ik doen en dan blijkt dat HELEMAAL niet te kunnen, en waarom? Hij vanuit onmacht.
Ik heb het nooit geleerd. Geen broers of zussen om te oefenen en door gemarkeerd voorbeeld geen idee wanneer het 'redelijk' is om boos te zijn. Zoiets? In mijn werksituatie heerste de laatste periode heel veel boosheid. Tussen meerdere mensen. Ik zat daar tussenin. Kan daar niets mee. Wil harmonie, dat iedereen elkaar lief heeft. Wil alleen maar dat en weet niet wat ik zelf voel. Ga er gewoon aan onderdoor. Dat denk ik. Zo ongeveer.