Quinn

Goed dat je gegaan bent Jannigje! Fijn dat ze je over hebben kunnen halen, nog meer mensen die om je geven. Hey die Lars! Hier in de rijdende trein, als alles mee werkt, tegen half zes thuis. Thuis. Nu nog bedenken wat ik vergeten ben.

Goedemorgen. Vrijdag, nog een halve dag hier en dan naar huis. Succes vandaag Lika, half negen present zijn, oef. Dagpact: Quinn

Toch mooi dat je de weg hierheen weer gevonden hebt Tomtom. En nee, je bent zeker niet kansloos. Sterkte man.

Nee, pasklare antwoorden zijn er niet. Toch stel ik elke input op prijs Kohtje, want ergens tussen al die antwoorden, in een combinatie of associatie ervan misschien, moet het juiste antwoord te vinden zijn. In elk geval op een bepaald moment, in een bepaalde situatie. Window of opportunity. Een beetje zoals het besluit om vandaag niet te drinken. Wat het antwoord morgen is, zie ik dan wel weer. Kan zomaar heel wat anders zijn, want niets staat vast. Dat geeft me behoorlijk wat rust, dat alle mogelijkheden open liggen, op elk moment van de dag. Een soort extreme vorm van we zien wel. En inderdaad, als je je eigen egocentrisme als een last voor anderen ziet, zou je dus niet egocentrisch kunnen zijn, aangezien je naar de last van die ander kijkt. Mooi punt. Hier word ik wel eens met enig ongenoegen benaderd wegens mijn polyamoreuze staat, maar hé, ik verplicht niemand om bij mij te blijven. Ook hierin weer, alle opties liggen open, ieder kiest zijn eigen weg en hoewel ik graag dat middelpunt ben, ben ik niet zo egocentrisch om dat te verplichten. Zo, wat een woordenbrij weer. Geen idee of het zinvol is, maar het is in elk geval wel mijn hoofd uit. Ander punt dat in mijn hoofd kriebelt, heel onaardig punt waarschijnlijk. Het lijkt sommige mensen zo gemakkelijk af te gaan allemaal. Lijkt hè, is vast ook niet geheel waar. Maar echt, al die zo heerlijk leven zonder drank en het gaat al weken zo gemakkelijk om niet te drinken vind ik moeilijk. Ik bedoel het niet onvriendelijk, ik gun iedereen zulk geluk. Maar verdorie, waarom heb ik dat niet dan? Elke dag zijn er wel momenten waarop een fles whisky (nee, niet een glas, ik drink per flesi) meer dan welkom zou zijn. En nee, ik drink het niet. Gemakkelijk? Absoluut niet. Word ik er blij van? Voor geen meter. Elke dag is een worsteling, nog steeds, na al die (69 inclusief vandaag, maar who's counting) dagen. Ik haat het. Haat het drinken even hard als het niet drinken. Het moeizame ervan. Geen idee meer van wie het citaat is en geen zin om het op te zoeken ook, maar ik las ergens In het hoofd van de alcoholist wonen twee mensen. De ene wil uit alle macht de fles leegdrinken, de andere wil dat uit alle macht voorkomen. En dat constante gevecht tussen die twee delen van mezelf (en dan laat ik de overige vechtjassen nog even buiten de discussie) maakt me dood- en doodmoe. Het leven is niet leuk, het leven is een rotzak die me alle hoeken van de kamer laat zien. Maar ik verrek het om op te geven.

Meer theologisch gebabbel wat in veel opzichten is achterhaald door wetenschap.

Voor mezelf sprekend; ja, helemaal waar. Het idee van mocht ik het allemaal echt totaal niet meer trekken, dan kan ik alsnog besluiten te gaan drinken. Of dat stom is, of een manier om me erdoorheen te slaan, dat weet ik nog niet precies. Er blijft altijd de optie... okee, waarschijnlijk is het gewoon stom.

Geen idee, soms denk ik dat ik wat meer aan conventie zou moeten toegeven. Maar ik word al moe en dwars als ik daaraan denk. Dat zal dan wel een stukje van mij zijn en niet een stukje van de drank. Zo probeer ik alles uit eigenlijk. Ben ik dit zelf, of is dit gedrag aangewend door het zuipen?

Lieve, als jij altijd alles oplost voordat er überhaupt een probleem is, gaat niemand ooit een stap voor jou zetten. Niet omdat ze niet willen, maar omdat het nooit nodig is.

Dagdraad. Maar voor sommige mensen is het meelezen en de herkenning misschien genoeg. Of de drempel voor daadwerkelijk aanmelden te hoog. Hoe dan ook, het is ongetwijfeld helpend. Wil iemand met een toetsenbord me op het dagpact zetten? Anders staat er weer zo'n witregel tussen O ja, goedemorgen.

Welterusten alvast mensen. Verder met het project schermarme avonden. Boek er dus weer bij. Tot morgen.

Een prima opsomming van redenen om naar ons bekendste oplossingsmiddel te grijpen. En als je op de bodem van de fles (of de derde) bent, is er alsnog niets opgelost. Maar je was er wel even helemaal vanaf. Om nostalgisch van te worden soms hè? Toch, ondanks alles, denk ik echt dat het beter is om de kern aan te pakken, zodat het oplossingsmiddel veel minder nodig gaat zijn. Knuffel Lieve.

Je gaat naar je profiel en tikt dan op het kleine icoontje bij je huidige profielfoto. Dan kun je een foto uploaden.

Het is bizar hoe gemakkelijk het is om in oud gedrag te stappen. Maar niet elk oud gedrag is verkeerd, wat een ander er ook van mag vinden. Ik hoef niet in elk opzicht en op elk gebied te veranderen en aan te passen. Hoef geen keurig, sociaal, modaal, standaard mannetje te worden. Het mag excentriek en enigszins absurdistisch blijven. Omdat ik het zeg. Zo.

Zo herkenbaar dat het eng wordt soms

Dan is het inderdaad hoog tijd voor iets leuks voor jezelf. Schoenen?

Welkom Rita, goed bezig al. Veel ervaringsdeskundigen hier, zowel in stoppen als in gestopt blijven. Succes.

Dag voor dag, ook hiermee. En over een tijdje, als je achterom kijkt, ben je verbaasd over hoe ver je al bent. Wees lief voor jezelf.

Rustig aan Lars, ook straks als je dit weer lezen kunt. Om even een wijze te citeren ga goed.

Interessante presentatie, maar niet gek dat je er snel van afgeleid wordt. Niet alleen omdat het wat droog is, maar misschien ook wel door het confronterende van de inhoud. Ochtend overleefd, vanmiddag vrij voor mezelf. Tijd voor ontspanning.

Ik rook hem wel voor jou erbij Bolletje, geen probleem. Zo groepsgesprek, mijn hoogtepunt van de week. Just turn that frown upside down en alles lekker positief benaderen. Houden ze hier van. Nog even een verse koffie halen.

Ah, hier is vandaag. Woensdag, halverwege dus. Goedemorgen. Dagpact: Quinn

Nuchter en alleen naar bed op Valentijnsdag. Ach ja, voor alles is een eerste keer. Welterusten.

Ik doe het even met multi citeren, wil toch graag op iedereen reageren. Dus niet schrikken, er volgt een lap tekst. Ik weet het niet Smart, ben ook benieuwd hoe het verder gaat, maar vooral nerveus. In principe wil ik gestopt blijven met drinken ja. Het helpt niet, nergens bij en uiteindelijk wordt niemand er beter van. Maar uitsluiten dat ik terugval, durf ik ook niet. Dag voor dag. Aanvaarding, bedoel je denk ik. En nee, zover ben ik inderdaad nog niet. Grappig wel dat bij mij shit is weggemodderd, maar bij jou en basta niet Wat helpt me erdoorheen? Misschien vooral het niet op willen geven, niet nog meer willen verliezen. Er moet ergens licht zijn, toch? Op tijd aangepast, jij mazzelaar! Maar misschien is het inderdaad schijterigheid en ben ik daarin een lafbek. Kan. Ik durf niet, zei hij, en ging toch. In een duikerspak vol gaatjes. Inderdaad, gedoseerd en niet all the time. En dat begint me hier te benauwen, dat er eigenlijk geen ruimte is voor andere dingen. Teveel fixatie, al ligt dat ook deels aan mezelf, de vastbijterigheid. Wanneer de deur opengaat... maar misschien, als ik hem heel goed afsluit, dat ik dat nog heel lang uit kan stellen. En dat ik dan toch een relatief lange en relatief gelukkige periode heb gehad. Al versla je me dan wel weer met je laatste alinea. Ik doe de dingen liever alleen, op eigen kracht en zonder anderen te belasten. En ja, ik weet dat ik niemand zou belasten en dat juist zij het graag voor me zouden doen, maar die kwetsbaarheid, nee, dat trek ik niet. Ben even kwijt hoe oud jouw kinderen ook al weer zijn. Proces, ja. Evolutie enzo. Al heb ik liever hier en nu klaar en afgerond. Geduld schijnt iets moois te zijn. Denk het niet hoor Lars, ze worden hier bij tijden best wel zat van mijn aanwezigheid. En wat ik denk dat goed voor me is, tja... Mijn dochter zegt niet voor niets al jaren dat er, wanneer het over mij gaat, beter niet naar mijn advies geluisterd kan worden. Dat is inderdaad de directe aanleiding geweest. Kan ik me nu beter verweren? Beter denk ik wel ja. Altijd? Standvastig? Twijfelachtig. Er is hier nu gezegd dat als ik erbij blijf dat ik uit de opname wil, ze bereid zijn om me daarin verder te helpen. Als in, kijken wat bij me past, waar dat kan, wat de mogelijkheden zijn enzo. Dat verbaasde me wel, ik stond al klaar om mijn bokshandschoenen aan te trekken. Figuurlijk hè. Gek is dat, juist die bereidheid om te kijken naar wat anders, maakt mij weer aan het twijfelen of ik al klaar ben om hier weg te gaan. Quinn, you weirdo you.

Rustig aan Lars, probeer wat kalmte te vinden en hulp toe te laten. Altijd makkelijk gezegd, ik weet het, maar vergeet niet dat mensen om je geven

Ja, best wel. Ik had me alleen alweer voorbereid op afwijzing, dus alvast opgebouwde woede erover is nu loos. Maf. Maar goed, meer dan dat ik ook wat mag vinden, is het niet. Alsnog is het prettig.