Quinn

Milder... werd alles door ouderdom niet juist pittiger? Heb zin om Cohen te gaan luisteren, mar beter niet nu. Zal Jane afwachten dan. Jij vandaag weer wat beter Lars? Moet hier straks eten, vinden ze. Twee dagen niet eten en ze zijn bang voor hongerstaking ofzo.

Dan adviseer ik je toch echt Brothers in arms Gerrit, alleen al om het principe.

Spijkermatje?

Ja okee, dat snap ik. Maar het is wel The Boss. En het speelt lekker mee ook.

Rust? Oef Lars, rust... De manieren die ik daarvoor heb, worden hier niet echt gewaardeerd. En dat getrouwd zijn, ik weet het ook niet.

Heb vet traditioneel Springsteen aan staan.

Vanmorgen was er meditatie, prima excuus om op een mat te liggen. Tja, ben nu fysiek duidelijk niet denderend. En verder moet ik echt de focus ook van mijn lijf af zien te krijgen, kan er hier toch niks mee. Ik ben niet getrouwd, dat mag maar met één hè, maar al wel enorm lang samen met. En al drie dagen niet aan het drinken, als ik donderdag brutaal mee tel dan.

Zodra Sint van boord stapt, gelooft zoon weer volledig. Bijzonder jochie. Weekend betekent hier even met thuis bellen. Was fijn, ophangen not so much.

Ander en beter is niet hetzelfde.

Zit het knopje "vind basta leuk" te zoeken. Mooie discussie, zinvol ook. Duurt nog wel even voor het voor mij praktisch wordt, vooralsnog leef ik in en groot WTF moment.

Goed gedaan! Gefeliciteerd.

Well, hier ben ik dus ja. Je blijft zo hangen in de cirkel van je (niet heel blije) gedachten hè.

Fijn dat je daar hulp bij hebt gevraagf en gekregen nog ook. Lijkt me ook moeilijk voor het kind hoor, wie weet hoe goed het straks gaat, met een beetje begeleiding. En voor jezelf?

Je wordt niet ziek van Refusal, maar van drank. Je weet wel, dat spul dat we gebruiken om ons beter te voelen, maar dat stiekem ons leven grondig verziekt. Feit: niet gedronken. Dus, goed gedaan Lars.

Hmm ja, ik reageer overdreven, I know. Maar blegh. Nou ja, het is vast indrukwekkend en blij dat ie erbij is. Denk ik. Zonet even met thuis gebeld, het mocht. Gaat best aardig daar. Sinterklaas is aangekomen, hoorde ik. We hebben het gesprek al drie jaar gevoerd, maar zodra Sint voet aan wal zet, gelooft zoon weer heilig. Dochter niet, die vroeg zeer pragmatisch of ik de cadeautjes voor 5 december al wel had geregeld. Kleine heks. Onrust is nog hevig. Ik stamp heen en terug van mijn kamer naar buiten om te roken en via de koffie weer terug. En een half uur later weer. Nog niet echt met anderen gesproken ook, heb er geen fut voor ofzo. Dat ongeveer.

Ben zo verrot kwaad, vriend is onderweg naar Parijs voor Sting, terwijl ik het verboden had. Godver, luistert dan niemand meer naar mij? En het opschrijven relativeert het al een beetje, er gebeurt heus niks. Denk ik. Toch?

Niet geslapen, vannacht alles eruit gegooid. Feestelijk. Zonet terug naar binnen gehaald. Op blote voeten buiten roken is blijkbaar niet acceptabel. Net heet gedouchet (hell, hoe schrijf je dat?) en zo koffie en nieuwe pillen. Doodop en warrig. Zoals ik zei, jolly.

Hoe ging het vandaag? Beetje uitgeziekt ook?

Vanochtend gesprek over medicatie gehad. Dringend advies om diazepam te nemen. Niet alleen voor de kalmerende werking, misschien zelfs wel slapen en het vergemakkelijken van het afkicken van de alcohol, maar ook om mijn illegale gebruik niet in één keer te stoppen. Langzaam afbouwen is beter, zeggen ze. En ik wil het niet, ik zit hier tenslotte om ermee te stoppen, om het niet meer nodig te hebben. Waarom dan toch blijven gebruiken? Wat een onzin. Bovendien, ik wil helemaal niet dat het gemakkelijker wordt. Daar heb ik een heleboel erg goede redenen voor, echt waar. De psychiater luisterde, keek even op de papieren voor hem en zei "tenzij je deze ontwenningsperiode liever wilt gebruiken om je op de ongemakken van het ontwennen te fixeren, in plaats van te beginnen met naar de achterliggende problematiek te kijken natuurlijk." Bam, raak. Ik ga het hier zeker weten niet leuk vinden. Vanaf vandaag aan de diazepam. Kliniek - Quinn: 1 - 0.

Ben ik er even niet, mis ik de scheldpartijen. En @basta die "stagiaire" prachtig de nek omdraait. Heb het een beetje gehad met vandaag, nou al ja. Vanavond was het St Maarten, morgen komt Sinterklaas en ik zit hier in mezelf opgesloten te zijn terwijl ik thuis veel nuttiger kon wezen. jeweetwelzooi.

Mogguh. Ogen dicht en op zoek naar koffie in dit oord. Met mezelf afgesproken vandaag te blijven, one day at the time. Dagpact: Momentum Quinn (maar das logisch hier)

Eerste pluspunt: ze hebben net een deur voor me open gezet, zodat ik kan roken, Buiten ja, ik vind mezelf ook heel netjes nu. Kamer is zeer minimalistisch, kan me nergens aan pijn doen, zeg maar. Eten was... geen idee, heb niet gegeten. Vannacht veel rondjes gelopen, vier stappen elke kant op en dan is er een muur. Vandaag gaan we over medicatie praten, maar ik wil geen medicatie, dus dat wordt geen lang gesprek. Of juist wel. Pakje bijna leeg, dan moet ik om een nieuwe vragen. Absurd. Ga kijken of er ergens koffie te vinden is. Koud!

Beetje gemakzuchtig, maar ben niet zo heel erg helder, dus ik kopieer gewoon wat ik op de dagdraad schreef. Mocht u die al gelezen hebben, dan kunt u de volgende tekst overslaan. Ben er. Met de constitutie van een paard en een alcoholpromillage om u tegen te zeggen. Eigen kamer waar ik nu een half uurtje ofzo heb voor er gegeten moet worden. Nog geen echte plannen, eerst moet alle niet lichaamseigen troep uit het systeem zien te raken. Erg, erg, erg rustig en stil hier. Ik stuiter alle kanten uit en liefst weer wil weg, maar ik weet dat het erbij hoort. Wordt vanzelf minder. Al een vriendelijk advies gekregen om op te schrijven wat er door me heen gaat, dus nu staat er bloedplaatjes in mijn blok. Met daaronder irritant bijdehand rotjoch. Nou ja, ik ben er gekomen en nog niet vertrokken. Dat.

Als ze het zegt, zal ze het menen Lars, ga daar maar gewoon van uit. En wees maar vermoeiend, dan heeft ze uitdaging in haar werk. Succes alvast voor donderdag, voor ik het vergeet.

Ben er. Met de constitutie van een paard en een alcoholpromillage om u tegen te zeggen. Eigen kamer waar ik nu een half uurtje ofzo heb voor er gegeten moet worden. Nog geen echte plannen, eerst moet alle niet lichaamseigen troep uit het systeem zien te raken. Erg, erg, erg rustig en stil hier. Ik stuiter alle kanten uit en liefst weer wil weg, maar ik weet dat het erbij hoort. Wordt vanzelf minder. Al een vriendelijk advies gekregen om op te schrijven wat er door me heen gaat, dus nu staat er bloedplaatjes in mijn blok. Met daaronder irritant bijdehand rotjoch. Nou ja, ik ben er gekomen en nog niet vertrokken. Dat.