Bert1953

Vriend van mij is ook gaan minderen met drinken. Hij heeft dat gedaan in combinatie met een paar goede gesprekken bij de kliniek. Daarna is hij helemaal gestopt met behulp van dagbehandeling. Die persoonlijke gesprekken om uiteindelijk te stoppen waardeerde hij zeer. Het is natuurlijk aan jou, maar een goede coach/begeleider lijkt mij verstandig. Je geeft zelf al aan dat minderen je niet lukt. Jellinek zal graag met je in gesprek gaan. Maar nogmaals aan jou de keus.

hallo Truus, ook van mij hartelijk welkom. Je hebt al een paar belangrijke stappen gezet lees ik. Eigenlijk lees ik op twee manieren strijd. 1. Het ontdekken van alle trucs en tips om niet te drinken. 2. Een zekere balans vinden als het gaat over je gevoelsleven. De huisarts en psycholoog hebben de situatie niet goed in geschat. Misschien wat confronterend, maar heb je overwogen eens een goed gesprek bij een verslavingskliniek te gaan voeren? Ik herken veel van wat jij schrijft. Mij lukte het niet om er alleen door heen te breken. Hoe denk je hier over?

Ik wil je graag welkom heten op dit forum Alicia. En inderdaad je hebt de eerste stap gezet. Ik zat een paar jaar geleden in dezelfde situatie. Alleen drinken en mijzelf steeds meer isoleren. Geen zelfvertrouwen en erger nog ik vond mijzelf een 0, geen eigenwaarde meer. Mij lukte het niet daar zelf doorheen te breken. Ik heb op vrijdag de dertiende maart om hulp gevraagd. Hoe is dat voor jou, kun jij hierbij al hulp accepteren? Je hoeft het niet alleen te doen! Je hebt al een belangrijke eerste stap gezet niet?

Goed bezig Lieselotje!!

Ja ik werk als vrijwilliger (lees ervaringsdeskundige) bij MEE. Voor wat betreft mijn 3 biertjes. Ik drink max 3 pijpjes bier per dag. Ik heb 1 jaar helemaal niet gedronken. Toen begon het in mijn hoofd te spoken, weer die gedachten weer te willen drinken. Ik heb toe met mijzelf een aantal criteria afgesproken waar mijn leven aan moest voldoen met alcohol. Heb toen verschillende soorten alcohol uit geprobeerd. Ik dronk altijd wijn, maar dat leidde al snel tot 1 1/2 fles per dag. Het is uiteindelijke dus bier geworden. Weet niet waarom, maar na 3 pijpjes is het genoeg. Dus ik drink nu een klein jaar max 3 biertjes. Met uitzondering van een depressieve periode in november vorig jaar. Toe ben ik toch weer wijn gaan drinken, 1 fles per dag. Foutje dus. Tot ik mijn grens bereikt had, ik kreeg maag/darm klachten. Dat deed mij te veel denken aan de tijd dat ik alcohol zwaar misbruikte. Dus met wijn gestopt en weer over gestapt naar mijn biertjes. Ik zal nooit zeker weten of dit ook was gebeurd als ik voor die depressie helemaal niets had gedronken. Mijn weerstand was erg laag in die dip. Als ik zo jouw draadje lees ben jij ook goed bezig niet?

Ja het is misschien ook wel een beetje afleiding. Maar het is toch vooral zinvolle activiteiten ondernemen zodat je het gevoel hebt dat je iets waardevols bijdraagt. Dat ik mijn mindere periodes in mijn leventje kan inzetten om een ander een beetje tot steun te zijn.

Hallo Lieselotje, leuk weer wat van je te horen. Het gaat eigenlijk best aardig met me. Ik heb na mijn dip afgelopen winter weer aardig mijn balans gevonden. Ja het is wat stil geweest. Gezien het feit dat ik bewust dagelijks wat drink heb ik weinig te melden aan lotgenoten die echt willen stoppen denk ik. Af en toe laat ik wel een bericht op individuele draadjes achter. Die hebben dan meestal meer te maken met het leren leven met. Verder heb ik ook weinig lastige kwesties te melden. Ik heb vorige week een training tot "ervaringsdeskundige" afgerond. Dus ik ben nu een gediplomeerd depressief beukennootje. Hoe gaat ie met jou?

Hoe gaat ie vandaag Blue?

Ik weet het Jannigje, ik kon dat ook niet in die zware sombere periodes. Ik kon het ook niet als die zware periode weer voorbij trok. Ik kon in mijn leventje nooit een "blij" gevoel hebben. Ik vond mijzelf een nul. Maar ik heb tijdens dagbehandeling in een verslavingskliniek een week lang een forse crisis doorgemaakt. Ik had weer gedronken, maar dat niet verteld in de groep. Ik durfde het niet, maar bleef er mee rondlopen. Een week lang angst, verdriet, boosheid, paniekgevoelens continu. Toch bleef ik mooi weer spelen in mijn omgeving. Uiteindelijk ben ik er uit geknald. Nooit meer!! Nooit meer!!! Nooit meer zal ik dat miezerige, angstige, leugenachtige mannetje zijn. Het was alsof er een enorme stroom gevoel vrij kwam. Dat is het kantelpunt geweest. Terloops ook besloten niet meer te drinken. Ik heb toen geleerd dat je niet tegen depressie kunt vechten, maar er wel mee kan leren om gaan. Tijdens mijn laatste dip in november lukte het mij voor het eerst mijzelf een beetje te blijven waarderen en enigszins te ontspannen tijdens die rot periode. Ik heb de teugels laten vieren en geaccepteerd dat ik 80% van de tijd in de stoel hing. Ik hoop zo dat jij op je eigen manier dat kantelpunt gaat vinden.

Ja daar ligt de kern. Jezelf in ieder geval goed genoeg vinden in zo'n periode. Jezelf een aardig mens vinden gaat dan nog te ver. Dat gebeurde bij mij pas veel later. Ik sta mij in zo'n zware dip toe om de teugels een flink eind te laten vieren omdat ik het waard ben. Toch blijf ik in de verte toch enigszins mijn grenzen bewaken. Ik probeer mij in zo'n dip enigszins te ontspannen. Herkenbaar?

Hoop dat het een beetje gezellig is met de kids.

Klink als een heel klein lichtpuntje niet?

Hallo Blue, Hoe gaat het met je?

Thanks

Hoe plaats ik een foto bij mijn profiel?

Ook van mij een hartelijk welkom hier.

Oké Blue. Je zegt dus dat al dat moeten op termijn om een evaluatie vraagt. Je zegt ook dat moeten van jezelf nu nog een van de weinige drijfveren is. Dan is dat zo vandaag. Niet veel mis mee als dit je in beweging houdt. Wil je wat vertellen over die mist die een beetje op trekt?

Blue voor mij persoonlijk is er een groot verschil tussen moeten en wilskracht. Moeten was dan voor mij erg krampachtig. Was toch heel anders dan, wat wil ik graag. Graag willen is ook wilskracht. Hoe gaat ie vandaag?

Hallo Blue, hoe gaat ie vandaag? Een voorbeeld van de vraag " Wat ging er goed vandaag " is bijvoorbeeld: "Ik heb mijzelf vanmorgen tegen alle weerstand in uit mijn bed gesleept". Wat opvalt Blue is dat je verschillende keren het woord "moeten" gebruikt. Dat werkte bij mij behoorlijk averechts. Veel moeten trok mij naar beneden. Moeten in de toekomst, bijv. balans werk en gezin kon ik niet overzien. Gaf me ook een machteloos gevoel. Wat weer leidde tot ik ben een 0 gevoel. Wat mij toen heeft geholpen het woord "moeten" te vervangen door zinnen als "wat wil ik graag" en 'wat heb ik nodig vandaag". Het voelde iets positiever in die sombere periode. Niet in één dag, maar langzaam maar zeker.

Goed Liselotje. Vanmorgen een maat van onze lotgenotengroepje op de koffie gehad. Was gezellig. Morgen weer naar MEE, ik werk daar als vrijwilliger en ervaringswerker in de dop. Hoop dat je toch een gezellige avond hebt.

Hoe gaat het met je Blue?

Snap ik Sbs. Tijdens mijn depressie nam ik ook een afwachtende houding aan. Voor een deel logisch want het is mijn ervaring dat je niet kunt vechten tegen een depressie. Mijn lijf zij letterlijk stop, ik moest wel stilstaan. Mijn depressie was een signaal. Bert zo kun jij niet langer in het leven staan. Je moet jezelf onder ogen komen en eerlijk naar jezelf gaan kijken. Maar ik voelde me een nul, daar wil je toch niet eerlijk naar kijken? Ik ben toen heel klein begonnen. Ik heb mij een hele tijd 's avonds deze vraag gesteld. "Wat ging er goed vandaag". Klinkt raar nu ik het zo lees, maar het hielp me echt. Gelukkig kan ik mijzelf tegenwoordig wel waarderen, maar het is begonnen met die ene zin. Misschien is het niet afwachten Sbs maar een beetje de teugels laten vieren. Klink een stuk positiever. Teugels wat laten vieren, maar wel je grenzen blijven bepalen. Tijdens mijn laatste forse dip is mij dat voor het eerst gelukt.

Ja Sbs dat wat je schrijft herken ik wel. Eén van de moeilijkste dingen in een sombere periode was mijzelf een beetje te waarderen. Tegelijkertijd is het naar mijn idee de meest belangrijke voorwaarde voor herstel. Mijzelf een beetje waarderen deed mij wat ontspannen, zodat er weer lichtpuntjes te voorschijn kwamen. Goed bezig Sbs. Misschien gek, maar ik ben een beetje trots op je.

Het gaat goed met me Lieselotje, dank je. En ja Reacher ik ben al een eind gekomen. Op dit moment kies er voor die twee biertjes nog even te blijven drinken. Wat ik wel leuk vind om hier te vertellen. Ik heb mij vorige week aangesloten bij een groep van 15 personen die een nieuw initiatief gaan opstarten. In onze regio bestaat dit nog niet. We gaan een "hersteladacademie" opzetten. Een club bestaande uit mensen met psychische klachten en/of mensen met psychiatrische problemen die anderen met die kwetsbaarheid gaan ondersteunen. Daar valt verslaving ook onder. We schrijven nu een kort projectplan, wat zonder subsidie kom je niet ver. Een enorme klus waar ik wel erg enthousiast over ben. Ik ben dus aardig actief en ben best een beetje tevreden over mijzelf.

Ik ben erg blij met jullie steun en meedenken. Vol je hebt natuurlijk gelijk. Die kern vraag is erg belangrijk. Heb ik een gevoel van schaamte omdat ik iets doe waar ik eigenlijk niet achter sta. En ja Lady jane het is belangrijk dat ik mezelf op een positieve manier met andere vergelijk. Kruidenthee en Eef jullie hebben natuurlijk gelijk schaamte werkt alleen maar destructief. Ik moet zeggen dat het al weer een tijdje geleden is dat ik mij even beschaamd voelde en werd een beetje overvallen door dit gevoel. Tijd om eens stil te staan om mijn laatste 2 jaar gaan te evalueren. Ruim 1 1/2 jaar geleden zat ik 14 dagen in nazorg en heb toe stiekem gedronken en dit niet verteld in de groep. Daar een doodzonde natuurlijk. Ik heb dit vier dagen vol gehouden. In dagbehandeling deed ik alsof mijn neus bloedde, maar van binnen raasde de stress door mijn lichaam. Allerlei emoties wisselde elkaar af. Verdriet, boosheid, machteloosheid, paniekgevoelens, vier dagen lang. Uiteindelijk bleef er maar één gedachte in mijn hoofd rondspoken. "Ik wil dit niet meer" en uiteindelijk de gedachte " Nooit meer wil ik zo'n miezerig, somber, angstig mannetje meer zijn". Nooit meer!!. Op dat moment ben ik uit een soort cocon gebarsten, het voelde als er uit knallen. De volgende dag heb ik mijn drinken gedeeld. Ik heb toen besloten open en eerlijk te worden vooral naar mijzelf. Daarop volgde vanzelfsprekend de keuze om niet meer te drinken. Vanaf dat moment ben ik mij als oude knar gaan ontwikkelen. Op deelgebieden zelfs voor het eerst. Vooral op sociaal in contact met anderen. Voelde me soms net een puber die uitdagingen voor het eerst aangaat. Ik heb excuus aangeboden waar dat nodig was en heb veel achterstallig onderhoud bijgewerkt. Leren leven dus. Mijn eigenwaarde is met sprongen vooruit gegaan. Ik heb hard gewerkt en ondertussen mijn alcoholmisbruik in de hand gehouden. Kijkend naar wat ik in 1 1/2 jaar heb bereikt kan ik hier best tevreden mee zijn. Tja en nu?