Eef123

Er zijn ook voor mij veel negatieve gevolgen. Dan sla die nu dus even over. Positieve gevolgen: toen ik kind was, woonden wij in een oud en groot huis, op het platteland. Omdat mijn ouders afwezig waren, de 1 letterlijk en de ander ziek/verdoofd/depressief, kwamen de praktische zaken op mij neer. Hierin heb ik geleerd te zorgen voor het land, voor dieren, voor het huishouden, koken, sociale contacten te onderhouden, ik heb leren plannen en heb geleerd praktisch te zijn en aan te pakken. Ik heb geleerd vertrouwen te hebben in mijn eigen skills, en mijn wereld was een grote wereld die zich uitstrekte van school tot ziekenhuisbezoeken tot het runnen van huis en erf tot vrienden en vriendinnen en school. Ook heb ik geleerd al mijn zintuigen/antennes open te hebben. Met een zieke/afwezige ouder, let je als kind steeds op wat diegene nodig heeft. De kleinste signalen pik je op. Al die dingen gebruik ik nu -positief- in mijn leven en in mijn werk. (En ik sla de negatieve gevolgen en beschadigingen nu dus over. Daar kan ik een boek over schrijven )

Dank lieve mensen. Het is nogal apart dat ik de verslaafdenaspect van pa nogal goed begrijp, namelijk uit eigen ervaring helaas. Anderzijds helpt het wel om 'het juiste' te doen naar hem: niet pamperen, steunen -maar niet de verslaving steunen, en niet oordelen. En een ouder die voor mij zorgt ipv andersom heb ik helaas nooit gekend. Met alle negatieve maar ook positieve gevolgen daarvan voor mezelf. Lars, goed dat je afbouwt. Ik heb met eigen ogen gezien hoe die ellendige medicijnen de boel verdoven en ook sterk verslavend zijn. Ik denk dat ze je nu wel (een afgebakende tijd) kunnen helpen om op een rustige manier te landen, en te werken aan een gezond leven.

Dank Meya en Lars. Gaat goed. Het was behoorlijk crisis. Krijsen en gooien, dat werk. Nu opgenomen (wel vrijwillig), en berusting en geen verzet meer. En zowaar al snel in een ritme ('ik kan nu niet praten, heb zo therapie'). Afkickverschijnselen begonnen. De pammen zijn direct teruggezet naar 25 procent en binnen een paar dagen naar nul. Ook de vele vele pijnstillers direct naar nul. Na tientallen jaren verslaving zal dat lichaam niet weten wat het meemaakt: niet meer verdoofd zijn. De verpleging zei dat het heftiger kan zijn dan alcoholverslaving Ik geloof dat het idee van in goede handen zijn toch wel goed valt bij hem, en het idee van bevrijd worden van de medicijnen ook. Dit had hij alleen nooit gekund, dat weet ik wel.

Hey Sita, dat klinkt niet fijn. Weet even niet wat te zeggen maar wil je wel een hart onder de riem steken

Hoe bedoel Meya?

Hey Kruidenthee Hoe gaat het? En met zelfzorg..?

Update: hij is opgenomen. Gaat paar maanden duren is de inschatting.

Lars, het lijkt me vreselijk om betutteld te worden door iemand die 30 jaar jonger is dan jij. Jouw verlangen naar autonomie begrijp ik heel goed. Ik zou denk ik heel erg onaangenaam worden. Knap dat je dit kunt handelen. (is overigens geen aanmoediging net zo scherp en onaangenaam te worden zoals ik in die situatie zou zijn, ik zie dat als een negatieve eigenschap van mezelf). Er is blijkbaar een groter goed, wat maakt dat je dit voor lief neemt. Jouw verlangen naar, en inzet voor, een gezonder en beter leven dan je had.

Dat is heel fijn te horen!

Ohw LJ, met je zoon, dat lijkt me echt heel moeilijk. Als het je kind niet goed gaat, dat is zo vreselijk. Dank voor je warme woorden.

Je kent al die verhalen he, van de helden die na hun omzwervingen weer thuiskomen. Ze worden niet meer herkend. Penelope herkende haar Odysseus niet. (Maar ze omarmde hem met zijn veranderingen erbij. Ze leefden nog lang en gelukkig.) Je reis verandert je, dat is een ding dat zeker is. Degenen die jou daarna omarmen, zijn je echte vrienden. Voor mijn vriend is dit de grootste nachtmerrie: dat hij verandert en dat zijn vrienden hem niet meer herkennen. En dat hij dan alleen is. Wij hebben het er vaak over. Hoe zo'n angst je vastzet.

Thanks buddies. Vanmiddag opname. Maar het huis is geloof ik letterlijk te klein, veel agressie en niet-willen. Als iemand niet wil, wordt hij toch niet opgenomen? Dat kan toch alleen vrijwillig? Wat lastig is, bij verslaving.

Mooi Erik! Herken wat je zegt, ik heb zelf ook veel aan tantra en meditatie. Het traint me in het dragen van onaangename gevoelens en er niet mee samenvallen. En in bewustzijn van wat er eigenlijk gebeurt. Daarnaast is tantra ook nog eens erg fijn om te doen!

Hey Quinn. De schijn niet meer ophouden, ja dat is wel iets dat je daar aanroert. Vrees je dat daar een heel ander iemand onder tevoorschijn komt dan hoe je eerst was? Mensen om je heen zijn inderdaad gewend aan bepaald gedrag. Als je toch anders blijkt te zijn, tja. Ikzelf heb daar vrienden door verloren en door gekregen. Maar die kregen dan wel meer 'mij'. Ik denk vaak: in mijn leven wil ik mezelf worden. Voor mij betekent dat steeds meer loslaten van gedrag dat een bepaald 'ik' in stand houdt, loslaten wat ik denk dat anderen willen zien. Mezelf worden heeft voor mij veel te maken met niet meer de schijn ophouden. Schillen en maskers en gedrag laten vallen. Als eerste naar mezelf erkennen dat ik dat soms doe.

Het klinkt als een rustige omgeving. En die dieren, leuk...!!

Hey Basta, fijn je te lezen, ook al is het in een struggle. Die we hier allemaal maar al te goed kennen. Je bent niet alleen, en dat scheelt. X

Lieven! Wat lief van jullie! Ik ben er. Alles okay. Geen drup :-) En hoop dat 't met jullie ook goed gaat. Heb al de hele tijd in m'n achterhoofd: wil even op het forum inloggen, kijken hoe het is en vertellen hoe het gaat... Was even weg want er is een moeilijke situatie. Mijn vader gaat niet goed. Heb er m'n handen vol aan. Raad eens wat. Hij is verslaafd. Aan medicijnen. Zwaar verslaafd. En vertoont dus ook alle verschijnselen die ik sinds kort heel goed kan plaatsen (ervaringsdeskundige enzo): ontkenning, bagatelliseren, agressie, wantrouwen, complotdenken. (Hoewel ik die verschijnselen niet zo erg heb gehad als hij) Zou het in de familie zitten die gevoeligheid voor verslaving? Het is een trieste situatie, want hij is al op leeftijd. En nu pas wordt er actie ondernomen. Nu afkicken dreigt, springt hij alle kanten uit. Dit gaat richting opname, waarschijnlijk dit jaar nog. Overigens, de dealer van de middelen is de huisarts. Ongelooflijk hoe die tientallen jaren veel te veel medicatie heeft geleverd.

En die perensap vind ik ook een sterk detail trouwens. Perensap... bloody cool.

Jee Basta, wat een verhaal! Kan het me helemaal voorstellen. Onmogelijk toch, zo'n beetje spannend etentje zonder wijn?!? Stress stress... En dan... zendt de goede Heer jou deze collega. Die gewoon niet meer drinkt. En wij zijn gestopt. Elke dag weer. We weten het nu zeker: in het hemel is men nuchter.

Een goede dag gewenst, Lars.

Fijn Kruidenthee, en die Kapitein Iglo van ons die probeert de koers te wijzigen naar drank-land, die gaan we aan de mast binden. Kielhalen is ook weer zowat.

Nou Lars, het is dat ik al bezet ben maar anders.... ;)

Op pammen heb ik het niet Lars. Heb er grote ellende van zien komen. En jij voelt 'm ook, lees is. Kiek uut. Er zijn veel mensen die helemaal niet op zoek zijn naar een flitsende, alles op een rij hebbende, zelfverzekerde en vlot pratende persoon als vriend. Persoonlijk houd ik meer van mensen die niet zo zijn. Rafelranden welkom. Die naar zichzelf durven kijken, en bij wie ik mezelf kan zijn. Onderschat jezelf hierin niet.

Wat ontzettend naar Quinn. Fysiek geweld is vreselijk. Kan me erg goed voorstellen dat je hele systeem zich rot schrikt. Dit vraagt hersteltijd. Is er wel streng en rechtvaardig ingegrepen, oftewel voelde je je erkend in de heftigheid hiervan? Verder denk ik -maar dat ik persoonlijk uit mijn eigen ervaring en mss zie jij het heel anders- dat zowel freezen als reactie als hard terugslaan, eigenlijk hetzelfde zijn. Twee kanten van dezelfde medaille. Een opvallende zin vond ik dat je je niet laat aanraken. Bedoel je ook in de gewone omgang niet, een schouderklop, vriendschappelijke hug, even hand op arm, ervaar je dat soort dingen ook als onprettig? Als aanraken sowieso voor jou een lading heeft, komt zo'n klap helemaal hard binnen kan ik me voorstellen.