Quinn

Zonder die eerste drank? Ik denk dat ik dan al lang geleden was gestopt met ademen.

De planning was dat ik nu ongeveer wel naar huis zou kunnen, maar toen kwam de breakdown er tussendoor. Ben ergens de grip op de planning kwijtgeraakt. Wel een positief punt waarschijnlijk, ze vinden me hier toch al veel te controle gericht en dwangmatig bezig. Het oorspronkelijke idee was om hier af te kicken, enige grond onder de voeten te krijgen en weer naar huis te gaan. De grond verandert bij tijden in drijfzand, dus echt stevig sta ik nog niet. Alleen, als ik zo rond lees (en luister, ja echt, ik luister ook wel eens naar de mensen hier) staat bijna niemand altijd stevig. Dus wat dat betreft... Nuchter ben ik al vanaf 9 december, dus dat telt wel als afgekickt, lijkt me. Zal straks eens informeren naar planningen en evaluatie, goed idee wel.

Thee toch... knieën afvegen en weer door?

Hmm ja, dat wat Kohtje zegt eigenlijk ja. Sterkte Lars.

Hmm ja, zoiets. Denk dat het inderdaad een beetje anders moet. Maar even kijken hoe precies. Nu eerst nog even terug naar bed, er is toch geen ijs in huis. Of drank, zei de gek.

Ja. Het eerste voordeel van dat ver weg (dat ik niet lopend zo weer thuis ben) is inmiddels wel ingehaald door het nadeel. Het is zo ver weg verdorie. En inmiddels al maanden. Ondersteuning vind ik geen slecht plan, maar dan moet ze wel eerst toegeven dat het minder goed gaat dan ze zegt.

Nope, niet blind en ook geen tien, dus het voorspiegelen van een het gaat prima beeld is echt niet nodig. Ik snap het wel hoor. Vooral D is bang dat ik, zodra zij zwakte toont, meteen besluit om thuis te blijven. Wat ik waarschijnlijk ook ga doen, als ik niet the greater good voor ogen houd. Tegelijk, wat is the greater good eigenlijk? Doorgaan met de opname en dan straks een overspannen vriendin en ontspoorde kinderen vinden?

Nee, kijk eens hoe hard jij je best doet.

Vind je? Ik zie ze niet zo, zit er waarschijnlijk te veel middenin. Ik snap heel goed dat het voor hen ook niet meevalt, maar daar moeten ze tegenover mij niet over liegen.

Hmm ja, rustige mensen zijn fantastisch. Dat zenuwachtige snap ik wel, dat heeft denk ik met je eigen lat en verwachtingen te maken.

Flitsende start, veel succes!

O, partners roepen om het hardst dat ze zich prima redden, maar D heeft zwarte wallen en begon gisteren te huilen toen ze een beker liet vallen. Helemaal geen spanning ofzo dat was ironisch. Dus we moeten straks echt even praten over hoe blind ze denkt dat ik ben en hoe we dit anders gaan doen.

Toch wel prettig dan hè, van die mensen die voor je willen zorgen. Mooi dat jullie een goede dag hadden. En ijs kan altijd. Hmm, ik duik hier ook de vriezer in.

Knuffels.

Volgens hen wel, volgens mij valt dat zwaar tegen. Hoog tijd om weer gewoon thuis te gaan wonen.

Basta.

Gecondoleerd Reacher, sterkte met alles.

Ja, eerste keer weer. En veel te kort, dit moet snel anders.

Om tien uur word ik opgehaald en dan eerst nog een gesprekje met c en dan eindelijk naar huis. Baal enorm dat het maar voor zo kort mag, puur praktisch is één nacht al gewoon te weinig, maar vooruit, het is niet anders.

Fijne dag vandaag Lars, voorzichtig met de alles of niets.

Sterkte Reacher.

Sterkte Lars. In dat laatste stukje heb je volgens mij echt wat te pakken. Niet alles hoeft en kan je veranderen, daarin mag je keuzes maken. Als je die goed bespreekt met de mensen daar, kunnen ze je het beste helpen en kom je daadwerkelijk verder. Knuffel.

Echte betekenis van een woord is het gevoel dat je ervan krijgt, niet perse de woordenboekvorm.

Het begint hier allemaal weer wat helderder te worden. De dagen zijn ontzettend lang en langdradig, voornamelijk omdat ik iedereen mag vervelen met al mijn verhalen. Bij voorkeur de dingen die ik nooit eerder gedeeld heb. Het schijnt dat het op gaat luchten, ik wacht er nog op. Maar hé, ik praat en ook dat is vooruitgang. Zonet heb ik iets gedaan wat ik hier, op het forum, nooit eerder heb gedaan. Ik werd helemaal gestoord van alle ongelezen berichten in alle topics, alles wat ik heb gemist, nog niet weet, achterloop. Een enorme aanval van FOMO en dreigende, opkomende paniek bij de gedachte aan alles wat ik echt nog moet lezen voor ik weer op iemand kan reageren, want ja, als je niet op de hoogte bent, kun je ook niets zeggen. Maar goed, ik bedank er voor. Het is gewoon veel te veel. Eigen schuld, had ik maar niet zo lang weg moeten blijven. Anyway, ik heb op markeer alles als gelezen gedrukt en ben nu af van alle ongelezen toestanden. Dus mocht ik ergens als spuit elf of onvolledig op reageren, sorry. Ik loop achter en ga het niet meer inhalen. Het is nog niet helemaal duidelijk wanneer ik weer echt naar huis mag, maar komend weekend mag ik in elk geval weer met verlof. Ik ben wel erg onder de indruk van mezelf, dat ik nog steeds hier ben, dat dan weer wel. Maar ja, ik houd niet zo van opgeven, dus je moet wat. De kalmeringsmiddelen houden me aardig rustig, de antidepressiva aan de vlakke kant en eten is weer dramatisch. Maar hé, ik krijg enorm veel nicotine binnen en tabak is ook een plant, dus dat is ongeveer groente. En koffie komt van bonen, dus dat is ook voedzaam. Nog steeds nuchter, al achtentachtig dagen. Achten zijn mooi, misschien houd ik het hier wel bij. De neiging om weer gewoon te gaan drinken is er nog heel sterk. Kop in het zand, deuren op slot en zuipen. Gewoon alles weer wegstoppen, ooit veeg ik de stukken dan wel weer bij elkaar. Morgen misschien. Maar vandaag drink ik niet. Trouwens, dank voor al jullie lieve berichtjes en gedachten en alles. Vind ik echt heel fijn, ook al ben ik zo'n hork.