De vakantie is prima. Niet groots en meeslepend, maar kabbelend en okay. De eerste week liep ik vast. Man was lichamelijk niet okay dus we bleven langer thuis. Dat wil ik dan aan de ene kant heel graag, aan de andere kant doet het mij helemaal niet goed. Ook hormonen speelden een rol, maar ik word onrustig en een gevoel van moeten en opgeslotenheid overviel me.
Ik reageer met controle willen. Niet los kunnen laten, paniek.
Ook: de verhuizing was niet goed. (De kinderen waren naar hun oude buurt gefietst en zeiden dat daar echt wel ‘alles’ was. Schuldgevoel) ik ging alleen de dingen in de buurt zien die niet goed en saai waren… etc,etc. Toen gingen we. En dat was goed. Even een andere blik. Dat doet mij goed.
Ik was even terug met oudste. Yes, mijn plek. Helemaal prima .
Nu zijn we naar de volgende plek. En nu pas ontspan ik echt.
Het verhaal van @Jannigjeen de ervaring van teveel thuis zijn , hebben mij weer even eraan herinnerd dat ik gewoon moet doen. Mijn zwemmen in de ochtend weer op moet pakken (dan ben ik eruit en dat is goed) en af en toe eens weg. Hoeft niet ver, maar even de blik verruimen.