Quinn

Bedankt, behoorlijk wat oude drempels weer verhoogd, ook die om hier te komen. Vandaag ga ik vragen om Refusal. Al mijn moed bij elkaar schrapen en als dat voldoende blijkt, eindelijk c terugbellen.

Denk ik helder na, dan ga ik vandaag om Refusal vragen.

Hoi. Dagpact; LarsjowanBor Reacher Pelle Lieselotje Sonnetje Quinn

Weet niet goed wat te zeggen. Afgelopen dagen ging het niet goed. Toenemende stress en angst die ik probeerde te onderdrukken met wat ik maar voorhanden had aan pillen en uiteindelijk ook met drank. Weet niet tegen hoeveel mensen ik nog sorry kan zeggen voordat de geloofwaardigheid er helemaal af is. Sorry. Ik ben er nog, probeer weer overeind te krabbelen en niet door te schieten in de gedachte dat alles volkomen mislukt is. Dus nou ja, dat.

O jawel, de triggermomenten zijn er te over. Ik wil helemaal niet terugdenken aan die traumatische jaren (damn, nou zeg ik het zelf), maar tegelijk lijk ik niet anders te doen dan juist dat. Constant herbeleven, maar niet in staat om daar afstand van te nemen, ernaar te kijken als een afgesloten periode. En c, tja, hij heeft zeker gelijk hoor, mijn promiscuïteit is voor hem veel meer een probleem dan ik me realiseerde. Ook omdat hij de alcohol altijd zag als een reden voor dat gedrag. Wat dus niet terecht is. Moet ik wat mee, heel erg dringend, maar ook die vind ik verdomd lastig. Inmiddels wel excuses gemaakt aan de therapeut, die ook zijn geaccepteerd. Vanochtend een kort gesprek gehad, we proberen het rustig aan te doen. Komend weekend ook veel rust. Vriendin is met kinderen weg en met c is er even iets van afstand. Niet prettig, maar hij heeft het blijkbaar nodig. Nou, dat was me de update weer wel.

Nee, dat trots valt tegen. Helemaal terug op pagina één van mijn verhaal heb ik het over periodes van stoppen. Het voelt nog steeds niet anders dan dat, een periode van stoppen, die op enig moment wel weer over zal zijn. Vandaag niet zo'n goede dag. De therapie werd me te heftig en confronterend en ik ben erbij weggelopen. Stom natuurlijk, maar ja. Intussen wat slepende onenigheid met c, die begint te vinden dat ik me meer aan de gangbare normen aan moet passen. Snap niet helemaal waar dit nou vandaan komt, want ik ben echt niet heel veel anders dan de voorgaande twintig jaar. Maar misschien is dat wel het hele probleem en is zijn emmer nu uiteindelijk ook vol gedruppeld. En dan lees ik jullie positieve, bemoedigende berichtjes en dan kan ik mezelf alleen maar een lul vinden die overal weer een puinhoop van weet te maken. Morgen maar weer naar de therapeut bellen om excuses te maken.

Goedemorgen maar weer. Prettig om daar hulp bij te krijgen Suikertje, kan best een klus wezen. Goed plan om te mailen Lars. Rustig aan roodborstje. En voor Vasja welterusten. Hier vanochtend tweede keer EMDR en dan als het even kan vanmiddag wat werken. Vanavond naar c, dan moeten we de kwestie van vorige week toch maar uitpraten. Zucht. Dagpact: Lars Mariken Quinn

Goedemorgen, wat zijn jullie weer vroeg. Het schijnt een koude dag te worden vandaag. Alsnog zijn die twee hier vastbesloten een korte broek aan te trekken. 't Is mij helemaal prima. Lukt het met inpakken Suikertje? En Lars, niet laten intimideren hè. Dagpact: Lars Quinn

Ja, behoorlijk. Sterke Asterix, voor je vrouw en voor jou zelf.

Vandaag vier maanden zonder alcohol, maar het lijntje is nog precies net zo dun. Het was dat ik gisteren tijdens het eten naast een broer van een van de bruidegoms zat, die zei hé, ik hoorde dat jij niet meer drinkt, knap man, anders weet ik niet of ik dat zo gehouden had. Ik probeer er niet te veel bij stil te staan, maar de wetenschap hoe gemakkelijk het is om out te gaan, alles op stil te zetten, die raak je niet zomaar kwijt. Het voelt zo tegenstrijdig, ondermijnend zelfs, maar ik wil me bij tijden (okee, gemiddeld toch wel één keer per dag) zo graag helemaal lam zuipen. Doordrinken tot het goed werkt. Nu, na vier maanden, dus nog steeds. Gaat dat ooit over? Niet drinken, niet drinken, okee, mijn alternatieven zijn ook niet fraai, maar ik heb nog steeds niet gedronken. Dat moet winst zijn.

Het ging. Wat moeizaam, maar toch. Ik houd niet van dit soort dingen en zonder drank is het echt nog veel erger. Maar goed, ik heb me gedragen, ben acceptabel gezellig geweest en kon vandaag uitslapen tot ongeveer nu.

Wakker en nuchter gebleven gisteren. Gegroet allen. geeuwt

Het ging moeizaam. We hebben kennis gemaakt, de emdr deskundige en ik, en hij heeft me uitgelegd wat ik ongeveer kan verwachten. Toen een klein begin gemaakt, een eerste set geprobeerd, zeg maar. En ik sloeg volkomen dicht, op slot. Hij gaf aan dat ook dit tijd nodig gaat hebben, dat ik eraan zal moeten gaan wennen en er langzaam open voor zal staan, als het goed is. Maar hij merkte ook op dat ik enorm verkrampt en gesloten ben, dus dat het zeker geen appeltje eitje gaat zijn. En daar baal ik van, had ergens stiekem toch op een toverkunstje gehoopt. Als in dan doe ik poef en alles is weg.

Ach Reacher, ergens was dat natuurlijk ook een soort van plan.

Mensen eraf gegooid

Het is gewoon hier in de stad, dus ik ga uit van fiets eigenlijk. Ik bob nooit, verrassend hè? Maar c gaat natuurlijk ook mee, dat scheelt iets. En je hebt gelijk ook Lars, ik hoef niet te bewijzen dat ik dit zonder dagpact kan. Dagpact;LarsjowanBor Sonnetje Reacher Quinn

Goedemorgen mensen, vroeg wakker na alweer een beroerde nacht. Vanavond een vrijgezellenfeestje, wie bedenkt nou zoiets? Maar vooruit maar weer.

Goedemorgen mensen, vandaag weer een zo goed mogelijke dag. Met een stok achter de deur maar weer. Dagpact: Lars Zbb Reacher jowan Quinn

Ik vind het op het moment lastig om te delen hoe het gaat. Niet alleen hier, ook in z'n algemeenheid. Meestal is dat een teken dat ik er extra moeite voor moet gaan doen, omdat het juist op die momenten belangrijker is. Maar om eerlijk te zijn, kost het simpelweg niet drinken me al moeite en energie genoeg zonder al die extra inspanningen. Bovendien zijn er ook gewoon dingen die je beter niet kunt delen. Als ik nuchter ben, denk ik daar blijkbaar om. Ik slik mijn medicatie nog, zo ongeveer dan. De huisarts vond het geen goed idee om het nu af te gaan bouwen, of wilde daar in elk geval geen verantwoordelijkheid in hebben. Werk gaat best leuk, hoef alleen de dingen te doen waar ik zin in heb, op de tijden dat het mij uitkomt. Althans, tot het moment dat de leidinggevende me naar huis stuurt dan. En verder, tja, geen idee. Het niet thuis voelen is weer sterker aanwezig. Vervreemd van de wereld, matglas, een vage afstandelijkheid naar alles en iedereen. Ik weet dat ik me bezig moet houden met sommige mensen, met bepaalde dingen, maar ik krijg de motivatie niet te pakken. Het raakt me niet echt en zelfs dat raakt me niet echt.

Morgen meteen al. Kan hele verhalen schrijven waarom ik het niet zie zitten, maar uiteindelijk heb ik ja gezegd, dus het gaat gewoon door. Zal wel nervositeit voor het onbekende zijn. Nou ja, ze hebben er in elk geval redelijke koffie.

Ik denk dat je in deze de oorspronkelijke insteek van het jaarpact aan moet houden; niet drinken, geen druppel, dat is de afspraak van het jaarpact.

Gisteren afgesproken om het traject te gaan doen. EMDR dus. We zien wel. Schrijf later wel meer, nu eerst douchen en dan werk.

Goede keus Lars, bespreekbaar maken, in kleine stappen kan best. Ik bewonder je zelfbeheersing, had er zelf allang op los geslagen. Gisteren EMDR besproken, ik ga het toch maar doen. Schoorvoetend dan, want het blijft een onbekende, beangstigende stap. We zullen zien. Wil iemand me op het dagpact zetten? Kopiëren lukt niet.

Dagpact Lars jowan Lieselotje Kohtje Quinn

Beroerd, terwijl het uitwringen nog moet beginnen. Morgen vervolggesprek en dan aangeven of ik met dat EMDR wil starten. Iedereen gaat er vanuit dat het wel doorgaat en dat is vast ook de verstandige keus. Maar ik weet het niet goed. Aan één kant wil ik liefst nog steeds gewoon ophouden met elke vorm van therapie, vijf lagen maskers opzetten en leven alsof er niets aan de hand is. Gewoon vergeten, van me af zetten, deuren dicht, klaar. En misschien gaat dat dit keer wel lukken zonder drank? Illusies maken, dat doe ik, ik weet het. Want misschien lukt het een week, een maand, langer zelfs. Maar op enig moment gaat die fles weer open, omdat ik denk de oplossing op de bodem van de fles te kunnen vinden. Dus niet zeiken, morgen gewoon ja zeggen en een datum plannen?*, ik zie er zo ontzettend tegenop.